Duur doen

Een reisje met de trein leek me weer eens leuk. Ik kocht een kaartje bij de Hema en in Assen nam ik plaats in een coupé. Waar de trein naar toe ging interesseerde me geen fluit. Lekker kijken naar een afwisselend landschap was mijn doel. Van beroep ben ik papierprikker, dus ik ben een armoedzaaier, maar voor de gein heb ik mij verkleed als een VVD-er. Bij de kringloop had ik een zwart kostuum gekocht. Pas later had ik in de gaten, dat de gulp gescheurd was, waarschijnlijk van een oude rukker geweest. Verder droeg ik een mooi wit overhemd met een blauw gespikkelde stropdas en keurig gepoetste zwarte schoenen. Mijn haren zijn al grijs en met een bril leek ik op een bankdirecteur.

Opeens zag ik nog een grote vrouw met een klein manneke het perron opkomen en in de trein stappen. Ik dacht daar gaat mijn rust. Met veel kabaal gingen ze tegenover mij zitten en keken mij aan of ik van een andere planeet was gekomen. Echt een blik van arbeiders die een pesthekel hebben aan graaiers. Die vrouw droeg een gebloemde jurk tot aan de grond en had het kapsel van moe Flodder en hij was een klein ventje met armoedige kleren aan en droeg een geruite pet.

Opeens zei hij:
''Je weet nooit wie ik op de markt tegenkwam, darling?''
''Wie dan, ouwe?''
''Joop en Coba, en ik heb ze meteen uitgenodigd om vanavond bij ons te komen klaverjassen.''
''Het is toch niet waar, hé. Ik mag dat wijf niet met haar kapsones.''
''Geintje darling, ik wilde je op stang jagen.''

''Het is dat die mijnheer erbij zit, anders had je een oorvijg van me gehad. Kom, ik heb wat lekkers voor je, een tompoes.''
''Liever niet darling, ik ben bang dat ik dan weer moet poepen.''
''Dat bestaat niet, je bent vanmorgen al twee keer geweest.''
Ma Flodder haalde uit haar tas een kleine doos en haalde daar twee tompoezen uit. Ze legde er één op een stuk wc papier en gaf het hem, en zei:
''Eet op ouwe en mors niet.''

Met twee grote happen had zij die tompoes al verslonden, maar hij liet al meteen de helft van de slagroom op de grond vallen en met zijn schoen maakte hij er een glijbaan van. Toen hij het gebak bijna op had stond hij op en hield zijn hand op zijn kont.
''Zie je wel darling, ik moet weer poepen.''
''Ga dan naar de wc luilebol, schiet op.''
Hij rende weg en kwam meteen weer terug met het zweet op zijn voorhoofd.
''De wc is gesloten en ik voel, dat de drol zijn gezicht laat zien'', zei hij stotterend.

Ik kon het niet langer aanzien en gaf hem mijn financieel Dagblad, en zei:
''Poep hier maar in en gooi het uit het raam.''
Hij was blij met mijn voorstel en liet in de gang zijn broek zakken en met een oorverdovend geluid kwam een enorme drol uit zijn kont.
''Wat een opluchting en erg bedankt, mijnheer', zei hij.
Ma Flodder spoot meteen eau de cologne om de vreselijke stank te verspreiden.
''Het lijkt wel of je verrotte vis hebt gegeten, ouwe. Dat flikt je me niet meer, hé.''
''Neen, darling.''

Mijn telefoon ging, waarvan ik de bel zelf had ingesteld, en zei:
''Hallo, hier met Charles van Vuuren tot Vuuren. Wat zeg je, ik versta je niet, want ik zit in een trein. Heb ik weer een bonus gehad, hoeveel?
''100.000 euro, Charles. Je kunt weer feesten.''
''Dat is niet mis collega, en ik heb pas een bonus gehad. Nou ik weet er wel raad mee, ik geef 10.000 aan de voedselbank.''
''Moet jij weten.''
Ma Flodder keek mij aan of ze het in Keulen hoorde donderen en ik genoot van mijn duur doen, terwijl mijn portemonnee bijna leeg was. In Utrecht stapte ik uit de trein om een Hamburger te gaan eten bij Mac Donald.

Schrijver: kees niesse, 10 juni 2015

c.niesse1931gmail.com

Biografie van deze schrijver

trein poepen bonus poepen bonus

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 1 stemmen 80