Inloggen
voeg je autobiografie toe

Autobiografieen

Mijn ontmaagding

Normaliter schrijf je hier niet zo gauw over, maar zo bij het vallen van het toneeldoek durf ik dat wel. De meesten weten inmiddels dat ik vanaf het begin van mijn negentiende postulant in de Sint-Adelbert-abdij van Egmond-Binnen ben geworden en dat ik dat anderhalf jaar heb volgehouden. Als een stuurloos wrak hebben mijn ouders mij weer opgehaald en mee naar de pastorie in Voorthuizen genomen, waar het alleen maar erger met mij ging, omdat ik ouzo, whisky en wijn dronk en in combinatie met mijn antidepressiva werd ik al gauw een zombie met holle staarogen.

Een oude schoolvriendin, D.W., die op de kunstacademie in Arnhem zat, bezocht mij. We hadden, toen ik nog in het klooster zat, elkaar behoorlijk erotische beloftebrieven geschreven. Zij was het die in een zomer in de klas van de literator/schrijver Hans Werkman Hans en mij knettergek van begeerte maakte, door in een flinterdunne bloes haar duimgrote tepels te tonen. Ik ging met haar naar mijn zolderkamer, waar we tegen mijn bed aanzaten. Mijn moeder bracht ons thee met knappertjes. Ik was veel te depressief om haar te kussen, laat staan te bevrijen. Ik zat totaal op slot. Al mijn vroegere begeerte was door mijn zware depressie verdwenen, waar ik nog vaak spijt van heb gehad, maar het idee dat mijn moeder ieder moment de lege kopjes thee kon komen halen, benauwde me ook enorm. Ik heb haar zwaar teleurgesteld moeten laten gaan.

Denk ook aan de bijwerkingen van antidepressiva, waaronder impotentie. Soms staat er letterlijk 'Neiging tot suïcide', hoe bizar is dat. Enfin, ik las een biografie over Jotie T'Hooft en ik begon mijzelf met hem te identificeren, ik lakte mijn nagels zwart en ik deed zwarte oogschaduw op. Met Oost-Indische inkt schreef ik mijn wanhopige gedichten, terwijl ik pimpelde en me aan de Camels suf rookte. Meestal draaide ik Joy Division en Camel. Op een dag besloot mijn Freudiaanse psychiater van destijds, dat het beter voor mij was op naar de PAAZ-afdeling in het Amersfoortse ziekenhuis op de berg te gaan. Dokter Lichtenberg was een rustige man, die graag op Jungiaanse wijze pijp rookte. Iedereen rookte daar als een Turk en we waren zeer solidair met elkaar. Ik raakte in gesprek met twee dames uit Spakenburg, die wel continu high leken. Een van hen met de naam van de moeder van Jezus flirtte heel erg met mij en tijdens een wandeling door het bos gebeurde het als vanzelf.

Op mijn eenentwintigste werd ik door een getrouwde, rijpe vrouw ontmaagd en het cliché 'Op een oude fiets moet je het leren' ging helemaal op. Een beetje de sfeer als in 'Twee vorstinnen en een vorst' van Peskens. Ik was door het dolle bij het zien van haar stevige borsten en haar zwartbehaarde heiligdom en door mijn ongeduld hadden we geen tijd om onze kleren helemaal uit te doen. De overweldigende begeerte overheerste ons. Daarna hebben we het nog lang verborgen weten te houden en soms streelden we elkaar in de televisiekamer, wat echt heel link was. Ik bezocht haar zelfs in haar eigen bed, waar we het met elkaar deden, terwijl er ieder moment een nachtzuster kon langskomen met een zaklamp. Op een avond zijn we gesnapt, toen we samen onder de douche gingen en zij mij oraal mijn gang liet gaan. Of we maar te voorschijn wilden komen.

Mijn psychiater gniffelde nogal toen hij het er met mij over had en hij was allang blij dat ik eindelijk de liefde had bedreven, al werd de voortgang op de afdeling natuurlijk verboden. Het avontuur stopte als vanzelf en ik kreeg oog voor andere vrouwen, andere begerenswaardige uitdagingen, waarbij ik ook vele blauwtjes heb opgelopen en ik zeker geen aantal als Axl Rose heb gehad.

Schrijver: Joanan Rutgers, 13 oktober 2015


Geplaatst in de categorie: geschiedenis

4.2 met 5 stemmen 119



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
An Terlouw
Datum:
13 oktober 2015
Haha, maar weet je J, als het doek nou eens niet valt, blijft dit je natuurlijk wel bij en kunnen we ons blijven vermaken met dit leuke stukje. Want zolang niks zeker is.....

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)