Alle inzendingen over hulp vragen

Ik vraag zelden en krijg dus ook zelden hulp. Er zijn wel mensen die mijn hulp vragen en die geef ik dan grif, maar omgekeerd, hulp vragen, daar ben ik heel slecht in. Eigenlijk wil ik pas hulp vragen als ik iets terug kan doen, ter plekke. Direct. Ik snap niet waarom ik nooit hulp vraag.…

Een supervriendin (Merel) die is er altijd voor me Maar ik kan haar toch niet om hulp vragen, als ze het zelf ook al zo moeilijk heeft Vaak denk ik er dan aan hoe het is om dood te zijn Is er soms een hel nieuw leven achter de horizon Kun je een dier worden, een vogel misschien Dat zou ik dan graag willen worden zeg..een duif Een sneeuwwitte…

Hij laat ons de statistieken van jaarlijkse kosten van een huisdier zien: Hond - 760 euro Kat - 395 euro Tonijn - 208 euro Henk-Jan: ‘Dat hoeft dus niet meer, dat hulp vragen. Rotje kost 10 tot 15 euro in de maand. Ik ga elke week naar de Dierenvoedselbank, daardoor gaat het beter.’ Kat wegdoen?…

En als je dood komt ga je naar de hemel en dan kom je gewoon weer terug, dat weet ik zeker en dat alles voorbij gaat ook, blijkbaar moet je dat leren en voor jezelf zorgen en als dat niet gaat hulp vragen en die krijg je genoeg.…

Heel ellendig daar zijn we het allemaal over eens, maar als het om hulp vragen gaat dan: mag ons land ineens wel gevraagd worden! Dan zijn de partijen het er ineens over eens dat we allemaal moeten helpen? Begrijp me niet verkeerd, de omstandigheden zijn bizar en eng, maar je snapt dat ik twijfel?…

Dan is het helemaal niet raar om hulp te vragen, zodat je weer overzicht krijgt en verder kunt.…

Hulp vragen durf ik niet, de winkelmeisjes zijn druk bezig. Mismoedig hang ik alles terug en vlucht naar buiten. Aan de andere kant van het winkelplein zie ik een andere BH-franchist. Zal ik? Kan mij het schelen, ik ga gewoon naar binnen. Erger kan het niet worden. De verkoopster komt me tegemoet en vraagt of ze me kan helpen.…

Hij zal honger lijden en eenzaam zijn, ik moet hulp vragen”. Hij bad de goede god om wijsheid. In zijn droom van die nacht verscheen een kraai en een prinsesje. De vader riep in de ochtend Thomas bij zich. Hij zei “Ik maak het niet lang meer, jongen. Geef de molen aan de goede buurman en ga voor dat geld op zoek naar een kraai.…

Ik kan ook niet om hulp vragen, omdat ik simpelweg geen vrienden heb. Autisten zitten sociaal gezien op babyniveau. Als ik 'Tata!' zeg tegen iemand van mijn eigen leeftijd, dan denkt zo iemand dat ik hem/haar in de maling zit te nemen. Communicatieproblematiek dus. Dat maken de huidige communicatiemiddelen niet ongedaan.…

Hulp vragen en aanvaarden is moeilijk voor mensen die geleerd hebben om niet ‘hun vuile was buiten te hangen’. Of waartegen gezegd is, dat je altijd moet blijven lachen en vooral niet mag laten merken hoe het echt met je gaat. Ik heb een vriend die ‘altijd naast de pot pist’, zoals hij dat zelf zegt.…

Sommige dingen kunnen we ook zelf, maar waar onze krachten falen, kunnen we zeker om hulp vragen. Als het goed is, bidden we ook als het goed met ons gaat. Niet om allerlei dingen af te smeken, maar om o­nze relatie met God te ervaren. Dat verruimt je van binnen.…

Hulp vragen betekende niet dat er een pasklare oplossing werd aangedragen. Iedereen had het liefst dat je alles zelf deed. Hoe nu verder?” hoorde Bjarne zichzelf toefluisteren in de melancholieke avonduren van de zomer. Opnieuw een regenbui.…

Wie kon hij om hulp vragen? Was er ergens redding, iemand die hij kon vragen hoe hij zijn reis kon vervolgen? En hij begon te huilen, staande op de uitstekende rotspunt boven de ziedende zee. Tijden lang moet hij daar zo gestaan hebben, toen hij een zacht stemmetje hoorde.…

