Alle inzendingen over geweld

De spaarpot van Yusuf zou een oplossing kunnen zijn, bedacht ik me ineens. Met bevende handen liep ik naar de spaarpot die onder zijn nachtkastje lag. Het was mijn enige redding. Stelen? Ik zou dat anders nooit gedaan hebben. Maar in een noodsituatie als deze moest ik wel. Ik kreeg de spaarpot niet open en werd steeds zenuwachtiger. Verdorie!, mompelde…

Ik voelde dat er aan mijn arm werd gerukt. ‘Wat?….Wie?…’, stamelde ik slaperig. Ik deed mij ogen open en staarde in het gezicht van Yusuf. ‘Er is telefoon voor je. Ik weet niet wie het is. Maar ik ga dit zaakje grondig uitzoeken Kyra’. Nu zat ik helemaal rechtovereind in me bed. ‘Wie dan?’. ‘Ene Jorrit’. Mijn gedachten gingen razendsnel. Dat is…

Ik wist me gewoon geen raad meer. Zal ik nu wel of niet gaan? Ik besloot er nog even over na te denken. Snel verstopte ik de brief in de kast onder mijn nachtjaponnen. Daar zou Yusuf niet gaan zoeken overtuigde ik mezelf. Opeens rook ik een verdacht luchtje. Haastig rende ik naar de keuken. Verdorie, mompelde ik. De aardappelen zijn aangebrand.…

Nadat hij de deur had dichtgesmeten durfde ik me een kwartier lang niet te verroeren. Bang dat hij terug zou komen. Na dat kwartier sloop ik naar de deur en luisterde met mijn oor of ik iets kon horen. Ik hoorde gelukkig niets. Moedeloos liep ik de kamer weer binnen en zonk neer op een stoel. Ik begon met schoonmaken maar had niet eens het juiste…

Kyra is mijn naam. Ik kom uit Turkije. Uit de plaats Kusadasi. En heb ooit het moslim-geloof gediend. Dromen zijn meestal zoet. Maar mijn dromen waren niet zoet. Ze waren als hete kolen. Hete kolen waaraan ik me velen malen heb gebrand. Op de 15e verdieping van een oud flatgebouw woonde ik als 18-jarig meisje met een 27-jarige man. Ook een Turk…

Lieveheersbeestjes zijn van die schattige kleine kevertjes en tevens het symbool van zinloos geweld. Laatst heb ik er eentje onder een microscoop bekeken, terwijl hij net op dat moment een bladluis aan het verpulveren was. Mijn conclusie was toen snel getrokken. ZINVOL GEWELD BESTAAT!…

Ik draag een revolver. Een Cold Cobra. Hij knelt in zijn holster. Soms grijp ik ernaar, als het nodig lijkt. Het is gevaarlijk speelgoed. Soms los ik een wild schot in een verlaten steeg. Dan boort de verdwaalde kogel door een gevel. Verder doe ik niemand kwaad. Helaas is ook hier de uitzondering de regel. Een Cold Cobra is geen brol. Hij blinkt en…

Zij nipte van de kraag op het abdijbier. Haar lila bloes lag open, onthulde roomblank vel en de aanzet van een boezem. Iedereen kon de tepels raden, die het katoen doorboorden. Het lillend vlees om haar bekken gulpte over de riem. De late ploeg bij de verffabriek was een half uur uitgelopen. "Vier paletten vandaag, verdomme". Ze lispelde rauw…

'Wat kom je hier doen? Betalen? Afdoen? Hoofdsom, rente en kosten?... "Zij" heeft je niet gestuurd, dat hoef je me niet te zeggen, dat begrijp ik uit mezelf donders goed, dat is niks voor "haar".' 'Zij', 'haar'. Ook deze sprak aldus van zijn moeder. En het legde eensklaps een band, hij voelde dat ondanks alles die man zijn vader was, hij…

....De jacht was goed geweest. Er was weer genoeg voedsel voor de komende tijd...De hele clan zou hem uitbundig begroeten als hij straks de nederzetting zou binnenlopen, met genoeg vlees voor dagen...zo ging het immers altijd... Acht keer waren de twee zonnen al opgekomen sinds hij was vertrokken en hij verlangde naar het weerzien met zijn familie…

'Shit!' Peinzend staart Jamie naar de net betrokken lucht. De eerste druppels beginnen te vallen. Haar blik glijdt naar haar nieuwe zomerjurkje. Zuchtend staat ze dan op en trekt haar kast open. Twijfelend beoordeelt ze haar berg kleding. Uiteindelijk trekt ze een luchtig, rood shirt aan. Daaronder draagt Jamie haar lievelingsspijkerbroek. Tevreden…