Alle inzendingen over emoties

Laat ik nou nooit tijdens het werken met mijn computer erbij hebben stilgestaan dat er ooit een moment zou kunnen komen dat dit digitale hulpmiddel opeens zijn werk niet meer zou doen. Zo gebeurde dit dan toch enkele dagen geleden. – Het verschijnsel dat ik nu aantip is één van de uitingen van...

Ze loopt door de donkere, verlaten straat. Een man volgt haar. Ze gaat sneller lopen, hij ook. Ze begint te rennen, hoort aan de voetstappen achter haar dat hij ook rent. Eindelijk, ze is thuis. Zenuwachtig opent ze de voordeur met haar sleutel. Het lukt gelukkig in één keer. Ze smijt de...

De vaalgrijze nieuwe gordijnen met de deftige maar toepasselijke naam "Mission Night" bedekken sinds kort mijn ramen. Zij sluiten de magische nacht en de duisternis die de dromen begeleiden buiten. Ik laat de dromen toe die ongekende universa voor mij ontsluiten. Reeds lang overleden personen...

Mijn leren bank, een erfstuk, die mijn armlastige ouders eens konden aanschaffen van een onverwachte en onvoorziene bonus; de bank met de gecapitonneerde kussens waarop mijn hoofd ooit rustte als op de blaasbalg van een mannenborst; deze bank is zwaar beschadigd en draagt als het ware wonden zoals...

Onder mijn huis bevindt zich een berging, een ruimte die toegevoegd is aan de woning, een soort toegift en daarin is nu de oude klok opgeslagen, de oude houten klok met de wijzerplaat waarvan ik als kind de cijfers aflas. De in mijn kinderogen wonderlijk gevormde twee, drie, vier en vijf waarmee ik...

Mevrouw gaat nog altijd iedere week naar het graf van "ons Angelique" aan de Hoflaan en ook vandaag, als ik haar ontmoet in de bus, staan de tranen haar in de ogen. Ze draagt echter de groen/oranje carnavalssjaal, naar eigen zeggen "om er toch maar iets van te maken". Ook heeft ze een grote,...

....En zo staat me nog het een en ander bij uit verre, schemerige jeugdjaren dat zich echter slechts in vage, schimmige, onduidelijke contouren aan mijn bewustzijn manifesteert. Het speelgoed waarmee we speelden, de spannende jeugdboeken uit de schoolbibliotheek die we lazen. Zoveel zou ik op...

Hij had zijn pet afgelegd op het bureau van de arts, de arts die hij zozeer vereerde wegens zijn naïeve en zozeer onterechte verheerlijking van de medische wetenschappen waarin hij zozeer teleurgesteld zou worden. Ze zouden hem pijnigen met een pijn, die ik hem allerminst gunde, toen ze met het...

Ze waren de gang weer gegaan, ze hadden de weg weer afgelegd vanuit het dorp naar de stad. En ze hadden ongetwijfeld de flats na hun reis met trein en bus zien opdoemen. De flats waartoe ook mijn woning behoort, die al jaren een beschermd stadsgezicht vormen: de eerste flats van Tilburg uit 1954 of...

'Ik ben het spuugzat!', mompelt de neo-nazistische, extreem-rechtse Heinrich Steinmann, 'dat irritante beeld gaat vandaag nog tegen de vlakte!'. Voor het gemak heeft hij even de bulldozer van zijn werk geleend en is hij op weg naar hartje Laren, waar zijn vijand zich bevind. De niets...

Zo zeiden we - bij het overdenken van het vorig jaar - op oudejaarsdag nog: we moeten zo’n jaar niet nog een keer hebben hoor en zo spraken we af, we zouden…tja, dat heet 'plannen' met in feite in je achterhoofd dat je het niet voor het zeggen hebt natuurlijk en dat blijkt maar weer! Het...

In de bus observeerde ik zijn brede schouders in de dikke, warme en kennelijk dure winterjas. Het is de vraag of die schouders zijn leed kunnen dragen. Zijn hoofd gaat schuil in de capuchon. Hij is schizofreen en op mijn desbetreffende vraag antwoordt hij dat het "goed" gaat. De verbittering en...

Het bureautje staat op vier ranke, elegante, geornamenteerde pootjes. Het stamt uit 1921 en lijkt ontworpen door een kunstenaar. Het is een erfstuk. Het was het favoriete meubelstuk van mijn overleden moeder dat in mijn ouderlijk huis een prominente plaats innam en waarover zij, met de gave die ik...

Het Brabants Afval Team is in duistere noordelijke contreien van onze stad gevestigd in een pand waarin menigeen nog niet dood gevonden zou willen worden. Vandaar heeft men het uitzicht op demonisch aandoende, hoog oprijzende gebouwen, merkwaardig en heilloos geconstrueerd en tot vertwijfeling en...

Even geleden het verhaal ‘Waakbeer’ op de site nederlands.nl gelezen – een lief, schattig, mooi, en goed verhaal van meneer Günter Schulz, over een knuffeldier. Dit deed me nadenken over het feit of ik vroeger ook zo’n soort knuffel had gehad. En jawel hoor na enig gegraaf in m’n...

