Alle inzendingen over familie huwelijk ziekte

Op de achtergrond de betrokken familie in de lange gang van de kerk, trotse getuigen van de magnifieke gebeurtenis. Enkele jaren later nam een slopende, fatale ziekte tante Resi van ons weg...…

Op het kleine meubelstukje; het kleine tafeltje met de witgelakte stangen en de glazen platen dat mij zo dierbaar is en dat mijn goede, sinds lang overleden moeder mij eens schonk, staat sinds jaar en dag een roestbruin, metalen kistje... Het kistje bevat nog altijd pakjes met geurige tabak, die zijn geur nog altijd verspreidt.... Mijn dierbare…

Zijn ouders, zijn familie en zijn vrienden zijn er wel, staan als trouwe supporters langs de lijn.…

Enig verschil met een normaal huwelijk is dat het huwelijk niet wordt ingeschreven. Dat kan wettelijk niet. Na het ja-woord is er een receptie waar vrienden en familie welkom zijn. Een partner heeft Hoes nog niet, maar een tweede huwelijk sluit ze niet uit. 'Van mezelf scheiden zal ik echter nooit', zegt Hoes.…

Terwijl opgewekte, jonge verpleegkundigen en artsen schertsend, lachend en flirtend, alsof onheil, ziekte en dood niet bestaan en nooit bestaansrecht hebben gehad, de brede gangen van het ziekenhuis verlaten, op weg naar huis, nader ik het gigantische bouwwerk dat onlangs nog officieel geopend is door niemand minder dan een coryfee van het Oranjehuis…

laatst zijn we er achter gekomen dat mijn moeder een ongeneselijke ziekte heeft. door die ziekte is het niet duidelijk hoe lang zij nog leeft. ze moet allerlei kuren doorstaan. en van ziekenhuis naar ziekenhuis gaan. na velen van die kuren heeft ze weer veel nieuwe ziektes gekregen.…

Nu de vernietigende stormvlagen van ziekte en dood door onze familie geraasd hebben, koester ik nog die afbeeldingen van die molen, van die boerderij en van dat stadsgezicht.....…

In één van de genoemde huizen, in één van haar kamers, was ik eens getuige hoe mijn tante, de zus van mijn moeder, zozeer het verlies van de fraaie, gebogen, gewelfde lijn van haar borst betreurde die vernietigd was door de afschuwelijke ziekte die heerst in mijn familie.…

Zou ze dan verhalen over het prille huwelijk tussen de secretaresse en de vertegenwoordiger (mijn oom en tante). Een huwelijk dat welhaast even spoedig bekroond werd met de geboorte van twee dochtertjes, als dat het eindigde door het overlijden van mijn tante aan een dodelijke ziekte?…

Altijd had zij een zwak gehad voor haar familie waarvan zij de laatste "restanten" vereerde die zij in een wanhoopspoging bijeen wilde houden. De ongelukkige en krankzinnige man noemde de tante in zijn geestesverwarring "oma".…

In de ontwakende tuin stonden in dat langvergeten jaar de ouders, de meisjes en het jongetje, hand in hand.... Het wilde, ongezeglijke broertje was niet te handhaven op het kinderdagverblijf of op de kleuterschool. De moeder nam hem mee naar de arts, die niets geloofde, totdat de wilde jongen zijn hele bureau afruimde... Aan de diagnose was…

In die jaren van het Rijke Roomse Leven had iedere Tilburgse familie wel een tante nonneke of oom die in het klooster ging. Wegens haar overwegende lelijkheid die haar uitsloot van een huwelijk vormde het klooster eveneens de lotsbestemming van tante M.…

Het is een verschrikkelijke ziekte. Diegenen die er onder lijden vinden zichzelf SUPERnormaal, iedereen die hun ziektebeeld niet deelt vinden ze niet normaal; ze vinden die 'abnormaliteit' zo bedreigend dat ze vinden dat ze het absolute recht hebben met alle middelen die abnormaliteit te vernietigen.…

Hij is al een hart-patiënt, maar heeft ook COPD, de letters staan kort gezegd voor een ongeneeslijke longziekte. De ene keer is het erger dan de andere keer en hij moet altijd uitkijken: elk zuchtje wind levert hem een koutje op, dat koutje gaat doorgaans over in het grovere geschut en zo tobt ie alweer anderhalve week met hoestbuien en nachtelijk ongerief…

