Hartenkreten

De desolate en verwaarloosde flatjes aan de Antilopenweg bezitten ongetwijfeld een onheilspellende uitstraling. Eens woonde daar de schizofrene mevrouw die het leven uiteindelijk niet meer kon dragen. Haar enige gezelschap vormde een goudvis die lusteloos zijn rondjes zwom in een glazen kom. De ...

En toen: viel er water. Neen, niet bij ons in huis maar buiten, in de vorm van regen, wat een vrolijkheid was er ineens! Eh, vrolijkheid zeg je? Jazeker wel, luister maar: ik hoorde de blaadjes ritselen van geluk, de boom deed stevig mee ook nog en kijkend naar het gras dacht ik even mijn bril te he...

In een merkwaardig gewelfd doosje uit tropisch hout dat rondingen vertoont als van een voluptueuze dame, bewaar ik nog altijd enkele curieuze en nietige en zo schamele voorwerpjes, enkele herinneringen of souvenirs, zoals daar zijn: een lok van het grijze, stugge haar van mijn oude moeder, afgeknipt...

Op het kunstzinnig verantwoorde hoesje van de moole CD, geschonken door een vriendin, de gestalte, het silhouet van een slanke zwarte man en op de achtergrond de zonneschijf.... Een herinnering aan het zo uitgestrekte, immense, tropische continent dat in mijn jeugd al zozeer tot mijn verbeelding ...

Wat een genot, wat een heerlijkheid om deze man te horen zingen. Vandaag komen alle liedjes en clips voorbij die ik natuurlijk allemaal (bijna dan) mee kan zingen. De jaren verspringen van 1978 naar 1988, naar meer en meer. Puur genieten want van alles komt voorbij. Mooi, mooier, mooist. Van heerli...

Met de inkt uit de inktpot die regelmatig bijgevuld werd uit de grote fles en die afgeveegd werd aan de tijdens de handwerkles vervaardigde inktlap die in het midden gesierd werd door een knoop en met de kroontjespen moet ik in mijn tiende levensjaar het gedicht genoteerd hebben dat mij nu zo'n ver...

De touringcar was op weg gegaan en had haar weg vervolgd; door Frankrijk, door Zwitserland en was uiteindelijk met haar levende bagage van scholieren gearriveerd in de Eeuwige Stad. De reis had driehonderd gulden gevraagd van het krappe ouderlijke budget maar het bedrag was van harte geschonken. ...

Het was in dat jaar, dat zover terug ligt in de tijd, dat ik, samen met de allerliefste een hotelletje betrok vlak bij de Boulevard Périphërique, waar het verkeer dag en nacht als waanzinnig overheen raast. Bij een eerder bezoek had de stad mij in extase gebracht en hadden de gouden inscriptie...

De leraar Frans met de Italiaanse naam: "Ruedisueli" was nog jong en de edele taal die wij gymnasiasten tot ons moesten nemen en waarvan wij tijdens zijn lessen doordrongen werden, vloeide als honing van zijn lippen. Hoewel zijn elegantie, verschijning en jeugd daartoe toch alle aanleiding gaven, ...

Soms denk je even (echt even) terug aan de tijd dat je naar school ging, in mijn geval een heel eind geleden en rouwig ben ik er niet om, natuurlijk heb je ervan geleerd, tenslotte ga je daarvoor naar school maar er zijn toch echt veel momenten geweest dat het luiden van de bel als zeer aangenaam in...

Al heel lang is er volop in het nieuws dat Nederlanders heel moeilijk aan een huis kunnen komen, starters komen al helemaal niet aan bod. Wachtlijsten zijn lang en mocht je al een keer aan de beurt komen dan is dat na een heel lange adem. Natuurlijk doet de tegenwoordige tijd er ook aan mee, maar to...

De nieuwslezer zegt: installeer de app en u blijft op de hoogte, dat is prettig en vermits ik die app dus niet heb, blijf ik niet op de hoogte. Dat hoeft ook niet want links-of rechtsom krijg ik toch wel te horen waar ik die eventuele app voor zou moeten hebben. Die heb ik dus niet en weet je, het z...

Wat heeft de columniste een berg shit over zich heen gekregen en terecht ook nog want: je kunt iets zeggen en je kunt iets schrijven, als datgene wat je zegt hetzelfde is als datgene wat je schrijft, zonder wijziging van klemtoon of wat dan ook, dan ben je helemaal de weg kwijt! Oude mensen als gek...

.....en toen zei ik haar; verklaarde ik haar dat ik niet meer naar Dongen zou komen; dat ik het zelf moeilijk had en dat ik haar niets meer te geven zou hebben....Haar kale kamer had mij niets meer te zeggen, evenmin als haar onheilspellende, onverklaarbare en onachterhaalbare geestesziekte.....Ik w...

Het is inmiddels middag en na een aantal voor mij doenbare huishoudelijke handelingen te hebben verricht, zit ik gezellig in mijn stoel wat mail te bekijken, beantwoorden, mijn fb pagina’s eveneens van antwoord te voorzien als manlief vraagt: wilde jij nog weg, ik antwoord, jij mag het zeggen. H...

