Hartenkreten

Ze was toe aan een nieuw gebit, dat wil zeggen, een bovengebit, onder had ze nog een groot deel van haar eigen tanden en die wilde ze toch wel zo lang mogelijk houden. Dus na een jaar of acht, vroeg ze bij een controle om een nieuw bovengebit. Fluitje van een cent, zei de tandarts en zo werd er geha...

Op het graf bloeien mooie viooltjes dicht op elkaar. Het gezoem van verschillende insecten verlevendigt die laatste rustplaats. Hierop kruipt een spinnetje heen en weer, zoekt aandachtig rond, vindt alles wat voor haar leven nodig is.

He meisje ligt behaaglijk in de badkuip, beweegt in min of meer draaiende beweging haar benen. Het prikkende zeepwater streelt die schaamlippen, wil haar zuivere schede binnendringen. Haar overdenkingen en gevoelsleven spelen eensgezind samen. De natte tegels van de badkamer zijn opeens verdwe...

De trouwe gestalten van mijn vriendinnen Lucia en Christina bewegen zich naast mij en volgen mij op de voet. We hebben de kerk bezichtigd waarin zilveren parafernalia herinneren aan vorige eeuwen en waarin robijnrode sjerpen, gespannen van zijbeuk tot zijbeuk en gracieus en elegant in haar middensc...

In deze zomer; de vroege, uitbundige zomer van mijn vierenzestigste levensjaar en een zomer waarin ik nog moeilijk kan geloven, bracht ik opnieuw een bezoek aan de kale cel waarin de ongelukkige, mijn betreurenswaardige, arme broer, noodzakelijkerwijs aan de polsen vastgebonden, ligt opgesloten met ...

Op 27 mei aanstaande is eindelijk de Bijzondere Trekking van de Staatsloterij, met 5 keer een miljoen euro voor 5 Nederlandse bofkonten. Belastingvrij hé. Dus kun je eindelijk dat kasteeltje in Zuid-Frankrijk kopen of een hereboerderij in Noord-Groningen nu de NAM de gaskranen langzaam maar zeker...

Ik liep; nee, ik strompelde die avond aan de arm van een nicht naar het restaurant, alsof ik in een diepe krocht zou belanden, alsof mij de ultieme verdoemenis reeds was aangezegd... Die avond had ik afscheid genomen van mijn moedertje in mijn "laatste ouderlijk huis", van mijn oude moedertje d...

Bij opruimwerkzaamheden in mijn huis kwam vanachter een kast een klein, kleurig kartonnen clowntje tevoorschijn, een schertsfiguurtje, zoals ik mezelf voel. Het houterige, onhandige meisje leeft voort in mijn gedachten; het meisje dat het slaag gewoon vond en er met niemand over praatte; het meis...

Er was in onze familie een stille tante, die ogenschijnlijk met zichzelf geen raad wist en die als een onbegrepene, als een onbegrijpelijke, haar stille wegen ging. Haar naam was "Cecilia". Ze was typiste op het kantoor waar ook mijn moeder werkte, die Cecilia, die haar schoonzus zou worden, ni...

Een dag voordat we zouden verhuizen begaf de uitlaat van onze auto het. We konden er wel mee rijden, maar dan maakte hij wel een hels kabaal. We hadden geen tijd meer om dit snel te laten repareren. We hadden wel andere dingen aan ons hoofd. Zo moesten we de huurwoning in de stad weer in oorspronkel...

MISLUKT LEVEN GENOEG OM VOOR TE LEVEN FOPPE EN MEM voorjaarsreisverhaal op woensdag voelde foppe zich niet lekker. Hij wilde in bed blijven en muziek luisteren en was moe. Zijn moeder belde onverwacht ze zei ik kom vandaag want morgen komt er iemand voor de computer en is het dodenherdingking ...

Het was in dat uur, Vader!, dat ik aan je ziekbed, dat zich gedurende elf maanden had voortgesleept, aan je benevelde geest het beeld opriep van onze gezamenlijke wandeling, zo lang geleden, in die onvergetelijke zomer, over de paden die zich slingeren over de Strabrechtse Heide. We waren kamerad...

Na het vertrek van mijn Grand Seigneur verwonderde het mij dat ik mijn voeten nog voor elkaar kon zetten bij mijn gestage pas door de straten van de stad en dat mijn longen de lucht nog verwerkten die ik inademde. De seconde, nee; de nanoseconden waren overvol van de gedachte aan hem, zoals een wat...

Aan het eind van de oceaan weifelt de zee, de twijfel hoe ze aan land zal komen. Kabbelend in romige golfjes of toornig razend in schuimende koppen. Steeds weer terug naar de kust veroorzaakt deining, maakt haar ongerust. De onbesliste strijd, water en land.

Wijd en weids strekt het land zich uit bij Oosterbeek, rond de rivier. Een steile trap leidt naar de hoogte bij Westerbouwing, vanwaar je in de verte de majestueuze bogen van de sluis kunt zien die de Rijn overspannen Aan haar oevers welft zich een weelderig, glooiend landschap met brede, grasbe...

