Alle inzendingen over vakantie

Tenminste vijf weken geen column schrijven, geen badinerende stukjes over de kleinburgerlijkheid van Nederland, over embryoselectie die wel/geen kabinetscrisis waard is, over de slechte tekeningen van Nekschot en de nog slechtere actie van het Openbaar Ministerie, over de treurigheid van Knevel en Van den Brink, want daar schreef ik toch al niet over…

Op een mooie vrijdag in mei gingen we met z’n drieën naar Valkenburg om te badderen en te bubbelen. Toen we arriveerden, konden we meteen de chips ophalen evenals de smetteloos witte badjassen en handdoeken. Vol verwachting betraden wij het serene en subtropische zwembad, zo geheel anders dan het koude wedstrijdbad dat we gewend zijn. Oké, normaal…

Ik ben nou een ouwe lul van bijna vijftien, door de wol geverfd en gepokt en gemazeld, maar jaren geleden, en nu spreek ik over begin deze eeuw, hadden mijn ouders het plan opgevat om ons, de zoons, mee te nemen op een autovakantie naar België, naar het gebied waar ze alleen maar Frans en Duits spreken. Wij waren niet veel gewend qua reizen, een…

Ondanks de extreem harde wind die er nu al bijna twee weken staat, is de temperatuur hier, op Fuerte Venture, overdags en ‘s nachts heerlijk. Dus wat doen we overdags? We trekken meestal tussen elf en twaalf uur naar het strand om te genieten van datgene, waarmee we in eigen land nogal eens stiefkinderlijk worden bedeeld: de zon. Die zon is voor…

Hij is ongenaakbaar. Met zijn stoere robuuste lichaam en zijn enorme op polaire koude berekende slaapzak geeft hij me weinig ruimte in ons lekke tentje. Daar begint het al mee. Ik moet en zal mijn plaats weten de komende twee weken. En dan is bijna nooit naast maar bijna altijd achter en soms ook haast onder de Limburger. Als we de eerste nacht al…

VAKANTIE PERIKELEN, MOS-AQUA.. Vroeger vond ik zwemmen net als mijn kinderen heerlijk, nu heb ik het ongeacht de buiten temperatuur altijd koud en vind zwemmen daarom niet zo leuk. Bij onze “gezin's taakverdeling” heb ik dan ook de zwemlessen richting mijn man geschoven, met de woorden; ik doe de balletlessen wel, dit om de taakverdeling een beetje…

Ik ga niet graag naar de kapper. Als kind werd ik geknipt door Hanneke, de buurvrouw. Die kwam gewoon bij ons thuis. Wel zo makkelijk, wel zo vertrouwd en wel zo goedkoop. Ze verdween langzaam uit beeld toen ik op kamers ging wonen. Ik moest op zoek naar een andere kapper, maar heb tot op de dag van vandaag geen vaste vervanger gevonden. Te vaak verhuisd…

Nu ik op het punt sta om te vertrekken, zal ik het maar toegeven: van begin juni tot begin juli is mijn domicilie: camping La Poche, quartier Mirmande. Vaak sta ik daar ook nog wel eens een paar weken in begin september. Tot mijn eigen stomme verbazing overigens, want deze camping heeft geen enkele uitstraling, geen toeters en bellen, geen subtropisch…

Bij ons in de Betuwe kom ik doorgaans maar één keer per week bij onze plaatselijke grootgrutter, maar helaas heeft de koelkast van een caravan een beperkte inhoud, dus moeten wij in Frankrijk minstens eens in de twee dagen naar een supermarkt. Nu heb je die in vele maten en soorten: van Leclerc tot Geant en van Carrefour tot Intermarché, één ding hebben…

De ondergaande zon kleurt de rivier rood. Op het strandje is niemand te vinden. Mijn tante heeft me lang vastgehouden. “Kom jongen, eette ge nog es wat”. Voor mijn tante blijf ik dertien. Niet dat het eten me niet smaakt, zeker niet. Maar goed eten, dat is veel eten voor mijn tante, veel en vet en lekker. En ik heb genoeg. Zoals ik van alles meer…

