Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

WIE GOED DOET......

Even een sprongetje in de tijd. Het is inmiddels 2040. Het jongetje Barry is volwassen geworden, heeft inmiddels een klein gezinnetje gesticht en heeft zich verzekerd van een goede baan. Hij heeft het advies van opa opgevolgd is al die tijd, in zijn jonge jaren, blijven schrijven en is mede zo door veel ervaring en een goede opleiding in de journalistiek terecht gekomen.

De band met opa en oma is, ondanks dat Barry nu zijn eigen stamboom aan het opzetten is, in tact gebleven. Opa en oma wonen ook in zo’n prachtige omgeving en dus gaan Barry en zijn gezinnetje er nog steeds iedere voorjaarsvakantie naar toe en ook geregeld een lang weekend. Opa vindt het prachtig om nog steeds met hem wandelingen in het bos te maken en Barry zijn vrouw en kinderen zijn uit hetzelfde hout gesneden en genieten ook volop.
Lekker makkelijk voor beide partijen. Het huis van opa en oma is groot genoeg om Barry, z’n vrouw en twee kinderen te bergen. En als tegenprestatie brengt Barry de tuin van opa en oma helemaal op orde en in de lange weekenden gaat hij er ook aan de slag. Hij geniet er van en opa en oma zijn maar wat blij.

Ach de gezondheid van de oudjes neemt af, minder flexibel en bukken en spitten om de tuin bij te houden wil niet echt goed meer. De oudjes hadden het idee opgevat om dus dan maar kleiner te gaan wonen. Een pijnlijk besluit – een knieval voor de onverbiddelijke harde tijd. Het ooit zo buigzame riet staat in het najaar op definitief knakken.

Opa heeft besloten het Barry dit voorjaar mee te delen, wat hem pijn zal doen. Maar hij heeft ook een plannetje bedacht. Opa zou opa niet zijn om de omstandigheden waar mogelijk nog enigszins naar zijn hand te zetten.
Barry zal vermoedelijk verrast zijn en hopelijk wil hij dat, wat ik voor ogen heb.

Het is weer zover: Barry, met z’n gezinnetje, kwam weer langs. Barry ging gelijk aan de slag in de tuin, want hoe sneller dat op orde was, hoe sneller ze de ontluikende natuur in het bos konden bekijken. Barry z’n vrouw Anita hielp in huis met de voorjaarsschoonmaak, zoals oudere mensen dat nu eenmaal gewend zijn.
Aan het eind van de dag rond koffietijd, bij een kom lekkere warme soep en heerlijke broodjes, achtte opa het tijd worden voor het uitleggen van zijn plannen.

‘Zeg Barry, ik heb begrepen dat jij in je functie van hoofdredacteur van de digitale nieuwsvoorziening veel thuis werkt hè?’
‘Jazeker, zo af en toe, een vergadering waar we elkaar de hand kunnen schudden, bijpraten over het werk en privé en inderdaad voor de rest thuis werken. Ideaal. O ja, wat ik jullie nog niet verteld heb: ik krijg zeer waarschijnlijk ook de verantwoordelijkheid over regio Noord onder mijn hoede. Het feit dat ik hier contacten heb en veel informatiebronnen, is in mijn voordeel.’
‘Wat leuk om te horen jongen, dat past misschien wel mooi in wat in je ga mededelen.’
‘O ja, ben benieuwd.’
‘Barry jongen, we zijn van plan om te gaan verhuizen naar een kleinere woning, misschien wel een aanleunwoning bij het verzorgingstehuis. Oma wordt zichtbaar minder en ik kan de zorg voor haar straks ook niet meer aan, en als jij er niet was, was de tuin al lang een grote puinhoop.’
Barry verslikte zich bijna.
‘Maar opa, dat is nogal een drastische beslissing. Denk er nog eens goed over na. Wij komen hier zo graag en als het moet dan kom ik wat vaker om de tuin bij te houden.’
‘Nee jongen, dat werkt niet. Jij hebt ook je gezin en je kinderen hebben je nu nodig, maak niet de fout van later, want later is altijd te laat.’

‘Ik word hier niet vrolijk van en mijn gezinnetje ook niet.’
‘Zal wel jongen, maar ik heb nog een ideetje. Ik kan me vergissen en jij hebt het ook nooit gezegd, maar ik krijg de indruk dat jij hier graag zou willen wonen. Of niet?’ ‘Nou dat hoeft u niet te vragen, dat is toch overduidelijk.’
‘Luister wat ik bedacht heb, wij gaan naar die andere woning zo’n twintig kilometer verderop en ik verkoop jou ons huis.’
‘Maar opa, dat kan toch niet. Mijn oom en tante willen het huis misschien ook wel kopen of mijn moeder. Ach nu je moeder al weer jaren lang gelukkig samenwoont, zie ik die hier niet naar toe verhuizen. En laat me eerlijk zijn, ik zie jouw moeder en je oom en tante erg weinig. Hooguit vier maal per jaar. Dus dan verkoop ik het liever aan jou, in de hoop dat wij hier nog zo af en toe eens mogen komen.’
‘Rare opmerking opa, je weet ik hou van jullie, dus dat is logisch.‘

Barry zit beduusd om zich heen te kijken en zegt dan plotseling: ‘Maar opa, ben je mal, je moet gewoon in je oude vertrouwde omgeving blijven. Oma wordt geestelijk ook minder en het is helemaal niet goed om oude bomen te verplanten. Weet je wat, tegenwoordig is het helemaal niet meer moeilijk om een mantelzorgwoning te laten plaatsen op eigen erf. Vooral niet zoals hier op zo’n groot perceel. Je kunt die woning laten plaatsen en dan huren. Kost veel minder dan de verzorging in een aanleunwoning. Weet je mijn vrouw heeft jaren in de zorg gewerkt. En nu de kinderen er zijn hebben we besloten dat er altijd iemand voor hun aanwezig moet zijn. Zij kan dan straks als de kinderen naar school zijn en ouder worden, steeds meer tijd vrij maken voor mantelzorg en daar ook nog iets mee verdienen.’

‘Zouden jullie dat echt willen? De woning is voor jullie op maat en wij kunnen hier heerlijk blijven,voor oma en mijzelf ideaal.
Barry jongen, ik hou van jullie.’
‘Fijn opa en wij ook nog steeds van jullie.’

Schrijver: catrinus
Inzender: C.A. de Boer, 9 mei 2020


Geplaatst in de categorie: ouderen

4.0 met 4 stemmen 91



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)