Alle inzendingen over Debbie Morrissey-Sta

Ik neem er nog maar eentje, ga daarna braaf te bedde in de hoop dat poezenkind morgen weer dik op mij ligt. Radio Rijswijk wakkert mij dan aan tot een beker straffe koffie. Met een reuzen mergpijp, daar sta ik voor op.

Ik sta er paf van dat een meisje uit Nijmegen wordt gearresteerd en verhoord omdat ze heeft aangezet tot paf roepen. Ik ervaar het als een oproep om geen fysiek geweld te gebruiken tegen tegenstanders met wie je het volstrekt oneens bent. Pacifisme dus of (neologisme) paffisme!

(voor Susan Isabel Dacre (1844 - 1933)) Je bent geboren in 1844 in Leamington, Warwickshire, vernoemd naar de rivier Leam, die door de stad stroomt. In 1814 werden de Royal Pump Rooms and Baths geopend, een zeer populair kuuroord voor rijke en beroemde mensen. Leamington is de geboortestad van...

Leraren leiden je op voor banen die niet bestaan. Op school sta je centraal, maar eenmaal van school niet meer. Niemand helpt je daarbij. Je valt in handen van koppelbaasjes en die rijden van jouw arbeid in een Mercedes. Kind, je hebt groot gelijk. Als webcamgirl ben je beter af.

Rust van ziel is het meest voornaam voor elke mensenziel. Ik sta hiervoor op, leef ermee en ga slapen. Een vorm van waken, die al zéér lange tijd bij me hoort. Een taak, een leven om gehoord te zijn, te worden. Zoals ik de afgelopen jaren eenvoudigweg ben geworden.

Als je hier zou beweren dat Vrouwe Justitia eigenlijk een gefrustreerde linkse homo is, hetgeen uiteraard nooit mijn bedoeling kan zijn geweest, dan maak je iets los. Ik sta overigens open voor de diverse reacties en EHB, mijn email-adres is bekend bij de redactie. Bel me niet, ik zwijg in alle...

Ik sta op het station van Hoorn. Stoomtrein Bello, lang geleden opgeheven, omdat men de auto verkoos boven de trein, zit nu vol passagiers die nergens naar toe hoeven. De oude machinist die ooit staakte voor hoger loon, werkt nu voor niets; rare jongens die Hollanders.

Iedereen is zo druk bezig met schrijven dat niemand meer aan lezen toekomt. De enkeling die nog wel tijd heeft, schrijft liever. En tot overmaat van ramp praat men liever dan dat men luistert. O lieve lezer(es), o dierbare luisteraar(ster) – sta op uit jullie graf.

U leest het juist, ik ben weer eens verliefd. Zij is te jong en ik derhalve te oud, maar die amberogen, godnomdeju, ik kijk er graag in. Zij is lief voor dieren en een echt mensenmens, neemt de tijd voor mij. En ik sta voor een niet te nemen bolwerk, neemt niet weg dat ik er toch van geniet....

Als ik stil sta bij de tragische dood van mensenrechtactivist Liu Xiabo, denk ik ook met afgrijzen aan alle slachtoffers van dictatuur in deze wereld. Hoe lang zullen de Verenigde Naties nog moeten gedogen dat eenlingen (b.v Erdogan) of partijen (de Communistische Partij in China) hun bevolking...

En ineens vond ik een mapje met voedselbonnen in het doosje met herinneringen aan mijn vader. Voedselbonnen. Daar kan ik me zo weinig bij voorstellen. Ik sta nu op een Alp en probeer heelhuids een dal te bereiken. Met lunchtijd gaan we iets stevigs eten in een bergrestaurant. Met bier. Wie denkt...

Sta op, engel met de gebroken vleugels. Je reis was lang en diep: je tuimelde uit het domein van de sterren op de aarde neer. Op de wachtvelden van deze wereld vouwde je je vleugels op, en je verborg je voor de anderen, bang dat ze je afkomst zouden ontdekken en zouden proberen je te vernietigen....

Ik strompel met mijn laatste kracht over de duinen en zie de macht van de zee. De branding zuigt het zand van het strand, meedogenloos wordt het land aangevallen, ik sta daar ontroostbaar, het water heeft gelijk. Alles gooi ik van mij af, religie en politiek en mijn omhulsel, rein stap ik dapper...

Mad Season was een Amerikaanse rock supergroep uit Seattle, opgericht door leden van Alice in Chains, Pearl Jam en Screaming Trees. In 1994 ging de Pearl jam gitarist Mike McCready naar een afkickkliniek in Minneapolis. Daar ontmoette hij de bassist John Baker Saunders en terug in Seattle vormden...

Soms stippel je je leven uit, je weet precies hoe je het hebben wilt en je denkt dat je de juiste koers vaart. Maar opeens heeft het leven iets anders voor je in petto. Daar sta je dan, volkomen verbaasd, geen woorden die deze situatie kunnen beschrijven. Speelt het lot een spelletje met...

