Alle inzendingen over een poosje terug

Ze woonde met haar man in de randstad, waar ze een winkel hadden, een aardig poosje terug maar als ik na ga denken, wat deze dame allemaal heeft zien veranderen, dan moet ik toch een paar vellen papier gebruiken!…

Een poosje terug pakte ik de CD weer eens en draaide het bewuste nummer weer. Toen pas besefte ik dat mijn gebed verhoord was! Letterlijk! Ik heb het liedje bewerkt met wat plaatjes, zodat het wat meer is gaan leven. Met veel plezier wil ik het delen!…

Alcohol maakt meer kapot dan je lief is, wie kent de slogan niet van een poosje terug? Nou ik moet je eerlijk bekennen dat bij mij de alcohol grens is overschreden, want IK wist niet dat een lekker duur flesje wijn gewoon te declareren was bij het ziekenfonds, echt niet. Een fles champagne bij de Menzis?…

Goed ik ga na een poosje terug naar mijn ‘mancave’ , en ja hoor zo af en toe hoor ik het joelen en janken van de wolven weer. Iets later laat mijn vrouw de honden uit en buiten hoort ze het ook. ‘Eerst dacht ik ook even. Wat is dit voor gekkigheid,’ vertelt ze me later.…

En zo worden we wederom geconfronteerd met de ziekte die blijkbaar besmettelijk is in den Haag als het gaat om MEDEMENSELIJKHEID, want: als er nergens meer over gesproken kan worden, dan komen ineens de " oudjes weer even op tafel" nou ja op tafel, ze waren een poosje terug al in het nieuws, want de moeder van v.…

Sinds er, naar aanleiding van enig meningsverschil, in reacties o.m. het verzoek aan de reactie werd gelanceerd het tot voor kort gebruikte systeem, om via een waarderingscijfer een inzending te honoreren, niet meer te gebruiken is er intussen een eerste stap door de redactie gezet. Men heeft, blijkbaar om een begin te maken, als tussenoplossing tijdelijk…

Immers: een poosje terug meldde ditzelfde nieuws dat er niet voldoende bewaarders waren. Nu zijn die er dan ineens wel? Heel eigenaardig en ik beken tevens niet zo blij te zijn met moordenaars vanuit het Noorden: we hebben hier al genoeg dwazen, dacht ik zo.…

Nou niks dus, tot de huisarts een poosje terug zegt: ga jij maar met dat plekje naar het ziekenhuis want daar weten ze wel van wanten, met dat kleine plekje… En zo wordt er dus een afspraak gemaakt bij de plekjes-dokter oftewel de dermatoloog!…

Vanmorgen gaan meneer T en mijn persoontje naar Appie, natuurlijk om de kleine boodschapjes te halen en we slagen daar vanzelf prima in, maar nou moet ik eerlijk bekennen dat meneer T er zo eentje is die bijvoorbeeld tot voor een poosje terug allerlei spullen in de kar legde, waar ik vervolgens bij het afrekenen pas achter kwam!…

Terug Ze lachte en nam de koffer en liet me haar huis leeghalen. In de kamer kom ik nog soms zie ik twee meisjes spelen de een verleidt de ander tot zwijgen. Haar vader brengt me elke vrijdag een emmer soep. Hij zegt dingen waar ik wat aan heb. Als ze terug keert. Wat zal ze kwaad zijn. Ik heb alles laten staan.…

Haar blonde lange haar golfde om haar schouders terwijl zij plagend naar hem terug liep, haar rok optilde en pardoes op hem ging zitten. Langzaam bewoog ze heen en weer. En terwijl ie in haar uiteen spatte, fluisterde ze in zijn oor: "Kom nog eens terug".…

Terug? Maar niets uit wat ze achter had gelaten trok haar. Ze was uitgevochten. De strijdbijl was begraven. Het was voorbij. Voorbij. Nooit, nee nooit zou ze daar één stap meer zetten. Een zucht van verlichting ontsnapte. Nee, de weg terug was het niet. Als uit een ver land klonken de geluiden die horen bij het stationsleven.…

Ja, er is een weg terug, maar het is van levensbelang dat men samen met de ongelukkige de hele weg wil gaan, hoe moeilijk deze ook is...…

drink van de nog superhete koffie, ik zet 'All we are is dust in the wind' van Gerry Rafferty op en ik buig mijn hoofd deemoedig naar voren, stop de cassette, zoek naar een andere cassette, 'I still haven't found what I'm looking for' van U2 weergalmt in mijn statige auto en na een laatste blik van onbegrip en afkeuring rijd ik als een haas terug…

