Alle inzendingen over witte stilte

Dag, wit blad. Ik bied je mijn verontschuldigingen aan. Want ik ontnam je jouw onschuld. Ik maak je medeplichtig. Aan onbegrip. Aan lelijkheid. Zonder mij was je nu nog een vrij blad. Wit van stilte.…

Daar een puzzelstukje van een verre stille witte ster. En zo word ik stil van binnen. In bed wil ik dromen over mijn hemelse geliefden. Het wekkertje tikt in stilte. Het plantje op het nachtkastje droomt ook stilletjes. Het hondje aan mijn voeten. Het lieve hondje likt mijn voeten.…

Een wit voetje halen zit er voor mij niet in.....…

Dus woorden als witte en blanke is geen racisme? Komt ie dan: krijg je daar nou zo'n enorme zwartjoekel van? Dan mag de hele wereld vallen over de belegen grapjes van doorgesnoven onnozelheid, natuurlijk is het racistisch.…

Is racisme, zeggen ze, maar er zit wel een Turkse bisschop op een wit paard. Inmiddels verhuisd naar Spanje om wat Moren mores te leren en schoorsteenvegers te recruteren voor een klusje in Nederland. Ik wil niet zwartepieten of een kinderfeest witwassen, feit is wel dat de hypocrietpiet een veeg uit de pan verdient.…

Die zuivere sneeuw nodigt wandelaars uit om dichterbij te komen en die machtige top in stilte te bekijken. Ja, tegelijk daagt deze berg moedige mensen uit om het gevaar van klimmen en sneeuwsport te trotseren.…

Op mijn vitrinekast pronkt een wit knuffelbeertje: een teder relict; een armzalig en lieflijk voorwerp; een brevet van onvermogen, als symboliseert het een laatste toenadering van Haar, die mij zo lief is.…

" Diepe genietende stilte - momenten....…

In de zomer de koeienbellen en in der wintermaanden… serene witte stilte. De geur van mest en aalt was steeds alom aanwezig, die ik sinds die tijd nog steeds met welbehagen, gesloten ogen en een gevoel van herkenning opsnuif. ,,Paaa…?’’ … - Ik stak slechts mijn hand op ten teken dat ik het had gehoord...…

Vol stilte, ademloos genieten van wat voor me lag, opeens vanuit ‘t struikgewas, kwam daar een eekhoorntjespaar. We zagen elkander aan, bleven gedrietjes stil genieten, van ‘t schouwspel wat voor ons lag smetteloos, wit en verstild. Zo mooi!…

Ik wil het één keer zwart op wit hebben staan: Barack Obama is níet zwart en ík ben níet wit. In publicaties lees ik alleen maar over een zwarte Obama.…

Ik zet mijn naam onder dit schrijven, misschien moet daar 'Witte' voor.…

In het contrast van ZWART WIT blijkt grijs haast onvindbaar !…

Tegenwoordig wordt steeds meer - ook in Nederland gesproken - over de tegenstelling wit-zwart met betrekking tot de huidskleur.…

In zijn schaduw twee witte fietsen. Loert om zich heen alsof zijn leven ervan af hangt. We lopen naar het restaurant een stuk verderop. Een overvol terras met op het plein her en der nog een paar witte fietsen. 'Dat wordt vechten zo', grap ik naar mijn lief.…

Tijdens mijn lange wandelingen door de bossen kuier ik bij tijd en wijle via de stad terug naar huis. Dan kom ik langs een oud rijtjeshuis waar de zon rozerood schijnt op een vijftal op de muur geschilderde vogels. In de open keuken staat in warm licht een grote houten tafel met een laptop, en daar zit een vrouw. Alleen. Als volbloed huismus doe…

Terwijl de stilte in de wakker wordende dag hoorbaar hangt en tijd overbrugt, kan leegte de bron van gedachten zijn. Het zoet geurende gras in de vochtige dauw voelde strelend fris aan mijn voeten. De damp van mijn adem zweefde lui in de stille, tintelende lucht. Ontluikend besef dat de wortels van mijn oorsprong het toekomstbeeld aanraken.…

Ik zit bij de vijver in het park. Er zit een jongetje van een jaar of acht te vissen. Ellebogen op z’n knieën en de kin in z’n handen. Ik krijg de indruk dat hij niet op zijn dobber let, maar diep in gedachten verzonken is, minuten lang zit hij roerloos alsof hij uit hout gesneden is, hij doet me denken aan het beeld “Le Penseur” in Parijs. Nieuwsgierig…

