Alle inzendingen over algemeen

Mijn echtgenote kan kritische vragen stellen, toen ik vanmorgen van een wandeling thuis kwam zei ik, dat ik veel vogels had gezien en meteen vroeg ze hoeveel vogels waren het dan en wat waren het voor vogels. Daar had ik niet opgelet, wel op de knappe dames die ik tegen kwam, ik kon ze in gedachten nog uittekenen, maar de vraag van de vogels had ik…

We schijnen door het broeikaseffect een opgewarmde aarde te krijgen. Niet dat ik daaraan twijfel, maar hier merk ik er niet zoveel van. Hier is mijn woning in Nederland en ik heb het momenteel - 5 september 2015 - behoorlijk koud. Daardoor slaat mijn fantasie een beetje op hol. Want wat, overpeins ik, als dat hele broeikaseffect maar tijdelijk is…

Tot nu toe is dit voorrecht alleen weggelegd voor gelovigen en spiritualisten. Voor hen is het trouwens geen kwestie van kans maar een doodgewoon gegeven dat er na dit aardse leven een vreugde- en liefdevol eeuwig ”zijn” in het verschiet ligt. Degenen die echter niet behept zijn met deze geloofsovertuiging komen er maar bekaaid af. Dood is dood…

Nee, dan heb je het als Bonobo beter getroffen. Als wat? Bonobo, je weet wel van die apen die overal een nummertje van maken. Oh die? Ja, ruzie goedmaken, even goeiemorgen wensen, ook als ze eten, hoppa... ketsen! Ja, maar ik heb gehoord dat ie er alleen maar even ingaat. Dan nog, laat mij maar terugkomen als Bonobo! Het is duidelijk de mannen…

Op goede ideeën moet je zuinig zijn, heb ik een ander stukje gezegd. Voor je het weet gaat een ander met jouw idee aan de haal en verdient er mogelijk een hoop geld aan. Nu kun je ideeën op verschillende manier beschermen. Bij vindingen van technische aard ligt het aanvragen van octrooi voor de hand, maar dat is wel een kostbare aangelegenheid.…

Op FB zag ik een foto van JW, rond 1980 mijn chef bij een tijdschrift waar ik korte tijd redacteur ben geweest. Met die foto kwamen herinneringen aan die tijd. Onder meer aan een stagiair. Op die redactie kwam namelijk op een dag een stagiair van een of andere opleiding die een tijdje zou blijven om wat ervaring op te doen. Het is bij die éne dag…

Men weet nooit van te voren, waar het kaf staat: laat staan het koren!…

Laatst sprak ik een ambtenaar die trots meldde dat ze een verandermanager was. Nu ben ik in beginsel tegen verandering of beter gezegd, ik ben voor verandering op voorwaarde dat mij kan worden uitgelegd waarom de verandering een verbetering is. Omdat zelden aan die voorwaarde wordt voldaan, ben ik in de regel tegen verandering. Dus ben ik ook tegen…

Nu was hij geen heer Wulpse Alie en haar vriendin waren naar Amsterdam bootje varen met lesbische dames. Charles, de broer van Alie logeerde bij haar, maar ging niet mee naar de Hoofdstad. Hij had mij uitgenodigd een biertje te komen drinken. Omdat ik wegens rugklachten niet ver kon lopen kwam hij mij ophalen in zijn Mercedes. Wat zag hij er keurig…

In 1974 toen ik 23 was kreeg ik van een hoge ambtenaar van Buitenlandse Zaken opdracht zijn Indonesische vrouw te begeleiden. Zij wilde zo graag het strand zien en daar een wandeling maken. Ik maakte kennis met haar, een mooie slanke dame, gekleed in lange blauwe sarong. Ze heette Ratna en was volgens mij al in de zestig. Haar eerste man had ze verloren…

