Hartenkreten over familie

Er heeft een veldslag gewoed in mijn familie, die dood en verdoemenis gezaaid heeft en de gelederen zijn uitgedund als door een pestepidemie. De stad, de oude vestingstad aan de Dieze, vormt het decor voor mijn ontmoeting met mijn bejaarde tante. Den Bosch ligt er stil en grijs bij en ver...

"Out of the blue" kwamen plotseling mijn langvergeten neven met hun echtgenotes uit het verre Canada naar mij en mijn oude moeder. Terwijl onze Nederlandse familie razendsnel uitstierf als ratten tijdens een pestepidemie, bleken wij ineens te beschikken over een aantal aantrekkelijke jonge...

Ach oma, hoe zorgelijk en ouwelijk sta je op die foto uit 1955 in je zwarte kledij! Je was toen al ziek en met mijn vroegste intuïtie besefte ik dat die geheimzinnige ziekte je sloopte en dat je daarom altijd op die sofa lag in die verduisterde kamer in dat oude, bouwvallige huis. Ach oma, hoe...

We schreven 1976. Het kabbelende, grijze water van een Zeeuws meer omringde met haar golfjes de boot met de vlaggenstok aan de achtersteven die het rood-wit-blauw droeg. We waren daar op vakantie in dat lang-vergeten jaar waarin het niet ophield met regenen en we de weiden doorkruisten en de...

De helgele, elegante treinen suisden met zachte vaart aan op het station van Eindhoven. Ik was op weg naar mijn zus, de dierbaarste, de enig overgeblevene van mijn familie die in onze kindertijd naast me stond, die me verdedigde als de buurmeisjes mijn dierbare pop hadden afgepakt. In Heeze wacht...

Zacht en stil ging zij haar weg, altijd al als een onbegrijpelijke, als een onbegrepene. Slechts af en toe barstten de opstandigheid en de teleurstelling uit haar binnenste als lava uit een schijnbaar uitgewerkte vulkaan. Ze trad in het huwelijk bij wijze van conventie, omdat zoiets de...

Heden. 'Het doel heiligt alle middelen, er moeten nu eenmaal dooien vallen, ook als jij dat bent.' Dat zegt mijn moeder. De tengels van haar rijkdom reiken tot in mijn huidige bijstandsleven. Niemand houdt haar tegen. 'Wat als ik zeg tegen een klantmanager, 'het doel heiligt alle...

Mijn oma had drie zoons: Willem (de oudste en mijn geliefde vader), Guus en Gérard. Op het familieportret van vlak na de Tweede Wereldoorlog, dat nog steeds mijn slaapkamer siert, kun je hun trotse gestalten zien. Guus, de middelste zoon, vertrok in 1955 met zijn elegante en gracieuze...

Een wit, geëmailleerd naamplaatje met daarop de naam "Broeckx-Schmitz" in zwarte letters sierde de voordeur van het oude huis aan de Gerard de Bondtstraat. Het huis waarnaar mijn voorouders gevlucht waren na de economische malaise van de twintiger jaren van de vorige eeuw. Het kapitale huis met...

"Haddon Hall" stond er op het papieren zakje dat versierd was met kleurige, gestileerde afbeeldingen van vlinders. Daar zaten goudkleurige manchetknopen in die mijn tante speciaal voor mij gekocht had in Maastricht. Ze pasten in de manchetten van de chique witte bloes die ze me cadeau wenste te...

Tussen dichte drommen van mensen door en vooral van jongeren (de jongeren die overal zijn; een nieuwe generatie die mij moeiteloos en enthousiast voorbijstreeft....) vind ik op een grijze januaridag haast op de tast mijn weg naar het station.... Ik ben op weg naar wat voor mij het dierbaarste en...

Zij is het geweest, zij moest het kennelijk zijn; mijn "vreemde" tante C. die met mijn ouders, mijn ooms en grootmoeder het kapitale vooroorlogse hoekhuis in de G.-straat bewoonde, die mij al bij mijn eerste ademtocht het leven heeft gered; de bevalling was zwaar en moeilijk geweest en tante had...

Als zij haar geld verliest is haar waarde ook weg en wordt zij gek. Dan is ze naakt en verloren. Dan komt haar waanzin naar boven. Naasten zullen haar niet meer kunnen begrijpen. De enige getuige voor haar, ben ik. De enige getuige voor mij is zij. Ik ben de enige in dit gezin die haar die beker...

In het "glazen huis" dat de monumentale toegang vormt tot het museum hebben we afgesproken; mijn zus en ik. Figuurlijk gesproken bevinden we ons eveneens in een "glazen huis" en moeten we vermijden met stenen te gooien... Zij, mijn zus, was eens het kind en zij werd de vrouw die ouders met...

In de duister wordende kamer richtten onze blikken zich op elkaar. We waren de enig overgeblevenen uit een talrijke familie. Ze was mijn 86-jarige tante en ik vreesde erg voor het moment van het definitieve afscheid wanneer haar gestalte zou vervagen in het uitzinnige duister, in de duisternis die...

