Alle inzendingen over ouderen

De oudjes Janneke en Wout bij de huisarts. Zij was het eerst aan de beurt. ''Dokter, ik voel de laatste tijd dat mijn hart zo te keer gaat, vooral als ik op mijn linkerzij lig en mijn darmen rommelen verschrikkelijk wanneer ik op mijn rechterzij ga leggen.'' De dokter: ''En als u op rug...

Het voorjaar trad onherroepelijk in en toen in maart een nieuw licht de wereld overspoelde, bracht ik een boeket bonte tulpen mee, waarop mevrouw ging rommelen in een naaidoos om een naald te zoeken waarmee de kopjes van de tulpen volgens haar allemaal een prikje moesten krijgen om het boeket...

De meesten van u hebben dit optische hulpmiddel wel eens gezien of anders ook al jaren in de toegangsdeur van de woning zitten: een in lengte verstelbare buis, met aan de buitenzijde een lensje. Personen met goede ogen zien dan met één oog en een gezichtsveld van slechts 50 graden, wie of wat...

Soms is het wel eens interessant om retrospectieve gedachten te hebben, al was het maar om, vergelijkenderwijs, enige markante verschillen nog eens te belichten of gebleven overeenkomsten te signaleren. Voor de rest heeft constateren in de trant van “vroeger was alles beter” geen enkel...

Oud zijn moet je al jong leren.

Leuker kunnen ze het niet maken, nee nogal wakker, makkelijker ook niet bepaald, want wat gebeurt er wanneer je vijfenzestig wordt? Je komt in de mallemolen van de pensioenwereld terecht en dat dit een mallemolen is, nouuuuu zoveel is wel duidelijk intussen. Je wordt om te beginnen, tenminste...

Op zondag zevenentwintig februari regent het de hele dag. Na herhaalde en hardnekkige ruzies met "vrienden" die, wegens hun verbintenis, waarschijnlijk geen weet hebben van de eenzaamheid - die is als een bittere, stroperige drank die men ten einde moet drinken, maar die men niet door de keel...

Het kan bezwaarlijk ontkend worden dat de zomer aangebroken is en dat in het plantsoen aan de Nassaustraat bomen van mij onbekende signatuur kennelijk enthousiast hun kruin en gebladerte ten hemel heffen en dat de kleinere bloesembomen hun rozerode pracht tonen. Wandelend over de Dillenburglaan...

Ik loop op de dijk. Een man komt me tegemoet, maakt voorzichtige stappen achter een rollator, tegen de wind in, zijn rug gebogen. Hij draagt een knalrood ski-jack, klemt een forse sigaar tussen zijn lippen. Met deze windkracht een prestatie. De sigaar als beste vriend, die kun je wel gebruiken bij...

1969, en ik werkte in een bejaardentehuis, voor het grootste deel op de afdeling "valide heren". Tot ik daar kwam, had ik nog nooit van het woord valide gehoord, ja, van INvalide wel, maar valide nee, dat leerde ik snel genoeg. Op die afdeling waar ik gestationeerd was, waren veertig heren op...

We hadden tenslotte de ingang van het park bereikt dat gesitueerd is in een volkswijk met een desolate atmosfeer, waar de trieste huizen huiveringwekkend aandoen en we strompelden voort door de lange, met bomen omzoomde en overschaduwde laan. Het park omringt het oude schoolgebouw, eens toneel van...

...te komen om te assisteren bij genoemde ouderen. Eenmaal aangekomen in de Hoefstraat zoek ik mijn weg door een lange gang, merkwaardigerwijs behangen met allerlei uurwerken, mogelijk erfstukken van overledenen. Ik tref de vrijwilligerscoördinator in het zogenaamde "Bruin Café" en na...

In Lelystad hebben mijn vrouw en ik achter het huis een kleine tuin en de buren hebben ons afgesloten met een houten schutting, zodat ons het uitzicht naar de mooie natuur sterk is belemmerd, geeft niet hoor, ze doen maar, maar wij blijven vriendelijk tegen ze, want het zou zo maar kunnen, dat je...

Hij was van de trap gevallen, heel erg dom, wilde eerst geen arts maar ziekenauto kwam weerom. Aldaar werden wat kneuzingen geconstateerd en mocht hij weer naar huis. Echter eenmaal thuis, kon hij de trap niet op, vanwege de pijn en zo besloot men, dat de bank zijn slaapplaats maar moest zijn....

Het is al te zien als je langs de ramen loopt die de vertrekken begrenzen waarin zij zijn ondergebracht en waarin zij hutje mutje zitten aan lange tafels. Daar staan in de vensterbank poppen en beren waarmee de oma's en opa's knuffelen alsof zij met een enkele reis zijn teruggekeerd naar de tijd...

