Alle inzendingen over individu

Ze kwam me ophalen in een auto die me minstens tien jaarsalarissen zou kosten maar haar tevredenheid was ver te zoeken. (Had ze dan toch after all geen man en kinderen gewild?) Bezeten door eigen problemen beweerde zij de expositie, inderdaad bestaande uit welhaast identieke collages en een enkel beeldhouwwerk (dat zij niettemin fotografeerde) en…

...en op die zondagmiddagen strompelden we voort; kameraden, door het lot aan elkaar toevertrouwd en geschonken, over de Bredaseweg, verlengstuk van de binnenstad, geflankeerd door villa's die alle hun eigen architectonische identiteit tonen, met hun gevels, nissen, raampartijen, serres, dakkapellen en soms buitenissige elementen, ontsproten aan het…

Op de lommerrijke en ruimschoots overschaduwde binnenplaats van de verpleeginrichting ontmoette ik mijn broer en zijn verpleger, Jeroen genaamd. In een krankzinnigeninstituut kan men nauwelijks idyllische taferelen verwachten en de dichtregel in de titel van deze tekst, uit een schoolboek, kan ook niet van toepassing zijn. Maar mijn broer was ontroerd…

In de lokalen en zalen van onze universiteit, en met name in het "Dante-gebouw" dat uitzicht biedt op een lieflijk parkachtig landschap dat van oudsher onze "alma mater" omringt en omgeeft waren we samengekomen in het kader van de zogenaamde "Human Library". Fotoportretten van mogelijk excentrieke en uitzonderlijke personen sieren daar reeds…

Ondanks de dagelijkse vakkundige en gedegen presentatie van het RTL4-weer door haar ex-collegae, mis ik nog steeds dat vleugje charme van Helga van Leur. Ze leek zelfs stormverwachtingen van code rood met haar glimlach als een mogelijk zacht briesje te kunnen voorspellen.…

Lege dozen. Lege schoendozen vertellen ons dat men het op een lopen heeft gezet.…

Graag duik ik onder te midden van een menigte, van de massa, te midden van de goedgunstige Tilburgse bevolking die eveneens frequent lunchroom "De Katterug" bezoekt en daar in twee- of drietallen aanzit aan Russisch ei of dagschotel of wat dies meer zij. De vriendelijke obers en serveersters kennen mij en vragen belangstellend hoe mij de geserveerde…

Conclusie In tegenlicht heeft niemand een gezicht.…

Je moet vooral jezelf zijn, er zijn al genoeg anderen.…

Het was voor mij belangrijk om mij van de schuilnaam Bjarne Gosse te bedienen. Alles wat ik beschreef was letterlijk gebeurd. Ik had gewoon niet het vermogen om te liegen over dingen die echt waren gebeurd. Er ontstond een enorme fantasiewereld in mijn hoofd over mijn zestien jaar oudere hospita Emma Petronella. Deze fantasiewereld begon zich steeds…

Vandaag fietste ik in de schemer langs de Karnemelksloot en zag ik drie mannen in die sloot zwemmen, terwijl er twee zwanen onrustig van hen werden. Of ze hadden geblowd of ze deden die ijswaterzwemtrainer na. De Russen doen dat ook graag. Het schijnt gezond te zijn. Dat zwanen gevaarlijk kunnen zijn als je hun territorium betreedt, schenen ze niet…

Ze spraken hem in Duitsland, tijdens zijn tewerkstelling en diensttijd aldaar, aan met zijn familie- en achternaam "Broeckx", zoals jongens onder elkaar plegen te doen, met de nadruk op de wederzijdse stoerheid en de kameraadschap van mannen onder elkaar. En daar werd ook de basis gelegd voor zijn latere angstdromen, voor zijn nachtmerries, voor…

Ons leeftijdsverschil bestaat uit vierentwintig lange jaren. Ze zou mijn dochter kunnen zijn: de dochter die ik het leven nooit geschonken heb, die mijn schoot nooit gedragen heeft. Ze is nog jong, enthousiast, hartstochtelijk en levenskrachtig en stormt op het leven af met geheven zeilen die iedere storm kunnen trotseren. Haar ego moest nog eens…

.....en in die tijd - ik was nog een kind - hosten mijn mede-scholieren en ik door de straten van Den Bosch en de liederlijkheid die mij aangreep en waartegen ik nauwelijks bestand was vierde hoogtij, ook in de cafés, waar ik een meisje zag tongzoenen te midden van sigarettenwalm en dronkenschap. Ik droeg bij uitzondering de helgroene kiel, beschilderd…

Soms en bij sommige mensen duikt het koosnaampje "Ien" op in de conversatie met mij en dan voel ik mij gevleid; dan denk ik dat men werkelijk van mij houdt..... De liefste die niet meer leeft koos de naam "Catharina" voor me. Zo was "oude oma" genaamd; men noemde haar ook "Cato"; ik heb haar nauwelijks gekend; op oude foto's houdt zij mij…

