Alle inzendingen over Debbie Morrissey-Sta

De maagdelijk witte wastafel is besmeurd met rood, zo te zien, bloed. Enige scepsis, maar toch spuug ik opnieuw. Weer die donkere vlekken voor de ogen, een paar tellen sta ik te trillen op mijn benen. Kan mij al niet meer herinneren wanneer ik dit voor het laatst had. De aanleiding is maar al te...

Doorgeslagen, ik kan het niet anders noemen. Het begon met een vrouwelijke PTT-beambte, zij gunde een ander z'n pleziertje niet en nu sta ik met mijn verslaving in een snijdende wind. Niet te rijmen. Christen Unie, roomser dan de paus, wie rookt moet lijden in stilte. Onvermoed zaagt men aan de...

Wachten op de haven die mijn veiligheid garandeert. Ondertussen dobberend op de oceaan van gevoelens. En maar het eeuwige wachten op de opkomst van de zon zodat de duisternis verdwijnt. Ik, de kapitein van mijn schip vol gevoelens die wacht op het licht dat mij de weg zal wijzen. Ik aanschouw...

Is er hulp voor mijn probleem? Kan iemand me zeggen wat ik moet doen? Ik moet schrijven, ik moet pennen, ik moet de toetsen raken, ik moet mijn gedachten kwijt, ik moet ik moet, heb ik hulp nodig? Ben ik absurd bezig? Vraag me een onderwerp en ik schrijf, vraag me " wat ik deed vandaag" en je...

Waar is die oerhartenkreet gebleven ? Toen we nog een moordkuil maakten van wat we voelden. Nu lees ik zoetsappige verhaaltjes, niveau Libelle met een glossy weerschijn. Schop toch nomdeju schenen, sta op lange tenen, strijk tegen haren in en stuit tegen de borst. Krijt weerzin jegens de...

Want morgen sta ik op uw tenen, schop ik schenen, draai ik u een poot uit of geef ik een knietje in gevoelige regionen, kunt u mijn rug op of er van af glijden, maakt mij niet uit, ik lees hier duizenden woorden in nietszeggendheid, zelfstrelende ego's. Snel nog even een sonnet, stelling nemen...

In de vroege morgen sta ik te wachten voor een boekenzaak aan de Schouwburgpromenade in Tilburg en werp een blik op de feestelijke en overdadige Kerstverlichting, samengesteld uit goudkleurige rozetten. Aan twee passerende heren vraag ik de tijd en ze manen mij tot het geduld dat ik niet bezit. In...

(voor Charlotte Dawson (1966 - 2014)) Je bent geboren op 8 april 1966 in Auckland, Nieuw-Zeeland, waar je opgroeide. Als kind ben je seksueel mishandeld door een buurman en je had nauwelijks nog eigenwaarde. Op je zestiende ging je naar Europa om model te worden. Later ging je naar New York...

‘Wanneer kun je zeggen dat je echt vrij bent,’ vroeg de leergierige leerling aan zijn meester. ‘Oei’, zei de meester, ‘dat is een moeilijk te beantwoorden vraag. Kun je zeggen dat je vrij bent als je je niet afhan-kelijk opstelt ten opzichte van dat wat anderen voor je hebben beslist of...

In die tijd, de vijftiger jaren van de vorige eeuw, kregen vrijwel alle jonge meisjes een strik in het haar. Ik sta ermee op de foto in een feeërieke jurk naast mijn trots glimlachende, nog jonge moeder. En zo herinner ik me nog zo goed de kleurige, zijdezachte strikken, geweven uit fijne stof....

Bij de slager aangekomen vraagt de slager aan onze driejarige dochter: “Wil je een stukje worst?” Ze knikt verlegen, neemt een opgerold stukje worst aan en hapt het smakelijk in haar mond.“En wat zeg je dan tegen de slager?” “Oh ja,” zie je haar denken, “dat hoort er inderdaad ook nog...

Heb je net goed onder woorden gekregen wat je de wereld wil mededelen, schieten andere hartenkreten langs je heen en sta je op drie waarnemingen en een - qua waardering. Kan gebeuren, vette pech, opnieuw beginnen. Een avondje klaverjassen met vrienden, je weet hoe het spel gespeeld wordt en je...

Op de foto sta je nog zo frivool, florissant en zelfbewust. Je was vierenzestig. Je colbertjas had je over een stoel gedrapeerd; over een van de gewelfde, eikenhouten stoelen die mijn ouderlijk huis rijk was. Nu was de pensionering aangebroken. Je aftakeling was een verschrikking. Elf maanden...

Een uiterst taaie dennenboom houdt nog altijd stand in "ons parkje" aan de Ringbaan Oost te midden van haar soortgenoten: de esdoorn, de linde en de beuk. Op een oude zwart-wit-foto uit 1958 sta ik met mijn vader, moeder en zusje onder die boom, in de sneeuw, die in dat verre, voorbije jaar zo...

Met Laura Voorma uw dromen achterna.. U gaat trouwen of op een andere manier uw liefde voor elkaar vieren. Een jubileum? En u kunt wel wat hulp gebruiken. Welnu, wanneer u met een gediplomeerde weddingplanner in zee gaat, dan weet u zeker dat alles zal verlopen zoals ù het wilt hebben....

