Alle inzendingen over werk

De personeelsfunctionaris was steeds met zijn teksten, inclusief het personeelsblad, naar de afdeling Tekstverwerking, waar ik, zoals hij beweerde, "de beste typiste" was, gekomen. Inderdaad was ik altijd in staat zijn uiterst kriebelige en minuscule handschrift waarmee hij in de marge schreef als...

De personeelsleden waren bijeengekomen en hadden zich rond de tafel geschaard. Altijd nog had ik gehoopt en vertrouwd dat de chef, die mij aanvankelijk verheerlijkt had, mij goedgunstig zou zijn. Maar mijn tranen moesten vloeien - en allerminst voor de eerste keer- toen mijn ontslag werd aangekondi...

Ik werd aanvankelijk wel degelijk opgenomen in de groep en ik volvoerde het notuleerwerk met enig enthousiasme. We kwamen samen in het Zorgcentrum en vanzelfsprekend voerden de personen die zichzelf het belangrijkst vonden het hoogste woord. Er stond een geringe vergoeding tegenover die mijn des...

Huize T staat de laatste weken in het teken van: behangen, witten maar vooral: rommel, troep en ongein. Iedereen die wel eens een woonkamer aangepakt heeft weet nu meteen wat ik bedoel. Een woonkamer is niet voor niks aan die naam gekomen, je woont praktisch in je woonkamer en als die dus een grote...

Het was zelden verbijsterend onaangenaam op de Afdeling Tekstverwerking van het grote kantoor. De cheffin, mevrouw J., soms gekleed in een roze wollen jurk, waakte zoals een kloek over haar kippen waakt over de aan haar zorgen toevertrouwde typistes. Een poster van een lieflijk veulen hing tegen de ...

De dames en heren van de Verenigde Senioren Partij kwamen bijeen in een ruimte op de bovenste etage van ons voormalige gemeentehuis. Het lokaal bood een grandioos en spectaculair uitzicht over de mij zo vertrouwde stad. Ik had me opgeworpen als hun notuliste. De complimenten over mijn onbezoldig...

Kijk, dat de tv voorzien is van reclameblokken heeft zijn voor, maar ook zijn nadelen, we dealen ermee maar sommige reclames komen me de strot uit, beken ik eerlijk! Die van de snoepjes als volwassen mensen met een piepklein kinderstemmetje iets nabootsen, bah wat een dwaze reclame en natuurlijk zij...

En dan ineens is het maandag, alsof er nooit een weekend was, voorbijgevlogen als het ware. En denk ik terug aan de weekenden die echt dagen waren waarin je ( geacht ) werd vrij te zijn, van werk, baas en dat soort dingen dus. Een vijfdaagse werkweek was immers een normale werkweek, zodat je op vrij...

De achterstandswijk strekt zich met haar straten, die geen schoonheidsprijs verdienen, uit tot aan de andere kant van de snelweg die mijn huis begrenst. Ik had me aangemeld voor het werk voor de Wijkkrant. Jarenlang verrichtte ik her en der interviews en legde ik verslag van festiviteiten, evenem...

De villa's aan de Bredaseweg rijgen zich aaneen, alle van een verschillend architectonisch ontwerp, stammend uit de dertiger jaren of van later datum. In één ervan was het accountantskantoor gevestigd en in een van zijn kamers zou ik mijn werkzaamheden volvoeren. Ik was uitgezonden via "Rands...

Mijn oude vader, die kwetsbaar, gevoelig en naïef was zoals ik omdat ik zijn genen, zijn DNA draag in mijn cellen; mijn oude vader, die een "genie van het lijden" was en wiens portret ik koester, schreef eens, in vroeger dagen met bevende hand de kapitaalsvergelijking uit, zoals vaders doen die d...

Haar naam is "Ilonka"; het is de Hongaarse naam, aan haar door haar ouders geschonken bij haar geboorte in 1979. Toen de sneeuw viel in dat jaar is ze geboren en door een goedgunstige wending van het lot is ze mij geschonken. Toen ze voor het eerst kwam, verzekerde ik haar dat ik geen werkgever...

"Ik kom voor het notuleerwerk" had ik de leden van de Wijkraad verklaard. Toen de nacht over Tilburg was gevallen, was men samengekomen in het troosteloze lokaal van het Wijkcentrum. De voorzitter van de vergadering zou ratelend van start gaan en zijn verhaal doen en ik zou hem met de pen op de vo...

Na de mislukkingen, de teleurstellingen, de afwijzingen en de pesterijen werd mijn parool: "Don't shoot at me, I am only the piano player" Daarom ging ik me als uiterst zwijgzame notuliste op de achtergrond houden en ging ik me "schuilhouden" in gezelschappen en vergaderzalen tijdens de vergaderinge...

Drie trotse vlaggen zijn naast elkaar geplant op het dak van ons nieuwe stadhuis en een ervan is zelfs de LHBTi-vlag en grote letters op de gevel geven de naam weer van mijn geboortestad: "Tilburg" Eens mocht ik de verbouwing en renovatie van het monumentale pand "van binnenuit" aanschouwen: haa...