Ik had hen nog geadviseerd de hond niet aan te schaffen. We hadden een lange fietstocht gemaakt langs het kanaal tot in Haghorst. Tijdens een rustpauze adviseerde ik hen de hond niet te nemen. Maar het onwrikbare besluit was genomen: de Rottweiler aan wie de naam Appie, Ferno, Bries, Obri of nog ...

Heel lang geleden, lijkt het zo, of is het ook zo? Heel lang geleden als het vroor dat 't kraakte, slechts één kachel in de woonkamer, in de andere kamers slecht sluitende enkel-glas ramen, ach, wie had toen ooit gehoord van dubbel glas? Wie had ooit gehoord van verwarming in slaapkamers, nie...

Ik heb niets met erfenissen, mijn ouders hebben teveel nagelaten. Na de ontruiming van hun thuis stond daar die ketel, stil te staan op het fornuis. De herinnering aan het luide gefluit, thee en koffie al naar gelang het tijdstip van de dag. Jarenlang heeft die ketel mij naar de keuken doen lo...

De totale zwijgzaamheid regeert. In stilte hobbel ik achter haar aan over zandpaden, grind en asfalt en door de blubber. Haar geheimen, die woelen en broeden onder de oppervlakte blijven mij vreemd. Wellicht is deze stilte zoveel beter dan de kwetsuren die men opdoet als bloedende wonden bij dege...

Op het beboste landgoed "De Valkenberg", tussen Ulvenhout en Chaam, wandel ik over moerassige grond met heel eigen bekoring. De bosanemonen bloeien daar tierig, evenals het speenkruid. Verder zie ik lichtblauwe en paarse bloempjes, die zich ook het prettigst voelen op drassige bosbodem. Tussen ...

Mijn eerste bezoek aan Parijs in 1973 was magisch en in extase kwam ik thuis in mijn ouderlijk huis; totaal onder de indruk van onder meer de gouden plaquette bij het "Palais de Chaillot" (L'artiste se sent créer/Son oeuvre engage tout son être/Sa peine bien-aimée le fortifie...) Op mij, klei...

Op die wondermooie morgen die ons, laat in onze levens, nog geschonken werd, hebben mijn oude tante en ik opnieuw het De Pont Museum bezocht. Alleen in de grote filmzaal aanschouwden we de talloze beelden die ieder op andere wijze, ieder vanuit een eigen perspectief onze blikken richtten naar de ...

Het leven bestaat uit keuzes maken, die niet altijd lollig zijn, maar een keus die wordt bepaald door een ander, schiet bij mij in het foute keelgat. Nou is er helemaal niet zoiets als het verkeerde keelgat, want we hebben er allemaal maar eentje, dit terzijde! Waar het om gaat is dat er tegenwoo...

Op mijn bureau staat een foto in een lijst, voorstellende een zandkleurig stenen standbeeld uit de dertiger jaren van een moeder met twee kinderen. Het beeld bekroont een brug in Den Haag, waarover dag en nacht onafgebroken een intensieve verkeersstroom haar weg zoekt naar andere delen van de metrop...

Ik heb mijzelf een kameraad verschaft, waar de wereld er mij geen gaf. In de dierenzaak zag ik kooien te kust en te keur en ik koos er een met gouden spijlen. De kanaries fladderden wild in het rond toen de verkoper zijn hand naar hen uitstrekte en een van hen, waarop ik mijn oog had laten vallen, u...

Vanmorgen liep ik zomaar wat te mijmeren over de gaswinning in Groningen en daarbij kwamen wat vragen op. Vragen van een volslagen leek. Je leest en hoort steeds over hoeveelheden in miljarden kubieke meters. Een miljard kubieke meter is één kubieke kilometer, dus stel dat men het heeft heeft ...

Een slordig weggeworpen glossy lifestyle magazine in de wachtkamer van de polikliniek interne geneeskunde toont filmsterren en fotomodellen in spectaculaire outfits en in duizelingwekkende, onechte poses. Als je slechts even een blik werpt op de felgekleurde, glanzende bladzijden, dringt zich onw...

Meestal ben ik zeker van mijn zaak, maar nu weet ik het even niet. Mevrouw Broeckx aanspreken op haar breedsprakigheid, of toch maar een duinendansende zonovergoten ziedende zee? Ik twijfel tussen de uitgang en de weg terug. U kunt nu uw reacties plaatsen.

In dat lang-vervlogen jaar waren we bijeengekomen voor de literatuurcursus van de Open universiteit en een mij tot dan toe onbekende schudde mij onverwacht de hand en nodigde mij uit in haar villa te Hilvarenbeek. Ik zou aldaar "kind aan huis" worden tijdens de lange, toekomstige jaren van onze...

De man die ik "Vader" noemde bracht zijn moeizame morgens en middagen door in een gebouw met labyrintische kamers en gangen; op de vlucht voor de armoede die hij had gekend en die hem mateloos beangstigde. Thuis verzonk hij in machteloze, krachteloze visioenen van schoonheid; verzonk hij in zij...