Alle inzendingen over Vergane glorie

...of jeugdigheid willen opsnuiven; mijn voorgoed vergane jaren willen herbeleven, als haar deur eens voor mij geopend zou worden, als zij eens op de koffie zou komen. Het licht zou weer avond aan avond branden terwijl mijn buurvrouw kennelijk aan de studie was. Oceanen van eenzaamheid houden...

...tot de plant ontloken en ontwaakt is in al haar glorie; een trotse, triomfantelijke geranium. Nieuwe stengels met nieuwe knoppen zullen opschieten, nieuwe bloei zal volgen, telkens weer; toch draagt de plant haar dood mee in al haar vezels en zij zal moeten sterven; dor en lusteloos,...

God is een eigenschap van de menselijke geest; een heel eiland, ter plekke uitgetreden. Een dode vraag: hoe het de slachtoffers in hun laatste seconden is vergaan. Geen antwoord kan de schrik, de angst, de pijn, de hoop en de wanhoop, beschrijven, - elke schrijver zou geestelijk aan de...

...armetierige huisje getuigt niets meer van de glorie en majesteit van haar jeugd: slechts de foto's in het album van haarzelf, gekleed in de feestelijke lichtblauwe rok, triomfantelijk poserend naast de jeugdvriend en van haar moeder; jong nog, elegant en mooi, in de bloei van haar...

...het regiment van de glazen is uitgedund als een leger op het slagveld na de veldslag. Zij is beroofd van haar glans en glorie, verarmd, zoals wij, kinderen, berooid zijn door het afscheid van de allerliefste......

Jouw graf zal ik nooit kennen of bezoeken. Je zult sterven op je stromatras zoals je zozeer wenste en aan de kant van de weg, aan die onbekende Afrikaanse landweg, zal een eenvoudig, schamel en armoedig houten kruis aangeven dat je eens leefde en dat je mijn hart en ziel in bezit genomen hebt en...

...geweest gedurende de lange, voorgoed voorbije en vergane jaren, bereikten mijn oude, grijsharige vriendin en ik het metalen, solide hek dat de toegang vormt tot de honderdjarige boerderij. De zwarte, lieve hond begroette ons en duwde zijn zachte, natte snuit in onze handen. Op het erf zagen we...

...armzalige haar, dat heel zijn vroegere glorie verloren had en dat in grijze plukjes tegen mijn schedel lag, werd pijnlijk vastgeklemd in de houdgreep van de krultang bij de poging van het meisje er nog iets van te maken. Het was tijd voor een koerscorrectie, want ik was vertwijfeld door...

De Joho’s waren een wonderlijk volk, dat een geheel eigen tijdskalender erop nahield. Na diverse ijstijden woonden zij in schelpenhuisjes aan de noordkant van Europa. Uit opgravingen leerden onderzoekers, dat de JoHo’s klein van stuk waren. De mannen droegen meestal een snorretje en zij hadden...

...lagen nog enkele geplette en gedroogde, half-vergane bloemetjes in die ze voorzichtig en belangstellend opnam met de oude handen waarop de blauwachtige aderen lagen als kronkelige riviertjes zonder doel, die zich in elkaar verwarden...... Lang nog, lang nog liep ik met haar naast me als...

...nog steeds ter herinnering aan de waanzin en de glorie die veertig jaar eerder de wereld in hun ban hadden gehouden. Vader had mij vaak verteld over de juichende menigte in de straten van onze stad, die als het ware een majestueus lied van bevrijding en vreugde aanhief in oktober 1944, en ik...

...al is het zomer, het paleis ligt er in al zijn glorie immens triest bij. Er spelen geen prinsesjes meer, er worden geen machtige vliegtuigdeals meer gesloten, er wordt niet meer gewuifd naar schele dorpelingen die hun vlijt komen tonen. De prinsjes en prinsesjes zijn volwassen geworden en...

Het ziekenhuis ligt uitgestrekt als een Moloch met brede muil: de centrale deur biedt toegang tot een gang waarop mensen als op een boulevard flaneren. Op deze zaterdagmorgen is het er rustig. De ziekenkamers bevinden zich verder weg, uit het zicht, afgesloten door gangen en deuren en het...

...einde zijn. Drie weken lang hebben ze in volle glorie staan schitteren. En telkens als ik ze zag dwaalden mijn gedachten weg, kreeg ik weer dat eigenaardige gevoel over me: een vreemds mengeling van weemoed, opstandigheid en verdriet. 'Ik hou zoveel van witte rozen' had mijn schoondochter gezegd...

...einde zijn. Drie weken lang hebben ze in volle glorie staan schitteren. En telkens als ik ze zag dwaalden mijn gedachten weg, kreeg ik weer dat eigenaardige gevoel over me: een vreemde mengeling van weemoed, opstandigheid en verdriet. 'Ik hou zoveel van witte rozen' zei mijn schoondochter...

