Alle inzendingen over individu

In vroegere, voorbije dagen legde ik twee keer per jaar een lange weg af naar de chique villawijk waarin meneer de tandarts gehuisvest was en zijn praktijk hield in een wit, provisorisch gebouwtje. In de "behandelkamer" sierde een portret van zijn geliefde echtgenote en van zijn kinderen de wand;...

In de bescheiden en armoedige kapperszaak, gesitueerd vlak naast het oude kerkhof, sinds jaren brandpunt van mijn trouwe bezoeken, is het rommelig en er staat zelfs voor de kinderen een auto op een standaard; er is een massagestoel die mijn vriend, de Turkse kapper, steevast aanprijst (hij serveert...

Het ziekenhuis is als een stad, als een universum op zich, waarin zich echter ook weer talloze universa bevinden. Tijdens met middaguur vormt het restaurant een zaal vol professionals, gekleed in witte beroepskleding, druk babbelend, een naamplaatje bungelend tegen de borst. Ik ben aangeschoven...

In het herenhuis (het studentenhuis aan de Korte Heuvel) hielden de langharige studenten het tot diep in de nacht vol onder de ondoordringbare walm van hun sigaretten die als een mist in het vertrek met het hoge plafond hing en onder de in mijn oren disharmonische klanken van Jimi Hendrikx, Joan...

Soms kun je dat zo hebben een weekje dat het een beetje tegenzit. Zo’n periode dat alles even niet loopt zoals je hoopt of vindt dat het zou moeten lopen. Zo’n weekje dat een vervelend griepje dat je natuurlijk al onder je leden had, besluit een plekje op de voorgrond op te eisen, ten koste van...

Het was een dag in oktober waarop een ijsblauwe hemel als van juni of juli onze dierbare stad overkoepelde. Ik ontmoette haar bij "Portagora", de Kringloopwinkel waar altijd iets te beleven valt. Haar formidabele hangbuik bolde ruimschoots over haar broekband en ze had haar oog laten vallen op...

Het is een mooie, heldere voorjaarsdag; de 29e april en vóór het Brabants Natuurmuseum aan de Spoorlaan pronken sinds kort de roomwitte kaarsjes van de kastanje in het groen van haar kruin. De fonteintjes op het Burgemeester Stekelenburgplein spatten vrolijk op. In de LocHal, het nieuwe...

Een eenzame en vervallen berkenboom schijnt maar nauwelijks het leven te houden en zij draagt lijdzaam haar bladertooi vóór het paviljoen waarin mijn broer is gehuisvest. In Nederland is er zorg voor iedereen en in de gangen van het paviljoen verwijzen naamplaatjes met foto's en geboortedata...

Wanneer op een gegeven moment het resultaat van alle zorgvuldig opgeveegde en vervolgens gecomprimeerde kruimeltjes niet meer kunnen verhullen dat de koek op is, dan is de tijd gekomen om de bakkerij te sluiten. Het met welbehagen opsnuiven van de geur zal daarna toereikend moeten zijn.

Vandaag ontmoette ik mevrouw vóór "PortAgora" een dame van 84 jaar en toen we in gesprek raakten, bleken meteen al de overeenkomsten in ons verleden: beiden zijn we typiste geweest, zij het dat mevrouw in de watten gelegd is en ik verstoten ben. Het grijze haar droeg mevrouw opgestoken en haar...

Mijn lief en ik doen een potje Scrabble in de trein. Tijd genoeg, voorlopig zitten we er nog wel even in. Ik maak stroperige woorden, zij legt het ene blije woord na het andere. We hebben duidelijk een andere week achter de rug. De conducteur komt enthousiast voorbij. 'Een spelletje, wat...

Na de grote hitte, toen augustus overging in september, was het weer goed toeven op het provisorische terras vóór Kringloopwinkel "Portagora" en ik trof er deze keer een senior met glad, achterovergekamd grijs haar en een snor die zijn bovenlip overhuifde. Hij zei aan de Piushaven te wonen en...

Het is nog maar de vraag, of de lezers of enkelen van hen in dit ‘verhaal’ een enigszins aanvaardbare verhaallijn kunnen ontdekken. Ondanks deze bedenking heb ik nu weer eens voor deze manier van schrijven gekozen om mij de hele procedure van het zich moeten inlezen over bepaalde onderwerpen te...

Ten behoeve van de geachte lezer, voor wie de door mij beoogde samenhang van dít verhaal niet geheel of, erger nog, geheel niet duidelijk wordt, verwijs ik gaarne naar de bron, de onderstaande en eerder door mij ingezonden bijdrage: “Koud vuur” (verhaal nr. 2564) van 20 juli 2007. Kort...

