Alle inzendingen over vervreemding

Ik word met de dood bedreigd door mijn moeder en raak hierdoor wel vervreemd van andere mensen. Dat je geen kansen hebt als je van welgestelde afkomst bent, bestaat niet. Je bent een verwende sik.…

Er was een stille vervreemding gaande omdat ik graag in de rust van het alleen zijn nadacht over hetgeen waarvoor ik op de wereld was. Het lastige probleem was dat ik weer terug was bij mijn mystieke obsessie. Ik kon het geheim van de liefde maar niet uit mijn hoofd krijgen.…

Ben ik net als Kafka vroeg ze zich af, of beter gezegd ben ik net als Gregor Samsa uit ‘De Gedaanteverwisseling’ van Kafka? Gregor veranderde langzaam in een manshoge kever en zij, zij zag zichzelf veranderen in haar recentelijk overleden hond Rilke. Jawel, vernoemd naar Rainer Maria van o.a. het gedicht Herbsttag. Het overkwam haar terwijl ze door…

Het is laat. Middernacht precies. Mijn vrouw Ria ligt al uren in bed. Ze gaat al jaren vroeg naar boven. Ik kan me de tijd haast niet heugen dat dit niet het geval was. Ze houdt niet van de nacht, zegt ze. We spreken nooit over mijn deelname aan de Buurtalert, een initiatief van de buurtbewoners om de straat veiliger te maken. Ria haat de Buurtalert…

waren gearriveerd in de statige en elegante vertrekken van het kasteel waar alles nog de negentiende eeuw vertegenwoordigde met portretten van vorsten aan de wand, spiegels en stoelen met velours bekleed en aan lange tafels werd de lunch geserveerd en ik zat erbij als een stilzwijgende vreemdeling, niet in staat tot een wederwoord aan mijn medegasten, vervreemd…

De deuren van de woningen van mijn medebewoners van het appartementencomplex komen uit op ons trapportaal, maar nooit heb ik toegang tot hun wereld, tot hun sfeer, tot hun besloten en unieke universa, hemelsbreed van dat van mij verschillend. Soms bestijg ik de trappen als een noodzaak me hiertoe noopt maar meestal verblijven wij hier solitair als monniken…

De deuren van de woningen van mijn medebewoners komen uit op ons trapportaal, maar nooit heb ik toegang tot hun wereld, tot hun sfeer, tot hun besloten en unieke universa, hemelsbreed verschillend van die van mij. Soms bestijg ik de trappen als een noodzaak me hiertoe noopt, maar meestal verblijven wij hier solitair als monniken in hun cel, ieder…

We komen elkaar af en toe tegen in het trapportaal maar overigens leven we in de chambres separées - als ik onze appartementen tenminste zo moet noemen - in de ondanks alles vervloekte en ongewenste eenzaamheid die de huidige merkwaardige trend en mode schijnen te zijn. Haar naam is Anouk en ze woont hier al vijf jaar en vandaag zag ik haar de trappen…

wereld, maatschappij en werkelijkheid waarvan ik eveneens vervreemd ben, waartegen ik letterlijk de bescherming zoek van mijn vier solide, stenen muren.…

Huisdieren leveren een belangrijke bijdrage aan het welzijn van mensen in een samen-leving waar iedereen van elkaar vervreemd is.…

Sociale media vervreemden mensen nog meer van zichzelf, maken hen nog eenzamer, kwetsbaarder en asocialer dan ze in de plaatselijke supermarkt van nature al zijn.…

Lange, lange, al te lange tijd was ik - ik kan niet anders zeggen - vervreemd van de rust, van de rijkdom, van de eenzaamheid van mijn stille woning, van het terracotta van haar muren, van haar grijswitte, rustieke balkon, van het hardhouten bureau dat mij ten dienste stond en van de verrukking van de wijde weidse hemel achter mijn venster.…

Na lange jaren van ijzingwekkende vervreemding en eenzaamheid, en na een leven, geleefd in sferen en omstandigheden, zozeer tegengesteld aan de zijne, stond hij vóór me. Ik had hem gekend in vroege jeugdjaren. Vaderloos was hij steeds geweest en hij had geleefd aan de zijde van de moeder, mijn nu tweeënnegentigjarige tante.…

Beweringen moeten op ritme, rijm Psychische disposities, ironie Cynisme, sarcasme, lood in de knie a-katalektisch in armen venijn Vorm en inhoud bespringen de kater De schaamte, de vervreemding, het later…

mijn spijt omdat ik mij te midden van het gezelschap een "displaced person" voelde; mijn stilzwijgen dat de anderen eveneens lam scheen te leggen; mijns ondanks en tot mijn spijt omdat ik mededogen met hen voelde; mededogen om mijn goede mede-Tilburgers die geen kwaad in de zin hadden en van wie ik mij willens en wetens en bewust scheen te moeten vervreemden…

