Een kort prozagedicht voor mijn liefste zus

Liefste zus,

Ik heb een klein panorama aan mijn venster: een landschap met hoge dennenbomen dat als het ware een nieuwe zomer inluidt: ik heb de halve sikkel van de maan in de nacht boven mijn landschap.

Ik heb de straten van mijn stad met de bonte, krioelende mensenmenigte, dag aan dag.

Ik wilde je de glazen vogel zenden; de ijsblauwe glazen vogel met de verlamde vleugels die hij niet uit kan slaan als symbool van zijn onmacht, van mijn onzichtbare gebreken.

Ik heb het landschap, de mensenmenigte, de glazen, blauwe vogel, maar ik mis jou boven alles; zonder jou ben ik niets.

zus troost gemis troost gemis

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 3 stemmen 68