Alle inzendingen, jaar 2008

Oorspronkelijk was het een veemarkt, maar nu staan er alleen maar heilige koeien, zij het heel oude, want het is de Vehikel Oldtimer Beurs in Utrecht. Een ideale gelegenheid om oude liefdes weer eens op te poetsen. Als ik aan kom rijden zie ik buiten al de nodige koopjes staan: een grijze Eend,...

Mijn vader kocht het huis op een dinsdagmorgen. Hij werkte al een jaar als vertegenwoordiger in Rotterdam. Bijna elke morgen reed hij hier aan de overkant van de singel over de Ringdijk, steeds maar kijkend of er een huis te koop stond. Toen dit huis te koop stond was hij waarschijnlijk de eerste...

Om maar met de deur in huis te vallen: ik kom niet verder dan opruimen. Dat is ook wel nodig want mijn bureau verdwijnt steeds meer onder almaar groter wordende stapels papier. Oude kranten, uitgeknipte artikelen die ik wil bewaren, Vrij Nederland van drie maanden geleden, waar dat artikel in...

Soms zongen we bij de piano op zondagavond psalmen en gezangen en liederen. Dan speelde mijn zusje. Het waren onwerkelijk mooie momenten, die niet pasten bij onze doordeweekse manier van doen, maar wel bij onze gesprekken over dominees, preken, de bijbel en het geloof. We hadden een groot huis...

Naast de garage was achter het huis eerst een terras en dan een grasveldje. Het terras bestond voor de helft uit een groot vlak van beton, dat aan het huis vast leek te zitten, de andere helft bestond uit betonnen platen van 50 cm bij een meter, die los lagen. Ze waren loodzwaar, maar heel af en...

Op alle zolderkamers waren de schuine hoeken van het dak afgetimmerd op ongeveer een meter hoogte. Daarachter waren diepduistere kastjes ontstaan waarin zich in de loop der jaren de stoffige herinneringen ophoopten. Ik trok regelmatig op een regenachtige middag een kastje open op de kamers van...

Ik zie mijn vader. Hij heeft een wit overhemd aan. Hij heeft nog geen baard. Hij is ongeveer net zo oud als ik nu. Jonger nog. Hij stapt in de auto en gaat weg, of hij komt net thuis en stapt uit de auto. Hij brengt vrolijkheid en luidruchtigheid met zich mee - en rust en vertrouwen. Hij is degene...

Mijn broer zit al aan tafel als ik ´s morgens de kamer binnenkom. Hij eet een boterham met jam en maakt ondertussen zijn nagels schoon. Hij is lang en mager en heeft lange, bleke handen met grote nagels, waaraan nu één voor één een wit randje verschijnt. Af en toe spreidt hij keurend zijn...

Als ik op school kom is het al ver over half negen en het zou stil moeten zijn voor de school, maar op straat zie ik iedereen druk met elkaar in gesprek. Er heerst een nerveuze spanning. Ik hoef niets te vragen. Ik zoek mijn klasgenoten op en luister naar de ontgrendelende waarheid. Als we even...

Ze verpesten het natuurlijk wel een beetje. De jongens van BOL. Als je voorheen een album zocht dat niet meteen vooraan in de winkels lag, dan werd het zoeken. Naar de gespecialiseerde winkels met de moeilijke genres, maar daarvoor was het dan vaak weer te mainstream. En bestellen kon wel, maar...

De eerste ronde van de popquiz waar we aan meedoen heeft het thema 'aftellen'. Ik luister naar het fragment en denk The New Radicals te herkennen met 'You get what you give'. Mijn teamgenoten twijfelen, en terecht, want enkele tellen later is het volgende fragment... de plaat die ik net noemde....

Herman Finkers staat weer in het theater, met zijn solo 'Na de pauze'. Opmerkelijk hoe iemand zo kan veranderen en tegelijkertijd de oude kan zijn. Geen grote decors, geen assistenten, maar verhalen over hoe hij de periode van zeven jaar tussen deze voorstelling en de vorige heeft beleefd. Een...

Ironie is je beste vriend: ik zit in Parijs als de voorverkoop begint voor Jean Michel Jarre in theater Carré in Amsterdam op 25 maart. De Franse synthesizerman was elf jaar geleden voor het laatst in Nederland, toen in concertopstelling in Ahoy Rotterdam. Ditmaal was het sit-down en was het menu...

Tijdens het Songfestival loop ik kruinenkammend mijn kantoor in. Afgeleid door rondvliegende projectielen op het tv-scherm (jazeker, het moet om het liedje gaan, maar wat is dat vuurwerk gaaf! Meer vlammen, grotere schermen! Alleen niet nóg meer avonden of landen alstublieft) schiet mijn kam uit...

Alles in mijn leven zou goed moeten zijn. Ik heb altijd te eten als ik honger heb en heb voor de rest een leven dat veel anderen, denk ik, wel zouden willen hebben. Toch ben ik niet altijd gelukkig. Eigenlijk heel vaak niet. Ik mis personen die me begrijpen. Klinkt vrij stom en zeurderig, maar...