Ik was uiteindelijk gearriveerd in de kleine, uiterst kale kamer waar enkele zeer armzalige en knullige frutsels en fratsels op de vensterbank de laatste levensdagen nog op zouden moeten fleuren en veraangenamen van de man die al vijftig jaar mijn arme broer is, een ultiem slachtoffer en...

Het ene meisje draagt op de foto de bril die zij al droeg sinds haar zevende jaar en die zij nog lange tijd bewaarde; zij is de intellectuele; het andere meisje is de clown; zij lacht en draagt frivole staartjes in het haar, samengebonden door onschuldige frutsels en fratsels..... De meisjes...

Ons huisje lag in de schaduw van de fabriek die het met haar hoge muren en monumentale schoorsteen als het ware beschermde. Daar leefden we, daar speelden en leerden we, daar voltrok zich ons bestaan, binnen de enge cirkel van huis, school en kerk. Met Martin, mijn eerste kameraadje, ontwierp ik...

In deze zomer; de vroege, uitbundige zomer van mijn vierenzestigste levensjaar en een zomer waarin ik nog moeilijk kan geloven, bracht ik opnieuw een bezoek aan de kale cel waarin de ongelukkige, mijn betreurenswaardige, arme broer, noodzakelijkerwijs aan de polsen vastgebonden, ligt opgesloten met...

De meneer in ons gezellige, nieuwe postkantoor aan de Hasseltstraat droeg een elegante "spuugkuif" en in de borstzak van zijn shirt een smartphone en een nutteloze balpen. Verspreid in de zaak lagen en hingen agenda's en kantoorartikelen en er stond een molen met kleurige wenskaarten om vrienden...

Het lot had me opnieuw naar de inrichting gevoerd en daar wachtte mijn broer op me als vanouds. Grijze haren sierden al zijn achterhoofd maar tot zijn stervensdag zou hij een onmondige kleuter blijven, een kind in het lichaam van een volwassen man. En tot mijn verrassing en ontroering reikte mijn...

Liefste zus, Ik heb een klein panorama aan mijn venster: een landschap met hoge dennenbomen dat als het ware een nieuwe zomer inluidt: ik heb de halve sikkel van de maan in de nacht boven mijn landschap. Ik heb de straten van mijn stad met de bonte, krioelende mensenmenigte, dag aan...

Het Burgemeester Stekelenburgplein bij het station in Tilburg wordt sinds kort gelardeerd door kennelijk vrolijk en opgewekt opspattende en bruisende fonteintjes die het plein opluisteren en eer aandoen. In de koffieshop aldaar wacht ik en moet de onoprechte glimlach weerstaan van jonge meiden...

Ach, mijn kameraad, mijn vriendin, mijn enige zus, hoe liepen we samen eens in lang-vergeten tijden zij aan zij de lange weg en hoe zou ik voorgoed aan je zijde willen lopen over de lange, bochtige en kronkelend-onvoorspelbare weg van het leven. Een nieuwe dag is aangebroken, een nieuwe winter...

Toen het nieuwe jaar inzette, vroeg in januari, hoorde ik onverwacht in mijn appartementje de bel overgaan. Mijn lang-vergeten neef en zijn vrouw stonden aan de deur en zij beklommen even later de trappen naar mijn voordeur. Zij kwamen op instigatie van hun moeder en schoonmoeder een jas brengen;...

Hij was de broer van vader. In het gezin waren drie broers; ook Guus die is vertrokken naar Australië en een dochter, Cecile, die het leven niet kon dragen. Allen stonden rond mijn wieg en toen ik nog een kleuter was tekende en kleurde ik met de potloden van cederhout met hun heerlijke geur en ook...

Het kleine restaurant aan de Noordstraat ademt een Franse sfeer en eveneens Franse, lang-vergeten chansons weerklinken er. Een nieuwe dag scheen aangebroken en een onverwachte, lente-achtige atmosfeer hing in de lucht die scheen te duiden op de voorspoed, zo lang al verwacht, die was uitgebleven...

Het ligt daar aan de grens van een bosgebied, genaamd de "Herbertusbossen", in de kunstenaarskolonie Heeze waarin mijn goede zwager trouw zijn diensten verricht en ik zou er willen komen, willen zijn en willen blijven voor altijd. Daar hoeden mijn zus en zwager een hondje, een zwart en levendig...

De lieflijke, kwetsbare, onschuldige opgezette dieren staan opgesteld in de glazen vitrines van het Brabants Natuurmuseum aan de Spoorlaan, gevestigd in de lokalen van de oude Ambachtsschool, in onze midden-Brabantse stad, het centrum van onze provincie en representatief voor haar. De opgezette...

Plotseling stond hij vóór me en ik kon zijn naam wel uitschreeuwen: "Sjoerd!". Hij was de zoon van mijn tante en hij droeg de gelaatstrekken van de moeder en van de opa, mijn goede oom Gérard. Na lange jaren van ijzingwekkende vervreemding en eenzaamheid, en na een leven, geleefd in sferen en...