En onze vervreemding van alles en iedereen was zo enorm tot we elkaar weer ontmoetten en ons laafden aan de vriendschap die was blijven bestaan, die overleefd had…

Ik ben een vreemdeling hier in dit land, volgens de Bijbel. Voor mij realiteit. Ik voel me niet thuis in deze wereld. Mensen leven in het hier en nu zonder geschiedenis. Als je praat over vroeger, worden er schouders opgehaald. We leven nú! Maar nadat Hizkia nog 15 levensjaren had gekregen van G'd, liet hij de koning van Babel alles zien wat hij in…

Of ze ook imbeciel was of verstandelijk minvermogend, bleef mij altijd onduidelijk. Achter het scherm van haar gezicht waarop zich soms chagrijn vertoonde, gingen acht persoonlijkheden schuil. De mishandeling uit haar jeugd had haar daarin doen vluchten. Onze "vriendschap" vormde een aanfluiting van de vriendschap, van de hoge, edele waarden die sommigen…

Onze vervreemding heerst over ons en onze verwijdering blijft in stand...…

Als ik weer eens heb plaatsgenomen op het spiksplinternieuwe houten bankje bij de bushalte aan de Dillenburglaan (een nieuwe tegemoetkoming van de Gemeente Tilburg?) en uitkijk op de al zo lang geleden "gekandelaberde" bomen die desondanks een zomerse kruin dragen, begroeten de overburen mij weleens door joviaal een hand op te steken. Uiteraard…

Na onze thuiskomst uit Amsterdam vond op vooreerst onvoorspelbare, onherroepelijke wijze de fatale wending in onze relatie plaats, namelijk de breuk; het plotselinge "vaarwel"; het definitieve afscheid dat ons voor altijd van elkaar zou vervreemden. Er moest iets gebeurd zijn dat mij ontgaan was in Amsterdam.…

Het levenslange verdriet om de zoon vervreemdde hem inderdaad van de anderen en het verstarde zijn blikken en zijn kaken en het had zijn gemoed verhard. De foto in mijn vitrinekast toont hem met mijn moeder aan zijn zijde op de Rijnboot. Hij was mijn vader.…

Ik was vervreemd van de gaafheid van haar wezen. Het leven had diepe wonden geslagen en een bres in de onbezonnenheid en het enthousiasme waarmee ik eens afgestormd was op de droom die ik had willen veroveren én op de idealen die ik had willen verwerkelijken. Tot haar gave geest en gestalte wilde ik terugkeren.…

Wegens de volstrekte vervreemding en anonimiteit in deze contreien is onderlinge menselijkheid vaak ver te zoeken.... De flat van mijn buurman op de begane grond blijft voor altijd een "terra incognita" voor mij....…

Eén van hen zou ik willen rekenen tot mijn metgezel, tot mijn kameraad als niet de onoverwinnelijke anonimiteit en de vervreemding allesoverheersend zouden zijn...…

Ze bouwen daar schepen... In het blauwe landschap gezeten: elf apostelen. De twaalfde ligt met zijn gezicht dood in de vermicellisoep. De dreigende lucht boven hen in Bijbels, en wanneer het onweert spreekt Golgotha. De apostelen koesteren zich in het schrale najaarslicht dat sporadisch door de wolken heen dringt. De oostenwind bijt in hun lange…

"We zouden helden kunnen zijn", zong David Bowie via de buitenlandse radiozender terwijl ondertussen diep in jouw binnenste de eerste homoseksuele gevoelens begonnen met ontluiken. De vergelijking met sneeuwklokjes vroeg in de voorjaarssneeuw, kwam in je op, het geluk was pril, je wist nog niet dat je op later leeftijd ambities als dichter zou krijgen…

Verdreven ben ik voorgoed van de warmte, van de huiselijkheid; ontheemding en vervreemding zijn mijn metgezellen, vormen mijn lotsbestemming.....…

....en tijdens die ontmoetingen vond onze "uitwisseling" plaats die geen uitwisseling was en onze onwerkelijke communicatie. Als zij dan met naar binnen gekeerde blikken tegenover me zat, meende ik dat ze weer luisterde naar haar "stemmen" die haar wellicht ongehoorde en helse opdrachten gaven. Zo werd onze relatie een aanfluiting van een relatie…

Het was alsof het in oktober nog zomer was, hoewel ik afscheid heb moeten nemen van de zomer en tevens van de zomer van mijn leven. Op mijn wandeling passeerde ik de Lange Nieuwstraat die zich links en rechts van me uitstrekte en nam ik het straatnaambord welhaast verbaasd in ogenschouw; was dit inderdaad deze langgerekte straat, het decor van zoveel…