“Wat ligt ‘ie er mooi bij, he?” “Ja, he? Zo rustig.” Donderdagochtend 11.45 uur uitvaartcentrum De bosrand: daar ligt ‘ie dan, Rien. Even schiet het door me heen: Wat verwachten jullie dan? Dat hij er onrustig bij ligt?? Bovendien, niemand ziet hoe hij daar ligt, je ziet gewoon in de...

Boekenkasten gevuld tot aan het plafond. Bonte, mooie boeken met zware kaften. Fotobanden, romans, kunstboeken, een grote collectie langspeelplaten. Klassiek. Met kerst en op zondagochtenden ging het doorschuifluik in de keuken open en drongen de klanken van de sacrale muziek van Bach, de...

Voor we weggaan roept mijn vrouw uit de keuken: ‘Help me even onthouden, het toiletpapier is op.’ ‘Schrijf het even op’, roep ik terug. ‘Ja.., ik heb nou mijn schoenen al aan’ hoor ik haar tegenwerpen. De logica ontgaat mij volkomen. Maar dat gebeurt vaker, dus houd ik verder mijn mond....

Wetend dat ik nu tegen een muur van onbegrip oploop bij sportvissend Nederland, moet ik eerlijk bekennen dat ik niets heb met vissen. Nou bedoel ik niet de diersoort die met deze benaming wordt aangeduid. Op zich vind ik deze koudbloedige zoogdieren best aardig om te zien. Een aquarium vol...

Ze zat aan een tafeltje tegenover ons. Ik schatte haar een jaar of vijftien. Wat bleekjes, niet onknap en alledaags gekleed. Voor haar stond hedendaags tienervoedsel: een blikje Red Bull en een hamburger. Van het laatste was slechts een enkele hap genomen. Kennelijk was het er niet van gekomen de...

‘Mijn hond is dood’, sprak de man mij aan op het bankje in het park. Ik keek verbaasd. Naast de bank stond een jonge teckel, alles behalve dood. ‘Nee, niet de hond die ik nu heb, mijn vorige hond’, zei de man verklarend. ‘Verwarrend hè? Ik bedoel de vorige, terwijl ik in het nu praat;...

Vroeger, ja, toen was ik zo lenig als een aap en gracieus als een gazelle, maar plotseling is dat verleden tijd. In de zomervakantie bezocht ik samen met mijn dochters Rome. Een prachtige stad met veel bezienswaardigheden, omdat ons hotel zich nabij het centrum bevond, waren wij van plan veel te...

Op een mooie vrijdag in mei gingen we met z’n drieën naar Valkenburg om te badderen en te bubbelen. Toen we arriveerden, konden we meteen de chips ophalen evenals de smetteloos witte badjassen en handdoeken. Vol verwachting betraden wij het serene en subtropische zwembad, zo geheel anders dan...

Zwarte wolken drijven door de lucht. Blokkeren het licht dat de zon nog naar de aarde probeert te sturen. Maar tevergeefs, dag werd nacht en is dat gebleven. Ik heb niet anders geweten, maar de boeken verhalen over tijden dat de aarde nog vrolijk en helder was. Tijden waarin de mens nog niet zijn...

Minister-president, Welterusten. Slaap maar lekker in uw mooie grote huis. Denk maar niet aan dat verre land waar 'onze jongens' zitten. Eenzaam, ver van huis. Denk vooral niet aan die duizenden doden. Die vergissing laatst met dat 'friendly fire'. En vergeet het vierde van die 10 geboden...

Waarom is er dan zoveel troep te koop in de supermarkt en waarom koopt een groot deel van het Nederlands publiek deze zonder aarzeling? Sperziebonen uit Kenia, keiharde kiwi's, slechte cholesterol eieren uit de legbatterij, vlees van de kiloknallers waarbij we allemaal weten onder welke...

'Ik weet dat niets mij toebehoort, dan de gedachte' Die kille voorjaarsmiddag van 1827 haastte Charlotte zich opnieuw naar haar zieke vriend. Het viel haar op dat zijn donkere ogen diep verzonken waren, of de 78-jarige oneindig moe was van het leven. Maar dat...

De laatste tijd leek niets meer zeker. Thuis draaide alles om mijn 5 jaar jongere zus Kelly en mijn middelbare school voelde nog als het dragen van te ruime kleren. Die school was oud en kil, mijn klasgenoten onbekend. Leerlingen uit de hogere klassen keken op ons neer, soms rookten ze of dronken...

‘Ben je wakker?’ Ik trek de deken nog wat verder over me heen. ‘Nee’, mompel ik haast onhoorbaar. Een vrouwspersoon loopt naar het raam en trekt met een ruk de gordijnen open. ‘Dan word je dat maar’, zegt ze fel. ‘Het is weer tijd namelijk’. Het is weer tijd. Tijd waarvoor? Was...

Het moment dat ze haar fiets van het slot haalt en de standaard met haar rechtervoet omhoog wipt, staat hij voor haar. Recht voor haar neus. ‘Hoi,’ zegt hij amicaal, en op een manier of tot op dat moment de tijd had stilgestaan. Alsof ze elkaar gisteren nog gezien hadden, hun beider levens...