Hartenkreten

Vele verhalen later, en met een natte kus van de oude zwerver op mijn bezwete voorhoofd, keer ik, enigszins ontdaan door de terugtrekkende zon, terug naar mijn woning die niet ver van het park is te vinden door de rozenstruik met gele rozen die naast de deur groeit. Ik heb de taal van de goot ler...

De Tilburgse Spoorzone herbergt onverwachte locaties die tot de verbeelding spreken. Theater "De Boemel" behoort daartoe. De stemmen van het dameskoor dat daar optreedt op een van de mooie, zwoele zomeravonden van dit jaar die Edward Elgar vertolken stijgen ten hemel en ook Guus Meeuwis is met "...

Het is een warme voorjaarsdag, ik loop door het park, ga glimlachend op een bankje zitten. Naast me zit een oude man, hij heeft een baard, oude kleren draagt hij, en hij heeft een fles whisky in zijn hand, van een goedkoop merk dat ik herken uit eerdere tijden. Hij vraagt of ik een slokje wil. Ik ze...

Verborgen in het bos doe ik mijn grote boodschap. Langzaam ga ik weer staan en veeg mij schoon met varenbladen. Luid gezoem duidt erop dat vliegen uit de omgeving het al geroken hebben. Ondanks de stank kijk ik met genoegen hoe ik al die krioelende diertjes het genot van smullen heb bezorgd. Deze ...

Het terras van Café-Restaurant "Anvers" aan de Markt in Tilburg is voorzien van een zwart zonnescherm, van een grandioze overhuiving die men naar believen kan laten stijgen en dalen, al naar gelang de weersomstandigheden en de temperatuur. Ik wachtte die dag, op dat terras, onder dat scherm, o...

Het welbekende ooievaarspaar zoekt weer zijn plaats op het dak van het boswachterskantoor bij het bevallige riviertje de Mark. De vogels beginnen aan een gezond en vruchtbaar voorjaar. Het hoge oude nest, dat uit verschillende lagen bestaat, geeft een beschermend tehuis aan vier kuikens. De klein...

Mijn ogen vestigden zich op het, door uitlaatgassen en kwalijke dampen beroete en vervuilde viaduct bij het NS-plein toen ik bij de bushalte stond. De stad, mijn geboortestad, werd zo opgehemeld en verfraaid in glossy magazines met glanzende bladzijden en gelikte foto's, maar verdiende zij de e...

Er komt nog heel wat bij kijken om je eigen schaamte te overwinnen, omdat je om hulp hebt gevraagd vanwege psychische problemen die samenhangen met een persoonlijkheidsstoornis. Ieder mens wil voor volwaardig worden aangezien en het liefst geen masker dragen. Maar de politiek en de maatschappij s...

Aan het bevallige meer, vol bloei, bij Rottevalle ligt een afgelegen eethuis. Zijn muren van houten balken hebben nog bosgeur in zich. Op het zacht glooiende dak wuift een veld van tierig gras. Men geniet hier van spijzen en drank, waar de gezonde, vrije adem van het wijde water doorheen blaast. ...

Eens heb ook ik gedanst in mijn leven, wat sommigen die mij kennen bezwaarlijk kunnen geloven, maar het val niet te ontkennen dat Dansschool Boutkan op de Korvelseweg een brede poort bezat waardoor het zaaltje enigszins verwijderd lag van het drukke stadsgewoel, dat ik er in de avond op de fiets hee...

In de Stationsstraat verheft zich nog steeds het gebouw waarin Vader zijn moeizame voor- en namiddagen doorbracht, op de vlucht voor de armoede die hij had gekend en die hem mateloos beangstigde. Terwijl hij de zielloze, doelloze werkzaamheden verrichtte en eindeloze berekeningen moest uitvoeren ten...

Enkele jaren geleden, toen mijn zoon elf was en op de lagere school zat, berichtte ik u over het wel en wee van mijn zoon op de lagere school. Het ging over wat een jongen die dyslectisch is, dyscalculie heeft, moeilijk leert, maar wel heel slim is (dat noemen disharmonische intelligentie) allemaal ...

Het is voor mij geen gering genoegen en ik kan mij er geweldig mee amuseren, zittend op een bankje aan de Spoorlaan, welhaast vis-à-vis met het imposante, formidabele pand van Vrijwilligersorganisatie ContourDeTwern, met de in zwart en rood uitgevoerde monsterlijke letters die de genoemde naam weer...

Vandaag even geen humor, ik verkeer in een humeur dat ik mezelf wel kan schieten en dat is niet in de lach. Passeerde een brug die net iets te ver was, zag waterlanders aan de slootkant beland. Ik draaide mij vol walging af, geen troef meer in mijn hand, volkomen nat gegaan. Maar bij het afwenden...

In het "Andante Café", een merkwaardige oase in de contreien van het Crematorium te Tilburg, waar het gezellig en sfeervol is, dat opgesierd wordt door allerlei leuke frutsels en fratsels op de tafeltjes en dat zozeer een tegenstelling vormt tot de zalen des doods en de macabere urnenvelden in de...