En dan sta je daar, de oude vrouw verwachtte het niet maar had het wel kunnen bevroeden. De dertiende etage is tot dusver het hoogste wat ik heb kunnen bereiken, een homo met een lat-relatie en een tuintje op z'n balkon. Tot op het laatst cijferen mensen zich weg, beseffen niet dat zij ook...

Morgen, ja morgen, na morgen een zondvloed of zo. Morgenochtend sta ik op, wrijf ik de slaap uit mijn ogen en beleef ik wederom een dag. Ik kan zomaar worden gebeld om een wankel persoon bij te staan, de kans is klein dat ik uitslaap. Het werk is hard, het werk is halfzacht, de wekker is hard, elke...

Als ik naar de titel kijk word ik spontaan weer misselijk, ga bijkans over m’n nek, want het drama dat zich afspeelde tart elke verbeeldingsvorm. Te beroerd om erover te praten probeer ik het dan maar neer te zetten, als voordeel dat het uit mijn hoofd gehaald wordt. Ik rijd op een vrij drukke...

...de fameuze Joan Jett, en Blondie, de band van Debbie Harry, die inmiddels 71 jaar is. Haar acteerdebuut was naast haar biologische vader in de film 'Deuce Bigalow: Male Gigolo', een sekskomedie uit 1999 van Mike Mitchell. Haar vader had de hoofdrol. Zij speelde Cookie Girl. Op haar dertiende...

Willem Brakman vertoeft aan gene zijde en ik sta hier aan de zijlijn. Duidelijk is dat we iets gemeen hebben, alleen Willem staat hier al ruim 3 maanden dood te zijn, heeft de lijkschouwer een vuiltje in het oog ? Ik beschouw zijn dood als onvermijdelijk, iedereen verwisselt te zijner/harer tijd...

Iedereen liegt, je moet zus, je moet zo. Niemand weet waar het echt om gaat, moederziel alleen sta je op deze aardkloot. Moet je geloven, stam je af van een aap of gaat het om een verboden vrucht. Welke idioot heeft verzonnen dat een appel het verschil zou kunnen zijn tussen rechtschapenheid en...

Klassiek, drinkemans voegt de barman toe dat zijn vrouw hem niet begrijpt. Dat kan niet meer, de kroeg heeft zijn glans verloren, overspelig heeft de overheid de mythe de wereld uitgeholpen, roken en alcohol gingen immer samen. Nu sta ik buiten, binnen is uitgerookt en vraagt om een rietje in de...

Ik sta aan de wieg van mijn graf, drie decades werkte ik aan mijn oude dag. Zorgenloos, dacht ik, als het eenmaal zover is dat ik niet meer werk, niets meer werkt, dan is er nog iets om op terug te vallen. Minimum lijden, de alom door krijtstrepenpakken bewierookte marktwerking zadelt senior op...

Eerlijk gezegd ben ik zo klein als een pasgeboren eendje, als Calimero. Ik heb meer gelezen dan goed voor me is: filosofen, psychiaters, talloze literaire grootheden, verlichte goeroe's, de meeste dichters/dichteressen, historici en journalisten. Het heeft me uiteindelijk niets meer...

Het morele offensief van het christelijk-sociale kabinet komt langzaam maar zeker uit de steigers van de eerste 100 dagen. 40 jaar na de veroordeling van de cartoonist ‘Willem’ wegens het oproepen tot het uitlachen van onze geliefde Koningin Juliana kan ik weer rustig gaan slapen. De in...

… als iemand die ‘geaccidenteerde vleermuizen naar de Vogelbescherming draagt.’- Dimitri Verhulst … als ‘een hippiemeisje met een overweldigende bos donkere pijpenkrullen en overdadige met zwarte kohl omrande ogen. Als de Connie Palmen kortom van de jaren zeventig.’ - Mensje van...

Ik sta onder de douche. Het kost me de laatste tijd erg veel energie, ik ga met steeds meer tegenzin douchen. Nu heb ik mezelf zover dat ik mijn slaapkleding uit heb getrokken, op een hoop het gesmeten en onder de warme straal ben gaan staan. Ik sta al een paar minuten als ik plotseling moet...

Waarvoor schrijf, dicht, schilder, beeldhouw of borduur je? Omdat je niet anders kunt of om schouderklopjes in ontvangst te nemen? Ook als je het creatief bezig zijn echt nodig hebt, is een beetje waardering op zijn tijd natuurlijk fijn. Maar toch ga je door als niemand je werk waardeert. Wie...

September 1966. Daar sta ik in de gang. Eruit gestuurd. Wachtend op het Hoofd der School dat ik weldra moet bezoeken. Vanwege.. wat zal het geweest zijn, waarschijnlijk hardop zinnen van de dienstdoende frater afmaken nog voor hij adem gehaald heeft..Lachsalvo’s en kuddo’s uit de klas...

Ik sta bij de foto van mijn opa en steek een kaars aan. Rillingen glijden over mijn rug en ik krijg kippenvel. Ziek van verdriet neem ik plaats op de bank in de kerk. Schuin tegen over mij staat zijn kist. Mijn ogen zijn er al de hele avond op gevestigd en het kwelt mij. Zou opa, opa nog zijn?...