Alle inzendingen over emoties

De ene moeder gaat op bezoek bij haar zoon en “ neemt “ zijn schoonmoeder ook mee, oftewel beide oma’s trekken richting ziekenhuis waarbij gemeld mag worden dat die beide oma’s prima met elkaar overweg kunnen en dat is meer dan prettig te noemen natuurlijk. We “ overlopen “ elkaar niet...

De door mij zozeer vereerde schrijver Edgar Allan Poe, een "boegbeeld" uit mijn lang voorbije jeugd en een van mijn favoriete auteurs, sprak in zijn fabuleuze en magische verhaal "De val van het Huis van Usher" altijd zeer tot mijn verbeelding. Maar mijn kinderlijke, huiveringwekkende...

Vanuit het ziekenhuis bel ik mijn vrouw: ‘Sorry, maar het wordt allemaal even wat later. Ik vermoed dat ik rond half zeven thuis ben. Ik lig er om onder andere wat bloed bijgetankt te krijgen en ja het is zo’n dag dat alles een beetje tegenzit. Was er al voor tien uur en de vorige donderdag...

Ik kwam haar tegen vlak bij het oude kerkhof, zwaar vergrijsd en voortstrompelend achter een rollator en ik herkende onmiddellijk in haar de "vriendin" van tweeëntwintig lange jaren, met wie ik in vroeger tijden de zwemafspraken had gehad; de "vriendin" die welkom was geweest in mijn ouderlijk...

Zodra ik de afdeling Hematologie van het UMCG Groningen oploop valt het woord ‘maraboes’ me in. U weet wel die niet echt sympathiek ogende Afrikaanse ooievaars. U kent ze vast wel met van die er eigenlijk niet bijhorende kale koppen en enge nekjes. Ook borrelt de naam van die enge hobbit...

Vannacht zag ik je in mijn droom, vadertje! Ik wist dat je terug zou keren van gene zijde, dat we weer samen zouden zijn. Je was altijd vredelievend, vadertje, je beschermde me, alles heb je me willen geven, nooit heb je me geslagen. Op je saaie kantoor werkte je dag aan dag gedurende...

De fotograaf moet gemerkt hebben hoe verlegen ik was. Het jeugdportret siert nog altijd mijn kamer. Ik was zes jaar oud. Met mijn nichtje Guusje was ik gaan spelen in de Jan Truijenlaan. Daar was plotseling die man in het struikgewas die dat vreemde, merkwaardige, angstaanjagende tussen zijn benen...

De wind ruist en zet het gebladerte, nu in zomertooi, van de bomen aan mijn venster in beweging. Ik zie uit naar een milde septembermaand met milde temperaturen als een feeëriek licht de wereld overspoelt. Vroeger werden de potloden geslepen in september; de schoolschriften lagen klaar. De...

DE MOOISTE SPORTMOMENTEN De mooiste sportmomenten van het jaar vonden vlak na elkaar plaats. De eerste was de onverwachte zilveren medaille op de slotdag van de Olympische spelen. Wat een groots gebaar van de Nederlandse Abdi richting zijn Belgische vriend Abdi- een onovertroffen...

Natuurlijk volg ook ik af en toe iets van de Olympische Spelen. Telkens verbaas ik me toch weer over het type mens dat daar hun kunstjes vertoont. Jaren hebben ze bijvoorbeeld zoiets mafs als het synchroon zwemmen beoefend, om dit op de ene allesbeslissende dag op hun best te kunnen tonen. Een...

De bus volgde steeds de welbekende route (Von Weberstraat, Heikantlaan en verder): het parcours dat naar jou voerde, dat leidde naar je kleine huisje, in het voorjaar omringd door talloze krokussen en waar de "psychiatersfauteuil" voor me klaarstond. Je weigerde mij je armen; je armen die ik...

hij was onderweg met de trein vanuit het noorden met een dagtrip naar een museum in Amsterdam. Stapte halverwege over en ging in een nog lege coupé zitten. Ja hoor, daar lagen ze weer op de banken – de kaartjes met een zielige tekst: Ik ben een ongehuwde moeder met twee kinderen en heb geen...

Zo zoetjesaan ga je terugdenken aan: de tijd van toen, je hoeft niet gelovig te zijn om te beseffen dat we teruggeworpen worden naar ‘ de tijd van toen ‘ die tijd, waar we alleen maar over lezen, die we niet echt bewust hebben meegemaakt maar waar we wel, door de verhalen heen het besef van...

Mijn gepensioneerde buurvrouw, van oorsprong een Groningse boerendochter van het hoge kale platteland. Gehard en een flink verweerd gezicht, ontstaan door de genadeloze weersinvloeden in dat bijna boomloze gure mistroostige landschap ( meningen hierover zijn verdeeld), vertelde me gisteren dat ze...

nee ik heb niet gehuild van geluk toen Oranje destijds kampioen werd er brak geen dijk door en ging niks echt stuk maar gisteren toen ik de Deense voetbalploeg om de gevallen Christian Eriksen zag staan sommigen met de rug naar hem toe totaal verward handen voor het gezicht...