Nee, van je familie moet je het hebben.…

Ze had geen familie meer Mien: ''Je was net de deur uit toen de telefoon ging, het was Alie en ze vroeg of jij zin had met Wim mee te gaan naar het ziekenhuis.'' Wouter( haar man): ''Is er wat gebeurd dan?…

Wij willen terugkijken op een goede jeugd. Wij zijn het kwaad ontgroeid en gezond volwassen geworden door te vergeven en te vergeten. Langs een hele zware weg, dat wel, ja, we hebben het moeilijk gehad, wij kennen het leven en wij kijken nergens meer van op, alles dragend, nooit klagend. Wij hebben iets van ons leven gemaakt, want ieder mens heeft de…

De dodelijke ziekte had haar beloop gekend maar ze had tot het laatst naast Hem, haar man, gestaan. Het huwelijk had vijfenvijftig jaar geduurd en standgehouden tot het einde onverwacht was gekomen.…

Ze boft ontzettend, zonder wanklank is haar zoon opgenomen in een fijne familie. Alles loopt op op rolletjes voor hem en ze beseft dat ze toch erg blij is voor hem. Waarom dan die dubbele gevoelens? Het zal wel wezen dat moeders op zo'n dag dubbele gevoelens hebben...…

De fatale ziekte sloopte haar verder en verder. Op mijn kastje zit een pop die een donkerblauwe, kunstig gebreide maillot draagt; een laatste herinnering aan mijn tante G........…

En ik weet als geen ander dat ook de familie er veel van meekrijgt, maar dat programma DAT zou iedereen moeten bekijken, want een stempel krijg je met deze ziekte toch wel, alleen gaat het me echt te ver als mensen beweren dat kankerpatiënten hun ziekte gebruiken om meelij op te wekken, want praktisch alle mensen, en dus ook deze vijf in het programma…

Sinds zestig jaar zetelt de familie in het mooie huis aan het Nassauplein dat ik zo vaak van buiten af aanschouwde.…

Maar - zo verklaarde de Israëlische leider: “We betalen allemaal in deze oorlogstijden een persoonlijke prijs, mijn zoon Avner moest zijn huwelijk al voor tweede keer uitstellen”. Ja, dit is wel héél erg zwaar voor deze familie Netanyahu. We leven mee met deze dappere oorlogsheld en zijn gezin, dat het zo moeilijk heeft.…

Mijn broer is eveneens een van de nazaten van de geschonden, getormenteerde en gehavende familie waarin ik opgroeide en waartoe ook ik en mijn zus behoren......…

De gevolgen van mijn ziekte hebben onze relatie verwoest. Zou die ziekte zich niet hebben gemanifesteerd, dan had ik haar zonder enige twijfel ten huwelijk gevraagd. Over haar antwoord had ik mij voor mijn ziekte zich openbaarde geen zorgen gemaakt.…

Want hoe “moeilijk” dat huwelijk ook was, ik kon het niet over mijn hart krijgen hem alleen naar zijn laatste rustplaats te laten gaan. Ik zou er altijd een nare smaak aan overgehouden hebben, want je kunt het net als je huwelijk nooit meer overdoen.…

Een stevige, robuuste vrouw, in maat en vorm hetzelfde geschapen als de familie waar ze sinds kort, door huwelijk, toe behoort. Maar haar inborst is anders. Daar waar de familie zich verlaat op het woord, de moraal en de regels van hun eigen traditie, daar verlaat de moeder van Boaz zich op de regels en woorden van haar eigen hart.…

Toch probeer ik dat wel te denken, tenslotte zijn er mensen met een milde vorm van deze ziekte, waarbij het nooit officieel is geconstateerd. Vroeger zei men mij dat ik een ”zenuwlijer” was, erg aardig van die mensen, zeker als dat ook nog familie van je is.…

Daar waar de liefde is is het huwelijk al.…

De familie kan met enige tact het gedrag van de zieke gunstig beïnvloeden. We zijn echter allemaal maar mensen. Bij de dood van de stakker ervaart de naaste familie dit als een grote bevrijding.” Omdat de helft van degenen, die er erfelijk mee zijn belast, kans loopt om deze ziekte ook te krijgen, hangt deze dreiging voortdurend in de lucht.…