Over een poosje gaat het beter dan slecht en rechter dan krom.…

Nu eindelijk - nog “nul en enkele uren” - en hij was terug van 'weggeweest'!…

Dan zwaaide hij naar hen en op een gegeven moment zwaaiden ze terug.. Na een poosje kon hij horen dat ze "opa" tegen hem riepen, en dat ontroerde hem. En dat ging elke dag zo. 's morgens werd hij elke dag gewassen door iemand van de thuiszorg en zij kwam binnen door middel van de sleutel die haar gegeven was.…

Aan het aantal keren bekeken is goed te af te lezen dat het ook voor beweerders de hoogste tijd is om een poosje met vakantie te wezen.…

Er wordt NU namelijk door iemand van het bedrijf gebeld die me toe zegt: alles uit te zoeken en me morgen terug te bellen. Ik denk: weer zo eentje...maar dat was fout. Want M belde me WEL terug, ik verbreek net de verbinding. Hij vroeg en? Ik zeg ja wat EN? Zegt M, heeft U niks gehoord?…

Crisis, welke crisis ? Mijn vader had het moeilijk, eind jaren dertig, net een zaak opgebouwd. Alles weg..... En dan herinner ik me dit lied van Willy Derby "Mijn fiere schooiershart". Er is eigenlijk helemaal niets veranderd.....…

Ons land is bedolven onder een deken gemaakt van crisis, een nieuw materiaal wat uitgevonden is en in vrijwel alle sectoren wordt gebruikt dus! Een meegaande stof, een materiaal wat zo buigzaam is als een elastiekje en net zo stevig dus? Zo sterk dat het bij iedereen, achter welke voordeur dan ook, wel een keer wordt gebezigd! Crisis, een klein woord…

Daarom ben ik op alles voorbereid om een poosje te wachten op mijn beurt. Alvorens ik plaatsneem (oftewel simpelweg ga zitten) moet ik eerst langs de balie, omdat mijn ‘houdbaarheidsdatum’ is verstreken, en ik moet om opnieuw een poosje mee te kunnen, mezelf identificeren en mijn ziekenfondspasje tonen.…

Na op bezoek geweest te zijn bij mijn vader in het bejaardentehuis in de plaats S. ging ik daar het dorp even in. Mijn vrouw moest naar de kledingzaak een beetje rondsnuffelen. Ik besloot om in de auto te blijven zitten met een muziekje aan, wetende dat als zij een kledingzaak bezoekt het heel lang kan duren voor ze alles heeft bekeken en eventueel…

Daarom begon ik dit stukje, eventjes een paar decennia terug in de tijd, nee: die telefooncel komt niet terug, dat weet ik wel maar het bracht me erop omdat de ouders van die spelende kinderen aan de zijkant met hun mobiel bezig zijn! Niet kijkend naar hun kinderen?!…

‘Hoi Fred, hoe gaat het met je een poosje niet gezien.’ ‘Kan kloppen, ik had het razend druk deze week – overwerken en zo. Je kent dat wel.’ Een “poosje” hield voor de twee gezworen vrienden in dat ze elkaar de hele week nog niet hadden gezien.…

Kijk: dat is nou ruiterlijk, daar hou ik van, de uitslag goed en gewoon over een poosje weer terug, maar: er staat NU in de pc, dat er geen vreemden meer met mij te maken krijgen, domweg omdat deze patient het na die vele blunders niet meer aankan! Op naar de volgende ronde! O ja en alles was goed!…

Jaren geleden noemden we een blaadje wat je gratis kreeg: het Capelse sufferdje. Maar nu weet ik dat er ook mensen zijn die deze belangrijke titel mogen dragen, want wat gebeurde er vanmorgen, wel: het fietspad stond blank en geen klein beetje, maar een forse plas van een slordige 20 meter lang en 4 meter breed. Langs dat fietspad loopt een grasveld…

Waar zijn ze, waar blijven ze en wanneer het avond wordt weet hij: ze komen niet terug, maar: waar zijn ze? Het duurt dagen voordat ie een berichtje ontvangt van zijn kind, met de woorden "pap, alles is goed en ik kom snel naar huis"; voor hij kan antwoorden, staat de telefoon alweer uit!…

Het schaatsen is over, die kunnen weer in het vet, in de doos, of op marktplaats, voor een poosje natuurlijk want we rekenen allemaal op volgend jaar opnieuw op sloten, vaarten, grachten en ondergelopen velden te kunnen scheuren.…

Vandaag valt de rekening in de bus, tja, ik heb maar betaald, het zal mij benieuwen wanneer het weer terug is, zouden ze ons geld niet willen hebben? En leuke note: telefonisch zijn ze dus niet te pakken te krijgen….best aardige mensen daar bij het CAK, zo zouden ze het bij de belasting ook wel mogen doen….…