Alle inzendingen over sollicitatie

"Aangenaam kennis met u te maken meneer Mans. U komt solliciteren voor de functie van timmerman in ons bedrijf?" "Ja dat klopt." "Hebt u uw CV bij u?" "Ja, alsjeblieft." "Mmm...hier staat dat u geen twee linkerhanden maar een lul met vingers hebt." "Ja inderdaad, ik kan geen plank recht afzagen alleen als het schuin moet." "Mmm...en…

Rest mij een sollicitatie bij De Paardenkrant, een onafhankelijk nieuwsblad voor de sport en fokkerij, dat twee keer per week verschijnt. Weet ik alles van paarden? Nee, niet alles. Ik weet wel meer van paarden dan van bloemen. Of dat genoeg is, is de vraag. Ik heb ooit een blauwe maandag op paardrijden gezeten.…

Het Albeda College in Rotterdam schreef mij: “Wij zullen van uw sollicitatie geen gebruik maken. Het spijt mij u niet anders te kunnen berichten.” Dit is wel de kortste motivatie van afwijzing die ik ooit mede van mijn belastingcenten heb ontvangen. Onlangs deelde Marco Pastors een gele kaart uit aan Aboutaleb.…

Ik ben gekomen voor een sollicitatie maar op het notitieblok dat men daarvoor hanteert laat ik meteen maar opschrijven dat ik mij ongeschikt voel, zoals ik ongeschikt geweest ben en zal zijn voor de taken en bezigheden die men voor mij wil reserveren om redenen die mijzelf zelfs onbekend zijn.…

Het lijkt een mooi baantje. Teamleider worden op de acute afdeling. Zes bedjes, of zijn het er acht? , een mannetje of vijftien personeel. Nou ja, vrouwtjes dan. Maakt niet uit, het is een leuke afdeling, niet moeilijk, niet te groot, niet te vaak ziek, sociaal, zonder klitterig en in zichzelf gekeerd te zijn. Het wordt ook tijd voor wat anders.…

Geachte heer/mevrouw, Hierbij wil ik de motivatie uiteenzetten die mij ertoe brengt te solliciteren op de vacature van leraar muziek (15 uur per week, 2-e graads bevoegdheid) aan uw school. Allereerst wil ik u vertellen dat ik vanaf mijn vroegste jeugd een passie heb gevoeld die groter was dan ikzelf, telkens wanneer mijn ziel geraakt werd door…

Mijn sollicitatie kan ‘helaas’ niet in behandeling worden genomen, omdat ik niet voldoe aan de aanstellingscriteria. De maximum leeftijd voor aanname is 27 jaar en daar zit ik boven. Maar ik ben pas 73 en in de wieg gelegd voor vlieger! Wat een kleinzielig gedoe...…

Beste luitjes, Bij deze wil ik ff laten weten heel graag in dienst te komen van de gemeente als ambtenaar, niet alleen om te kunnen komen werken (zeggen ze) maar ook omdat het me leuk lijkt om weer telkens een punt aan m’n potlood te moeten slijpen! Nog een groot voordeel is: dat mijn pensioen lekker wordt opgebouwd en daar word ik wel vrolijk…

Voor mijn sollicitatie naar de functie van vrijwillig maatje voor ouderen droeg ik bij me en toonde ik mijn mogelijke toekomstige werkgeefster een fotoportret van mijn voormalige en inmiddels helaas overleden protegee mevrouw S.,een oudere dame die ik drie jaar heb bijgestaan, en verder een "bewijs van verdienste" behaald op de afdeling dementerenden…

Zie het als een sollicitatie, je levert je CV in, krijgt een gesprek (soms ook niet) en hoort dan (of niet) dat je mag komen werken! Of niet natuurlijk en Timmermans: je bent het na al die vergaderingen niet geworden! Laat ik daar nou gewoon een prima gevoel bij hebben!…

De ochtend van de sollicitatie was ik tiptop gekleed. Netjes op tijd liep ik door de draaideuren de imposante hal in. Van vier kanten keek mij een grote groene bout vriendelijk maar doordringend aan. Maar toen kwam het sollicitatiegesprek. Kwam het door de zenuwen? Ik stootte tegen het kopje met bedrijfslogo en daar ging de koffie.…

We passeerden Hotel-Restaurant "De Druiventros" aan de rotonde halverwege Berkel-Enschot en Tilburg, dat het schijnsel van haar exorbitante verlichting de nacht in wierp en dat opgetuigd was als een zeeschip dat op duistere wateren zijn weg zoekt De sollicitatie was afgeblazen; opgelucht en bevrijd zag ik mijn toekomst tegemoet......…

Bisschop Van der Ven is lang vergeten: zijn leven en prestaties zijn in het duister gehuld, maar de goedgunstige Tilburgse Gemeente vernoemde niettemin een straat naar hem, als laatste eerbewijs. Hier bel ik aan op nummer vijfenvijftig. De Tilburgse aanleunwoning kent een welhaast traditionele en "conventionele" indeling; in de ene helft van…

Het Kringloopbedrijf is gevestigd in een mistroostige, trieste loods vlakbij een kanaal met zwart, spiegelend water. Hier is de oude troep ondergebracht en opgestapeld die niettemin een aantrekkingskracht heeft op de bevolking als honing op de vliegen. Het is een koude, troosteloze novemberdag als ik hier mijn opwachting ga maken, als een uitgestotene…

In die werkzame periode ben ik slechts drie keer van werkgever veranderd en werd een sollicitatie meestal meteen gehonoreerd. Hoe anders is het in deze tijd van financiële crisis in onze maatschappij. De economie ligt op z’n gat, bedrijven gaan failliet of moeten werknemers ontslaan.…

