Alle inzendingen over familie natuur bezoek

Ik was op weg naar mijn zus; de dierbaarste; de nog overgeblevene van mijn familie die in onze kindertijd naast me stond, die me verdedigde als de buurmeisjes mijn dierbare pop hadden afgepakt.…

De broer die altijd op mij wacht, terwijl mijn leven zich ijlings voortspoedt en mijn gedachten vaak afdwalen van zijn lotsbestemming en levensomstandigheden, wachtte ook op mij op de druilerige zondagmiddag waarop ik hem opnieuw bezocht. Hij droeg een cognackleurige warme trui en was al snel druk bezig en gefascineerd door de agenda's die ik voor…

Ik was op weg naar mijn zus, de dierbaarste, de enig overgeblevene van mijn familie die in onze kindertijd naast me stond, die me verdedigde als de buurmeisjes mijn dierbare pop hadden afgepakt.…

Tussen dichte drommen van mensen door en vooral van jongeren (de jongeren die overal zijn; een nieuwe generatie die mij moeiteloos en enthousiast voorbijstreeft....) vind ik op een grijze januaridag haast op de tast mijn weg naar het station.... Ik ben op weg naar wat voor mij het dierbaarste en het kostbaarste is en naar het enige wat mij rest in…

De welhaast negentiende-eeuwse foto's, vervaardigd door een vooraanstaand fotograaf, die haar lang-overleden ouders tonen; statig, trots en trouw; zij aan zij, waren nog altijd in mijn bezit en toen ik mijn eenennegentigjarige en laatst-overgebleven tante bezocht, overhandigde ik haar deze Haar dorp had er op die morgen stil en sereen bijgelegen…

En zo wilde de in mijn ogen hartverscheurende tragiek dat eens de bejaarde, grijsharige tante bij de jongen op bezoek kwam. Altijd had zij een zwak gehad voor haar familie waarvan zij de laatste "restanten" vereerde die zij in een wanhoopspoging bijeen wilde houden.…

"Vele wegen leiden naar Rome" zegt men, echter slechts één weg voert naar het huis van mijn hoogbejaarde tante in het dorp nabij onze provinciehoofdstad. Met vierennegentig jaar zegeviert zij nog altijd over de familieleden die niet meer te midden van de levenden zijn; de zussen en broers van mijn vader en moeder die in mijn jeugd goedgunstig om…

Vele "cliënten" van "Prisma" ontvangen echter weinig of geen bezoek "afgeschreven en opgeborgen" als ze zijn in de "instelling" Ook Philippe, trouwe compagnon en enige mede-cliënt van mijn broer, krijgt zelden bezoek.…

Dat van mijn familie, dat die veel bij elkaar over de vloer zou komen en dan brutaal de kaartjes van elkaar gaan besnuffelen, komt natuurlijk uit mijn hele grote duim. Ja, ik zeg het maar ter eigener bescherming. Je weet het maar nooit straks gaan ze nog echt een tribunaal in het leven roepen. Leer mij mijn familie kennen.…

Nee, van je familie moet je het hebben.…

'' ''Wim: ''Dag zuster, we hadden een afspraak met de hoofdzuster Rebecca, ze had ons gevraagd of wij bereid waren een dame te bezoeken, die geen familie meer heeft.'' ''Het spijt me heren, daar weet ik niks van. Was u er maar eerder geweest, want een half uur geleden was hier in de hal een rel en het ging om Rebecca.…

Wij willen terugkijken op een goede jeugd. Wij zijn het kwaad ontgroeid en gezond volwassen geworden door te vergeven en te vergeten. Langs een hele zware weg, dat wel, ja, we hebben het moeilijk gehad, wij kennen het leven en wij kijken nergens meer van op, alles dragend, nooit klagend. Wij hebben iets van ons leven gemaakt, want ieder mens heeft de…

De collega's zijn jou nooit meer in het verpleeghuis komen bezoeken en onze oom ook niet. In machteloze vertwijfeling moest je je totaal afgetakelde lichaam tenslotte overgeven aan de genadeloze, onverbiddelijke dood...…

Toen de hemel bedekt was en een spatje regen neerdaalde en ons verraste, zou ze me komen bezoeken en ze zou op de fiets komen vanuit het naburige dorp. De lange, lange jaren waren gepasseerd en nu zouden we elkaar weerzien.…

Natuurlijk zelf heb ik ook veel gedaan maar zonder hun had ik nu hier niet gestaan. Dank je wel, zus en lieve man dat jullie de kracht hadden om met mij door te gaan. Nu komen zij mij bezoeken en ondertussen bewoon ik een huis en komt zelfs mijn vader zo nu en dan bij mij thuis.…

Het was het bezoek van de familie H. die op de stoep stond en het ‘heel ernstigs’ was een minuscuul krasje op zijn mooie auto waarvan hij mij, volledig onterecht, verdacht. Dat was hem natuurlijk ingefluisterd door die heks zodat ze me toch, na haar mislukte aanval, nog een hak kon zetten.…

