Alle inzendingen over Dode Zee Rollen

...Mystiek is het pas echt waard om na te volgen! Niet die inderdaad DODE ZEE ROLLEN!

...of de koran, van mij mag je de Dode Zee in rollen en blijven drijven. Ik heb het helemaal gehad met het overmodulerende volk. Laatst fietste ik door het park en kneep onbewust in de remmen. De zon priemde door kale avondtakken met een zilveren glans, vogels van allerlei pluimage gierden...

...en Levi, van mij mogen ze samen de Dode Zee in rollen, koran en tora zijn kapitaal onwaardig. Wilders heeft een punt, al dan niet heikel, maar in diverse hoofddoeklanden is de bijbel ook verboden. Duidelijk is dat het er niet beter op wordt als iedereen gelijk krijgt, zelf kijk ik in...

Ik zie de koppen van Willem Alexander en Donald Trump. Bea heeft iets uit te leggen, dunkt mij.

...tot stand te komen, maar wat ik werkelijk iedereen toewens! Hoe ook de weg daar naartoe! Rol die Dode Zeerollen maar gauw weer in. We zijn de materiële magie allang beu!

...om de koffer zondag weer terug naar hun kamer te rollen. In deze wijk komt misschien een enkele student thuis, maar die worden met de auto door mams of paps van het station gehaald – hier hoeven ze niet met de bus. Hier worden vrijdagochtend de afvalcontainers naar de weg gerold. En dan, later...

Ons wijkje in het Zuiderparkkwartier Den Haag was in de zestiger jaren een muzikaal eldorado. Om te beginnen woonde Willy Wissink aan de overkant bij ons in de straat. Willy was sologitarist en oprichter van Willy and his Giants, samen met de Tielman Brothers een van de founding fathers van de...

...het waarmaken van een belofte. Vanuit de diepte rollen de donkere golven af en aan. Zwarte spelonken maken zich kenbaar en dringen zich op. Een kolkende watermassa. Het dreigende en onbekende, waar ik me niet tegen opgewassen voel. Angst voor wat niet te behappen lijkt. Waar haal ik de benodigde...

...dit bruut overspoelt. Parels van inspanning rollen over mijn gezicht, vermengen zich moeiteloos met druppels van regen. Plots omhelst de grijze dame mijn voeten, ze kust me. Even schrik ik, maar raak dan vooral toch doordrenkt van dit moment. Mijn vloed ebt weg. Er is een zee van tijd....

...met een bescheidene voile. Het aangezicht leek zeer verzorgd gezien de make-up. Lange kunstnagels versierden haar fijne handen. A real lady, yes! Ze keek naar links, dan naar rechts en wachtte op de chauffeur die vóór haar door de open cafédeur ging en zich meteen haastte naar de kastelein...

...die fossielachtige Chavannes, dat stuitte hem zeer tegen zijn opgeblazen borst. Op je vijfentwintigste werd je schilderwerk hooglijk bewonderd door Degas, die veel van je kunstwerken gekocht heeft. Renoir schilderde je, terwijl je je haar vlocht, maar zijn gedachten zaten bij je donkere Bermuda...

De bluesman die ik gisteren in de recreade heb leren kennen speelt in wel drie bands en heeft toevallig een stuk of 10 mondharmonica 's naar zijn vakantieadres meegesleept. Voor elke toonsoort één begrijp ik. Hij is ongeveer van mijn leeftijd en draagt een heel bijdehand ijsmutsje waaronder een...

Vanuit het achterland betreed ik de duinen, sleepvoet ik mij een weg door zachtzandig nol. Uiteindelijk bereik ik woestgolvend het strand waar mijn lief ligt. Aangespoeld, haar dode ogen bekijken mij oneindig. Mijn tranen maken de zee zouter...

...leven lang schijt aan Amsterdam'.” “Briljant.” “Als er nou geen sfeer ontstaat in het stadion, dan weet ik het niet meer.” “Die rollen gaan het verschil maken.” “Wacht, ik ben zo terug.” “Wat ga je doen?” “Eh, even Edgar Davids buiten de selectie zetten.”

Vanmorgen had ik dat gevoel aan de zee ... Het schelpenstrand, het water dat zijn weemoed achter laat, dood uitspuwt in verloren opeengestapelde, lege, gekleurde schelpen ... maar in zijn voortdurende veranderlijke beweging van eb en vloed zijn levendige zichzelf blijft, geworteld in zijn vloeibare...

