Alle inzendingen over religie kerk reconstructie

Ook de Sacramentskerk aan de Ringbaan Oost, gebouwd in 1933 en eens, in oorlogsjaren, geschonden door granaten, vertegenwoordigt jeugdherinneringen voor me. In vroege jaren van mijn jeugd tekende ik haar boogvormige ramen na en ik kleurde deze in. Haar interieur was mooi en sfeervol wanneer de bloemen, de kaarsen en de gouden parafernalia welhaast…

Om vooringenomenheid te voorkomen kan ik u mededelen dat de katholieke kerk mijn rug op kan. Ik heb helemaal niets met religie. Kazuifels, djellaba's, kruisjes, keppeltjes, hoofddoekjes, minaretten, kerkklokken. Bangmakerij bij de baard van de profeet.…

De Theresiakerk steekt als vanouds haar toren de hemel in die al van verre zichtbaar is vanaf de Spoorzone. Haar stenen gestalte verheft zich aan de rand van het gelijknamige plein met de chique, statige bebouwing. Vandaag de dag herbergt zij na de verbouwing appartementen. Eens, in lang vervlogen jaren, vluchtte ik naar haar in de dolzinnige verwarring…

"Kom in de kerk" heet het uitnodigend op een groot banier in het voorportaal van het neogotische bouwwerk waarvan de klokken al even uitnodigend hebben geklonken en dat met al haar plaatsvervangende allure de provinciestad toch niet kan voorzien van een "echte kathedraal".…

De Sacramentskerk met haar boogvormige ramen herinner ik me uit mijn jeugd. Van binnen was zij mooi en schitterend als in de mist van mijn bijziendheid het hele panorama van bloemen, kaarsen, gouden beelden en andere parafernalia vervaagde en zich vermengde als verfklodders op een schilderspalet en werd tot een haast impressionistisch vlekkerig schilderij…

Een kaal staketsel, een desolate ruïne is alles wat is overgebleven van het middenschip van de Lourdeskerk. Vele erediensten vonden eens plaats in wat eens de ruimte was met de banken en het altaar en de beelden; men zond zijn gebed ten hemel waar het al dan niet goedgunstig ontvangen werd, men hief de Hostie, men schreed, gekleed in kant en satijn…

verheft zich hoog boven de haar omringende bebouwing op het statige, elegante Theresiaplein, en ik herinner me hoe ik eens steun en troost zocht in mijn verre, voorbije jeugd onder haar dak en in haar interieur alsof het geloof van mijn jonge jaren mij zou verheffen en redden; het aloude christelijke geloof, het geloof van twintig eeuwen, door de Kerk…

Ik heb het helemaal gehad met religie, van welke aard dan ook. Pedopriesters uit de jaren vijftig en zestig, Mohammeds die kleine Aisha's penetreren, Boeddha's die langs verkrachtingen kijken. Vrome mensen op de eerste bank in de kerk, afgekochte schuld.…

Ook buiten de kerken treft men heel veel soorten religiositeit en spiritualiteit aan. Zie ook: http://www.trouw.nl/religie-filosofie/article2954030.ece/God_wijkt_maar_religiositeit_blijft__.html?modes=voted&pollId=2954807…

Om ze helder van elkaar te kunnen afbakenen maakt De Hart onderscheid tussen religie en spiritualiteit. De eerste term gebruikt hij vooral voor de aanhangers van de kerken, terwijl hij de term spiritualiteit reserveert voor alles wat meer met beleving, intuïtie en ervaring te maken heeft; dat vindt vooral buiten de kerken plaats.…

Vanaf de allereerste kerken tot in deze tijd is dit één van de functies van de kerken. In vroegere eeuwen waren zelfs veel mensen in het Westen hiervan afhankelijk. Toen er nog geen sociale voorzieningen waren en grote groepen daarom aan hun lot werden overgelaten, klopten ze aan bij kerken en kloosters voor hulp. Die werd hun ook gegeven.…

Als kind beleefde ik het verschil tussen de (gereserveerde) voorste banken in de kerk en de schuifelaars achterin, leunend op wijwatervont, voelde toen al de afstand tussen elite en stront. Ik zeg dit met enig cynisme, geloof me, men noemde het katholicisme.…

Uit de geschiedenis kun je gemakkelijk herleiden dat geloof en kerk vaak misbruikt zijn om bedenkelijke dingen tot stand te brengen. Woorden als ‘de macht van de kerk’ klinken mij nog steeds verdacht in de oren. Al die oorlogen die in de naam van de kerk en van God gevoerd zijn en worden, dat heeft wat mij betreft niets met echte religie te maken.…

Het probleem van de gnosis zou ook binnen de kerk opnieuw aan de orde moeten worden gesteld. Juist het niet durven doordenken daarvan betekent voor mijn gevoel een vlucht voor de realiteit.…