Zo zie je maar weer, je hoort verhalen van beroving en het kan ook anders zijn, dat mensen hulp vragen. Toch blijf ik voortaan voorzichtig.…

Zich overgeven aan het minder kunnen dan voorheen en hulp vragen; ze kón het gewoon niet. Zou ze zich toestaan het wel te doen, dan zou dat haar leven een stuk gemakkelijker maken. Huishoudelijke hulp? Een vreemde over de vloer die het toch nooit zo goed kon als zijzelf? Ze piekerde er niet over.…

"Maar die man is ziek, en heeft hulp nodig."…

Zo zie je maar weer, je hoort verhalen van beroving en het kan ook anders zijn, dat mensen hulp vragen. Toch blijf ik voortaan voorzichtig.…

En dus gaat om de haverklap de bel, niet omdat ik dat vraag, maar omdat men blijkbaar graag mijn bel indrukt, mijn koffie drinkt, mijn aandacht wil of een antwoord op een vraag wil. En zo is het vandaag: een dag met een gouden randje, want echt: je hoeft niet met een lantaarntje te zoeken, lieve mensen zijn er nog steeds.…

Vraag ik mezelf, -voor de zoveelste keer- af. Ben ik mezelf weer verloren aan iemand, die me kan breken en helen, naar diens wil? Geschrokken kijk ik mezelf in de ogen, een lege blik tekent het spiegelbeeld. Ik ben een paar uren, dagen kwijt. Ik heb de kleren van drie dagen geleden nog aan, mijn haren verwilderd, ongekamd.…

Naast Nancy heb ik nog iemand die hulp aan mij verleent. Dat is mijn alpha-hulp. Voor haar ben ik ook een beetje vreemd. Zij is hier geboren en getogen maar haar afkomst is ver van hier. Ook aan haar heb ik veel te danken, alle uren is ze hier geweest.…

Onbegrijpelijk in een stad als Amsterdam, dat iemand daar met een lege accu een half uur op de stoep moest staan voordat er hulp kwam. Gelukkig was het droog en kon ik hem helpen.…

Foutje, het moet zijn: doe wel en zie terdege om dat je niet met je eigen hulp als wapen wordt bedonderd.…

Op een poli in een ziekenhuis, raakt men al snel in gesprek met de eveneens wachtende mensen die allemaal rustig en braaf zitten te wachten,tot het tijd is om naar binnen te gaan, vooropgesteld dat die tijd niet wordt aangepast door van die subtiele bordjes waarop dan staat: het spreekuur van dokter die en die, loopt een half uur uit, overigens dan…

Ouders om hulp vragen? Het idee. Juffie erover vertellen? We zouden sterven van schaamte. Maar dat verziekt stuk vreten was niet mijn enige probleem toen. Wij woonden verdeeld over twee straten. Er zullen best meer straten en meer kinderen zijn geweest, maar die twee straten waren genoeg voor ons kleine blikveld.…

Het kind stond op zijn praatstoel, want vraag twee diende zich aan. Weet U dan soms ook, waarom de zon 's nachts niet te zien is?…

Bedenk op z’n minst drie antwoorden op de volgende vragen: Waarom willen (de) politici het referendum afschaffen? Waarom worden bepaalde politici belachelijk gemaakt? Waarom is het ziekenfonds afgeschaft? Waarom is er een eigen bijdrage? Waarom moet je nog meer geld betalen als je iets niet kunt betalen?…

Hoe was het dan bij jou, vraag je me en ik zeg naar waarheid: niet leuk! Net zomin als bij jou dus, maar daar verander je nu niks meer aan! Je kunt mensen niet vergelijken, je kunt hoogstens kijken naar wat je erna deed met je leven, terugkijken is zinloos! Had het mooier gekund.…

nadat de hulp de kamer ( die nou toch bijna leeg is) een goede beurt kan geven!…

Als we alleen maar aan geld denken worden we individualistischer en zijn we minder geneigd hulp te vragen en ook om hulp te geven. We gaan ook eerder dingen alleen doen in plaats van met een groep. Hiervoor is het niet eens nodig dat we echt geld hebben.…

Een buurman met spierballen, vraag ik: ben ik erg brutaal als ik vraag om..... Brutaal? Hoe KOMT u erbij, niks hoor, ik help U graag en weet je, deze man haalt het nieuws niet, haalt het internet niet, maar deze man, hoeft daar niet op en niet bij, die was al blij dat ie helpen kon en dat noem ik nou: hulp met een glimlach.…