...kleren die van de berg af kwamen rollen. Zwaaiend met hun vlaggen en paniekzaaiend met het huilende gejoel van de strijdkreet. Vermoeide vlaggen, balend van al die verjaardagen, waren nu het teken van de victorie. Hun feestelijk karakter had plaats gemaakt voor het bloeddorstig...

...beschamend naar de nacht, de rimpelende zee goudbrokaat golven naar een einder, oplichtende algen doen een verwoede poging het donker te doorbreken. Tevergeefs, de duisternis omvat vergetelheid, nog even scharlakenrood achter de kim, de dag is dood, gestrand op de vloedlijn. Al dat...

De dood van Maradona betekende veel voor vele Argentijnen. Diego bezorgde de Argentijnen in een ver verleden de wereldtitel mede door met zijn hand te scoren - de VAR bestond nog niet maar God al wel - en door een fantastische dribbel over meer dan de helft van het veld. De dood van Maradona...

...thuis hun schatten nog maar eens op na een avontuur aan de rand van de zee.

...honderdduizenden zonder stroom, modderlawines: maar de show moest go on! Zoals in Nederland in Zandvoort aan Zee de GP doorgang zal vinden: ondanks de verstikkende hoeveelheid stikstof...

...naar vermiljoen en goudgerande grijsreeksen. De zee kabbelt fluoriserend en komt, golf na golf, oplichtend aan land, raakt het stille strand, laat mij woordenloos achter. Maar ik heb alle tijd, want de tijd is hier afwezig, mijn bestaan golft heen en weer, keer op keer, strandt water op land in...

...is een grafrede gebruikelijk. Lovende woorden rollen uit de monden van de nabestaanden en vrienden over wijlen Jan of Marie. Erg jammer dat de opgebaarde die woorden niet kan horen, denk je dan. Het zit diep in onze cultuur. Waardering spreken we niet uit want dat spreekt vanzelf. Kritiek mag...

...laat schijnen. In veertig jaar is er niets veranderd. Ik ga naast hem staan. Gezichten vol oceanen kijken elkaar aan. Witte haren ontmoeten witte haren. Hij pakt mijn hand. We lopen samen de zee in tot de witte haren de golven niet meer kunnen weerstaan. De ochtendzon toont een strakke...

...iets van onze kliekjes te kunnen bemachtigen. Zeemansverhalen die ineens waarheid werden. Verhalen die door onze gezamenlijke eenzaamheid ineens waarheid werden. Achteraf weer verworden tot hilariteit. Thuis is mooi. Maar toch trekt hij weer steeds aan ons. Die mooie blauwe reus. De zilte...

...omhoog, zien we bovenaan in de verte de zee rollen. Onstuimig, met spierwitte schuimkoppen, niet het geelbruin wat ik ook wel ken van de Noordzee in het westen. Hup, erop af. De golven aan onze voeten. Het brede, lege strand. In de verte een boot. Zoon rent energiek heen en terug, met de zee...

...ze even mediteert. Ik ben de hofnar en ik buig zeer diep voor haar. Als ik klein bij je mag liggen laat ik alles voor je staan. Schatje ik wist niet dat dit bestond. En ze zeggen dat het zondig is. Ah, zou het kunnen dat God straft. God ik geloof u niet. U zit daar in naam van de Heilige Koe....

...hebt, kun je ook een ander mee laten genieten toch? Want: geld moet rollen.

...en Pablo Picasso was. Samen met de Nieuw-Zeelandse concertpianiste Vera Moore kreeg Constantin een zoon, John, die hij nooit wilde erkennen. De mezzosopraan Sophie Koch (1969, Versailles) is een leerlinge van Vera. In 1938 werd je een Frans staatsburger en je zat in het verzet. Je vocht...

...geven. En ik tors de vrijheid op mijn schouders en ik schreeuw… De zee

Wij liepen, een beetje verloren, langs de vloedlijn. Glorend daglicht gleed warmlentend in mijn hand in jouw hand, de golven gingen kopje onder. Wij liepen verder dan het land, verder dan het strand, wij hadden alle tijd. Wij liepen hand in hand, een zee aan tijd.