Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Gewoon doen joh!

Vanmorgen gaan meneer T en mijn persoontje naar Appie, natuurlijk om de kleine boodschapjes te halen en we slagen daar vanzelf prima in, maar nou moet ik eerlijk bekennen dat meneer T er zo eentje is die bijvoorbeeld tot voor een poosje terug allerlei spullen in de kar legde, waar ik vervolgens bij het afrekenen pas achter kwam! Na hem vermanend te hebben toegesproken heeft hij dit gelukkig afgeleerd, ervoor in de plaats is nu gekomen: zeg schat, hebben we geen aromat nodig, of: moesten we geen eieren hebben? Bij weer een vraag van hem zeg ik: doe dat nou niet, zo raak ik van mijn aprodingetje, waarop een andere winkelende klant zegt: dat heet apropos mevrouw! Jaja, ze zei mevrouw tegen me, dat klopt natuurlijk ook maar meneer T weet precies wat ik bedoel en daar gaat het maar om nietwaar?

Aangekomen bij de kassa, staat er een oudere dame te proberen te pinnen, ze wordt ietwat nerveus omdat het niet allemaal zo snel gaat en ik zeg, kijkend naar het lieve gezicht omkranst met zilverwit haar: kalm aan vrouwtje, we hebben de hele dag. Ze lacht nerveus en stopt nogmaals haar pasje in de gleuf. De kassa springt open en dat wil dan weer zeggen dat de betaling gelukt is. Langzaam pakt ze haar schamele boodschappen in... en de kassière vraagt: of mevrouw de zegels voor het pretpark soms wil, ze zegt nee hoor die hoef ik niet, ook geen koopzegels dus ik zeg achter haar: mag ik uw pretparkzegels?

Ze draait zich om en zegt breed lachend, natuurlijk mag u dat, zo krijg ik een rijtje zegels die dan weliswaar niet voor mij zijn maar er is altijd wel iemand die je er blij mee kunt maken, want steevast klinkt het: oma? Heeft u de kaartjes, stickers of zegels van...dus ik neem ze trouw aan. We zeggen gedag en even later besluit ik mezelf een lief bosje rozen cadeau te doen, maar die moet je bij een andere kassa afrekenen, daar staat een file, dus ik sluit me aan. Netjes wachtend en een praatje makend met de man voor me, hang ik op zijn kar, waarop hij zegt: u mag erin zitten ook hoor en ik lachend antwoord, dan kom ik er nooit meer uit ook! Dan is hij aan de beurt en ik erna, maar: de dame met het mooie haar krijgt van een stel te horen dat: ze achter hen is!

Het vrouwtje gaat op haar rollator zitten en als ik aan de beurt ben, pak ik de tulpjes uit haar hand en zeg tegen de dame achter de toonbank: eerst even deze afrekenen, want de dame hier heeft het erg moeilijk met het lange wachten! Op dat moment begint het gesnuif achter me, alsof ik in de dierentuin sta! Stiekem gniffel ik want weet je, dit kost niks, dit is gewoon een heel normale actie voor een lieve dame en hadden die twee nou niet op hoge toon laten weten dat deze dame “niet aan de beurt was” had ik er niets aan gedaan, maar de houding van die twee stoorde me en tja, als iets me stoort dan moet ik er iets mee doen toch!

Ik reken mijn bloemen af, geen miskoop want de vorige bos stond gewoon 14 dagen te pronken dus dezelfde voor een habbekrats aangeschaft. Het was droog toen we weggingen, het was droog toen we thuiskwamen en vlak erna ging het regenen. Een prima dag dus!

Schrijver: An Terlouw, 29 februari 2020


Geplaatst in de categorie: emoties

4.0 met 1 stemmen 62



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
catrinus
Datum:
2 maart 2020
Een lief verhaal. De mensen zijn zo enorm haastig en opgefokt tegenwoordig

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)