Alle inzendingen over troosten

Tja, wat is er mooier dan mensen te troosten en te bemoedigen. Ik heb een compilatie gemaakt van eigen inzendingen en ze met wat creativiteit op youtube gezet. Voor elk wat wils. Vooral in deze tijd.

De Kruidenlaan is lang, langer dan ik verwacht had. Men is hier aan het werk met enorme graafmachines met merkwaardige, mechanische hulpstukken die dienen om het blootliggende gele zand in te scheppen en elders weer te deponeren, een op het oog zinloos karwei dat echter vanzelfsprekend dient ter...

Waarom is het een gewoonte speciaal in de taxi zijn gemoed te luchten en zijn ziel bloot te leggen? Een automobiel zoeft voort over het asfalt. Binnen bevindt zich mevrouw Nederpoort, terugkerend van het Verbeeten-Instituut. Er waren toch meer bestralingen nodig dan aanvankelijk...

Buurtbewoners zien mevrouw sinds kort niet meer wandelen door de straat. Mevrouw sluit zich niet meer aan in de rij voor de kassa. Mevrouw zal voorbijgangers en winkelpersoneel nooit meer haar brede, hagelwitte maar geveinsde glimlach tonen waarachter haar onzichtbare, verwrongen ziel schuilging...

"Zeg 't mar, mèske" zei hij uitnodigend. Een vader of een vriend die mij "meisje" zou kunnen noemen, bezat ik sinds lang niet meer In 't vroege voorjaar was altijd de merkwaardige drietonige "lokroep" van de ijscowagen in de vroege avond hoorbaar en deze keer was ik haastig in de...

...was tot hij een lied zou aanheffen dat mij zou troosten in mijn eenzaamheid, dat mij zou ontroeren en verheugen. En inderdaad: spoedig hief het beestje een aria aan waartegen Maria Callas "u" zou zeggen. Hij strekte het nietige lichaampje omhoog en zong met geopende snavel, hartstochtelijk,...

Men wil de patiënten van het E.Ziekenhuis die in verschillende fasen van hun ziekten verkeren en al dan niet in wanhoop, vertwijfeling of verdriet op de zondagmorgen iets bieden op het gebied van kunst en cultuur dat een kleine, weldadige uitvlucht vormt uit de smerige vergaarbak van ellende die...

...huwelijk en een geschenk van een niettemin ontrouwe en misdadige echtgenoot; de oorbelletjes die ze nog bewaarde in een ladenkast. Tevergeefs probeerde ik haar te troosten met mijn stellingname dat het diepe leed de voorwaarde is voor de loutering, voor de wijsheid, voor de humor, maar ook...

Sinds tijden ben ik in winkelcentrum Hoog Catharijne (Utrecht). Ik moet naar rechts lees ik in de routebeschrijving. Tegenover de bakkerij bevindt zich de deur naar het bevolkingsonderzoek borstkanker. Even later sta ik als een arrestant met mijn gezicht naar de muur, klemgezet door een...

Wie in een rolstoel zit, trooste zich met het feit dat in de menselijke geest alles mogelijk is.

...je niet kunnen troosten en ook ik kan je niet troosten.... Gedurende zestien lange jaren sleepte je week aan week, zondag aan zondag je verminkte lichaam naast me voort en aanschouwden we samen die landschappen; nu wordt opnieuw appel voor je geblazen; het finale appel? De sieraden van je...

Er is troost en verdriet te vinden in eenzaamheid. De juiste afstand te vinden en een keuze te maken helpt daarbij.

Mijn leren bank, een erfstuk, die mijn armlastige ouders eens konden aanschaffen van een onverwachte en onvoorziene bonus; de bank met de gecapitonneerde kussens waarop mijn hoofd ooit rustte als op de blaasbalg van een mannenborst; deze bank is zwaar beschadigd en draagt als het ware wonden zoals...

Waarachtig, onvermoed zag ik daar, aan de voet van de oude, bedaagde eik, te midden van een wereld die aan het vergaan is, te midden van de somberheid en onder een bedekte, asgrauwe hemel, het uiterst fragiele, kwetsbare, witte sneeuwklokje, als te voorschijn gekomen uit een sprookjesboek, als...

...Ze liet het toe dat hij haar probeerde te troosten. Dit was niet het moment om over zijn verliefdheid te beginnen. Ze had zijn warmte nodig en die gaf Bjarne haar. Frits de zwarte kater kwam aangelopen om ook zijn steentje bij te dragen. Daar zat de jeugdige Bjarne dan als gezonde...