En zo plaatste ik de ene teleurstelling bij de andere opleving. Het werd een soort van reflecteren en berusten met dat brandende gevoel rond je borststreek. Je telde je rijkdommen en legde ze naast de weg erheen. Vroeg je af wie je had verwaarloosd om hier te komen, hoe je versneden wederhelft van...

...voetsporen, kijken als het ware naar elke vierkante centimeter beneden hen. Ja, de man ziet hier en daar platgetrapte grassprietjes. Gauw het vergrootglas tevoorschijn halen! Die bijna vergane sporen gaan in rechte lijn door het veld, naar de rand van het bos toe. De hond rent naar de...

...ver van hier op uw bevel de wacht. Voor de glorie en de eer van 't vrije westen. Schrik maar niet te erg wanneer u in uw dromen al die schuldeloze slachtoffers ziet staan die daarginds bij het gevecht zijn omgekomen, en u vragen hoelang dit nog zo moet gaan. U zult toch ook zo langzaamaan...

...Het was de eerste keer dat we de zee in volle glorie zouden zien, en met onze korte benen leek de weg daar naar toe oneindig, alsof er een buitenaards verlangen zich in onze zielen had gevestigd. Een verlangen dat door de woeste golven in een keer zou worden weggevaagd wanneer we niet uitkeken,...

...introibit rex gloriae Quis est iste Rex glorie? Charles werd wakker met een dreunend hoofd. Hij had gisteren met zijn vrouw een glas wijn gedronken. Maar hij kon maar niet begrijpen dat dat ene glas hem zoveel hoofdpijn bezorgde. Hij had toch maar geluk, zo vond hij. Hij was rijk en...

Blankheid te midden van kleurrijke bloei heeft een eigen sterke taal en bekoring. De zon schijnt over witte tulpen, schenkt de dag tere dansjurkjes. Ergens aan de statige Molenlaan toont zich de lentetrots van eiken- en beukenbos. Bosanemonen bloeien in de drukte van een kleine...

Opgestaan, plaats vergaan op een nacht stond ik op uit de doden, ik was de enige kandidaat naar het scheen, de anderen gaven niet thuis, die bleven liever liggen, voor alle zekerheid, je-kan- niet-weten, keek ik nog eens indringend om me heen, maar nee, ook in tweede instantie maakte niemand...

In een achterkamertje, in een uithoek van mijn woning, bewaar ik nog altijd de platenkoffers die de LP's bevatten. De LP's met de kleurrijke hoezen met romantische afbeeldingen uit de nalatenschap, eens het meest kostbare en dierbare bezit van mijn zozeer geliefde vader. Hij voedde me op met...

...inkt, onontkoombare treurnis, verzwegen glorie, grondeloze verlorenheid. Ook bij droog weer loopt hij met een open paraplu, van binnen gekweld door castrerende luchtspiegelingen. Hij is niet meer dan een grauwe aardappelboer uit de Achterhoek, levend van oogst naar oogst, bij slechte...

...dag van vandaag: de zon schijnt in volle glorie, maar ik weet wel hoe dat komt hoor! Die heeft het nieuws gehoord, die twee items vlak na elkaar en vond dat het een slecht gefilterd nieuws was vanmorgen, ja 't nieuws hoor, niet de koffie, want die was zalig. Deze column is...

...verwoeste gezicht kon niet meer in vroegere glorie hersteld worden door de dikke laag make-up en de felroze lippenstift. Ze was in de ouderdom en in het leed gedompeld als een al te koene zwemmer, die de temperatuur van het water heeft onderschat. Ze vroeg slechts om een aalmoes, om een...

...de-missionaire Prinsjesdag, die in volle glorie wordt gepresenteerd, jawel. Gelukkig is de Koning niet de- missionair, want anders hadden we een de-missionaire troonrede gehad, of dat zin had gehad, waag ik te betwijfelen, maar dinsdag is het Prinsjesdag en zelfs de Gouden Koets, is in...

...op Amalia Rodrigues, de fado-zangeres van de glorie van de Portugese volksziel; ze is een koesterende minnestreel’. Wat maakt Kuhr tot onaantastbare troubadour? Haar onbeschaamd-welluidende stem, zou ik zeggen. Ze weet dat ze magie en kwaliteit te bieden heeft, mooi verpakt in gestapelde...

...dagen geleden stond ‘mevrouw F.’, in volle glorie en ter hoogte van onze voordeur, te praten met een vriendin. Het kon niet missen: ‘En, meneer Buurmans, hoe staat het leven?’ Ik smijt mijn sores niet graag op straat. Dus ik antwoordde, kinderachtig-ontwijkend: ‘met slechte mensen gaat...

Het instituut was gevestigd aan de zuidrand van de stad in een smal gebouw van twee verdiepingen die verbonden waren door een wenteltrap en het droeg mogelijk ook op de gevel haar trotse naam: "Economisch Technologisch Instituut voor Noord-Brabant". Als een coryfee was ik binnengehaald, als...