Alle inzendingen over ouderen

Altijd heb ik graag door de straten van mijn geboortestad gewandeld.... Op de tweeëntwintigste september jl. was ik op weg om via de Beneluxlaan het grote Zorgcentrum te bereiken dat bij aankomst hoog voor me oprees met haar sequenties van eendere ramen, waarachter de appartementen van de...

De blindheid verovert nu steeds meer terrein. "Het zal mijn tijd wel uitdienen" zegt mevrouw. Ik stel voor batterijen te gaan halen, zodat het komieke, mechanische vogeltje dat aan de lamp hangt in een houten kooitje zijn liedje weer zal kunnen zingen, maar het hoeft niet meer van mevrouw. Ze...

Bij de halte aan het station ben ik op de bus gestapt en ik verzoek de chauffeur mij te waarschuwen als we bij het zwembad zijn. De bus hobbelt voort en bereikt de uitgestrekte contreien van wat een voorstad is geworden: "De Reeshof"; een stad die aan de stad is gebouwd. Kraaien stappen...

Verweesd en verloren en met droefenis achter mijn ogen, een droefenis die de atmosfeer scheen te vervullen, die neer scheen te regenen als een onzichtbaar fluïdum of als microscopische, niet te duiden stofdeeltjes die neerdaalden uit de hoge septemberhemel, stond ik te wachten, ergens in een steeg...

Ze hadden allen mijn moeder kunnen zijn, gezien het leeftijdsverschil van gemiddeld dertig jaar dat mij van hen scheidt. Sommigen zijn opstandig: een van hen mompelt voor zich uit, in het luchtledige: "Alle Jezus, alle Jezus", haast onhoorbaar, maar toch met felle kracht en...

Als ik niet meer kom, zal mevrouw Achterhuis mij dan nog missen? Zal zij met verdwaasde blik tevergeefs naar de deuropening staren waarin mijn gestalte normaliter op zaterdagavond verscheen? Zal zij nu alleen naar de Mis gaan of geholpen door een andere vrijwilligster en zich weer drie keer...

Hij is er nog. De oudere mens met humor. Die met pretlichtjes in zijn ogen, ondanks of juist dankzij wat hij meemaakte tijdens zijn leven. Hij die leerde relativeren. Hij die zich niet klein liet krijgen, hij die misschien sterker was dan zijn leeftijdgenoten, krachtiger van geest en niet snel van...

Er is een prachtige en sfeervolle ruimte ingericht in het monumentale gebouw in het centrum van de stad (een schatkamer waar de erfenis van generaties bewaard wordt en ter beschikking gesteld wordt aan belangstellenden; de bibliotheek). Daar vermelden trotse, rode, grillig-gevormde neonletters de...

Vliegveld Seppe bevindt zich in de nabijheid van Breda en van het dorp Hoeven; een lang parcours op een warme dag voor ons busje dat "bevrouwd" wordt door vier grijsgelokte dames en mijzelf (en we moesten ook nog "die mevrouw uit de Berkdijksestraat" ophalen). Onze vrouwelijke chauffeur barst...

De titel zegt alles al natuurlijk, maar intussen gebeurde er het e.e.a. dat het gehele verhaal een soort van "wordt vervolgd" wordt. Nadat ze zelf de stoute schoenen had aangetrokken en het bedrijf in kwestie gebeld had, kreeg ze te horen dat vandaag: jawel echt vandaag tussen twaalf en vijf uur...

Voor het eerst wachtte mevrouw die zondagmiddag al op mijn komst, althans ze gaf daar duidelijk blijk van doordat ze in de septemberzon heen en weer drentelde achter haar rollator vóór de hoofdingang van het Zorgcentrum en mij blij begroette bij mijn aankomst. Het vertrouwen tussen ons was...

De dames en heren die op "Sparrenheuvel" komen, verkeren in het voorland van de geestelijke aftakeling, op het hellende vlak van het leven dat ten einde loopt.... Een zaal van het Wijkcentrum is zo goed en zo kwaad als het ging ingericht als een echte "huiskamer" die gezelligheid en sfeer...

De zelfgemaakte poppen met de vertederende, lieflijke uitdrukking op de gezichtjes heeft ze weggeschonken, gegeven aan kinderen die haar niet kennen, kinderen van de naburige crèche, van wie ze de overgrootmoeder zou kunnen zijn, maar ze is geen overgrootmoeder, want ze heeft nooit een kind het...

Op mijn kastje staat een kop en schotel van breekbaar porselein met turquoise en zwarte motieven; srmzalig overblijfsel, souvenir, bewijsstuk en erfstuk van een vriendschap die drie jaar duurde en die plotseling afgebroken werd door het onvermijdelijke noodlot dat ons allen te wachten...

De ogen van mevrouw zijn bijna blind, maar op het brede scherm van de nieuwe Sony-televisie, pas nog aangeschaft, zag ze nog de koddige figuren van een aangeklede kat en van muizen, die allerlei avonturen beleefden en ze vertelt er opgetogen over. Het lijkt of mevrouw haar levensweg in omgekeerde...