KAPITEIN FOP OP OUDE ZEESTOMER VER VAN EIGEN HOKJE MET PIL FOPPE zat in zijn leunstoel naar muziek te luisteren en dronk koffie met pafke. Hij dacht na. Hij was nu bijna vijftig en had niks van zijn leven gemaakt. Een keer wilde hij nog op vakantie om dan voorgoed het gordijn dicht te trekken na...

Kijkend naar de opgewekt rondwentelende wieken van de Kerkhovense Molen in Oisterwijk die we vandaag met de Opstapbus bezoeken, bedenk ik hoe ik als kind gefascineerd was door molens (alsmede door de rustig en bedaard "voortvarende" Rijnaken op het kabbelende, zwarte water van het Wilhelminakanaal...

Ze was toe aan een nieuw gebit, dat wil zeggen, een bovengebit, onder had ze nog een groot deel van haar eigen tanden en die wilde ze toch wel zo lang mogelijk houden. Dus na een jaar of acht, vroeg ze bij een controle om een nieuw bovengebit. Fluitje van een cent, zei de tandarts en zo werd er geha...

Op het graf bloeien mooie viooltjes dicht op elkaar. Het gezoem van verschillende insecten verlevendigt die laatste rustplaats. Hierop kruipt een spinnetje heen en weer, zoekt aandachtig rond, vindt alles wat voor haar leven nodig is.

He meisje ligt behaaglijk in de badkuip, beweegt in min of meer draaiende beweging haar benen. Het prikkende zeepwater streelt die schaamlippen, wil haar zuivere schede binnendringen. Haar overdenkingen en gevoelsleven spelen eensgezind samen. De natte tegels van de badkamer zijn opeens verdwe...

De trouwe gestalten van mijn vriendinnen Lucia en Christina bewegen zich naast mij en volgen mij op de voet. We hebben de kerk bezichtigd waarin zilveren parafernalia herinneren aan vorige eeuwen en waarin robijnrode sjerpen, gespannen van zijbeuk tot zijbeuk en gracieus en elegant in haar middensc...

In deze zomer; de vroege, uitbundige zomer van mijn vierenzestigste levensjaar en een zomer waarin ik nog moeilijk kan geloven, bracht ik opnieuw een bezoek aan de kale cel waarin de ongelukkige, mijn betreurenswaardige, arme broer, noodzakelijkerwijs aan de polsen vastgebonden, ligt opgesloten met ...

Op 27 mei aanstaande is eindelijk de Bijzondere Trekking van de Staatsloterij, met 5 keer een miljoen euro voor 5 Nederlandse bofkonten. Belastingvrij hé. Dus kun je eindelijk dat kasteeltje in Zuid-Frankrijk kopen of een hereboerderij in Noord-Groningen nu de NAM de gaskranen langzaam maar zeker...

Ik liep; nee, ik strompelde die avond aan de arm van een nicht naar het restaurant, alsof ik in een diepe krocht zou belanden, alsof mij de ultieme verdoemenis reeds was aangezegd... Die avond had ik afscheid genomen van mijn moedertje in mijn "laatste ouderlijk huis", van mijn oude moedertje d...

Bij opruimwerkzaamheden in mijn huis kwam vanachter een kast een klein, kleurig kartonnen clowntje tevoorschijn, een schertsfiguurtje, zoals ik mezelf voel. Het houterige, onhandige meisje leeft voort in mijn gedachten; het meisje dat het slaag gewoon vond en er met niemand over praatte; het meis...

Er was in onze familie een stille tante, die ogenschijnlijk met zichzelf geen raad wist en die als een onbegrepene, als een onbegrijpelijke, haar stille wegen ging. Haar naam was "Cecilia". Ze was typiste op het kantoor waar ook mijn moeder werkte, die Cecilia, die haar schoonzus zou worden, ni...

Een dag voordat we zouden verhuizen begaf de uitlaat van onze auto het. We konden er wel mee rijden, maar dan maakte hij wel een hels kabaal. We hadden geen tijd meer om dit snel te laten repareren. We hadden wel andere dingen aan ons hoofd. Zo moesten we de huurwoning in de stad weer in oorspronkel...

MISLUKT LEVEN GENOEG OM VOOR TE LEVEN FOPPE EN MEM voorjaarsreisverhaal op woensdag voelde foppe zich niet lekker. Hij wilde in bed blijven en muziek luisteren en was moe. Zijn moeder belde onverwacht ze zei ik kom vandaag want morgen komt er iemand voor de computer en is het dodenherdingking ...

Het was in dat uur, Vader!, dat ik aan je ziekbed, dat zich gedurende elf maanden had voortgesleept, aan je benevelde geest het beeld opriep van onze gezamenlijke wandeling, zo lang geleden, in die onvergetelijke zomer, over de paden die zich slingeren over de Strabrechtse Heide. We waren kamerad...

Na het vertrek van mijn Grand Seigneur verwonderde het mij dat ik mijn voeten nog voor elkaar kon zetten bij mijn gestage pas door de straten van de stad en dat mijn longen de lucht nog verwerkten die ik inademde. De seconde, nee; de nanoseconden waren overvol van de gedachte aan hem, zoals een wat...