Eindelijk regenbuien en koeler. Blijer kan de natuur me niet maken. Mijn hond Max keek ook vrolijk naar me, en zei: ''Gelukkig niet zo warm meer, hé baas.'' ''Ik heb vannacht raar gedroomd, Max.'' '''Ja dat klopt baas, ik hoorde je steeds 'dank, u zeggen.'' ''Het zit zo lieve hond, wij liepen avonds laat op het pad naar het…

Het was mooi weer begin juli. Wulpse Alie was in de keuken bezig sla en komkommer klaar te maken. Kees had een dik touw aan de boom vastgemaakt en draaide het touw in de rondte zodat Max leerde touwtje te springen. Hij deed het heel goed. ''Nou jij springen, Kees.'' De lieve hond pakte met zijn poot het touw, maar kreeg het niet omhoog. Daarom…

Uit het moeizame leven van Otto Berendsen (Een feuilleton vol gemengde gevoelens) Otto Berendsen, docent Onduidelijke Vakken aan gefuseerde scholengemeenschap de Vallei (waar een skybox in de Arena voor dit jaar op het wensenlijstje stond), lag op de ochtend van Nieuwjaarsdag in zijn eigen bed en keek naar de slapende Wilma Beekman naast hem.…

Soms denk ik echt: zijn andere mensen nu zo laks, of zelfs een beetje dom? Bijvoorbeeld wanneer ik een reclame om hoortoestellen aan te prijzen op de radio hoor. Op de radio? Ja, op de radio. Luisteren slechthorenden dan radio? Uit marktonderzoek blijkt van wel. Wanneer ik dat nog meer denk? Als ik op een zomerse dag door een redelijke drukke…

Het is een grote prestatie om niet prestatie- maar procesgericht te zijn.…

Uit het moeizame leven van Otto Berendsen (Een feuilleton waar je voor thuisblijft) Otto Berendsen, docent Onduidelijke Vakken aan gefuseerde scholengemeenschap de Vallei (waar in een bepaald feuilleton de laatste tijd heel vervelende dingen over gezegd werden), zat in een vreemde slaapkamer op de rand van een tweepersoonsbed en zag een man van…

Uit het moeizame leven van Otto Berendsen (Een feuilleton waar het hart sneller van gaat kloppen) Otto Berendsen, docent Onduidelijke Vakken aan gefuseerde scholengemeenschap de Vallei (waar men na dit boekjaar het batig saldo in derivaten ging beleggen), zat op de rode satijnen sprei van een ruim twee persoonsbed en trok met beide handen een Noorse…

Een reisje met de trein leek me weer eens leuk. Ik kocht een kaartje bij de Hema en in Assen nam ik plaats in een coupé. Waar de trein naar toe ging interesseerde me geen fluit. Lekker kijken naar een afwisselend landschap was mijn doel. Van beroep ben ik papierprikker, dus ik ben een armoedzaaier, maar voor de gein heb ik mij verkleed als een VVD-er…

Mijn vrouw was naar Purmerend om haar zieke zuster te verzorgen, ik had dus het rijk alleen. Op de ouderwetse manier had ik een bakkie koffie gezet en ging ik in mijn fauteuil achter de geraniums zitten en naar buiten loeren. Speciaal hield ik de buurman verderop in de gaten, omdat ik hem ervan verdacht, dat hij zijn hond vlak voor mijn deur liet poepen…

Uit het moeizame leven van Otto Berendsen (Een feestelijk feuilleton) Otto Berendsen, docent Onduidelijke Vakken aan gefuseerde scholengemeenschap de Vallei (waar de Nieuwjaarsborrel voor het personeel meestal uitliep op onsmakelijke confidenties), stond voor de spiegel in zijn nieuwe spijkerbroek en probeerde met een uiterste krachtsinspanning…

