Alle inzendingen over oneindigheid

Zonder mij bewust te zijn en zonder dat ik mij ooit heb gerealiseerd waarheen; tijd heeft het mij noch verteld, noch geleerd. Het oneindige niets heeft mij afgebrokkeld, gesloopt en uiteindelijk structureel gedevalueerd. Gelukkig was ik geen domme jongen en functioneer ik nog immer, maar anders....

De ongelooflijke, onvoorstelbare voorschriften van de longverpleegkundige deden mij duizelen. De huisstofmijt, een minuscuul klein diertje, onzichtbaar voor het oog, dat bij duizendtallen vloerbedekking, bankstellen en wat dies meer zij, bevolkt, moest "tot het laatste diertje" vernietigd worden...

Daar, in die luwte tussen de hoog oprijzende, beschermende berghellingen, aanschouwde ik eens jouw azuurblauwe, schitterende watervlakte..... Ik heb je nooit weer mogen zien. Onze schoolklas van gymnasiasten had de reis aanvaard die naar Rome had geleid en naar Pompeii en als dochter van een...

A. Heeft u even tijd om geen gesprek met mij te voeren? B. Ja hoor, dat schikt wel even. A. Prima. B. Hoe lang denkt u dat u ongeveer geen gesprek wil voeren? A. Oh, ik pas mij graag bij u aan. B. Nou, ik heb niet echt speciale wensen momenteel op dit moment. A. Dan wordt het...

Nou zat ik laatst weer te piekeren over wat ik hier eigenlijk doe op dit aardklootje. Dat overkomt me de laatste tijd steeds vaker. Het zal wel aan de leeftijd liggen. Hoe bewuster het einde in zicht komt hoe meer er gepiekerd wordt. Uiteindelijk kom ik dan weer uit bij het grote dilemma. Is er...

In zijn boek “Herinneringen aan de dood”, een wetenschappelijk onderzoek naar de realiteit van bijna-dood-ervaringen, doet de cardioloog Michael B. Sabom verslag van zijn discussie met dr. Blacher, een fanatiek bestrijder van het verschijnsel BDE. De kern van Blachers kritiek kwam erop neer dat...

Taal is niet aan mij besteed, vaak kom ik niet uit de woorden die ik zou willen bezigen. In de kop zit het goed, maar zodra ik alles op de goedbedoelde rij wil zetten gaat het mis. Het is net niet wat ik wilde zeggen, de crux ontbreekt evenals de pointe. Ik beken derhalve kleur. Lente, ach de...

Een tachtigjarige boerenknecht was tijdens zijn lange leven nooit ergens anders geweest dan in zijn dorpje, in de omliggende velden en boomgaarden. Dit was volgens de simpele man ook het hele aardrijk. Op een mooie zomeravond liep hij door de weilanden en graanvelden naar de horizon. "Ik ga nu...

En daar kwam de wind, met een behoorlijke kracht gelukkig hoor ik iedereen want ik lag te zwemmen vannacht. De hitte verdwijnt langzaamaan met kleine streepjes, het wordt wat koeler...maar je kunt er donder op zeggen, dat al die klagers van afgelopen week over een paar maanden lopen te mopperen:...

Het is alsof ik waad tegen de stroom in. Mijn woorden blijven hangen aan rietpluimen. Mijn lach ligt op de bodem, maar als ik 'm wil pakken grijp ik iedere keer net mis. Ik bedek mijn hart met een bult stenen. Ga erop zitten en steek een stok in het water. Ik glimlach, kijkend naar die stok....

Mijn consultaties lopen. De speelse natuur en dieren die door aanstormende voertuigen worden plat gereden. De levensverwachting en de jongen in het nest, die verweesd achter blijven in honger en dorst. De ene mens wordt een eeuweling, de andere mens blijft een kind. Stikstof die zuurstof...

Het was in die tijd min of meer een gewoonte van me geworden het tankstation verderop aan de snelweg te bezoeken om er een broodje te kopen of iets om te snoepen, hoewel dit eigenlijk mijn begroting te boven en te buiten ging. Eerder was het me opgevallen dat ze, afgezien van het gebruikelijke...

...elkaar aantrekken als ze lekker vrij in de oneindigheid zweven? Dit zijn nog maar de eerste vragen, er zijn er nog veel meer. Een soortgelijke gedachtegang kunnen we toepassen op de oersoepgedachte. Een onderzoeker ontdekte dat uit een mengsel van stikstof, water en methaan onder invloed...

...verder omhelsden op die laatste tocht naar oneindigheid. Ze had nooit afscheid kunnen nemen, alles gebeurde in een flits. Een toekomst in het verschiet met de mooiste vooruitzichten, werd op één nacht herschapen tot je reinste nachtmerrie. Nog steeds voelde zij die blik. Die...

