Alle inzendingen over Van Ma

Joke keek haar verschrikt aan, 't leek wel of ma huilde. Tante Betsie duwde ma zachtjes naar de tafel en legde een boterham op haar bord, beboterde die en deed er een plakje kaas op. "Ik kan nú niet eten," zei ma, ze klonk kribbig. Geen wonder, dacht Joke, waarom bemoeit tante zich met ma d'r eten.…

Dré, waarvan de pa en ma een boerderij hadden, met 70 koeien, een melkrobot, en Dré. Tot hun dood voor zijn pa en ma gewoon “Us Dréke”. Al van jongs af aan was Dré op zoek naar het geluk. Hij had er over gehoord, zoals dat er “gelukszoekers” zijn en dat iemand “niet voor het geluk geboren is”.…

Loop ik net vanuit de keuken langs, precies: het weerstation, stop op mijn schreden en zeg: Ma is weer bezig hoor, het station loopt qua tijd weer een uur voor! Ik spreek haar een soort van vermanend toe, maar zeg tegelijk: gezellig Ma, dat je er weer even bent!…

Sorry ma.....…

Zit met ma in zijn caravannetje ergens aan de kust in Spanje en is niet bereikbaar. Hij heeft groot gelijk.…

Terwijl haar manmodel lacherig een Lederhose kreeg aangemeten onderging ma een shock. Walging en haat voor pa bruisten onstuitbaar op. Ma wou niks nooit meer met hem te schaften hebben. Pardoes liep haar vat vol echtelijke liefde leeg. Verklaren kon niet, er was echter geen ontkomen aan.…

Vaste prik, ma staat weer in het licht en dat licht weerkaatst in haar ogen, dag lieverd.…

Ma stond bleek naast hem. De dierenarts keek Ilse ernstig aan. ‘Ilse… ga maar afscheid nemen van Angel.’ Heftig van nee schuddend snikte Ilse nu voluit. Ma maakte een aarzelende beweging, de dierenarts zei mededogend: ‘Ilse, hij heeft te veel pijn om in leven te blijven.’…

Toen was pa vloekend en met de deuren slaand naar boven gegaan en ma had met haar dikke reet op de bank geslapen. De hele zondag had ma rondgelopen met rode, tranende ogen en pa met een kop als een vergiet en ze hadden de hele dag geen woord gesproken. Geertje was maar zo veel mogelijk naar vriendinnetjes in de buurt gegaan.…

De onschuld ontdekte achter die deur te grote schoenen en kleding die ons niet paste, maar wij trokken het ons aan en kwamen, tot hilariteit van pa en ma, uit de kast.…

‘Ma, we zoeken naar een envelop’. Mijn stem schiet omhoog. Ik adem in en uit, rustig blijven. Haar kwetsbare blik, mijn bijtende toon. Die kant wil ik niet op. Hoe ziet de envelop er dan uit, vraagt ze vertwijfeld voor de vierde keer. Ik zucht diep. ‘En dan, waarom is die envelop zo belangrijk?’…

Op de zwartwitfoto uit 1953 draagt hij mij als fragiele baby in zijn armen; de dochter die hem geschonken was en die hij zozeer zou vereren en op een voetstuk zou plaatsen en die hij liefkozend "ma fille Cathérine" zou noemen; zijn favoriete kind.…

Maar de meeste mensen hadden wel telefoon....nog zie en hoor ik hem weggaan, dag ma, tot straks. Is goed, negen uur thuis oké? Het was een joch wat slecht zijn bed uit kon komen en dus was dat tijdstip toen zo gek nog niet. Ach ma, over een uurtje ben ik terug. Ja, maar als je dat niet lukt ff bellen en anders negen uur hè.…

Opgelucht, stuur ik een berichtje naar de groepsapp Ma. Ik ontvang twee duimpjes en een blij gezichtje.…

Daar moet een piemel in dacht pa en ma was het daarmee eens. Dat is ons aller vertrekpunt, tot de dood er op volgt. Leuk toch, twee mensjes reageren (opgetogen, dat wel) in een chemische reactie en sturen vervolgens hun prestatie de dood in. Wrang en eigenlijk ook zo mooi, de strijd die niet gewonnen kan worden.…