De kou van een late novemberavond drong door mijn dunne jas en de nacht lag als een donkere deken over de wereld toen ik de afstand tussen de beide woningen te voet overbrugde. Mijn zozeer dierbare woning waarin ik al dertig jaar nutteloos de ongenadige tijd gepasseerd heb, lag erbij als een...

Ik loop al drie dagen rond met een hardnekkige negatieve gedachte. Normaal gebeurt me dat niet zo snel. Dus vraag je jezelf af, hoe komt dat dan? Meestal kan ik vrij snel negatieve denkbeelden loslaten, maar deze keer niet. Deze gedachte woekert als een gezwel in mijn brein. Het achtervolgt me in...

Vroeg in de morgen was ik vertrokken naar de zusterstad die mij zou verwelkomen....Het voertuig legde slingerend een parcours af door het labyrint van de dorpen op de route; langs de sfeerloze en desolate meubelboulevards en langs de eindeloze sequenties van woonhuizen en eengezinswoningen die...

Als zij opnieuw haar felle opstand en rebellie op mij af wenst te vuren; als zij haar wapens weer smeedt en mij verwijten maakt over de manier waarop ik hopeloos te kort schiet in alle denkbare opzichten, stel ik daar tegenover mijn kalme, placide vrede en vreedzaamheid die is als een stille vijver...

Ik mijmer wat voor me heen, het is zondag en de zon laat zich van haar allerbeste kant zien, we zijn inmiddels al wat vitaminen op wezen doen buiten en genieten nu binnen met jaren-60-70-muziek op de achtergrond. Er staat een pan hachee te pruttelen, oké het is er misschien de dag-of...

Ze symboliseerde voor mij de jeugd, de jeugdigheid en de schoonheid die ik sinds lange jaren niet meer de mijne kon noemen. Tot haar wilde ik terugkeren. Als een aureool sierden haar haar kwaliteiten. Ik was vervreemd van de gaafheid van haar wezen. Het leven had diepe wonden geslagen en een bres...

“Ik weet niet eens waar ik mijn verhaal over mezelf moet beginnen. Ik moet beginnen met waar ik nu ben. Ik woon in Astana. Het is de hoofdstad van Kazachstan. Alfons, heb je ooit van dit land gehoord? Ik ben geboren in een klein dorpje genaamd "Kokbulak". Mijn ouders wonen daar nog steeds. Ze...

Ze had de eigenaardige karaktertrek dat ze alles moest tegenspreken. Aan het bouwwerk van haar meningen, dat zijzelf opgetrokken had, viel volgens haar nooit te twijfelen. Nooit vond een opmerking van mijn kant geen tegenspraak bij haar. Ze was eens gekomen voor het huishoudelijk werk en speelde...

Op het terrein van de inrichting treft men een lusteloze, vervallen berkenboom aan en enkele bosschages die nauwelijks het leven schijnen te houden onder de gestaag neervallende regen. Dit alles biedt geen vrolijke aanblik.... De goedgunstige begeleiders wilden nog gaan wandelen met de cliënten...

In de Regiotaxi deelt men als vanouds lief en leed met chauffeur en medepassagiers. Hij was ervan overtuigd dat alle ultieme rampscenario's die de "Condition Humaine" in de zo oneindig lange mensengeschiedenis aan het mensdom gepresenteerd heeft juist hem overkomen waren door zijn recente...

Hij stond te wachten bij de bushalte aan de Korvelseweg en droeg in een tas een fors boeket grote witte orchideeën met lange, houterige stelen en ovalen bloembladen. Ik waagde het hem te vragen of de bloemen voor zijn vriendin bestemd waren. Ze bleken voor zijn moeder bestemd te zijn die nog...

Vol goedmoedige moederlijkheid, vertedering en zorgzaamheid bekijkt de grijsharige mevrouw, die wellicht zelf ook oma en moeder is, de Afrikaanse kindertjes in de bus, eveneens begeleid door hun moeder. Zij rusten in een kinderwagen en kijken met grote, kinderlijke en zozeer onschuldige, bolle,...

‘Papa, mag ik nog een kusje.’ ‘Nou eentje dan nog en dan moet je gaan slapen.’ ‘Mag ik nog een allerlaatste kusje, papa, dan ga ik heel echt slapen.’ ‘Deugniet, nou vooruit dan maar, maar dit is de laatste, hou hem maar vast dan gaat hij langer mee.’ ‘Wat slim van u papa, dat...

‘Opa welke ster is oma nu dan, ze zijn allemaal zo mooi’. ‘Je hebt gelijk lieverd, jij en ik sprankelen later ook zo mooi, zeg ik ter afleiding. Maar toch beloof ik haar om oma ooit van de hemel te plukken en aan haar te laten zien. Hopelijk zal ze die belofte vergeten en over een...

Bjarne probeerde de essentie te begrijpen van de dwaze droom waarmee het voorjaar van 1999 begon. Wat was begonnen als een romantisch sprookje had nu de inhoud van een scene uit een horrorfilm. Eerst was het een mooie droom, later werd het een angstaanjagende nachtmerries. Het werd de hoogste tijd...