Jean-Pierre is duidelijk op leeftijd en een gewichtig persoon, ik schat zo’n 120 kilo schoon aan de haak. Zijn vrouw Marie doet in beide opzichten niet voor hem onder en met z’n tweeën vormen zij de kern van ons hoekje op de camping. Er kan hier niets gebeuren of het moet hun instemming hebben. Nu zijn zij van het tolerante Franse soort – c’est la vie…

Vier weken lang geen televisie, geen radio en geen kranten, alleen één keer per week een stukje schrijven voor nederlands.nl, wat kan het leven toch mooi zijn. Zo heb ik geen flauw idee hoe op het ‘werkstuk’ van het Kabinet is gereageerd na de 100-dagenstage. Ik weet niet of Mark nog steeds op schoot zit bij Rita en of Wouter de crisis nu heeft opgelost…

Op het moment dat u dit stukje leest, zit ik ergens in het zuiden van Frankrijk, nee, ik vertel niet waar, dat moet u zelf maar ontdekken. Ieder jaar trekken wij met onze caravan naar het land van vin rouge, soleil et baguette. Inmiddels ook het land van Sarko en niet van Ségolène, toch jammer dat die Fransen er niet in zijn geslaagd om een vrouw staatshoofd…

Mijn spellingscontrole gaat barre tijden tegemoet, want onder de titel boven deze column verschijnt onmiddellijk een rood golfje als ik Tersnelling heb getikt. Mijn corrector - een beroep dat bij de meeste kranten al is weggesaneerd, want die barsten tegenwoordig van de schrijffouten - protesteert als ik iets schrijf wat hij niet kent. Dan is dat woord…

Een vakantie begint op de heenreis als de voordeur dichtgaat en eindigt als de voordeur weer opengaat. Dat is bij onze reis niet anders. De terugreis was weer een reis met plezierige momenten. Het begon al bij het instappen, een eekhoorntje rende gauw een boom in toen wij kwamen aanlopen. We glimlachten tegen elkaar en dat is al een fijn begin van…

Tijdens een paar dagen Zeeland houd ik middagrust op de hotelkamer. Het Frans balkon (zo heet het geloof ik als er een balkondeur in de muur zit zonder balkon) staat open en biedt uitzicht op een in onbruik geraakte midgetgolfbaan. De 18 holes liggen er stil en eigenlijk nog opmerkelijk goed bij. De lastige nummer 9 met de drie gelijke heuvels achter…

We lopen op ons gemak terug naar het hotel en genieten van het mooie weer. “Tot nu toe boffen we wel”, zegt Froukje en legt een hand op mijn schouder. Ik knik en ontwijk een jogger die mij niet zag en even daarna horen wij iemand vloeken in het Duits, wij kijken om en zien daar de jogger en nog een man op de grond liggen. Een vrouw hangt slap van het…

We hadden besloten dat het tijd werd om weer eens een kleine week er op uit te gaan. Een hotel werd geregeld dat dicht bij de zee, de bossen, de stad, de kinderen en ook nog bij culturele versnaperingen. Het viel ons mee dat er hotels bestonden op die plekken. Het inpakken is al een feest op zich: wat gaat er mee en wat gaat er beslist niet mee.…

Haar voeten leken op een gloeiende plaat te stappen van een fornuis. De zon scheen dan ook genadeloos op het zand en alles schitterde in de felle zon. Nergens was een zuchtje wind te bekennen. Bijna zou ze de wens hardop willen uiten weer in eigen land te zijn. Ontevreden en ondankbaar zou ze dan wel genoemd worden, bedacht ze. Ze besloot een spurt…

Lang voor de komst van Marktplaats, E-bay en andere websites, kon je al iets kopen of verkopen zonder tussenkomst van officiële winkels. Je had bijvoorbeeld de kaartjes op het prikbord in de supermarkt, de annonces in reclamekrantjes of – vaak nog beter – de signalen op je werk: ‘Ik heb nog een bankstel in de garage staan, weet jij er iemand voor?’…

