Alle inzendingen over natuur

Een muis heet in het Frans een glimlach. 's Avonds laat, als iedereen horizontaal was gegaan, zat ik in de witte ruis van de stilte als laatste waker in de grote keuken-kamer-ruimte nog wat te lezen. De hond naast me op de bank. Soms een vuurtje in de open haard. Dan kwam hij stilletjes van ergens achter de ijskast uit z'n schuilplaats schuifelen…

Vanmorgen vroeg werd ik wakker van getik tegen het raam. Misschien felle regen of een hagelbui, dacht ik. Ik moet het weten en met de snelheid van een slak kwam ik mijn bed uit en slofte naar het raam, schoof het gordijn opzij en keek naar buiten. Een golf van blijdschap ging door mij heen, want het hagelde, geen grote stenen, maar een flinke hagelbui…

Op de fiets kom je verder. Die slogan bedachten mijn vrouw en ik gisteren. Zij had eerst bedenkingen, omdat je met de auto natuurlijk nog verder kwam. Met het vliegtuig weer nog veel verder. Toch heb ik 'm bijgezet in het grote slogan-boek dat we bijhouden. Waarvan we dan later tegeltjes laten schilderen. Door de firma Tichelaar uit Makkum.…

Kadaverriviertje misschien wel. Grind en kiezelsteentjes en ijzer is de vloer van dit kleine kronkelende kadaverriviertje stromend door armoedige tijden van Drenthe. Liefelijk bent u ook, meanderend naar de eeuwigheid Visjes zijn altijd stil in je water. Heel stil. Behalve de vissenkinderen, in lichaampjes van doorzichtig gelei. Zij zwemmen nieuwsgierig…

Geen mobiel, beiden niet dus, ik word een beetje vernietigend bekeken door manlief maar doorsta zijn blik manmoedig, moet eigenlijk vrouwmoedig zijn, maar moedig is op dat moment een woord dat eventjes niet voorkomt. Want tja HIJ is altijd degene die precies weet waar hij is, HIJ is degene die geboren lijkt met een soort van navigatie-systeem in zijn…

'Of all the paths you take in life, make sure a few of them are dirt.' John Muir Wat doe je als boven op een top in de Andes je maat 50 meter beneden je hulpeloos bungelt aan het touw dat jij vasthoudt en je allebei geen kant op kunt? Wat doe je als je alleen bent in een kloof in de Blue John Canyon in Utah en je hand zit vastgeklemd tussen…

De zomerdag lag zo mooi en volmaakt als een feestelijke beddensprei over de wereld en bekleedde haar zo majesteitelijk met jeugd en schoonheid dat ik geneigd was het gewicht van mijn vele zomers, mijn werkloosheid en mijn liefdesverdriet te vergeten. De schaduwen en het zonlicht wervelden zo enthousiast over mijn muren dat de wereld mij verleidde geen…

Ze noemen het daar de "Vloeiweiden" of het "Vloeieind" (Ik wil ervan af zijn waarom ze het daar zo noemen; de volksmond schept zo haar legenden, fabels, spookverhalen en mythen; is daar wellicht de naam op gebaseerd? Als je geluk hebt kun je daar, op een kleine, afgegrensde weide, koeien zien die lamlendig en traag het gras herkauwen met malende…

Het regent weer. Alsof het dit hele jaar dat we hier wonen alleen maar heeft geregend. Ligt het aan de bomen? Is hun wens voor water zo sterk? Was het hier altijd al zo? Nat? Schotland, ja, dat begrijp ik wel. Ierland ook. De hele sfeer van die plekken is geschilderd met de waterverf van de regen. Maar sinds we hier tussen de bomen wonen, onder…

Onder de warme hemel van augustus, jouw favoriete seizoen, graasden nog de rood- en zwartbonte koeien op de weiden van Moerenburg, maar spoedig zou de nevelige mist van september hun contouren vervagen. Jouw ogen zouden ze niet meer aanschouwen. Je hield van het weelderige landschap, doorkruist door beekjes en rulle paden. Je vroeg slechts om een boeketje…