Het is november. De huilende tonen van de wind die raast om het hoekige huis interpreteert mevrouw ten onrechte als muziek door de vervorming die het gehoorapparaat met zich meebrengt. We leggen de ivoorkleurige steentjes met de zwarte stippen, die een getal weergeven, aaneen op de tafel, op het...

De lange laan eindigt in een blauwachtig verschiet, zoals de toekomst en het leven zich hullen in naamloze nevelen van onzekerheid. Mijn gestage pas brengt me naar Zorgcentrum "Zonnehof", een instituut dat haar naam niet in alle opzichten eer bewijst, maar vanaf het eerste moment van onze...

Herhaaldelijk hoor je het pleidooi dat iedereen werk moet kunnen krijgen. Vooral bij mijn clubje van sociaaldemocraten is het een mantra dat werk gelukkig maakt. Een enkeling weet nog dat het helemaal niet leuk was in de fabriek en dat iemand het werk liever vandaag dan morgen zou verliezen als het...

Na het plakje van de "Mokkaschnitt", mevrouws favoriete lekkernij, ligt onze conversatie stil en ik probeer haar weer vlot te trekken door het onderwerp "honden, katten en overige huisdieren" aan te snijden. Daarop volgt wel enige, maar geen uitbundige reactie. We verhalen over de trouwe...

Het was winter en het sneeuwde die dag. Op de markt liep ik de nachtjaponnen als het ware "tegen het lijf". Ze waren lichtpaars, roze en groen van kleur, wapperden in een zacht briesje vóór de kraam en leken een beetje op vormeloze zomerjurken volgens een mode van een lang vervlogen tijd. Maar...

Ze had me gevraagd een setje mee te brengen waarmee ze pompoentjes zou kunnen vervaardigen: wollige bolletjes van garen die ze zou kunnen gebruiken om de eveneens zelfgemaakte poppen en beesten te versieren en te vervolmaken. Ik bewonderde haar zozeer om de moed, om de wilskracht waarmee ze nog...

Als een ongeleid projectiel schiet een scootmobiel rakelings voorlangs en hobbelt vervolgens hortend en stotend door het kleurrijke bloemperk van de Rooseveltlaan. Narcissen, krokussen en ander vrolijk bolgewas spuit onder de achterwielen vandaan als spaanders uit een hakselaar. Julius kan nog...

Ich weiß nicht was soll es bedeuten, daß ich so traurig bin, ein Märchen aus uralten Zeiten… Toen ik dit liedje hoorde op Arrow Classic Rock moest ik opeens denken aan die feestavond in bejaardencentrum “Avondrood” in Naaldwijk. Tijdens een bezoekje aan oma zaten mijn vriendin en ik...

De betekenis van bovenstaand gezegde hoef ik natuurlijk niet uit te leggen. Situaties en gebeurtenissen, waarop het van toepassing is, zijn me de laatste jaren wel eens meer overkomen. Op het moment, dat je een bepaalde handeling in de praktijk wilde laten zien of horen bleek dan steevast, dat het...

Het is niet ondenkbaar, dat sommige senioren, ouderen en bejaarde personen zich, net als ik, tijdens het afleggen van het laatste traject van hun levensweg zo af en toe, qua lichaam en geest, voelen als een redelijk geoliede maar krakkemikkig lopende machine, waarvan de handleiding voor het...

Toen ik de vier luie, zachtgele, leren stoelen naderde, zat er al een dame op leeftijd in een ervan te lezen. Het leeshoekje vormde een stil eiland in de bibliotheek. Ik groette en zeeg neer. Uit mijn tas viste ik het boek waarin ik thuis al was begonnen. Het las als een trein. Ik had het voor een...

Oma werd dement. Na een aantal keer vermist te zijn geweest werd het te gevaarlijk. Vooral omdat ze zich door een slot op de deur niet liet belemmeren om te vertrekken. Er werd een passend tehuis voor haar uitgezocht. Een dag voor haar vertrek werd dit aan haar meegedeeld. Prompt lag ze ziek in...

Gestolen goed gedijt niet, dat wist ze ook al, natuurlijk maar dat ze er zo'n ellende van zou krijgen had ze niet verwacht. Gezellig wat aparte boodschapjes doen, niks noemenswaardigs. Hij moest een deo, zij moest vaatwastabletten. Waar gaat dit over, nou over een paar kleine dingetjes dus....

En zo worden we wederom geconfronteerd met de ziekte die blijkbaar besmettelijk is in den Haag als het gaat om MEDEMENSELIJKHEID, want: als er nergens meer over gesproken kan worden, dan komen ineens de " oudjes weer even op tafel" nou ja op tafel, ze waren een poosje terug al in het nieuws, want...

Het komt regelmatig voor, dat ouderen overvallen worden in hun eigen huis. Vroeger toen mijn ouders in een dorp woonden kwam dat niet voor. Je kon de deur gewoon open laten. Kolhorn heet dat dorp in de kop van Noord-Holland, dichtbij Schagen. Iedereen groette elkaar en hielp wanneer je het moeilijk...