Ik besloot het hem tenslotte maar eerlijk te bekennen: "Ja, u hebt te maken gehad met mijn broer, met mijn krankzinnige broer, Thijs". De man die ik ontmoet had in de wachtkamer had jarenlang als verpleger gewerkt in de inrichting en hij was wegens zijn menslievende professie ongetwijfeld op de h...

Hoe verheugd moest ik niet zijn dat ik - geheel zonder betaling - het handje van mevrouw de hele dag mocht vasthouden; van mevrouw die leed onder toenemende eenzaamheid, een zwaar spraakgebrek en beginnende blindheid? In Tilburg West opende zich een wereld voor mij; een tot dan toe onbekende wereld;...

Door een "liefdesobsessie" gepaard gaande met telefoonkosten dreigde ik volkomen aan lager wal te raken, dus er moest iets gebeuren. Ik kan mijns inziens alles goed verwoorden, dus had gesolliciteerd naar een baantje als "huishoudelijk medewerkster" bij een villa aan de Bosscheweg en werd ui...

Al die jaren bevond ik mij aan de vergadertafel en volgde ik het verbijsterende verhaal van de psychiater op de voet met mijn zinloze schrijfwerk. Niet voor niets was ik notuliste geworden bij de Cliëntenraad. Van de nietszeggende pokerfaces van de "cliënten" viel doorgaans weinig af te lezen ma...

In het nieuws was te horen en te zien dat: het beroep van schoonmaker niet altijd even lollig is omdat: men vindt dat het een minnetjes beroep is, nou niks is minder waar, want juist dit beroep is van cruciaal belang, niet alleen in deze tijd, maar ook in de tijd dat ikzelf in deze branche werkte. O...

De thee was nog maar amper doorgeslikt of daar gingen we weer. Op naar de balie dit keer. Een man met wit haar kwam de lege wachtruimte van de apotheek binnen. Hij was nog niet eens bij de balie toen hij al riep: ‘Eh, komt iemand me nog helpen of niet?’ Petra liep naar voren en wenkte mij ...

Het valt niet te ontkennen dat de ontvangst die mijn "respondenten" in de achterstandswijk mij bereidden, doorgaans hartelijk was. Men was mij dankbaar voor mijn inspanningen, voor mijn verwoording van het verhaal en voor de plaats die ik hen toekende in de Wijkkrant. De hoofdredactrice bekende ee...

Werkelijk het hele land Montenegro staat op Code Oranje. Zowel van Noord naar Zuid, ofwel van Orina naar Kotor, als van West naar Oost, dit wil zeggen van Maocíci naar Podgorica. Goed voorbereid was ik om 'Zwarte Bergen', lees: Montenegro te bezoeken, maar helaas gooit COVID-19 roet in zowel o...

In die tijd had je nog die kaartenbakken die je kon raadplegen bij onze vestiging van de vrijwilligerscentrale aan het Sint Annaplein en die voorziening leek op een hoorn des overvloeds, op een rijk, gul arsenaal waaruit je naar hartenlust kon putten en waaruit je vacatures van je gading kon opdiepe...

Ik had nooit veel gesprekken gevoerd met de oude dame aan wie ik "toegewezen" was. Stilzwijgend en als vanzelfsprekend waren onze verstandhouding en wederzijdse sympathie tot stand gekomen en deze hadden drie jaar standgehouden tot het einde onverwacht was gekomen. Ze schonk me eens haar portre...

Tot mijn verrassing werden de twee grote, fraaie boeketten aan huis bezorgd; kennelijk als dank voor mijn redactioneel werk voor een wijkkrant en voor mijn notuleerwerk. De hoofdredacteur van genoemde krant had zich uitermate bezorgd en zorgzaam getoond om mijn longziekte, maar al te spoedig, onverw...

Al eerder had ik meneer gesignaleerd op een bankje in de winkelgalerij, ontspannen en welgemoed, en nu troffen we elkaar vóór de supermarkt. Hij sprak mij aan: "Bent u niet ongeveer twintig jaar geleden langsgekomen voor een interview? En werkt u nog voor de Wijkkrant?" Hij woonde inderdaad nog ...

Met honderden kranten op mijn bagagedrager ging ik op pad. In die tijd werd "De Tilburgse Koerier" nog uitgegeven, onze populaire wekelijkse krant, momenteel gemist door velen en nu uit de roulatie en vervangen door "Stadsnieuws". Ik had me aangemeld om onze krant te bezorgen, in een wanhoopspog...

Harim; de Gleuf (III, tevens slot) De gleuven worden ook na het schrijven van dit deel III geenszins gesloten; post zal blijvend worden bezorgd en copulatie zal aan de orde van de dag blijven, want zonder seksualiteit, lees: intimiteit, geen kinderen en zonder nageslacht zou de wereld sowieso ten...

Het viel niet te ontkennen dat het aardige jonge studenten waren die de belastingaangiften behartigden. Zij "zetelden" in een omvangrijk lokaal van "Wijkcentrum West" waarin ook ooit gymlessen plaatsvonden en een kunstzinnige muurschildering herinnerde aan jeugdig enthousiasme. Een toch wel wat ...