Volgens Klaas Hummel, is de pandemie nog maar het topje van de ellende, volgens zijn column in de Quote? Gesproken wordt over het opnieuw krimpen van de pensioenen. De angst regeert!

Ze zijn me een klein plantje komen brengen. Een slanke, nog jonge mevrouw stond voor de deur en schonk het mij. Het draagt leerachtige, donkergroene bladeren, kleine, gele knopjes die een belofte voor de toekomst schijnen in te houden en bovenop een minuscuul, lieflijk roosje. Zal ik mijn kamerad...

Jouw naam kende ik nooit, trouwe wachter aan mijn raam, die weer groen draagt alsof de zomer al voortijdig haar intrede heeft gedaan.....(De namen van de botanische soorten zijn mij altijd al onbekend gebleven). Je draagt blad, je draagt vrucht en je bent trouw, zoals de wrede, trouweloze mensenso...

Je bent nog jong Anouk, en draagt nog de charmes van je jeugd. Mijn vraag is: hebben mijn hangende oogleden je voorgoed afgeschrikt bij onze eerste ontmoeting in het trapportaal? Hoe zou het zijn als we eens in harmonie en saamhorigheid koffie zouden drinken, zoals buren doen? 's-Avonds schittert ee...

Tanka Die boomklever doet zijn naam weinig eer aan, vliegt tussen takken door, vermijdt sterke boomstammen, hupt dan over het bospad. Prozatekst: Als je eens rond loopt in Ulvenhouts Voorbos, dichtbij Breda, vliegt er misschien een mooi lichtblauw en roze gekleurd vogeltje tussen de b...

Uit verre verten ben je gekomen; uit de verste verte..... In de nacht ben je gekomen; om afscheid te nemen? Heel de magie van mijn jongere jaren herleefde; van de jaren, doorgebracht met jou. Is het afscheid gekomen in de nacht? Heeft de schimmige taal van mijn onderbewustzijn gesproken en je ge...

In die tijd posteerden de vrienden zich vaak bij het raam, in hun groene fauteuils, om hun discussie aan te wakkeren en de problemen van mens, wereld en werkelijkheid te bespreken, zoals vrienden doen.... Het was alsof hen een licht gezonden werd; uit majestueuze wolkenpartijen in de verte vielen...

....en daar observeerde ik steeds die rozen: geel, wit, roze en rood, die daar stonden te pronken in het late seizoen op die merkwaardige, lange, houterige stelen..... "Auf der Heide blüh'n die letzten Rosen" zingt men en zo zal de dag spoedig aanbreken van mujn zeventigste verjaardag en met ...

Met mijn goede ouders; bij hun leven zozeer getormenteerd en gekweld door het levenslot en het ongeluk van hun zoontje, onze broer, legden we eens te voet de lange weg af vanuit zuidelijke gedeelten van onze stad naar het wevershuisje, eens het domicilie van de Heilige Petrus Donders, later missiona...

De zon schijnt. Dat helpt. Waarom het helpt, zelfs nu ik weet dat ik huidkanker heb gehad? Weet ik veel. Het helpt. Net zo goed als het helpt dat poes een kopje komt halen, een, twee, een poosje lijkt hij niet weg te slaan, eist hij alle aandacht op. Om dan weer zomaar te verdwijnen. “Net een ...

In die lang-vervlogen tijd trof ik je weleens aan als je aan het borduren was in je riante flat waarvan je nooit kon genieten....De klanken van de piano van de buurman bereikten ons door de dunne muren heen. Je had graag quatre-mains met hem gespeeld en wel op verschillende ongebruikelijke manieren....

De momenteel allerwegen zozeer gevreesde virussen hebben kennelijk nog altijd niet via de nauwe, fragiele schachten die mijn keel met mijn longen verbinden de laatstgenoemde organen bereikt die door een onbekende zijn opgehangen in de borstholte als het chassis van een auto.... Ik ben opnieuw lan...

Elke dag worden we op de hoogte gehouden van de stand van zaken omtrent de crisis: dat dit Corona betreft moge duidelijk zijn, dus die hoef ik niet te vermelden, tenslotte hoor je niks anders meer! In de ban van een moordlustig virus, onzichtbaar voor het blote oog, maar daarom des te gevaarlijker.....

Waar de wereld inmiddels sinds enige tijd mee wordt geconfronteerd, is nauwelijks meer menselijk te noemen. Covid-19, ofwel het coronavirus, springt van mens naar mens en van continent naar continent en op deze verschillende werelddelen van land naar land. Inderdaad wereldleider, beter mijns inziens...

Tanka Mensen zien filmen en bewegende schermen. Vroeger kon dit niet, maar de eigen verbeeldingskracht werkte dan des te sterker. Prozatekst Tegenwoordig worden we erg verwend met mooie filmen, computerprogramma 's en allerlei boeken met onnoemelijk veel afbeeldingen. Mensen van enk...