Op die avond - zo lang geleden - bereikte ik de bestemming die ik in feite nooit bereikt heb en een diepgaand en vergaand gevoel van rust en geluk nam bezit van mij terwijl mijn taxi de weg aflegde over de lange en met bomen omzoomde Tilburgseweg die het dorp Goirle van onze stad gescheiden houdt. Toen was ook mijn literaire werk aangeboden aan de burgemeester…

Het is maar een overweging mijnerzijds, maar misschien is het bij oude mensen een normaal verschijnsel wanneer soms situaties en al lang als vergeten gewaande feiten en kennis weer als een verrassende herinnering worden ervaren. Het begon bij mij zo rond mijn vijftigste levensjaar en het keert sindsdien regelmatig in een steeds meer frequente mate terug…

Ze lag uitgestrekt op het bed op de Afdeling Intensive Care; de lange, slanke hals als een zwanenhals; de sleutelbeenderen prominent naar voren springend en ik bezocht haar en bracht haar een rode bloem waarop een dauwdruppel was als de traan in mijn ogen. De wanhoopspoging was nog net verijdeld door een onbekende. Zij is het, die mij de handen kust…

De aangename najaarszon schitterde op het azuurblauw van de Adriatische Zee. Iedereen, dus niemand uitgezonderd, had een fonkeling in haar of zijn ogen door de schittering van het zonlicht op het azuur. Hoe dichterbij het eiland kwam, hoe groter de afstand tussen de boot en de Ommuurde Stad; zie mijn netgedicht EINDELOOS OMMUURDE TIJD van 17-10-2017…

Autobiografisch: 'wat je schrijft ben je zelf.'…

Het was Emma Petronella geweest die me vertelde dat er later een walvis naar mij genoemd zou worden. Ze had een boek gelezen over een jongetje dat in een walvis terecht was gekomen, door via zijn bek naar binnen te zwemmen toen hij aan het surfen was. En ze had iets van Bjarne in dat jongetje ontdekt. Iedere keer wanneer ze een boek had gelezen wist…

Je portret in de witte, chique, elegante lijst dat je bidprentje omvat en dat je lachende gezicht toont, siert nog altijd mijn bureau. Nooit meer zal ik terugkeren in je kamer in de seniorenflat waar we samen "Die Amsel" van de onvergetelijke Robert Musil bestudeerden, toen, op die morgen, die zo magisch was ons nog gegund was, aan de vooravond van…

Het was terecht dat collega Mobar zich opwond over de situatie van de homoseksuele leeuwen in Kenia, net zo goed als het terecht was dat collega Rutgers zich kritisch uitliet over het verloederende woordgebruik van onze minister president. Verder vernam ik dat het onverstandig was om aardbeien te eten en dat het verstandig was om te stoppen met roken…

Hij kwam aanstrompelen bij de bushalte. Zijn O-benen deden een hippisch verleden veronderstellen. Schijnbaar in overeenstemming daarmee verklaarde hij: "De paarden die de haver verdienen, krijgen haar niet" en hij liet me in het ongewisse of hij doelde op de miskende verdiensten van zijn echtgenote, dan wel op die van hemzelf, of misschien op de merites…

Er stonden jonge meiden achter de counter. Snel en vaardig bedienden ze ons, de gasten, met vette porties frites met mayonaise en satésaus. Aan het tafeltje, buiten op het terras, keek ik recht in de verouderde gezichten van mijn mede-passagiers. Een mevrouw hengelde naar een antwoord van mijn kant, dat echter uitbleef, op de vraag of ik veel en…

Een carillon of ‘klokkenspel’ kan bij personen gevoelens van uiteenlopende aard generen, zoals vrolijke of droevige stemmingen en emoties. Soms ervaart menigeen ook gevoelens van geestelijk en lichamelijk genot. In uitzonderlijke situaties ontstaat alleen bij de ‘masculini generis’ fysieke pijn, waarbij het ongemak aanzienlijk lager zit dan de oren…

Ze had haar hele bibliotheekje: haar "levenswerk" of de basis van haar carrière als spiritueel genezeres of lerares bij mij gestald gedurende jaren in een kruipruimte of ruime berging onder mijn huis en kwam vier jaar na dato haar bezit opeisen en terughalen. De psychose had toegeslagen; haar haar was totaal vergrijsd en ze zag overal wezens.…

Gekweld door zenuwpijnen zwierf ik rond en zocht ik soelaas op een terrasje waar ik een smoothie bestelde. Het was bij "New Yoghurt" aan de Paleisring waar een indrukwekkende luchtfoto van genoemde metropool de wand siert; de bediening liet echter op zich wachten. Van zijn medemens moet men het (soms) hebben; twee oudere dames attendeerden de serveerster…

Hij had altijd tijdens de vergaderingen met schijnbaar goedmoedige, tevreden en rustige blik in het rond gekeken; nooit was daaruit een spoor van angst, vertwijfeling of verwildering naar voren gekomen. Wellicht bestond zijn rust uit het vooruitzicht van de daad waartoe hij heimelijk maar onwrikbaar had besloten, de daad die voor hem de verlossing…

Wanneer te zijner tijd, langzaam maar onomkeerbaar, mijn creatief vermogen van het denken achteruit gaat, dan zijn helaas óók mijn hersenen aan een rollator toe.…