Kijkend naar de opgewekt rondwentelende wieken van de Kerkhovense Molen in Oisterwijk die we vandaag met de "Opstapbus" bezoeken, bedenk ik hoe ik als kind gefascineerd was door molens (alsmede door de rustig bedaard "voortvarende" rijnaken op het kabbelende zwarte water van het...

Met de mevrouw met de wellicht door leed doorgroefde wangen bezet ik een tafeltje aan de Piushaven dat geflankeerd wordt door het diepe, ondoorgrondelijke water. Verdriet komt aanrollen als een onweer dat de wereld overvalt of als een lawine die van een berg afrolt. Mijn tranen betreffen de...

"Het voelt" zegt men op de websites, in de media en in de damesbladen "Het voelt zus of zo" De vraag is: Wat voelt men dan en is men zich werkelijk wel van iets bewust? Trekt men eigenlijk wel de bonte, geschakeerde waaier, de harmonika of het pandemonium van de gevoelens open? Voelt men...

U kent het merk thee vast wel Pickwick, het merk dat ik gewoonlijk niet koop. Zelf koop ik meestal gewoon thee van het merk Gwoon. Gewoon omdat het veel goedkoper is ‘en thee is thee nietwaar. Een enkele keer als het soort wat ik wil, niet op voorraad is, wijk ik uit naar het luxe Pickwick...

De boer die het land aan de westkant van onze woning in z’n bezit heeft, heeft ook het perceel weiland ten noorden van onze woning gekocht. Te kort geleden om het leven er al in dood te hebben kunnen spuiten en ook daar een biljartlaken met armoedig groen snelgroeiend grasland van te maken. Het...

De bebouwing in de omgeving van Woonzorgcentrum "De Volckaert" in Dongen mag er zijn en verdient zeker wel een schoonheidsprijs maar vanzelfsprekend blijft het voor de argeloze toeschouwer die het geheel van buitenaf beziet onduidelijk welke onheilspellende vormen van niet te definiëren leed en...

Het leven van een topsporter is hard, soms bikkelhard. Wij zien alleen de successen die ze behalen maar hoe en wat ze ervoor moeten doen is niet altijd helemaal duidelijk. Ik geef u bij dezen een kijkje in de keuken van wat er zoal bij komt kijken. Neem nou een gewone doordeweekse maandag: Rond...

Redden we het of halen we het niet: dat was de grote vraag! Loerend naar buienradar zei ik: over een kwartiertje zou het moeten kunnen, dan halen we het net! De vraag was niet 'of we ergens op tijd zouden zijn', neen, de vraag was 'of we als twee verzopen katten thuis zouden komen'. Als de...

Toen ik verkeerde in onduidelijke troebelen, angstaanvallen en in datgene wat mijn beste vriend zou aanduiden met de omschrijving "Torpeur", werd er aangebeld. Een monteur van KPN, gekleed in de pantalon waarop in trotse letters de naam van zijn firma, maakte zijn opwachting en we schertsten...

De zwakzinnige en autistische man had heel zijn leven al verbleven onder de zorg van een steeds wisselende stroom verpleegkundigen aan wie hij zich bezwaarlijk kon of durfde te hechten. Hij is mijn broer die sinds jaar en dag verblijft in wat men "zijn appartementje" noemt en waar de...

Nergens liggen een lach en een traan zo dicht bij elkaar als in het ziekenhuis. Gisteren zaten mijn buurman(een Feyenoordsupporter in hart en nieren) en ik te luisteren maar radio Rijnmond naar het live verslag van de wedstrijd ADO Den Haag tegen Feyenoord. Een wedstrijd die beiden moesten...

Hij was een kleine sjacheraar: rommel zo goedkoop mogelijk van anderen aftroggelen en dat dan weer anderen aansmeren op de plaatselijke rommelmarkt. Ja, hij had er gevoel voor – handel. Hij had die echte handelsgeest van z’n vader geërfd. Een waardevol gevoel, tenminste het leverde hem...

Er was gedonder in het bos. Nee, nee, niet dat de weergoden zich even lieten gelden. Nee, het betrof gedonder op kleine schaal. Een ordinaire ruzie tussen mezen. Twee mezen die elkaar de huid vol meenden te moeten schelden. De pimpelmees vond de koolmees dik en volgevreten en vond dat hij ook nog...

Nee, veeleisend ben ik niet, erg veel vraag ik niet. Echt het is minimaal wat ik wens, sterker nog: het is zeker weten een wens die meer mensen hebben...kijk: terug naar ons oude leven, al klinkt dat alsof ik een eeuw terug wil. Terug naar twee jaar geleden dat is niet eens wat ik wens, nee, ik...

Op een afstand zag ik ze aankomen de twee dames. Een klein ‘gezellig’ mollige babbelkous en de andere met wat men waarschijnlijk een doorsnee postuur zou kunnen noemen – niet te klein, niet te groot, niet te dik, niet te dun – een type doorsnee. Een geboren luisteraar c.q. aanhoorder? Ja,...