Al wat bestaat vergaat, maar veel vergaat voordat het bestaat.…

Vanmorgen had ik dat gevoel aan de zee ... Het schelpenstrand, het water dat zijn weemoed achter laat, dood uitspuwt in verloren opeengestapelde, lege, gekleurde schelpen ... maar in zijn voortdurende veranderlijke beweging van eb en vloed zijn levendige zichzelf blijft, geworteld in zijn vloeibare authenticiteit !…

Het zag er vredig uit. De bladeren hadden zich neergedrapeerd op de grond. Het leek alsof ze waren gaan liggen. Niet alsof ze van de bomen waren gevallen. De ochtendzon baande zich een weg door de bomen en struiken. Gewillig gaven de stralen zich over aan de schaduw. Die had met de komst van de Herfst de macht overgenomen tussen de bomen. Mijn kinderen…

De zon vond nog steeds het hoge blauwe laken. Ik lachte toen ze me een warme zoen gaf. Zomaar, ergens tussen neus en lip. Beetje flirterig voelde het. Ook het strand werd gezoend. Een kleine windvlaag blies tussen schip en wal een korte fluittoon en magisch werd het toen schrompelend geel en stervend rood rollebolden naast diep donkergroen en grijnzend…

De wereld lag roerloos en lam onder de broeierige, benauwende, loodzware deken van een gesloten wolkendek, in de wurgende, verzengende houdgreep van een onverwachte en langdurige tropische episode. Nergens meer de joyeuze schaduwen, die twijfel of melancholie kunnen symboliseren; de wereld gaf zich prijs in openheid en naaktheid; cru, uitgesproken.…

De man met wie ik door de nacht ga, reciteert Jean-Pierre Rawie. Verhoogt zijn tred, zwaait wild met zijn armen, plaatst intonatie waar het hoort. Waan me in een amfitheater. Decor van de Grieken. Zie de hemel. Een rivier. Talloze sterren. De Linge. Zomaar een gedicht in een heldere nacht. Uit het hoofd. Door een leraar klassieke talen. De volle…

Hoor me even aan, ik beloof dat het niet ingewikkeld zal worden, maar juist uitgewikkeld. Het is van groot belang dat we de wereld waar we deel van uitmaken leren begrijpen. Dat we ontdekken hoe grootse wiskundige en natuurkundige ontdekkingen een plaats hebben in ons alledaagse leven. Deze week probeer ik namelijk de relativiteitstheorie te…

Ergens in de Brabantse Kempen, omgeven door het grote bos van Chaam, ligt een schoon, zuiver meertje. Hier leven eenden en ganzen in vrede met elkaar. Allerlei libellen zweven langs de oevers, waar dichte struiken op groeien. Dit kleine meer is allang bekend om zijn reinheid. Het verhaal wil dat in vroeger tijd mensen daar water kwamen scheppen voor…

Het grote NIKS, er was niemendal en was noppes, NADA, kortom er was geen moer. Leegte, een grote overzienbare niets ziende, leegte als een woestijn. Zo leeg. Zonder iets. En toen ontstond er iets, gewoon een simpel IETS waaruit weer verdere dingen ontstonden en de cyclus was in gang gezet. Maar weet je; ik kan me nou werkelijk NIKS voorstellen bij…

We moeten er iets aan doen. Het kan zo niet langer. Onze bronnen van informatie zijn 'totally and utterly' verdacht. We worden tot en met gemanipuleerd. Bij de NEUS genomen. En we zijn de beduvelde slachtoffers van de stokende mediamachines, ronkende politici, volkomen integere maar door dezelfde media en boeken en bronnen om de tuin geleide…