Het was op een van die milde zomerdagen waarop een licht briesje de zintuigen streelt en verwent, dat we elkaar ontmoetten bij Kringloopwinkel "Portagora" aan het Koningsplein. Hij had daar - kennelijk besluiteloos - rondgesnuffeld zonder tot een aankoop te kunnen overgaan en was nu neergestreken...

Hoewel ik er al zo’n 48 jaar niet meer woon, en er zelden vaker dan twee maal per jaar de frisse, tintelende atmosfeer van op mijn huid voel dansen, in m’n neusgaten voel circuleren, door m’n luchtpijp voel meanderen en mijn bloed voel zuiveren, alsmede hiermede in mijn hart de verlevendiging...

De fysio onderzoekt mijn schouder en vraagt of ik iets met horen heb. 'Doofheid zit in de familie'. 'Ik zie aan een spier in je nek dat je letterlijk je oren moet spitsen'. Ik denk terug aan toen ik achttien werd. Militaire keuring in Deventer. Het laatste jaar voordat de dienstplicht...

Ik pak mijn mountainbike uit de schuur voor mijn rondje Aerdt. Even de kop in de wind. Een uurtje later loop ik fier rechtop door mijn straat. Het is vandaag Hemelvaartsdag. Ik heb onderweg geen fietser gezien. Waar is het dauwtrappen gebleven? In mijn jeugd kon je zelfs dauwzwemmen als je geen...

Onhandigheid kan soms zó vertederend zijn, tenminste vooralsnog.

Als een door zelfoverschatting ontstane misser meteen goed raak is, dan wordt de omvang van de impact op mijn ego alleen maar verzacht door het tijdig kunnen relativeren van de situatie totdat de acceptatie is bereikt.

Ze verklaarde uit Zuid-Amerika afkomstig te zijn (asblond haar, enigszins vervallen en van mijn leeftijd) en naar haar zeggen had de verhuisdrift haar in zijn greep (zoals wel meer voorkomt; men verwacht dat het grote geluk om een straathoek op de loer ligt en dat men het kan kopen als een pak...

De lentezon laat een helpend licht over de oude stad schijnen. Er is een gezellige drukte op de terrasjes. Luidkeels vertelde grappen over de zomerse temperaturen gonzen door de stad. Het gezin en de maatschappij zouden de mens moeten beschermen. Als onderdeel van het geheel. Maar stel je voor dat...

Twee wonderschone wandelingen in de sneeuw met mijn maatje en foto's van mijn nieuwe lief op de lange latten komen samen. Ze vraagt of ik acht dagen met haar naar Oostenrijk wil. Ik vraag of een ijsbeer wit is. Bij ons hotel is alles groen. De volgende ochtend brengt de bus ons naar een...

Langdurige stress bij calamiteiten of kortstondige stress in plotseling optredende situaties veranderen soms het gedragspatroon van doorgaans rechtschapen personen. Gedurende bijvoorbeeld een langdurige voedselschaarste zal men voedsel stelen om de familie geen honger te laten lijden. Gedurende...

Als ik het Slavenkoor uit Nabucco hoor ben ik ineens weer in die kamer op die middag waarop de dampende aardappelen opgediend worden en verzin ik weer eigen woorden bij dit muziekstuk. Ik ben weer drie en voel me weer omringd door de goedgunstige, overvloedige aandacht en zorgen van mijn vader en...

In haar zwakbegaafde brein dat nooit tot enig intellectueel niveau was gestegen, was nu de gedachte aan het ultieme, aan het onherroepelijke waarvan geen terugkeer mogelijk is, opgekomen. Zelfs haar liefdesaffaire, die toch lange tijd had voortgeduurd, bood geen soelaas en geen vluchtmogelijkheid...

Al geruime tijd voor de eerste crash die onze sites gevoelig raakte, had ik het inzenden van mijn bijdragen gestaakt. Door achteruitgang van het gezichtsvermogen van mijn nog gezonde linker oog was het werken op het toetsenbord een grote bron van ergernis. Geruime tijd erna onderging ik een...

Leegte is een cyclus in het land van het cynisme. Ik roep U aan om mijn schreeuw te begrijpen. Omdat ik daarmee eindig in wat ik voor elkaar kan krijgen. Ik verander niets aan de woorden en ik blijf in onbekende verbazing. Dichter bij de zee mis ik de meeuwen met het extreme subjectivisme waarmee...

Ik mag er zijn. Maar mag ik ook blijven, dat is vers twee.

Het Amsterdamse jaagpad aan het Nieuwe Meer was de oude route van de trekpaarden. Deze werkdieren in dienst van de mens trokken de trekschuiten langs de oevers van de ringvaart en het Nieuwe Meer naar Amsterdam. Later werd het een fietspad in een natuurgebied. Een kronkelend fietspad voor...