Alle inzendingen over oneindigheid

De letterlijke betekenis van het woord wedloop is niet zo boeiend. Het is gewoon een strijd waarbij minstens twee partijen om het hardst lopen. Figuurlijk wordt het interessanter. Een van de beroemdste wedlopen was de strijd om de ruimte tussen Rusland en Amerika. De kernwapenwedloop sloot daar...

Ik voel mij geborgen in de kom van het malse bekken dat mij omringt als vloeiend duinzand in water. Water als oneindige wisseling in zachte eb en vloed van de zee. Ik wentel mij in jouw schoot en proef helend leven in verbondenheid. Het is de bron, oase van schroom, mysterie, bevangenheid en...

Treurig, treurend en bedroefd weerklinkt de muziek van de doedelzak bij de herdenking van de Bevrijding van Goirle door de Engelsen, Amerikanen, Polen en Australiërs in 1944. De klanken van het "God Save the Queen" zijn overweldigend en brengen het gemoed in beroering. Het publiek staat er stil...

...van lichaam en geest in deze strijd met de oneindigheid. Vergeet dan toch de pijn, deze bakoven, van die man met de hamer aan het einde van het Latijn. Vergeet dat je lijdt, dit stroperige asfalt, het is alleen slechts een kwestie van tijd. Vergeet dat dit lichaam huilt. Het is maar een...

... Als een verliefde slaapwandelaar, gestorven van geluk, loop ik met een dolend hoofd door de oneindigheid van deze dorstige gevoelsdroom.

Het zangerige, dromerige liedje, genoemd in de titel, zong mijn lieftallige, jonge, mooie moeder met mij in mijn jeugdjaren en ze voegde er de frase aan toe: "Doe nu je blauwe oogjes maar dicht, want morgen is het weer licht" Een moeder zocht met haar schizofrene zoon eens schelpen aan het...

Aan de overkant van het trapportaal regeert de absolute stralende jeugd en jeugdigheid van de jonge vrouw die daar woont en die zo vergaand onbereikbaar voor mij is. In de avond schemert een lichtschijnsel door de beide glazen deuren die onze woningen scheiden. Kort geleden wilde het toeval ondanks...

....en daar toont de foto op het brede computerscherm achter het bureau van de longarts mijn karkas, dat wil zeggen mijn aanstaande karkas, de keurige twee helften omspannen door de witte ribben. Hiermee zal ik eens rusten, voorgoed rusten en nu al schijnt de gaafheid aangetast te zijn.... Maar de...

Men wil de patiënten van het E.Ziekenhuis die in verschillende fasen van hun ziekten verkeren en al dan niet in wanhoop, vertwijfeling of verdriet op de zondagmorgen iets bieden op het gebied van kunst en cultuur dat een kleine, weldadige uitvlucht vormt uit de smerige vergaarbak van ellende die...

Ik ben opnieuw het krijtwitte gebouw gepasseerd met de neergelaten donkerblauwe zonneschermen, waarvoor nu ook de veelkleurige vlag, symbool van tolerantie, wappert. In 1965 namen de leraren mij in hun, figuurlijk gesproken, "erudiete omhelzing" en wij, scholieren, gaven hen bijnamen; de...

...boom vol met blad met een stam reikend tot in oneindigheid. Je kon daar zo veilig in opklimmen, er was altijd wel een tak binnen handbereik. Maar de stroom vertakt zo de dingen en wij moeten verder zonder jou. Over het algemeen lukt dat eigenlijk wel, maar als het blad valt is daar toch...

Gezeten op de bank vóór de Copyshop kon ik de hond niet goed zien, maar het dier huilde hartstochtelijk en zo deerniswekkend dat de jammerklacht in de hele winkelgalerij te horen was. Het geluid drong overal doorheen, als regen die een jas doorweekt. Bij nadere inspectie bleek het om een...

Het was in Ommen en daar bij het ggz.Ik had al vanaf mijn achttiende levensjaar een psychiater. Deze man was mijn vijfde .Een praatrivier was hij. Hij vertelde mij keer op keer en daar nam hij flink de tijd voor dat al zijn broers vrachtwagenchauffeurs waren geworden en hem een rare kwezel maar...

Vaak signaleer ik mevrouw in lijn zeven op zaterdagmorgen als ik in de bibliotheek de boeken ga halen die ik niet lees. Mevrouw hanteert een wandelstok en een wagentje om haar boodschappen in te vervoeren die zij steevast bij Albert Heijn aanschaft en soms spreekt zij de chauffeur aan als was van...

Om je bescheiden, eenvoudige katafalk, gesierd door een fleurige rouwkrans van je diepbedroefde vriend, stonden zes stijlvolle, crèmekleurige kaarsen en een lied weerklonk uit je zo geliefde Oostenrijk; een treurig lied, toch gekenmerkt door een zweem van melancholie en zelfs door een zweem van...