Natuurlijk is het ook een gebruik, maar je zo respectvol gedragen vanuit het geloof kan ook bevrijdend zijn lijkt me. De geïnterviewde vrouwen bevielen in een vijfsterren geboorteziekenhuis. Een bezoek van twee nachtjes kostte de Sjeik tienduizend euro.…

‘Ach ik bedoel zowel de natuur als zoiets als je gevoelens.’ ‘Wat nou was je een beetje depri of zo?’ ‘Nou nee, maar ik had een beetje een naar gevoel overgehouden aan een bezoek aan een oude tante van me.’ ‘Hoe dat zo?’ ‘Nou laat me je vertellen; ik heb gisteren weer een bevestiging gekregen van wat ik eigenlijk wel wist.’ ‘O?.…

van het individualisme, die de nieuwe trend schijnen uit te maken; ook zijn familie, zijn zo dierbare familie, waarover hij de mond vaak zo vol heeft, is niet komen opdagen.....…

Van de Spaarnwoudelaan in de Tilburgse wijk "De Reeshof" maakt men zich wellicht een hemelse, paradijselijke voorstelling, doch geheel ten onrechte. Als men niet neerslachtig zou zijn, of zelfmoordneigingen zou hebben zou men dit hier gegarandeerd wel worden of de genoemde neigingen hier oplopen; de bruine, betonnen woonblokken ademen een sfeer van…

Wij hebben een half uur lang Jezus in huis gehad. Mijn ouders zijn goedgelovige en vrome mensen en konden de man aan de deur niet weigeren. “Geeft u mij slechts wat brood en een uurtje rust op uw bank,” had hij vriendelijk gevraagd. Je moest wel geloven dat daar Jezus lag, languit op het glimmend bruin leer van de bank. Aan zijn naakte en zandvuile…

Tweede kerstdag ben ik nogmaals even bij hem op bezoek geweest. Nu had ik een doosje chocoladetruffels voor hem meegenomen en weer zei hij: ‘Een gegeven paard moet je niet in de bek zien.’ Ik hou niet van ruzie, dus ik hield me maar stil. Verder was het wel gezellig.…

En natuurlijk maakt hij ook nog even gebruik van het toilet, zoals alle werkmensen die bij ons over de vloer komen. Later bij het tweede kopje vallen we stil. Hij staart naar buiten. De ruggespraak is op, er is nog een vleugje 'waarblijftdelentepraat' en dan schuif ik mijn stoel naar achteren. 'Ik moet weg', lieg ik.…

Af en toe bezoek ik nog het oude kerkhof aan de St.Josephstraat en het familiegraf met de zerk waarin de namen gebeiteld staan in de zachte steen van hen die zo roemloos ten onder zijn gegaan; mijn familie, mijn voorouders, mijn ouders, mijn dierbaren.....…

Juist in die periode stelde hij het bijzonder op prijs stelde dat mijn moeder en ik nagenoeg elke dag op bezoek kwamen. Dat mijn zussen ook op bezoek kwamen. En buren.…

De familie, mijn resterende familie, mijn zus, zwager en mijn nichtje, nu een jonge vrouw van zesentwintig jaar, scharen zich beschermend en bezield door goede bedoelingen om de gehandicapte broer.…

Of aan de andere kant komen toevallig die ochtend een paar vriendinnen van de buurvrouw op bezoek. Ook diegene met die vreselijk harde stem natuurlijk. De krant op mijn schoot wordt onleesbaar bij zoveel verbaal geweld over de kinderen en de nieuwste mode om maar niet te spreken van de buien van slappe lach waarin de dames regelmatig belanden.…

Familie en vrienden werden geïnformeerd over pa’s toestand en gingen bij hem op bezoek. Pa’s bril kwam steeds minder uit de koker, want door de medicijnen zag hij steeds minder. Gelukkig zag hij wel veel bezoek verschijnen. Pa waardeerde deze bezoekjes zeer, want deze leidden vaak tot goede gesprekken.…

Papa kwam weer binnen. Zijn gezicht trok, er zaten glimmertjes achter zijn ogen. Dat zag Miriam. Mama zag het ook. "Wat heb je?" "Hoezo. Niks." "Wel waar, er is iets! Waarom lach je?" "Ik lach helemaal niet." "Er is wél iets gebeurd. Waarom bleef je zolang weg. Je hoefde toch alleen maar de vuilnisbak buiten te zetten?" Papa zette elke…

Nee, we hebben Derek Bolt niet op bezoek gehad, we hebben geen emotionele oproep gedaan bij Jaap Jongbloed en we zijn elkaar ook niet huilend in de armen gevallen toen het eenmaal zover was. Ik heb haar gewoon opgezocht in het telefoonboek, een kaartje gestuurd en meteen een kaartje teruggekregen.…