In mijn goede, oude, onvergetelijke ouderlijk huis, waarin mijn wiegje heeft gestaan van roodbruin hout, in het huis waarin ik jong ben geweest, waarin ik nooit meer zal terugkeren, waarnaar een schrijnend heimwee mij doet verlangen, hing het schilderijtje op een onopvallende plaats. Het moet...

Het is ongelooflijk hoe kaal, verlaten en desolaat de lokalen van Wijkcentrum "De Symfonie" aan de Eilenbergstraat in Tilburg Noord zijn. Als daar dan bovendien de diep beklagenswaardige afasiepatiënten bijeenkomen is welhaast geen grotere treurnis of ongeluk denkbaar. Hen is de taal en het...

...ik net een bekertje wijn teveel gedronken heb? Oneindigheid, wat is dat eigenlijk, alles heeft toch een einde en een begin? Of niet? Woemi is oneindig, leeft maar voort, verjongt zich haast ongemerkt, verandert, maar blijft toch steeds dezelfde. Als ze me het laatste slokje wijn inschenkt komt...

Steriel. Vier witte muren, een witte vloer en een wit plafond. Het is dat het woord ‘leegte’ met ‘ruimte’ valt te verwarren, anders zou het prima als beschrijving volstaan. Maar het is hier alles behalve ruim, het is alleen maar erg leeg, een hoekje in mijn hoofd dat nodig aan inrichting...

...blik markeren de druk van deze tijd. Blikken van oneindigheid aarden gelaten in de overlast, onwetend of deze snelheid de tijd wel volgen kan. Is dat de strijd, de strijd van deze tijd? In het trage spoor domineren snelle blikvangers zich koning te rijk. Maar ook zij staan zij aan zij, wachtend...

Gefotografeerd met dauwdruppels op je blanke kelken. Hang je daar in het rek tussen de overlijdenskaarten, naast hiep, hiep, hoera en gefeliciteerd. Een roos op zijn schoonste moment getroffen door de zoeker. Jaren geleden was ik op zoek naar een afbeelding van een witte roos die ik wilde ...

Laatst stond ik te wachten op het verstrijken van de tijd voor de deur van een casino. Ik ben nog nooit in een casino geweest, omdat ik weiger mijn identificatie te laten zien voor ik ergens binnenkom. Dit principe is overigens niet absoluut. Ik maak een uitzondering voor het buitenland. Dit...

...escapades, waar er geen antwoorden zijn, waar het koude heelal en de meedogenloze oneindigheid wachten?

‘Dag Henri’, zegt een stem die overal vandaan komt. ‘Dag’, zeg ik reflexmatig, zonder iemand te zien. ‘Noem mij Gaby’, zegt de stem, ‘ik ben Gods boodschapper’. Het duurt even voordat ik, van verwondering bekomen, functioneer. ‘Gods boodschapper?’, herhaal ik, ‘kom ik...

Tiel. Toen ik er de laatste keer was was het zomer. Ik wilde Woemi de Waal laten zien, de boten op de rivier die daar zo mooi traag door oneindig laagland meandert. Dat is een gedicht. ‘Dat hoef je mij niet te vertellen’ bijt ze me toe. Woemi is moe, het is ver, weer eens te ver, het is warm...

Janneke – intelligent en charmant - was mijn lagereschoolliefde. Ze had iets wat ik nu sensueel noem; dat begrip en gevoel kennen we niet op die leeftijd. Ze was populair en flirtte met anderen, dan wendde ik m`n blik af om m`n gevoelens te sparen, trok mij terug achter een schild zo dik als een...

...toen, dat ik me verzoend heb met de pijn en weer op weg ben gegaan. Op weg naar die grenzeloze oneindigheid waar sommigen voorgoed in opgaan.

De avond zal niet meer oneindig lang op zich doen wachten. Nu nog spelen de schaduwen en het licht van een late augustusdag over het groen-geschakeerde grasveld van het park waarop het lege, blauwe nylon van de ballon lusteloos en slap ligt uitgestrekt als een vermoeide dagreiziger na een...

Allereerst heb ik de synoniemen en betekenissen opgezocht van respect. Dat zijn dus de feiten ervan. Vanuit mijn eigen visie, vind ik het verrekt moeilijk om eerlijk te zeggen voor wie of wat ik respect heb. Ik denk zelf dat respect niet te verdienen is. Je krijgt het of niet. Ik heb respect...

Nooit had hij de blauwe meren bij Luzern en Genève gezien, maar hij had zich een voorstelling gemaakt van het paradijselijke en etherische blauw: het staalblauw van de berghellingen, het donkerblauw van de rimpelende wateroppervlakten en het milde blauw van de alles overkoepelende, oneindige...

Als je familie hebt die in de MH7 zat, het toestel dat nooit aankwam, zul je misschien met verbaasde woede kijken hoe Russische journalisten verslag doen van elk feit dat boven water komt. Je zult misschien boos en verward kijken hoe de meest idiote onzin verkocht wordt als feiten, als mogelijke...