1 Onlangs, het was net voordat bepaalde instanties besloten het mond- en klauwzeergebeuren tot een epidemie uit te roepen, keek ik in een moment van onoplettendheid terug op mijn leven. Wat ik daar zag stelde me diep teleur. Ik heb onnoemelijk veel banen gehad, fabriek in, fabriek uit. Op mijn palmares staat o.a.: administratief medewerker, magazijnier…

Soms, als ik in de file sta op weg naar het werk, of aan de kassa sta aan te schuiven, de zoveelste in de rij ben in de krantenwinkel, aan de koffieautomaat op het werk, aan de bankautomaat, als ik een plaatsje zoek in de trein, afgewezen word na een slopende sollicitatie, de 9e van Beethoven aanhoor terwijl ik aan de telefoon hang, als ik mij wil neervlijen…

Bij de volgende sollicitatie zal ze zich niet meer zo druk maken of ze de goede kleur kleding draagt. Maar meer letten op wat er nodig is om de baan te krijgen.…

Door een "liefdesobsessie" gepaard gaande met telefoonkosten dreigde ik volkomen aan lager wal te raken, dus er moest iets gebeuren. Ik kan mijns inziens alles goed verwoorden, dus had gesolliciteerd naar een baantje als "huishoudelijk medewerkster" bij een villa aan de Bosscheweg en werd uitgenodigd voor een gesprek. Ruim vóór aanvang van het…

Na de sollicitatie zouden zij elkaar ter hoogte van de Cineac weer ontmoeten. Maar omdat die sollicitatie kennelijk veel tijd in beslag nam, gingen de moeder en de tante maar vast naar huis. De tafel werd gedekt, Jopie verscheen niet. Toen zij later op de avond nog steeds niet was thuis gekomen, waarschuwde haar vader de politie.…

Binnen aangekomen ontmoet ik mevrouw, zijn moeder, die met een hoekig en onelegant lichaam, gekleed in een flessengroene jurk met witte bloemmotieven, diep is weggezonken in een fauteuil en die vol vertrouwen glimlacht naar zoon en schoondochter die mij kritisch monsteren bij deze sollicitatie; ben ik de persoon aan wie zij de oude mevrouw zouden kunnen…

Tot op een gegeven moment was ik het Zorgcentrum, gelegen aan de straat met de onheilspellende maar wellicht toepasselijke naam (Kwaadeindstraat) altijd achteloos gepasseerd, te voet of met de bus, maar pas toen ik er m'n werkkring zou gaan vinden, keek ik eens met belangstelling naar de appartementen, gegroepeerd rond een tuin met een soort kiosk…

Toegegeven; het zou misschien niet onaangenaam geweest zijn om in het grote, labyrintisch geconstrueerde gebouw, in een kamer op éénhoog, die je met een witgelakte, steile trap kon bereiken, samen met meerdere dames de in de Kringloopwinkel binnengebrachte kleding te inspecteren en te sorteren.... Misschien zou ik van harte zijn opgenomen in de groep…

Deze keer had ik er wel zin aan gehad...... Het lijkt mij haast vanzelfsprekend dat ik zeer graag de tegen de wanden van de "Vriendenkraal", een in Afrikaanse stijl gebouwd optrekje op het terrein van het Safaripark in Hilvarenbeek, geposteerde en in potten met helder, sterk water ondergebrachte foetussen en embryo's, voor mij de zo kwetsbare getuigenissen…

Niet voor niets komt de dame die ik bezoek uit Den Haag: het is "mevrouw" vóór en "mevrouw" ná in ons gesprek: "Wilt u een kopje koffie mevrouw"? "Wilt u een stukje gebak?" Haar pontificale villa omringt haar als een mantel van steen, marmer en pluche, die niet kan verwarmen. Het levenloze, maar chique meubilair roept herinneringen op aan…

De Wielevenweg, alwaar het Dierenopvangcentrum gevestigd is, bevindt zich ruimschoots buiten de stad, in een landelijke omgeving en ik bereik deze slechts na ruime omzwervingen en na veel hulp van vriendelijke en zeer bereidwillige passanten die hun mobiele telefoon raadplegen voor dit doel en een half uur te laat ontmoet ik mijn mogelijke toekomstige…

Tot op een gegeven moment was ik het Zorgcentrum, gelegen aan de straat met de onheilsoellende maar wellicht toepasselijke naam ("Kwaadeindstraat") altijd achteloos gepasseerd, te voet of met de bus, maar pas toen ik er mijn werkkring zou gaan vinden, keek ik eens met belangstelling naar de appartementen, gegroepeerd rond een tuin met een soort kiosk…

Op een dag struinde ik rond in een buurt die nog onvermoede geheimzinnigheden voor mij verborg en belde ik aan op nummer eenenzeventig. Mevrouw zit aan haar keukentafel in een grauwe, ongezellige flat en begint, zodra ze een menselijk wezen ontwaart in de vorm van mijn persoon met het uitstorten van jammerklachten. De portretten in fotolijstjes…

Niet voor niets komt de dame die ik bezoek uit Den Haag. Het is "mevrouw" vóór en "mevrouw" na in ons gesprek. "Wilt u een kopje koffie, mevrouw?" "Wilt u een stukje gebak?" Haar pontificale villa omringt haar als een mantel van steen, marmer en pluche, die echter niet kan verwarmen. Het levenloze, maar chique meubilair roept herinneringen…

Er is wèl een traantje mijnerzijds gevloeid bij mijn sollicitatie naar nieuw vrijwilligerswerk bij de Stichting "Contour", een traantje van ontroering en mededogen.…