Verder haal ik de overgordijnen af, dan kunnen ze mee naar hun nieuwe appartement, misschien wil ma ze niet meer, maar misschien ook wel. Besluiten nemen is voor haar niet eenvoudig en voor mij ook niet. “Maar kind, daar hoef jij je nu niet druk over te maken!”…

Zwijgend ging men door met het eten dat hen toch smaakte want de kleintjes waren bezig hun bordje netjes leeg te eten zonder commentaar en zonder ruzie wat op zich al een rustpunt van de dag voor Ma was. Die twee konden niet zonder en niet uit elkaar, maar altijd was er wel wat dat Ma of Pa even als scheidsrechter moest fungeren.…

Je wist zeker, pa een klootzak en ma een trut. Er groeit nu een kindje in mijn kind. Dochterlief, ik hoop dat je geleerd hebt van mijn fouten.…

Op de mythe van Ma Baker is Ma Dalton uit de stripserie Lucky Luke gebaseerd.…

Ma t/m vrij: Wat maakt een verzameling onsamenhangende woorden tot een gedicht? Antwoord: Het geloof in de muzikale vermogens van de dichter. Za&Zo: Als taal (en zéker een gedicht) de functie heeft om gedachten en/of gevoelens te communiceren, wat is dan de functie en vooral ook de meerwaarde van hermetisch (gesloten) taalgebruik?…

Met een cynisme dat zijn jaren ver te boven ging, dacht hij: ma had gelijk – mythen bestaan niet, maar commercie wél!…

Falta ko ma shunti den no patinto mo log. Shanta ra? Wa nara da nok. Sorry.…

Ik denk niet dat deze zo makkelijk gaat....ach Ma, een eitje dat doen we ff. En zo sta ik vier treden verder op ze zoldertrap, hoor gezucht en gesteun, draaien Ma, ja joh, maar dat gaat niet, je kunt niet verder.. Tuurlijk wel zegt zoon, ruimte zat: waarop ik zeg, nou ík niet meer, ik zit vást. Vást?…

Ma die belt. Wanneer ze weer eens denken te komen. Dit weekend niet ma, Theo heeft. Theo heeft, Marietje heeft. En Jan-Willem, ja die heeft altijd wel wat. En als hij niets heeft, heeft hij geen zin. Daar is hij goed in. Het beste zo zoetjes aan. Geen zin. Niet in zijn schoonmoeder, niet in haar. Nooit niet meer.…

Het ene weekend slooft ma zich uit om het de kleine dictators naar hun zin te maken. Een week later doet pa het nog eens dunnetjes over. Of het de manier is om van kinderen redelijke staatsburgers te maken betwijfel ik. Het maakt echter niet veel uit. Het traditionele gezin zal wel uitsterven.…

Op mij, zijn oudste dochter, zijn favoriete kind, dat hij liefkozend "ma fille Cathérine" noemde, bracht hij deze idealen over....…

Voor Haar, die hij liefkozend en als het ware met een 'epitheton ornans' "ma fille Cathérine" noemde in de taal waarop hij studeerde en die hij nauwelijks beheerste, had hij alles over en hij wenste zozeer dat hij zijn genen op haar had overgebracht, die zijn grote liefde voor de muziek bepaalden....…

Jij hebt nu eenmaal geen mannenvlees zoals Amelie,’ placht ma te zeggen.…

Verrast zag ik ma in een deuk liggen. Ik verloor mijn geloof door de voorste rijen, naamplatend had men daar een voorsprong genomen en zachte kussens als er, godvrezend, geknield moest worden. De rest van de kerkgangers voegde patina toe aan hardhouten banken.…

Goedgelovig als ik ben (of ik wil het graag horen natuurlijk) geloofde in echt in wat ze zei: ze zei, ik hou van je Ma, echt en ik geloofde het? Hopen? Nou het was geen eigen kind maar ja, ze had geen ouders meer en dan denk je als ouder zelf dat je er wel goed aan doet? Toch? Dus ik stonk erin.…