Alle inzendingen over eiken

...wees 14.00 uur toen mijn vriend arriveerde. Ik had op hem gewacht in het sfeervolle prieel dat gelardeerd is met kleurige viooltjes en ouderwetse lantaarns, waar oude eiken zich verheffen waarvan de takken, die laag aan de stam ontspruiten, in een trotse boog hun kruin vormen. Het voorjaar...

...bemoste woudreuzen van ons Vaderland -statige eiken en beuken- schenken genot en bezinning. Onder het koele, rustgevende lover leven kinderen hun wilde verbeelding uit. Ze spelen heldenrollen, lepe boosdoeners en heksenmeesters, die ze bij hun vreugdevol uitstapje zien. Volwassen...

...zij zenuwen en een ziel bezaten; het dierbare eiken bureau, een geschenk van mijn arme moeder uit mijn studietijd; het ladekastje, eveneens geschonken door de allerliefste; en zo resteren ons slechts de voorwerpen, alleen nog de voorwerpen en het is alsof een stem uit hen spreekt, alsof zij...

...in heel mijn voorgaande leven..... De oude eiken meubelen waren dan als door een geheimzinnig waas omfloerst, alsof ze spraken van Vader, van broer en zus en in de voorafgaande dagen had Marianne het kleine boompje opgetuigd met de lieflijke frutsels en fratsels die bij het Kerstfeest...

...houdertjes via de gewenste bovennatuurlijke tussenkomst zeker de toestand van mijn longen zullen doen verbeteren..... We waren samen naar Oirschot gegaan. De rustieke uitvergrote eiken stoel op een verstild pleintje ergens achteraf symboliseerde ambacht en vakmanschap die karakteristiek...

Het was druk in de ontvangstruimte. Verschillende grijze hoofden keken me bij binnenkomst aan. "Ken ik hem?", zag ik ze zich afvragen. Sneller dan men kon denken liep ik door. Voorbij aan de receptie, waar mijn gezicht wel direct werd herkend gevolgd door een vriendelijke groet. Met mijn nog...

...uit met het op handen zijnde einde. De wanhoop en de vertwijfeling klonterden in haar innerlijk samen tot massieve gesteenten. De boeken, foto-albums en dagboeken in de eiken kast vormden stille getuigen. Nooit meer zal mijn weg voeren naar haar. Maar de Taal is trouw, blijft mij trouw, staat...

Het is begin juni, zonnig en vreselijk heet. Ik zit te puffen in de schaduw van een dikke eik. Ik dacht aan mijn vader, Arie heette hij. Vaak nam hij mij mee naar de stad. Dat vond ik fijn, want dan kreeg ik ijs met slagroom. Op een keer zag ik op de stadswallen kanonnen staan. Ik vond dat...

...maar hij troostte zichzelf. Luisteren hoe de eiken en beuken om hem heen ruisten... Dat deed hij graag! Ruisende, vertellende bomen, dat is wel een heel bekend gezegde. Maar onze pasvolwassen struik hoorde er steeds iets nieuws in. Verhalen over wat er aan de rand van het bos gebeurde; het...

...in een maatbeker en pompt wat koolzuur in het eiken vat. Nog minstens een jaar moet het rijpen in schuine flessen, zodat het vuil naar de hals drijft. Dan laat men de halzen bevriezen, de stop wordt gelicht en de gifdamp ontsnapt. Nu zet de kelner zijn duim onder de kurk. Knal! Het...

‘Niet denken, maar voelen. Alleen maar voelen’, herhaalt opperhoofd Maarten voortdurend als een soort mantra. Zijn stem klinkt monotoon en zacht. ‘Voel. Maak contact met je innerlijke zijn. Voel je energie. Ervaar je kracht.’ Jaap spant zich in om de bevelen van de meester op te volgen. Hij...

...als plekjes ruige natuur. Bij al die mooie eiken en beuken, die wilde struiken en een slingerpaadje overhuiven, zie je een dode beuk, die dor maar toch nog fier en recht overeind staat. Een wijde krans van paarse bloempjes omringt zijn nog zichtbare, verlopen wortels. Die tere kring wil hem...

Het ziekenhuis ligt uitgestrekt als een Moloch met brede muil: de centrale deur biedt toegang tot een gang waarop mensen als op een boulevard flaneren. Op deze zaterdagmorgen is het er rustig. De ziekenkamers bevinden zich verder weg, uit het zicht, afgesloten door gangen en deuren en het...

...klimmer, er zeker niet in slagen om ons te bereiken. Het ondier wierp het damesbeen weg en greep zijn jachtgeweer. De kogels floten ons om de oren. Op een enkel schampschot na, dat betrekkelijk weinig te betekenen had, werden we niet geraakt. We stelpten het bloed zo goed en zo kwaad als het...

...woont heel tevreden in zijn nestje in een eikenboom. Tot er op een dag mannen komen, die de grote eik moeten omhakken. Het eekhoorntje kijkt verbijsterd toe hoe ze zijn boom en zijn nestje weghalen. Hj moet dus op zoek naar een nieuwe boom. Hij zal naar een ander bos moeten, want in dit...

