Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Angst

Het komt regelmatig voor, dat ouderen overvallen worden in hun eigen huis. Vroeger toen mijn ouders in een dorp woonden kwam dat niet voor. Je kon de deur gewoon open laten. Kolhorn heet dat dorp in de kop van Noord-Holland, dichtbij Schagen. Iedereen groette elkaar en hielp wanneer je het moeilijk had. Ik behoor nu zelf tot de ouderen (84) en woon in een middelgrote stad, waar het ook is voorgekomen. Tegenwoordig is daardoor de angst overvallen te worden toegenomen en schrik je als er avonds de huisbel klingelt. Ik open niet meteen de huisdeur, stel je voor, dat er een bandiet voor de deur staat en van hem een duw krijgt en je op de grond valt. Hij bind je vast en hij zoekt in je huis naar waardevolle spullen om die mee te nemen. Je zou er de zenuwen of erger van overhouden.

Ik slaap beroerd, dus ga ik laat naar bed en doe tegenwoordig het licht uit, zodat het huis vanaf buiten donker is. De huiskamer is matig verlicht. Een bandiet denkt, het is donker, ze zullen wel slapen of hij gaat inbreken, je weet maar nooit. Voor alle zekerheid heb ik een honkbal knuppel klaar staan, maar zal niet veel helpen, want als ik ga slaan val ik zelf al om door mijn broze gezondheid. Wat een toestand, hé. Ik heb dus besloten als de bel gaat niet meer open te doen. Laatst schrok ik mij het apezuur. Om half twaalf vlak voor middernacht ging de huisbel. Mijn hart sloeg over en ik heb al hartproblemen. Ik liep zachtjes naar de keuken en schoof de luxaflex iets omhoog en zag een grote donkere man met kroeshaar voor de deur staan. Het zal toch geen bandiet zijn, die mij op het late avond uur komt beroven.

Hij bleef bellen en ik kreeg de zenuwen en ik zag mij al in een lijkkist liggen. Toen begon hij op het keukenraam te bonzen. Ik moest bijna kotsen van angst. Even later gooide de man een bos sleutels door de brievenbus. Toen werd het mij te veel, dan maar een mep voor mijn kop van de bandiet, dacht ik met het zweet op mijn kop. Ik opende behoedzaam de buitendeur en daar stond voor mij een grote donkere man, die mij met een brede glimlach een hand gaf en zich verontschuldigde, dat het al zo laat was.

Hij had namelijk zijn auto aan de overkant geparkeerd en hij dacht, dat ik de automonteur was en wat zou gaan repareren. Ik weet niet eens wat een bougie is. Ik zei tegen de man, dat hij waarschijnlijk twee huizen verderop moest zijn, want daar woont een automonteur. Bent u die mijnheer dan niet, zei hij en hij gaf mij weer een hand en bood zeer vriendelijk zijn excuus aan. Wat was ik blij en mijn hart begon weer langzamer te tikken. Daar moet op gedronken worden, dacht ik en spoedde mij naar de koelkast om een koude neut in te schenken. Zo zie je maar weer, dat het heel anders kan aflopen, maar toch moet je voorzichtig blijven en eerst kijken wie er voor de deur staat. Het kan ook overdag gebeuren.

Nog niet zo lang geleden ging tegen elf uur avonds weer de bel en ik deed meteen open. Voor de deur stond een man met een Indisch uiterlijk en een grote blanke vrouw met een enorme bos kroeshaar. Ik dacht meteen, dat ziet er link uit en verweet mijzelf, dat ik zo stom was de deur te openen zonder eerst te kijken. De man vroeg mij of zijn vrouw even naar het toilet mocht, want ze was ongesteld geworden. Hij had bij mij gebeld, omdat het licht in de keuken nog brandde en niemand verderop open deed. Ik dacht wat ben ik toch stom, maar ik liet de vrouw naar het toilet gaan en het duurde een hele tijd voor ze klaar was, dus begon ik een gesprek met de man, die heel vriendelijk overkwam. De vrouw bedankte mij vriendelijk en gaf mij een kusje. Ik keek meteen of mijn horloge nog om de pols zat. Zo zie je maar weer, je hoort verhalen van beroving en het kan ook anders zijn, dat mensen hulp vragen. Toch blijf ik voortaan voorzichtig.

Schrijver: kees niesse, 21 december 2015


Geplaatst in de categorie: ouderen

4.7 met 3 stemmen 114



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)