Even een sprongetje in de tijd. Het is inmiddels 2040. Het jongetje Barry is volwassen geworden, heeft inmiddels een klein gezinnetje gesticht en heeft zich verzekerd van een goede baan. Hij heeft het advies van opa opgevolgd is al die tijd, in zijn jonge jaren, blijven schrijven en is mede zo door...

...je het moeilijk had. Ik behoor nu zelf tot de ouderen (84) en woon in een middelgrote stad, waar het ook is voorgekomen. Tegenwoordig is daardoor de angst overvallen te worden toegenomen en schrik je als er avonds de huisbel klingelt. Ik open niet meteen de huisdeur, stel je voor, dat er een...

En zo worden we wederom geconfronteerd met de ziekte die blijkbaar besmettelijk is in den Haag als het gaat om MEDEMENSELIJKHEID, want: als er nergens meer over gesproken kan worden, dan komen ineens de " oudjes weer even op tafel" nou ja op tafel, ze waren een poosje terug al in het nieuws, want...

Herhaaldelijk hoor je het pleidooi dat iedereen werk moet kunnen krijgen. Vooral bij mijn clubje van sociaaldemocraten is het een mantra dat werk gelukkig maakt. Een enkeling weet nog dat het helemaal niet leuk was in de fabriek en dat iemand het werk liever vandaag dan morgen zou verliezen als het...

Gestolen goed gedijt niet, dat wist ze ook al, natuurlijk maar dat ze er zo'n ellende van zou krijgen had ze niet verwacht. Gezellig wat aparte boodschapjes doen, niks noemenswaardigs. Hij moest een deo, zij moest vaatwastabletten. Waar gaat dit over, nou over een paar kleine dingetjes dus....

Oma werd dement. Na een aantal keer vermist te zijn geweest werd het te gevaarlijk. Vooral omdat ze zich door een slot op de deur niet liet belemmeren om te vertrekken. Er werd een passend tehuis voor haar uitgezocht. Een dag voor haar vertrek werd dit aan haar meegedeeld. Prompt lag ze ziek in...

Toen ik de vier luie, zachtgele, leren stoelen naderde, zat er al een dame op leeftijd in een ervan te lezen. Het leeshoekje vormde een stil eiland in de bibliotheek. Ik groette en zeeg neer. Uit mijn tas viste ik het boek waarin ik thuis al was begonnen. Het las als een trein. Ik had het voor een...

Het is niet ondenkbaar, dat sommige senioren, ouderen en bejaarde personen zich, net als ik, tijdens het afleggen van het laatste traject van hun levensweg zo af en toe, qua lichaam en geest, voelen als een redelijk geoliede maar krakkemikkig lopende machine, waarvan de handleiding voor het...

De betekenis van bovenstaand gezegde hoef ik natuurlijk niet uit te leggen. Situaties en gebeurtenissen, waarop het van toepassing is, zijn me de laatste jaren wel eens meer overkomen. Op het moment, dat je een bepaalde handeling in de praktijk wilde laten zien of horen bleek dan steevast, dat het...

...deugt niet, ze hebben geen respect meer voor ouderen. Altijd maar telefoons kopen van mijn zuurverdiende belastinggeld,’ gilt ze in haar gloednieuwe bordeauxrode scootmobiel. Een Pride Victory-XL met een F1-stuur, verchroomde stuurspiegels, hoofdsteun en een rvs-hondenmand voor haar...

Ze had me gevraagd een setje mee te brengen waarmee ze pompoentjes zou kunnen vervaardigen: wollige bolletjes van garen die ze zou kunnen gebruiken om de eveneens zelfgemaakte poppen en beesten te versieren en te vervolmaken. Ik bewonderde haar zozeer om de moed, om de wilskracht waarmee ze nog...

Het was winter en het sneeuwde die dag. Op de markt liep ik de nachtjaponnen als het ware "tegen het lijf". Ze waren lichtpaars, roze en groen van kleur, wapperden in een zacht briesje vóór de kraam en leken een beetje op vormeloze zomerjurken volgens een mode van een lang vervlogen tijd. Maar...

Na het plakje van de "Mokkaschnitt", mevrouws favoriete lekkernij, ligt onze conversatie stil en ik probeer haar weer vlot te trekken door het onderwerp "honden, katten en overige huisdieren" aan te snijden. Daarop volgt wel enige, maar geen uitbundige reactie. We verhalen over de trouwe...

De lange laan eindigt in een blauwachtig verschiet, zoals de toekomst en het leven zich hullen in naamloze nevelen van onzekerheid. Mijn gestage pas brengt me naar Zorgcentrum "Zonnehof", een instituut dat haar naam niet in alle opzichten eer bewijst, maar vanaf het eerste moment van onze...

Het is november. De huilende tonen van de wind die raast om het hoekige huis interpreteert mevrouw ten onrechte als muziek door de vervorming die het gehoorapparaat met zich meebrengt. We leggen de ivoorkleurige steentjes met de zwarte stippen, die een getal weergeven, aaneen op de tafel, op het...