...het aanrecht. Zijn pluizige klauw krast in de eiken tafel. De vork van zijn tong prikt een kruimel weg. Ik weet nog van niets, sta in de keuken, kluts een ei in een kom, giet de gele pap in de pan. De gasvlam likt aan de randen. Dan tikt hij, schijnbaar gemoedelijk, op mijn schouder. Ik...

Mijn vader nam mij vaak mee naar de stad. Dat vond ik fijn, want dan kreeg ik ijs met slagroom. Op een keer zag ik op de stadswallen kanonnen staan. Ik vond dat interessant en vroeg aan mijn vader waarom die kanonnen daar stonden. Hij zei, dat die vroeger gebruikt werden om de stad te verdedigen...

...statige Molenlaan toont zich de lentetrots van eiken- en beukenbos. Bosanemonen bloeien in de drukte van een kleine stadstuin. De tuinen mogen woestheid hebben, maar wat hun eigen wil omringt, is rechttoe, rechtaan beschaafd. Narcissen staan wild door elkaar, omgeven door keurig...

Ik kwam haar ruim een jaar na mijn moeders dood tegen. Ze spoedde zich voort in haar scootmobiel, die ze tot stilstand bracht toen ze mij zag: mijn moeders jarenlange en laatste vriendin. "Ik kan niet meer lopen" verklaarde ze en inderdaad was om de kuit van het rechterbeen een stalen koker...

...In de luwte, onder het bladerdak van oude eiken, is plaats voor de auto. Een jong, zwart hondje, lenig en met gladde vacht, dat de naam Fendel draagt begroet ons; het is de nieuwe kameraad van mijn zus en zwager. Vol vertrouwen en argeloos drinkt het uit de bak met koel, koud, helder...

Het tijdperk van de rommelmarkten is begonnen zoals het beëindigd is: plotseling, maar om overtuigende redenen. Mijn metgezellin bij de koopjesjacht was een mevrouw op wie de benaming "vriendin" allerminst paste als de sleutel op het slot van een rijkgevulde geldkist. Zij leek aan de genoemde...

Te midden van heel gewone huizen in een heel gewone straat tref je in Loon op Zand ineens een merkwaardige winkel aan. De ramen zijn half geblindeerd door lamellen maar je kunt toch zien dat zich binnen talloze serviezen bevinden, her en der verspreid over etagères, planken, kasten en...

Wat er met mij aan de hand is weet ik niet, maar de laatste tijd voel ik mij heel sterk en ik heb toch geen spinazie gegeten. Gisteren kon ik nog geen zak aardappelen optillen, maar vandaag zag ik tijdens een wandeling op de stadswallen grote kanonnen staan, die vroeger gebruikt werden om de stad...

Wulpse Alie was erg verdrietig. Ze had ruzie gehad met haar veel jongere lesbische vriendin, blonde Greetje. De liefde was over en ze was midden in de nacht vertrokken zonder gedag te zeggen. De volgende morgen kwam Alie bij mij koffie drinken en ze vertelde haar verhaal met tranen in haar ogen. Ik...

Het Crematorium te Tilburg bestaat uit een samenstel van gebouwen, te weten het "Andante Café" waar je eventueel de dood kunt trachten te bezweren door een schrijfcursus, de imposante zaal "Aurora" met haar vele lichtjes waar ik mijn moeder ten grave droeg en niet te vergeten de strooivelden...

...de liefste wens vervuld. Hun groot rijk wordt geboren. Het bestaat niet uit één gebied. De beuken en eiken van de lente overhuiven het Versnipperde Rijk der bosanemonen.

Het was een warme dag in juli en lange, antracietgrijze schaduwen legden zich over de wereld. Zijn naam was August en ik vergeleek die met de naam van mijn lang-vergeten oom wiens as op het verre continent rust en met die van mijn favoriete schrijver: August Strindberg. We hadden afgesproken...

...droom. Nu zag hij dat hij zich onder een grote eikenboom bevond, op een hecht klein eilandje in het wijde moeras. Een stevige morgenwind deed de prille boomblaadjes dansen. Het dode loof, van het vorige jaar, werd van de grond geblazen en kringelde door de takken van de eik. Jong leven en het...

In het voorjaarsbos gaan de knopjes van de eiken- en beukenbomen langzaam en teer glanzend open. Op een moerassige plek zie je krioelende bloei ontwaken. Het frisse lentelicht van de morgen wekt allemaal blanke bloempjes, die zich ontvouwen na hun nachtrust. In koor zingen de bosanemonen hun lied...

Er was eens een klein kaboutertje dat in een groot bos woonde. Hij woonde eerst in een paddestoel maar die was door kabouter Spillebeen kapotgemaakt omdat die zonodig op de paddestoel moest wippen. Dus was hij verhuisd naar een holletje onder de wortels van een grote eik. Hij had al zijn meubeltjes...