Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

De zee

Ik was alleen en zij waren met honderd
plotseling zag ik er duizenden, het leek
gisteren dat we hetzelfde dachten. en nu
zijn ze mijn vijanden? landgenoten van

De zee

mij…ik wèèt het, ze ruiken mij alsof ze
speurhonden zijn. ze zien met de scherpe
blik van de adelaar. en ik ren, al dagen..
laat me, laat me vrij! ik hoor mijn adem

De zee

ze schuurt. ze willen mij vinden, het maakt
niets uit hoe lang het duurt. zèlfs als ik mijn
mijn naam zal veranderen, dan zullen ze wel
weten wie ik ben en ook een ander uiterlijk

De zee

zal ze niet imponeren. Het doet er niet toe: ik
slaap met èèn oog open, steeds op mijn hoede
maar nergens voel ik me meer veilig. Zal men
mijn familie met rust laten? tót ik weer voor

De zee

ze kan zorgen, zal ik ze hier achter laten ..Ja,
met een bevreesd geweten. ik heb ze ooit toch
mijn ziel getoond, men heeft mij nietig gezien,
gekleurde emotie komt vrij…want na alles te
hebben


De zee

gezien…scheen het nooit genoeg. Ze willen
mijn leven, mijn ziel, mijn bloed. En opeens in
verte zie ik de zee, zo dichtbij …na al die dagen
en nog langere nachten, van niet verder kunnen

De zee

eindeloos wachten, ik zal kruipen: want ik ruik
het water en het leven en uiteindelijk, weiger ik
de vijand mijn hart en ziel te geven. En ik tors
de vrijheid op mijn schouders en ik schreeuw…

De zee

Schrijver: Fairouz, 23 april 2008


Geplaatst in de categorie: actualiteit

2.7 met 6 stemmen 777



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)