Het verdwijnen van oppositieleden in Wit-Rusland vindt op een huiveringwekkende wijze plaats.…

Met alle commotie van dien, moet nu ook het kwartetspel maar in de ban, want hoe vertel je kleintjes dat dit spel echt niet meer door de beugel kan? Ik trakteerde mezelf op blanke vla, een toefje slagroom erbij ook dat is er niet meer bij, de Negerzoenen buiten spel, wat, oh wat mag er eigenlijk nog wel? Gele advokaat mag ook niet meer, want dat doet…

Weg met die witte suprematie.” T: “Denk je echt dat we al een kans maken? Worden de mensen er niet een beetje moe van? Bij het gedoe rond Zwarte Piet begint er echt een soort verzadiging op te treden.” W: “Ja, maar pas geleden bij Pauw was er toch weer sprake van een frisse wind. Onze kleur stond mooi midden in de belangstelling.…

Er kringelt rook tussen de vingers van mijn rechterhand, zachtjes neem ik een voorschot op de stilte, de onherroepelijke stilte. De tranen komen niet, de bloemen op het graf vormen roestplekken op mijn hart. Mijn lege hart...…

Eerste klas maar toch tweede plaats, de positie waar ik me bevind, de situatie helder voor mijn ogen, hoe dat het leven leven, me nu eigenlijk af gaat. Een te groot hart en voor m'n kop heb ik ook een plaat, maar ja ik heb ook niets te bieden, want in feite..j a sta ik nog steeds op straat, vroeg in de morgen zorgeloos maar ook tot 's avonds laat…

Ik zou er niet over zeuren, ware het niet dat ik van in het begin van zijn bestaan er een witte waterlelie heb ingeworpen. Ja! Ik heb er een witte waterlelie ingeworpen, in het diepste deel ervan, zo’n 1.5 meter diep. En ja! Men werpt geen witte waterlelie zomaar bloot in een poel …, dat weet ik ook!…

Ik stond onder een witte paraplu met lampje verlicht te declameren. Als één van de drieëntwintig Witte Dichters. Voelde me opgenomen in die maalstroom als in een bewegende hoge spirituele gevoelsorde. Onderwijl steeds hetzelfde gedicht opzeggend in steeds hernieuwd contact. Mijn gedicht bleef meer dan ooit hetzelfde bij voordracht.…

En zij voelen zich nu allemaal een beetje in het Witte Huis wonen. Henk en Ingrid in Nederland willen dat ook. Het torentje lonkt. Het torentje roept. Ze voelen dat de tijd nu rijp is, dat hun tijd eindelijk gekomen is. Wie hun stem wil hebben, zal moeten snappen wat hun zorgen en gedachten zijn.…

Ik kijk omhoog en zie haar staan, een witte schim.. een engel.. Ze glimlacht, pakt mijn hand vast. Met z'n tweeën gaan we verder, zonder woorden, in stilte.. We stoppen, een deur staat open, achter de wolken.. Door de deur, gaan we heen. Ik voel een warmte, comfort. Mijn angsten lijken te verdwijnen, Mijn zorgen vervagen.…

Niemand zegt een woord om de stilte te verstoren. Het knerpen van mijn schoenen verdiept de stilte. Stilte. Te midden van velen ben ik alleen in een wereld die een paradijs is voor enkelen, een wereld verlaten door god, een wereld verworden tot een verstikkende deken, een wereld die schreeuwt, huilt, smeekt.…

Witte, inwitte mensen zijn saai. Soms lopen ze in het zwart, geen gezicht. Alleen gezicht, een witte kop. Als ze seks heeft, doet ze het licht uit. Ze geeft zelf licht. Je bent niet sportief, vrijt weinig en slaapt veel. Geloof me, inwitte mensen zijn vreselijk saai!…

Toch zijn de immer witte velden natuurlijk schitterend en menigeen heeft daar vast de nodige foto’s van geschoten. Het woord “wit” kun je trouwens deze winter dubbel uitleggen want naast de vele sneeuw is er nog een “wit” dat steevast in de media is. Het gaat hier om de Commissie De Wit.…