Ik doe mijn ogen dicht en balanceer op het randje. Ik voel mijn tenen van de grond af gaan en mijn hiel drukt op de grond. Een gevoel van angst komt in mij op en zo val ik naar achteren. Ik val op een lege donkere grond die alleen bedekt is met een laag stof. Het stof waait naast mij op en vormt...

Het valt altijd te proberen toch? Bij toeval kom ik erachter dat er op een zakje kaassaus een stickertje zit, in eerste instantie let ik er niet zo erg op, tot ik moet wachten op het water wat aan de kook moet komen, je weet wel, dat eventjes wachten en kijken waar je de tijd mee kunt doden....

Nooit drong het eerder tot me door, dat een griep zo over is Nooit dacht ik er verder over na, dat een bezoek aan een tandarts zo voorbij is. Nooit verzon ik, voor mezelf of anderen, dat een gebroken been, een paar maanden in beslag nemen. Nooit eerder stond ik echt stil, bij het fenomeen...

...in Orange, Californië. Haar ouders zijn Mel en Debbie Blasberg. Ze is opgegroeid in Corona, waar ze op de Corona High School zat en daar golf in het jongensteam speelde. Als amateur-golfspeelster was ze in 2000 medaillewinnares op de US Girls Junior. In 2003 bereikte ze de kwartfinales van US...

Soms betrap ik mij op dagdromen. Daar loop ik dan naar een of ander kantoor, ik wacht voor de lift. De liftdeur gaat open en daar sta je. Wat zou het leuk zijn als we een paar verdiepingen samen zouden doorbrengen. Eigenaardig genoeg verplaatst de lift zich zeer langzaam. Je staat er een beetje...

"Kom op, sta op, we redden het wel! Ik help je, ik ben er voor je, ik zal mijn leven wagen voor jou!" Het enige wat ik van je vroeg was om me te geloven.. Je kon het niet, je wou het niet eens proberen. Je was te moe, te zeer uitgeput om me ook maar aan te willen horen. Je kon niet meer verder...

Ik heb Peter Rehwinkel, de nieuwe burgervader van Groningen, een brief geschreven. Ik wil namelijk van het College van B&W alsnog antwoord op mijn vraag. Pas als je in beroep gaat, wordt je klacht gegrond verklaard, zei mijn advocaat, maar daarna sta je weer op straat, je krijgt geen antwoord op je...

Zoals je mij van de ene verbazing in herhaling laat vallen...over de rand van het geëmmer druppelt het te getikt om los te lopen, laat staan wat ik heb geslikt aan woorden... zoals we geen spat veranderd zijn, reizen nog steeds de wereld rond in ons verwateren, sterven als bezielswaardigheid...

Ik sta te wankelen en te trillen op mijn benen voor het loket in de sfeerloze dokterspraktijk - waar mijn huisarts sinds jaar en dag zetelt en waar de meisjes stressen om hun taken te volbrengen - in afwachting van de diagnose. Mevrouw heeft enige tijd nodig om de computer te raadplegen die men met...

Dwaalblikkend zoekt de ochtendglans haar weg door de nacht terwijl de morgen weemoedig zucht. Op zoek naar hogere en zachtere sferen ligt het veld erbij in wit vertakte mistlagen, waarbij dauwreflectie grasgroen gaat ombuigen tot herfstkleuren. Verliefd kust de zon de rondingen van haar grote...

Ach oma, hoe zorgelijk en ouwelijk sta je op die foto uit 1955 in je zwarte kledij! Je was toen al ziek en met mijn vroegste intuïtie besefte ik dat die geheimzinnige ziekte je sloopte en dat je daarom altijd op die sofa lag in die verduisterde kamer in dat oude, bouwvallige huis. Ach oma, hoe...

De gestalten zijn harmonieus gerangschikt op de zwart-wit-foto. De fotograaf uit dat verre jaar, 1963, had zeker gevoel voor compositie. Helemaal links zie je mijn zusje op de schoot van onze elegante, jonge moeder. In het midden sta ik. Met wijd opengesperde, waakzame ogen kijk ik in de lens. Mijn...

Tel ze, je zegeningen en sta vooral niet stil ( hoewel soms mag het maar niet te lang) bij datgene wat je niet hebt, want voor je het weet is het: over en uit, nou ja dat laatste mag nog even uitblijven natuurlijk maar ook dat heeft niemand voor het zeggen! We hebben al veel mensen “ weggebracht...

Het is heel goed mogelijk dat de wereld om mij draait. Daar hoef ik niets geks voor te doen. Immers, waar zou de wereld het lef vandaan halen om te zeggen dat hij om zijn eigen as draait? De zon zou immers even goed kunnen beweren dat hij in het centrum staat en zo gauw de zon dat zegt, kan het...

Was het al opgevallen dat met de komst van het duivelse virus het fatsoen met de noorderzon vertrokken is? Immers begon de narigheid al met geen handschoenen en mondkapjes te kunnen krijgen c.q. kopen, ook in de winkels gedroegen klanten zich zo abnormaal door ladingen toiletpapier aan te...