Mijn vakantie naar een warm Spaans eiland duurde een dag langer wegens een kapotte kabel in het toestel. Dat we toen al uren op het vliegveld zaten nadat we om 6.45 door de bus bij het hotel waren opgehaald, was extra jammer, maar de vliegmaatschappij putte zich uit in achtereenvolgens een bon voor een broodje en een drankje, enkele gratis maaltijden…

De post vraagt altijd al de nodige aandacht, ook als ik gewoon thuis ben. Om het een beetje bij te houden moet je er eigenlijk elke dag even tijd voor nemen. De reclamefolders en bedelbrieven kunnen weg, de rekeningen bij de computer en de tijdschriften en kranten op de stapel ‘te lezen’. De afgelopen weken was ik met vakantie en bij terugkomst…

Vierenzeventig is hij, en ik heb moeite om hem bij te houden. Zijn dokter heeft hem verboden hard te gaan. En de bergen moet hij mijden. Bergen? Nou ja heuvels, die zich als bergen manifesteren als je daar met je zwaarbeladen vakantiefiets tegenop ploetert. Vooral het einde, vlak voor de top kan gemeen zijn. De Kluisberg kan ik niet aan mijn palmares…

Bij onze afgelopen vakantie besloten we om het idee van vakantie in eigen land heel letterlijk te nemen en vakantie te gaan vieren in ons eigen huis. Het grote voordeel is dat je niet hoeft in te pakken en niet urenlang van te voren op een vliegveld hoeft te zijn. Je bent gewoon meteen op je bestemming. Het nadeel is natuurlijk dat je in je eigen huis…

Lieve moeder, De reis was alles behalve eenvoudig! Zeker de bedompte treincoupé en het werkelijk ongemanierde spoorwegpersoneel van Frankrijk. Hoe elegant in Zwitserland, zo chaotisch daarna in Genua. Maar ik ben een lieve moeder en ik heb mij kranig gedragen. De hoteleigenaar - of houder, hoe noem je zo iemand? - is bijzonder voorkomend en behulpzaam…

Het was liefde op het eerste gezicht, vele jaren terug. Ik was nog een kind, maar al die tijd ben ik stapelgek op hem gebleven. Ieder jaar zie ik hem wel een paar keer voorbij komen. Helaas vallen onze vakanties niet zo heel vaak samen. Hij is wat dat betreft niet te peilen en komt als het hem uitkomt. Vaak is hij al weer weg als mijn vakantie begint…

Mijn vakantie staat voor de deur. Maar ik weet niet zo goed of ik de boel wel de boel kan laten. Zijn Nederland en omstreken wel in staat op een beetje op zichzelf te passen als ik weg ben? Hier nemen we aan de lopende band consumenten in de maling en slaan godsdienstwaanzinnigen weer toe, en ook in de ons omringende landen gebeuren rare dingen……

Na onze reis door Zuid-Engeland aanvaardden wij de terugreis. We werden om tien uur aan de Ferry verwacht, waren dan ook ruimschoots op tijd. We konden om negen uur inschepen. Dat viel mee en ik haalde opgelucht adem. De overtocht verliep vlot, er was weinig wind en weinig deining. Iedereen hing op de banken te lounchen, hoewel dat woord toen nog…

Wat hebben we er naar uit gekeken, wat werd er gemopperd over het weer. Zo slecht was het nog nooit eerder geweest. En ik optimist bleef maar herhalen: dat houden we nog te goed! Had ik mijn mond maar gehouden, want ik geniet van een zonnetje in mei. Laat mij een uurtje in de zon genieten en ik ben bruin. De verdere zomer kunt u mij in de schaduw vinden…

Wachtend op onze reisleider zat ik samen met mijn man Andyin het atrium van Margaritha Village. Wij wilden vanwege problemen aan het thuisfront eerder terug van onze vakantie op Isla Margaritha. Tegenover ons zat een jong Hollands stel. Ik had dit niet meteen door omdat zij geen Nederlands spraken; gekker nog, zij spraken helemaal niet met elkaar,…