Alle inzendingen over Bert va

...van Tubbergen. Velen zijn vanwege de opvang van asielzoekers bedreigd en dan heb ik het nog niet eens over de vele wethouders, die op eenzelfde brutale, inhumane, intolerante en achterlijke manier zijn bedreigd. Veel burgemeesters krijgen nu les in de Japanse zelfverdedigingskunst jiujitsi....

...mogelijk aandacht trekken door tijd en geld direct op elkaar af te stemmen.’ Helemaal mee eens. Veel gezag is niet gediend van eenvoudig eigentijds beleven. Een mooie gedachte om morgen op mijn verjaardag behoedzaam mee om te gaan.

...Brown'. Volgens mij is met al die Black Velvet variaties het doek nu wel gevallen.

...meest juiste constatering was ook van Raymann, waarin hij zei dat de aarde zichzelf best wel kon redden. Ze had al 16 miljard jaar (of weet ik hoe lang al, ga dat nu even niet checken voor u) bestaan en zal dat nog wel blijven doen. Misschien dat het er inderdaad niet toe doet of de...

...aangewakkerd, en wat jij alleen nog met God kon delen. En voor een psychiater, antidepressiva of een opname is het nu te laat.

...uitputting moest je naar Parijs terug. Je hervatte de strijd tegen Franco en Mussolini door 200 schrijvers naar hun standpunt te vragen. Evelyn Waugh was voor Franco, net als de dichter Edmund Blunden, de schrijfster Eleanor Smith en de mysticus Arthur Machen. George Orwell reageerde furieus...

...van. De buurman heeft genoeg van Mientje gekregen. Hij riep het vanmiddag nog: "Ik heb schoon genoeg van jou!". Gelukkig heeft papa haar op tijd gevonden.

...op de Nassaukade. Ooit, als 16-jarig Corretje, voor het eerst pingpongkoning van Nederland.

...en een zwak karakter. Maar het is afgelopen! Vanavond geen wijntjes. Want morgen, morgen zet ik de wekker op half negen, wat zeg ik acht uur sharp. Een snelle koude douche, wat rek- en strekoefeningen, havervlokken en eerst het hele huis maar even een goede beurt! Vooruit met de geit! Net...

...en aangevreten, teer op binnenwaarts kwetsuur van de schimmels op mijn veten en de sintels in mijn vuur. Twijfel drukt op mij zijn grendel, leegte zuigt mij naar omlaag, hoop wordt vlucht, geluk wordt zwendel. Blijft de roekeloze vraag die wel nimmer af zal laten, of ik - in mijn...

...over twaalf wanneer we op de motor de haven van Yerseke verlaten. Het weer is nog steeds fantastisch. Terwijl een eind voor ons uit de drie net voor ons vertrokken grote motorboten hun brede witte boeg- en schroefstrepen trekken, realiseer ik me levensgroot, dat het leven strikt genomen uit...

...brengen. En opeens snapte ik wat er aan de hand was. Het ziet er zo normaal uit. Zo vertrouwd. De spelers schuren regelmatig even met hun krijtje over het uiteinde van hun keu. Daarbij wordt een soort wittig poeder geproduceerd. En ja hoor: niets is meer veilig. De biljartbond heeft inmiddels...

...hij in de dood nog maakt dat weten wij niet zo zijn er ook anonieme kunstenaars van een onvoorstelbaar hoog kaliber. Joanan Rutgers

...ze deel vanuit maakte, en de zware benauwenis van woelig Den Haag na het ruime, romantische Zweden. In zekere mate is het autobiografisch, ze werd opgevoed met veel nadruk op de individuele vrijheid, wat je zelf voelt en gelooft is het belangrijkste. In januari 2011 verscheen haar...