...de verkeerde kant. De arme, goede stadgenoten troosten mij. De markt strekt zich uit met haar brede gangen, geflankeerd door haar kramen. De vrolijke, maar voor mij anonieme stadgenoten lachen en schertsen met elkaar, altijd in voor humor en gelach. Maar velen torsen hun leed.... "Will...

...had. Toen, tenslotte, haar teen geamputeerd moest worden, kon niemand haar nog troosten.....

In het kleine tuintje van ons arbeidershuisje, dat gesierd werd door welig groen gras en dat gescheiden was van de tuin van de buren door een ligusterhaag, verhief zich van oudsher een berkenboom. Hoog rees zijn stam met de zwart-witte tekening op en zijn fragiele blaadjes ritselden en ruisten in...

We staan te wachten in de hal van het verpleeghuis tot de met een Tweemaster beschilderde glazen schuifdeur, zich opent. Het tehuis, sinds enkele weken het onderkomen van mijn moeder. Voorzichtig stappen we naar buiten. Mijn moeder loopt beter dan ooit: de ‘sloffen’ die ze draagt vanwege haar...

Alzheimer had toegeslagen. Ze was uit haar huis verdreven. Maar zelfs het merkwaardige artefact, een soort kunstwerk, dat ondanks alles reminiscenties opriep aan de Natuur, de Natuur die zij zozeer liefhad, het artefact dat aangebracht was in de kale gang van het Zorgcentrum waar zij verbleef, kon...

Verdriet had zich opgestapeld als een onzalige Toren van Babel. Het bezette mijn middenrif als een steen tot op het moment dat de tranen uit mijn ogen vloeiden als gletsjers, als smeltend zieke-ijs. De tranen die gedurende mijn hele lange leven bevroren waren geweest en ik huilde... Het...

Gekleed in zijn geruiten colbert zat mijn vriend vóór me; he-man of altijd kind gebleven? Brede, indrukwekkende mannelijke schouders die de welhaast onbeheersbare stortvloed van mijn tranen zouden kunnen stelpen of een wankel, fragiel staketsel dat al op instorten staat bij de minste of geringste...

Nooit had hij de blauwe meren bij Luzern en Genève gezien, maar hij had zich een voorstelling gemaakt van het paradijselijke en etherische blauw: het staalblauw van de berghellingen, het donkerblauw van de rimpelende wateroppervlakten en het milde blauw van de alles overkoepelende, oneindige...

...lichtjes ritselen met hun blaadjes in de wind, troosten mij nu, zoals ze haar troostten en de den, die met haar groene driehoek en met haar takken die zijn als handen met duizend slanke vingers naar de hemel reikt. O mama, door de straten, door de lanen, door de parken zal ik nooit meer...

In de manuscripten van menig gerenommeerd schrijver moet een redacteur van de uitgeverij driftig corrigeren, lees ik in mijn krant. Hoewel ik mij kwaad blíjf maken als mezelf op een fout betrap, zal ik mij toch maar een beetje troosten met die wetenschap.

...Maar goed, ik hield me groot en ging door met troosten, raad geven als mij die gevraagd werd. Vriendschap moet je koesteren. Het is iets kostbaars. Ik ben blij te zien dat het geluk voor hen in stijgende lijn is. Het gaat ze goed! Elk van hen staat weer vol in het leven en is actief in werk...

...uit hartstocht kwamen zij in mijn leven hun troostende talenten tot ontwikkeling brengen. Ze wisten niet dat ze het in zich hadden, maar ik zoog het uit hen. Mijn troostbehoeften waren onbevredigbaar en uiteindelijk eindigde ieder troostmeisje als een boos meisje. Wat zeg ik een boos vrouwtje...

...praktijk nu eenmaal minder van. Of de blijde en troostend bedoelde boodschap komt niet meer door mijn cynische filter. Een zeef welke zich opbouwde door talloze berichten over falen, wantrouwen en elkaar de maat nemen onder druk van besmettingen. Met mij zijn daardoor velen die scherpe en...

Wat troost ons nog te midden van de grauwheid, de grimmigheid en de eenzaamheid? Is het het zachte timbre van de regen die ruist en neervalt en ons omhult als een gordijn nadat sneeuw- en ijsvelden ons overvielen? Is het de aarzelende lente die al in februari aantreedt achter het venster met...

Van lijfelijk geweld herstelt men sneller dan van psychisch geweld. Bloemen, kaarten, bezoeken en troost krijgt men bij lichamelijke mankementen; dorheid, onbegrip, eenzaamheid en kilte krijgt men bij psychische mankementen. Soldaten die psychisch zijn getraumatiseerd zonder lichamelijke...