Herfst 1986

In de herfst van 1986 verbleef Bjarne soms uren of hele avonden in zijn fantasiestad Amsturia, waar schilders aan het werk waren met het vol kladderen van grote vellen papier. Het was een experimentele periode, waarbij Bjarne zich dikwijls afvroeg wat de zin was van het leven. Waren er verborgen geheimen die hij over het hoofd had gezien. Had hij zich niet beter bij een club of een vereniging aangesloten, desnoods een stichting. Wat had hij over het hoofd gezien, door zo tussen de wal en het schip te raken. Moedeloos was de abstractie in zijn gedachten, het gevoel van onthechting dat hij zo nodig had voor het werken met verf. Het was niet allemaal goud wat er blonk.
Er waren ook zware schaduwen, voortgekomen uit de zwaarte van zijn rugzak, nu hij weer terug was in de hoofdstad. De punkperiode was voor hem allang voorbij. Het was dat Trudy er zo aan vasthield met haar kenmerkende vastberaden karakter en haar feilloze wil tot expressie.

De bladeren vielen massaal naar beneden uit de bomen, die soms verbleven in dromen. Bjarne maakte ook een soort van val door, naar een nog onbekende diepte. De onthechting betekende dat hij voorlopig was verdwaald. Hij koesterde hoop, daar was het niet om te doen. Hij was niet iemand die prat ging op zijn negativiteit en fatalisme. Misschien had het lot nog een verassing voor hem in petto en kon hij daar met zijn pientere zelf een voordeel uithalen.

Amsturia was een leuke stad om in te dromen. De mensen waren er zelden asociaal, zoals in de werkelijkheid wel dikwijls het geval was.

De relatie met Trudy leek beëindigd door een onnozel toeval. Een gebeurtenis waar Bjarne getuige van was. Hij betrapte haar tijdens een sadomasochistische sessie met haar lesbische vriendin Belinda in de kelder van het kraakpand in de binnenstad.

Ze had hem al die tijd bedrogen met haar verhalen dat hij de enige was met wie ze seks had. Bjarne schrok ervan om de twee vrouwen zo bezig te zien. Met zijn staart tussen zijn benen droop hij af, de trap op naar de stoep. Een week later vertrok Trudy Mol met haar lesbische vriendin Belinda voor een maand naar het Oost Europese Roemenië. Ze ontmoette daar een jongeman, een donkerblonde schaapherder waar ze smoorverliefd op werd. Ze schreef Bjarne nog een drietal dramatische afscheidsbrieven en toen leek het voorbij, hun onstuimige rebelse relatie.

De gedachten van Bjarne gingen naar Kees Broodakker. Hoe zou het met hem gaan tijdens deze allesomvattende crisis? Had hij het geluk dat hij nog werk had of was hij niet zoals Bjarne Gosse op zoek naar een betaalde baan? Bjarne had geen adres, geen telefoonnummer. Hij wist dat Kees niet langer in Amsterdam woonde en waarschijnlijk in Rotterdam verbleef. Wat kon Bjarne doen om weer met hem in contact te komen? Ja, hij wist dat Kees in een sekte zat, maar welke, wat en waar, daar wist hij weinig over.

Bjarne las de brieven van Trudy Mol nog eens goed en besloot ze toen te verscheuren. Weer moest hij een hoofdstuk in zijn leven afsluiten om op zoek te gaan naar de toekomst. Spoken uit het verleden bleven hem bezoeken.
 
Er stond nog een restje koude kalkoen in de koelkast, heerlijk met een likje mayonaise en een cassette bandje met snoeiharde punkmuziek.
Zout en dromen verdroegen elkaar slecht. Misschien moest Bjarne het leven af en toe wat vaker met een korreltje zout nemen en niet proberen alles te begrijpen. Niet alle vrienden en vriendinnen waren er voor zijn hele leven, van sommigen moest je gewoon wat eerder afscheid nemen.

liefde herfst leven vriendschap afscheid

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 4 stemmen 252