...OVT, VPRO: Gijzelaar in Buchenwald, column van Drees begin jaren '60, VARA

...Hij schrikt op en loert naar de klok. “Al zó laat.” Als hij door het raam kijkt en nog net ziet hoe mijn vrouw zich weer draait, klinkt vanop het balkon naast hen (ook Belgen) zoals elke middag weer diezelfde stem : “De koffie is klaar!” Op straat haasten mensen zich naar...

...Applaus!’ Jules Deelder: ‘Deze gast kent u van joetoep! Hij oogt fris…oh nee…Hou em vast!’ Allemaal wekelijks bij Poëzie in Beeld.

...verdriet. Want in de beleving van zijn vader leken alle herinneringen aan deze dierbare plek afgebroken, voorgoed uitgewist. Onder een schrale winterzon reden ze stilletjes naar het verpleeghuis terug. Blijkbaar was dit voor hem de plek geworden waar hij zich thuis voelde. Gezien...

...gezicht iets van stille vreugde uitstraalde om wat deze aardse bezigheid hem blijkbaar gaf. Het simpel plukken van wat groen had hem op deze zonnige morgen goed gedaan. De koffie wachtte.

...omhoog stak. Klare taal en eenvoudige wijsheden van een oude man die weemoedig terugdacht aan zijn trouwe viervoeter en aan zijn eigen leven. ‘Het hondje is dood, maar zijn baasje leeft gelukkig nog’, zei hij tenslotte en samen met de zuster wandelde hij een nieuwe, winterse dag tegemoet. ...

...Zijn tafeldame zichtbaar nagenietend van het advocaatje en hij stilletjes van haar.

...hij naar binnen, naar zijn vaste plekje in de huiskamer. Hij was weer thuis. Thuis van even weggeweest. Of was het andersom, weg van even thuis geweest? Stilaan vielen zijn ogen dicht. Heden en verleden versmolten in een tijdloos dutje.

...schuifelde hij wat rond bij de uitgang van de afdeling waar hij deze ochtend was opgenomen.Toen ik hem daar voor het eerst ontmoette, bij de deur die slechts opengaat voor wie de geheime code kent, vroeg hij of hij mee naar buiten mocht. Hij wilde naar huis. Naar zijn vrouw die in zijn...

...liep hij verder. De mist om hem heen leek wat op te trekken. Hij rook de geur van koffie.

...van vogels weg hadden. ‘En wij wandelen hier ook gezellig met elkaar,’ was haar spontane reactie op zijn levendige waarneming terwijl ze hem even wat steviger vasthield. Het zonnetje, de vogels en het jonge meisje, zomaar op zijn pad gekomen, leken een geschenk uit de blauwe hemel. Met een...

...plek snel ontdekt en liep dan ook steeds vaker naar het knusse, huiselijke zitje. Daar plofte hij neer in de leunstoel, legde zijn voeten op het tafeltje, staarde even naar het schilderij en sloot weldra zijn ogen. Na enige weken vergroeide hij met zijn lonkend plekje, was het alsof de...

...het Woord, de stilte en de geur van gedoofde kaarsen, zong hij bij het verlaten van de ruimte de laatste regel van het Credo blijmoedig voor zich uit: ’Et vitam venturi saeculi. Amen.’

...leven was aangeland. Een mens die ondanks zijn toenemende beperkingen gelukkig nog genieten kon van zonnige momenten in zijn broze bestaan.

...haar tastende handen langzaam in zijn richting. Om haar opmerkelijke gedaanteverandering niet te storen, liet hij haar rustig begaan, ook toen haar hand in die van hem wat rust vond . Ze leek nu tevreden, zich veilig voelend bij de man die stil maar innerlijk bewogen naast haar zat. Hand in hand....

...hem mee te nemen naar boven, zoals hij deze plek vaak noemde. Een bestemming waarin hij oprecht geloofde en waar zijn oude ziel nu ongetwijfeld aan toe was. De man opende zijn ogen, leek nog even om zich heen te kijken en sloot ze voorgoed. Stilletjes verliet hij zijn dierbare, uitgeleefde...