De onvolprezen schoonmaker!

In het nieuws was te horen en te zien dat: het beroep van schoonmaker niet altijd even lollig is omdat: men vindt dat het een minnetjes beroep is, nou niks is minder waar, want juist dit beroep is van cruciaal belang, niet alleen in deze tijd, maar ook in de tijd dat ikzelf in deze branche werkte. Oké, er is altijd kaf onder het koren maar dat is in elk beroep zo en je leert mensen kennen, soms van de aardige kant, soms van een hele lullige kant want wat te denken van de kersenpitten affaire? Wel daar komt ze:

We werkten met zijn vieren op een zogenaamd ‘ ambtenaren pand’ en schoonmaken, dat doe je natuurlijk als het grootste deel van de mensen weg is, dat is logisch. Soms zaten mensen over te werken, maar ook daar was niks mis mee want met een joviaal: ik doe alleen je prullenbak even, de rest komt morgen wel, vloog je met een kar, afgeladen met emmers, schone zakken en sop doeken over de diverse afdelingen. Een pand waar een krappe 100 mensen werkten dus prullenbakken zat en in die tijd werd er ook nog binnen gerookt dus ook asbakken vol en wel in overvloed.

Het was allemaal na 2,5 uur weer klaar voor de volgende dag vijf dagen van de week en weet je, het was nog leuk ook! Op een paar idiote dingen na natuurlijk maar die komen overal voor en terwijl ik die man op tv zie denk ik terug aan de explosie van kersenpitten, jawel! Tegenover het pand, stond een winkel en in de pauze gingen medewerkers soms hun boodschappen halen of in dit geval: bakken met kersen! Heel gezond en heel erg lekker natuurlijk.

Op de tweede etage liep : ik noem hem Pim, en Pim was een wereld gozer, eentje die je niet meer tegen komt, zo eentje die je op de rem moet zetten, want hij was nog in staat om het dak te gaan kuisen, liep als de brandweer en werkte voor drie, ( verdiende een schijntje maar had eigenlijk recht op het salaris van drie dus) een een hele gezellige collega, zonder meer. Als we net opgestart zijn, komt Pim na een kwartiertje met een wit gezicht naar beneden en zegt: moet je nou eens komen kijken?

Ik zeg, wat is er loos Pim, nou- kijk zelf maar zegt ie en gooit een deur open van een grote kamer waar 8 bureaus staan, hij wijst naar de grond en zwijgt…ik volg zijn hand en zeg: welke debiel is hier bezig geweest? Pim haalt zijn schouders op, er was niemand meer zegt ie nog…moet ik dat..ik word boos, nee ik word vreselijk kwaad eigenlijk en zeg: wetende dat de avond ervoor de gehele afdeling is gezogen, er wordt hier vanavond niet gestofzuigd! Denk erom Pim, prullenbakken, asbakken en bureaus die mag je doen, dan gaat de deur dicht! Als je helemaal klaar bent, zet je bij het weggaan de stofzuiger midden in de kamer neer!

Pim is geen held, kijkt ietwat benauwd en ik zeg, als jij nou beloofd hier vanaf te blijven, kom ik straks wel naar boven, Pim haalt opgelucht adem…en als gezegd en beloofd ga ik tegen sluitingstijd als alles klaar is naar boven, pak de stofzuiger en zet die midden in de kamer neer, sluit de deur en we gaan naar huis.

De volgende dag gaat de telefoon: het is voor mij: of ik weet wat er voor troep in kamer 212 is achter gebleven? Oh jazeker weet ik dat, zijn jullie zelf al wezen kijken dan, ehh nee dus, nou voor je me dat uitlegt stel ik voor dat je overdag even gaat kijken waar wij voor worden aangenomen, want kijk: er is niks mis met kersenpitten spugen, maar het is wel ziek om dat in een kantoor te doen en het achter te laten voor de mensen die: het dan toch wel opruimen? Ja zegt de baas, maar je moet het wel opruimen, waarop ik inmiddels met de hakken in het zand verankert zeg: je bent een beste, maar die zooi wordt door mij niet opgeruimd, door Pim ook niet en ze mogen het daar zelf doen, ik weiger!

Niet voor niks zette ik de stofzuiger er neer met daarop een briefje: rotzooi maken mag, maar opruimen moet! De baas schoot in de lach want inmiddels was ie het rampgebied wezen bekijken en ik bleef bij m’n standpunt: als het opgeruimd moet worden, zoek je er maar iemand voor maar wij doen het dus niet! Dit soort gedrag moet je niet belonen maar afstraffen en er is niks mis met een grapje maar een krappe 250 pitten opzuigen was dat niet! Schoonmaken is mooi werk, nodig werk, hartstikke dankbaar werk ook nog en ik deed het graag maar het moest wel menselijk blijven en dat was deze actie niet!

... Pim en de pitten ...

Schrijver: An Terlouw, 2 december 2021