Als de schilderijen aan de wand mij aangrijnzen als mombakkesen uit een horrorfilm en als het luchtledige van de eenzaamheid mij omgeeft als een atmosfeer die mij de adem beneemt en als de wijzers van alle klokken en horloges zich trager dan traag voortslepen en het schijnbaar oneindig langdurige...

...en geest in deze strijd met de kilometers van oneindigheid. Vergeet dan toch deze pijn, deze bakoven, vergeet dan tocht die man met de hamer bijna aan het einde van zijn Latijn. Vergeet dat je lijdt, dit stroperige asfalt, het is allemaal slechts een kwestie van tijd. Vergeet dat dit...

Ik werd bang want ik wandelde steeds maar verder het diepe bos in. Het was vijfentwintig graden onder nul en ik liep in Noord Zweden. De bossen zijn daar oneindig.Het houdt maar niet op al die zusters sparrebomen en die berken. Je hebt daar beren en die slapen in holen. Oh het was al avond en de...

Er zijn drie rollen in het "groot Nederlands smurfendrama" te verdelen: de dader, de boodschapper en het slachtoffer. Het gaat om een deegrol, een toiletrol en een rollade. Nummer 1 heeft de kortste tekst: " Ik ga een film maken". Nummer 2: "Hij gaat een film maken" En nummer 3:...

Tussen de wolken en aarde bevond ik mij. Vruchtbare grond onder mijn voeten en met mijn hoofd in de wolken. Het voelde als de tijd om te oogsten maar tijd gaat ook voorbij als je alleen knippert met je ogen. Bedrogen is diegene die niet luistert naar zichzelf en daarom luister ik heel goed totdat...

Ik had me jarenlang uitgeput in - weliswaar gedeeltelijk geveinsde - maar toch mijns inziens extreme belangstelling voor al haar familie- en andere aangelegenheden - voor de scheiding van de veertigjarige dochter die - na heftige ruzies met haar eerste man - een arrogante en uiterst hitsige...

De Gemeente Tilburg is wispelturig in haar beleid: soms hardvochtig en afwijzend; soms welwillend en ze had onverwacht in haar niettemin oneindige filantropie besloten dat ik mee mocht met een reisje van de Katholieke Bond van Ouderen naar Monschau, dat ik voor het laatst aanschouwd had in 1966 met...

...gedaan in haar finaliteit en de bakstenen bouwen waren het pronkstuk om statig te wezen voor de oneindigheid. En zij was traag schertsend gelukkig.

Natuurlijk heeft de helpende zon voor een deel een aandeel in de wederopbouw van het zelfvertrouwen. De zon laat zich niet buiten sluiten. Hij vindt altijd zijn weg al is deze door een heel kleine opening van hoop. Daar houden mensen zich aan vast, die dunne rode draad. Een herfstkind tekent...

Die avond op de studentenflat was het even wennen: kussens op de grond dienden als zitmeubel; de tafel was heel laag; er was veel thee, erg sterk en met een bijzondere smaak en er werd ongewoon zoete koek geserveerd. De koek was typisch Saoedi-Arabisch, wordt gegeven aan een gast die welkom is. De...

Gisteren stuurde mijn vrouw mij een, volgens haar voor mij misschien, ‘interessant’ artikel uit het dagblad Trouw door. Een artikel van Roek Lips van 19 januari 2021. In dit artikel vergelijkt de cardioloog Pim van Lommel het ‘eeuwige’ bewustzijn met de opslag in een cloud. Een database...

...mij met de scherpe rondingen uit uw oorsprong. Oneindigheid waar ik in wil vallen als in een volle wijnpers bevangen door de hitte. Als een kleine vlieg die de letters aftast met zijn flinterdunne pootjes, ondergedompeld in tastzinnen. Wondermooi kleurenheelal, diep in ons allen, sla toe. Trek...

Buiten het dorp loopt de ringvaart met dijkweg langs de polder met de naam ‘Langereis’. De naam duidt op de tijdsafstand te voet of per boerenkar in die kleine dorpse wereld van toen. Het is de tijd van, ‘In tachtig dagen om de wereld’. Als reizen oneindig snel gaat, de reistijd nul...

...varen. Ik houd van het proza, dat van uit de oneindigheid der kunstenaarsziel als een klankenzee komt aanstromen, met zijn wijde golving kalm voortspoelend, naderend, naderend, altijd nader, effen en breed, plotseling verlicht door hevige glansplekken. Ik houd van het proza, dat op mij...

Dood als een pier lig ik hier, geplet door decimeters aarde en een dikke plaat voor mijn kop, boven mijn lijf, alsof men bang is dat ik miraculeus aan de dood zou kunnen ontsnappen. Weest gerust, schare bewonderaars, de badkamer van mijn vrienden was voor mij het einde, ik bestierf het bijkans....