Hartenkreten

Het vertrek is vervuld van de dichte damp van vele sigaretten. Voor veel slachtoffers en gedupeerden is het een vluchtplaats geworden, een toevluchtsoord te midden van de hel van het ziekenhuis. Mijn intens dappere vriendin rookt hier een damessigaartje. De ernstige ziekte is doorgedrongen tot in ie...

Omgeven door huiselijke bescherming leven mooie vrolijke bloemen en stengels vol krullende bladeren onbezorgd in een kleine wereld. Ze geuren nog steeds als hun verre voorzaten, die eens tierig bloeiden in wijde, ruige woestenij, rondom de tenten en kudde van aartsvader Abraham. Deze man deed voor...

Zojuist zag ik Thomas Rosenboom op NPO2 met een nieuw schrijftalent in de weer. Ik heb ooit een lezing van Thomas in hartje Amsterdam meegemaakt, vlakbij het spookhuis van Harry Mulisch. Toen leek zijn postuur ook al niet bij zijn griezelig pedante stem te passen. Ik vond het nog erger om opnieuw de...

Zomaar van je stuk gebracht worden, zomaar voor niets. Omdat mensen helemaal niet zo netjes zijn als wij allemaal denken. Nee hoor. Echt niet. Er zijn mensen, die ja zeggen en nee doen maar er is ook een lichting mensen die ja en nee kunnen zeggen, om vervolgens een verhaal zo om te draaien, dat het...

In de Veemarktstraat van Breda vind je een oude drogisterij, waar helende kruiden en gezond smakelijk snoepgoed van eeuwen terug heerlijk geuren in houten schappen. De ramen wenken zacht en bescheiden de haastige wandelaars. Hierbinnen herbergen nostalgische laden lange geschiedenis, vertellen...

Ik ben in de huizen van de mensen geweest. Ik ben in hun armelijke woningen geweest. Welke architect ontwerpt zulke huizen? Mevrouw en meneer kijken naar het Wereldkampioenschap Hockey in Beijing. Kortgerokte meisjes vechten om de bal. Daarna is er nog tijd voor mevrouw om tien keer het keukent...

In de laden van mijn oude, eikenhouten bureau, dat mijn moeder voor mij kocht toen ik te midden van mijn familie nog de erenaam "studiehoofd" droeg en zestien jaar oud was, vond ik een lichtgroene kaart, waarop de trotse zwarte tekst in zwarte letters prijkt: "Bergsteigen und wandern im Tuxertal...

Het zal bij sommigen onder de gewaardeerde lezers niet vreemd overkomen, dat ik meen, wel enige mensenkennis te hebben opgedaan, maar dat ik van psychologie geen kaas heb gegeten. Verder dan de door Freud omschreven vier basisbegrippen van karakters (melancholicus, sanguinicus, cholericus en flegmat...

Ons huisje lag in de schaduw van de fabriek die het met haar hoge muren en monumentale schoorsteen als het ware beschermde. Daar leefden we, daar speelden en leerden we, daar voltrok zich ons bestaan, binnen de enge cirkel van huis, school en kerk. Met Martin, mijn eerste kameraadje, ontwierp ik ...

Jarenlang maakte ik jacht op de Liefde als op een schichtige gazelle, die zich schuilhoudt in ondoordringbare, onoverzichtelijke wouden, waarin ik haar niet kon betrappen of traceren. Zij vertoonde zich, hield halt op zonnige, open plekken en vluchtte dan weer, schijnbaar verschrikt. Ik zag Hem ...

Ze leefde de laatste jaren op chips en pinda's. Haar gewicht was opgelopen tot tachtig kilo sinds de neerslachtigheid had toegeslagen; neerslachtigheid om drie mislukte huwelijken, neerslachtigheid om onwillige, moeilijke, ongezeglijke dochters, die haar in het gezicht uitscholden en uitlachten, d...

De therapeute was graag bereid haar honingzoete glimlach weg te schenken, enkele hoogdravende egostrelende complimenten ten beste te geven, de cliënte een paradijselijke werkelijkheid en toekomst voor te spiegelen en letterlijk en figuurlijk haar handje vast te houden à raison van vijfenvijftig eu...

Hij had tijdens de lange huwelijksjaren de vertrekken gevuld met het aroma en het parfum van zijn persoonlijkheid. Haar liefde was voor haar de parel in de oester van het leven, die zij veroverd had op een woestenij van leegte, eenzaamheid en wanhoop. Hoewel zij na zijn dood eigenhandig de grond ha...

Ik kan het gebouw dat gesitueerd is aan de zuidrand van de stad te midden van een gribus van andere, architectonisch mismaakte bouwsels en dat voor onze ogen langwerpig ligt uitgestrekt in het vroege voorjaarszonnetje niet gezellig, aantrekkelijk of sfeervol vinden zoals de sprekers van die dag; de ...

De helgele brem, mijn moeders favoriete struik, bloeit weer in de derde lente na haar dood, als ik op weg ga naar mijn tante, de enige die nog in leven is van een grote familie, die als het ware is uitgedund door de pest of de cholera, als in vroeger tijd. De trein die me naar haar toe zal brengen,...