Uit het moeizame leven van Otto Berendsen (Een feuilleton dat wel wat opwinding kan gebruiken) Otto Berendsen, docent Onduidelijke Vakken aan gefuseerde scholengemeenschap De Vallei (waar tijdens het kerstreces weinig bokken werden geschoten), zat aan het bureau in zijn werkkamer en keek naar zijn computerscherm. Hij had nog een kleine week vakantie…

(fictie) Wout had net met een emmer water een hondendrol weggespoeld, die vlak voor de buitendeur lag. Janneke zat in de huiskamer zijn lange onderbroeken te verstellen toen ze ontdekte, dat één broek nog vuil was, er zat nog een plak stront in. De telefoon rinkelde toen Wout weer binnen kwam. ''Ik neem wel op, darling'' en hij slofte naar…

Uit het moeizame leven van Otto Berendsen (Een feuilleton dat geen enkele confrontatie mijdt) Otto Berendsen, docent Onduidelijke Vakken aan gefuseerde scholengemeenschap de Vallei (waar overhead nu meer dan de helft van de lump sum opslokte), zat aan een ruwe houten eettafel tussen verschraalde ontbijtresten en duwde een asbak met smeulende sigarenpeuken…

Uit het moeizame leven van Otto Berendsen (Een feuilleton vooral voor dít leven) Otto Berendsen, docent Onduidelijke Vakken aan gefuseerde scholengemeenschap de Vallei (waar men communicatieproblemen ging tackelen door het optuigen van een vierde managementlaag), zat gehuld in een wolk van sombere gedachten op zijn bureaustoel en staarde naar de…

Je had in ons buurtje drie herenkappers. Niks bijzonders, want we konden ook kiezen uit drie groenteboeren, vier melkzaken en meerdere sigarenwinkels. Het was in de dagen voor de supermarkt en je had nog een ijssalon waar ‘s avonds de oudere jongens en suikerspinmeisjes zich verzamelden rond de eerste buikschuivers. Omdat deze poel des verderfs…

Uit het moeizame leven van Otto Berendsen ( Een feuilleton dat je niet onberoerd laat) Otto Berendsen, docent Onduidelijke Vakken aan gefuseerde scholengemeenschap de Vallei ( waar de driejarige ‘Beroeps Opleidende Leerweg Musical’ binnenkort een buste van Joop van den Ende ging onthullen ), stond gehurkt in zijn werkkamer en onderdrukte een vloek…

Uit het moeizame leven van Otto Berendsen (Een feuilleton dat klare wijn schenkt) Otto Berendsen, docent Onduidelijke Vakken aan gefuseerde scholengemeenschap de Vallei (waar men ernstig overwoog de leerling binnenkort centraal te gaan stellen), controleerde met zijn nieuwe digitale vleesthermometer het binnenste van de kalkoen en voelde de spanning…

Uit het moeizame leven van Otto Berendsen (Een feuilleton dat de juiste snaren weet te raken) Otto Berendsen, docent Onduidelijke Vakken aan scholengemeenschap de Vallei (waar men een seminar voor Evidence-Based strategieën ging voorbereiden), ontstak de Gouda Kaarsen in de 6 armige verzilverde kandelaar op de kersttafel en had het gevoel alsof…

''Het was heel raar, Wout.'' ''Wat was raar?'' ''Die droom die ik vannacht had. Jij was pas geslaagd als marineofficier na je opleiding in Den Helder. Niemand van de opleiding had dat verwacht, omdat je een watje was.'' ''Hoezo, Janneke?'' ''Zal ik je vertellen. Je lag een keer te slapen in de kazerne toen een jonge vrouwelijke…

Uit het moeizame leven van Otto Berendsen (Een feuilleton voor lichte en donkere dagen) Otto Berendsen, docent Onduidelijke Vakken aan scholengemeenschap de Vallei (waar klassenmanagement tot de startbekwaamheden werd gerekend), lag aangekleed en verfrommeld dwars op zijn gebloemde roze dekbed en deed langzaam een oog open. Het eerste wat tot…