In de weilanden van mijn zwager en zijn vrouw, mijn zus, staat een aantal windmolens. Vanwege het vlakke Friese landschap en ongehinderde vrije windvlagen over Gods akkers verwachten ze daar, samen met de Energie maatschappij en de bankschieters, een goed rendement van. Elektriciteit. Kilowatten, Mega, Giga, Tera, Peta, Exa, Zetta, Yotta, Xona Watten…

Ten zuiden van de stad heeft zich voor mijn ogen een wonderlijk en wondermooi landschap ontvouwd, nadat ik mijn wandelgenoten van die avond ontmoet had op het terras van Café "Zomerlust"; een landschap dat zich er zonder meer voor leent geschilderd of beschreven te worden in passende, heldere kleuren of adequate bewoordingen die het goed doen uitkomen…

“Lang, lang, lang voordat het wereldwijdeweb van het virtuele elektronische netwerk zich via kabels, elektrische circuits, servers, ‘ordinateurs portables’ (zoals de Fransen hun laptop noemen), satellieten en alle andere tussenstations en geleiders over de Aarde had verspreid, was alles en iedereen al met alles en iedereen verbonden.” Zo begint het…

Sergeant Staaldraad doet elke dag op appel een kleine intelligentietest met zijn manschappen, die vers van de middelbare school komen. Vandaag roept hij met z’n karakteristieke stentorstem: Mannen, hoeveel graden heeft een rechte hoek? Soldaat Brillemans doet een stap naar voren en antwoordt: “Meneer de sergeant meneer, een rechte hoek heb negentig…

Toen ik was neergeknield langs een landelijke weg, ontvouwde zich een kleine wereld voor mijn ogen; een klein, petieterig maar wonderbaarlijk universum.... Daar stond een minuscuul lieflijk plantje met lichtblauwe bloempjes; geworteld in de harde zandgrond en opgeschoten, streed het de strijd van alle levende wezens om te overleven. Lichtjes wuifden…

Tegen het decor van mijn vele, voorbije, eenzame zwerftochten, de Bibliotheek aan het Koningsplein te Tilburg, tussen de boeken die zich veelbelovend aaneenrijgen alsof zij de illusie willen scheppen dat zij alle iets nieuws te bieden hebben, waren we samengekomen: vijf oudere dames en twee aardige heren, zeer begaan met de natuur in de stad en met…

Na een fikse wandeling door de Eiffel arriveer ik in Andernach. Tot mijn grote verbazing zie ik knolvenkel en koolrabi groeien midden op een rotonde. Even verderop staat een grote boerenwagen vol met tomatenplantjes. Door de glazen wanden kun je mooi de wortelstelsels zien. Een inwoner vertelt me trots dat Andernach al jaren 'Die essbare Stadt' genoemd…

De tuin, een lust voor het oog hield het met regenbuien in het geheel niet droog, plassen water bleven staan omdat de grond verzadigd was, of er was iets anders aan de hand. Tja zei de een, het ligt aan het afwateringssysteem en de ander wist te vertellen dat het lag aan de verzakkingen van de omgeving. Het betekende alleen wel, dat: wanneer het geregend…

Wij mensen kunnen veel van de natuur aan ons onderwerpen of naar onze wil regelen. Laten we daarbij in gedachten houden dat wij geen bezitters van de schone Schepping zijn. Als kundige rentmeesters van de Schepper hebben wij de taak om voor wat groeit en bloeit zorg te dragen, zodat dit ook een reine en goddelijke uitstraling zal hebben.…

Nu schriftelijk is gebleken, dat Vogelbescherming Nederland geen maatregelen wenst te treffen tegen het buitensporige aantal kraaien, kauwen en eksters, maar ook geen medewerking wenst te verlenen aan het terugdringen van de ca. 2.000.000 ganzen die jaarlijks in Nederland neerstrijken, dienen de volgende vragen zich aan. * ten eerste: Is deze vereniging…