Regelmatig bezoek ik de Bibliotheek en snuffel ik er rond. Waarom het monumentale boek open moest vallen op juist die bladzijde, die gesierd wordt door de grote foto van het huis op de Markt in Tilburg, zal onduidelijk blijven, maar het boek vermeldde als bijschrift bij de foto de tekst: "Daar woo...

Oh, wat zijn wij vrouwen toch niet, echt niet te benijden, een afspraak voor de pletmachine en als risicogeval, moet je daar wat vaker in dan het gewoonlijke twee -jaarlijkse geplet. Je bent er niet alleen gebuts, bont en blauw van, maar het begint in feite al in de wachtkamer. Er zijn diverse a...

Vóór de mevrouw arriveerde, die als enige geschreven had op mijn advertentie, had ik plaatsgenomen in een donker hoekje van het restaurant met uitzicht op de verlichte serre, waar een echtpaar, dat kennelijk nog in de luxe, lauwe luwte van een voorspoedige relatie verkeerde, zich te goed deed aan ...

Ach heerlijke hartenkreet, jij bent er altijd, je weerklinkt gedachten in eieren die in een doosje moeten. Er wordt hier derhalve heel wat afgescharreld en laat menigeen zijn of haar gevoelens de vrije uitloop. Allerlei pluimage, haantjes de voorste, koploze kippen al dan niet opgehokt. Zacht gek...

In mijn agenda zie ik staan bij de negende maart: "Idul-Maulid (Islamitisch)". Ik weet niet wat het betekent: is het een feest, een gedenkdag? Zeker is dat twintig jaar geleden op deze dag jouw ijsblauwe ogen mij voorgoed vaarwel hebben gezegd. Je hand werd toen kouder en kouder in de hand van ...

Het is 8 maart 2017. Internationale Vrouwendag. Een dag die aandacht vraagt voor de positie van vrouwen in de wereld. Ik kan deze dag niet zomaar voorbij laten gaan, om meerdere redenen. Hoewel ik deze dagen vaak te moe ben om de pen ter hand te nemen, moet ik hem vandaag oprapen. Ik moet vandaag sc...

Het ooievaarspaar is in het vroege voorjaar teruggekeerd naar het nest op het dak van kantoor Staatsbosbeheer, vlakbij het Mastbos van Breda. Dit kleine gebied van Bouvigne aan de rivier de Mark bevalt deze mooie vogels kennelijk zeer, want ze hebben hier al verschillende keren gebroed. We weten oo...

Toen ik op een zomerdag de zware, metalen, donkergroene deur opende van het appartementencomplex waarin ik sinds jaar en dag woon, viel mijn blik op het grasgroene plantsoen, verlevendigd met vele meizoentjes, waarin zich een leuk tafereeltje afspeelde. Een kat (de vacht dooraderd met grijze stre...

Het is vanaf de Nassaustraat een eind lopen naar "Multi Functionele Accommodatie "Het Kruispunt" in de Sinopelstraat en ik meende verdwaald te zijn tot ik het gebouw, decor van mijn vroegere wijkkrantenwerk, voor mijn ogen zag oprijzen. Hier zou de Wijklunch gehouden worden en ik maakte kennis me...

Wij zijn mensen van de aanbiedingen en op zich is dat helemaal niet erg, want als het goedkoper kan, is dat pure winst, toch? Nou was ik een paar maanden geleden al bij de opticien geweest voor een nieuwe bril natuurlijk, ook al vanwege een aanbieding: maar liefst 20% korting, daar ga je natuurlijk ...

Het kan niet ontkend worden dat hij was komen opdagen, dat hij acte de présence had gegeven om het meubelstuk; de oude, leren vervallen bank, een erfstuk uit mijn ouderlijk huis, dierbaar, intens dierbaar omdat ik er eens, in lang, lang vervlogen tijden mijn destijds doodzieke lichaam en mijn doodz...

Hoe levendig herinner ik me hoe in het kleine tuintje van ons arbeidershuisje waar wij in 1959 gearriveerd waren na onze verhuizing vanuit het kapitale pand waarin ik mijn vroegste jeugd had doorgebracht, zich een berkenboom verhief en zij haar takken die ontsproten aan de zwart-wit-gemarmerde stam ...

Deze kelner op leeftijd ontkurkte de wijnfles professioneel, schonk onze glazen in, niet te veel, niet te weinig. Eigenlijk precies de juiste hoeveelheid. Schonk ons tegelijkertijd gepast zijn aandacht terwijl hij vanuit zijn ooghoeken de andere tafeltjes in de gaten hield, liep daarna weer terug na...

Bezuiden Breda stroomt de Mark boordenvol, bijna overstromend, naar de stad toe, straalt onderneming uit. Zijn bochten raken bijna het Mastbos, dat vol koude wind, grauw en kaal, geduldig wacht op de komende lentebloei. De late winter heeft nog geen haast om te gaan.

De campagnes rondom de verkiezingen nemen weer abstracte vormen aan, zelfs een lid van een ploeg valt blonde Geert aan, dat die zit te wachten op een aanslag, sterker nog: hij zou er op hopen! Hoe walgelijk is dat? Zulke dingen mag je denken, maar nu staat het hele land op stelten, want zoiets zeg j...