Zeker: er traden af en toe popgroepjes op in de kerk. Er werden beatmissen gehouden. Ook ging men experimenteren met eredienst en liturgie. Maar inhoudelijk was er weinig echte ruimte om te luisteren naar de verhalen van mensen die geïnteresseerd waren in oosterse religie of bijzondere ervaringen hadden waar ze over wilden praten.…

We gaan een nieuwe wereldwijde spirituele geloofsgemeenschap en tempels (ieder mens is een tempel van de ziel) opbouwen zonder de fouten van de huidige religieuze gemeenschap (kerken, moskeeën, synagogen, boeddhistische en taoïstische tempels) waar ook ter wereld over te nemen.…

Het lijkt er dan ook sterk op dat – zoals de kerkvader Tertullianus ooit opmerkte – het bloed van de martelaren nog steeds het zaad van de kerk is. Met dat vooruitzicht is er geen enkele reden om voor de toekomst van de kerken te wanhopen.…

Mijn leven is niet alleen maar kommer en kwel. Dankzij mijn zelftraining met het dichten in het tegengaan van breedspraak en het meer controleren van emotionele verstoringen. Ik ben namelijk N.A.H.-gehandicapt. 'Belemmerd' moet ik zeggen sinds mijn in 1998 gevolgde neuro-therapie. N.A.H.: Niet Aageboren Hersenletsel. Hersenletsel opgelopen na geboorte…

Toch lijkt mij een wereld zonder religie met vrede een stuk aantrekkelijker dan één met religie maar zonder pais en vree, zonder overeenstemming. Niet relevant daar er religie is, was en altijd zal zijn.…

Die scheiding, die splitsing moet mijns inziens sowieso plaatsvinden, want religie kán worden onderwezen op scholen, maar is geenszins zinvol. Dit geldt wat mij betreft voor alle gezindten. Religie kan worden onderwezen in godshuizen als kerk en moskee, maar hoort naar mijn mening geenszins thuis op scholen.…

De scheiding tussen kerk en staat is een gevolg van deze ontwikkeling. Een ander uitvloeisel hiervan is het ongelimiteerde vooruitgangsgeloof van de neo-liberalen en het socialistische geloof in ‘de maakbare samenleving’. Nu leiden de Verlichting en de uit haar ontstane stromingen niet altijd tot het bestrijden van religie.…

Ik vind de rituelen van de Katholieke kerk prachtig om te zien. Wat een theater. En iedere stad of dorp waar ik kom loop ik het liefst even de kerk in. Wat een indrukwekkend staaltje van historie, cultuur en architectuur.…

Majestueus zie je de Sint-Petrus en Sint Pauluskerk als je met de trein, het treinstation in Oostende binnen spoort. Dit uithangbord van "de stad aan zee" waar haar glasramen voorbije koningen van onze dynastie vertonen en waar dit neo-gotische gebouw de vergelijking kan doorstaan met "De Dom van Keulen." In de stationsbuurt ligt het schip "De…

Misschien was zijn beoordeling van religie dan wel heel anders uitgevallen.…

In de kerk had de pastor de overledene beschreven in bewoordingen die allerminst recht konden doen aan het veelvormige innerlijk van de mens, aan de talloze universa die in hem leven (dat zij graag tenniste en skiede wisten wij ook wel....)…

Religie en bedrijfsleven gaan al lang niet meer hand in hand. Toch zijn de klanken van die socialistische bazuin in al die tijd niet verstomd. Religie zou mensen alleen maar dom houden, daar word je niet wijzer van.…

En ‘s zondags kon ik gewoon mee naar de kerk en hoefde van tevoren, thuis dus, bij de pastoor geen dispensatie te vragen om geen doodzonde te doen als ik niet ging. Over die kerk daar moet ik nog iets vertellen. Die had een hoge toren en daarin hingen klokken die in het hele land bekend waren.…

Het maakt mij niet uit of iets van rechts of links komt, de kogel gaat immers door de spreekwoordelijke kerk, Geert is gelijk Appa van mij. Ik kom jullie tegen.…

Sommige dingen zijn te groot voor onze geest en dan verzinnen we symbolen om er toch iets mee te kunnen. Met kwaad is net zo iets aan de hand. Wordt het te groot, dan kunnen we het niet bevatten. Vloeken en schelden ervaren we dan als volkomen zinloos en en er rest niets dan een gevoel van machteloosheid. Sommige kunstenaars trachten dan in woorden,…

In zijn betoog probeert Heilloos te laten zien dat de brave, burgerlijke typen die naar de kerk gaan minstens zo naïef en kritiekloos zijn als de hippe vogels die New Age-centra bevolken. Nu zal ik niet ontkennen dat ook binnen de kerken soms nogal wonderlijke standpunten worden ingenomen.…