Verhalen over eenzaamheid

De kut die open staat, de kut die druipt van het vocht, de bereidwillige kut die naar de stijve pik van Vincent verlangt! Wat is mijn uitvoerige brief anders, dan woorden die aangeven hoezeer ik naar jouw kut verlang, een omslachtige paringsdans, een intellectuele koketterie, een regelrechte...

Ik ben ben beschuldigd van loepzuivere ketterij en afschuwwekkende hekserij, maar, oerdomme, kortzichtige, afgestompte, veroordelende, geïndoctrineerde, preutse, schijnheilige, onbewust psychotische, zwaar depressieve, impulsief agressieve, oogklepdenkende, seks-onderdrukkende, God-afvallige,...

Als een onhandige eend, naar de speelse miljonairsattraktie van het koele water. Al die kaarsen waren net stijve pikken en ik had het liefste zo'n vette waskaars zacht op en neer in jouw venusgrot laten glijden. Er was een kamer, daar was het zo heet, dat het 'de couveuse' werd genoemd, een...

Ik ben gewoon een bronstig hert met een loodzwaar gewei en ik kan zelfs de liefde bedrijven met echte herten, net als met die koeien rondom de kaarsenfabriek. Ik ben niet primitief, noch progressief. Ik dwaal nog steeds door de donkere, ijskoude kloostergangen op zoek naar een teder gebaar van...

Meestal was ik te vinden bij de afdelingen 'Filosofie' en 'Parapsychologie'. Natuurlijk grasduinde ik ook in de afdeling 'Theologie', laat daar geen twijfel over bestaan, ik zocht God op allerlei manieren, maar God laat zich niet afdwingen en dat tergde me, maar ik droeg het als een groot...

Ik bezit twee zwart-wit-foto's, waar jij opstaat. Je glimlach is mij dierbaarder, dan de glimlach van de heilige Maagd. Ik voerde een toneelstuk op, samen met twee medebroeders en om een of andere reden mocht jij dat ook aanschouwen. Ik schat onze afstand op twee meter, twee pijnlijke meters....

Zowel de moeders als de beweeglijke dochters werden door nauwlettend gevolgd. Voor hen was ik een dronken monnik, die hen geil zat aan te staren en misschien droomden ze wel van het stijve pikkie onder mijn schijnheilige outfit. In ieder geval droomde ik wel van de achtergebleven schoolmeisjes en...

En die zak patat had ook nog het lef om mij despotisch in het gareel te houden. Met recht kan ik stellen dat ik slachtoffer ben van een nazi-regime. 'Vrouwen', zei hij, 'zien er allemaal hetzelfde uit.' 'Wat een droogkloot!', dacht ik toen, maar ik wist op dat moment nog niet dat er voor...

Op een van mijn zwerftochten door de geestzuigende bibliotheek kwam ik een groot, dik boek tegen. Tijdens het bladeren door die stroeve bladzijden las ik opeens over een monnik in de middeleeuwen, die leed aan hysterie. In de middeleeuwen was er een veel mooier klooster te Egmond en in dit klooster...

Het rommelmarktklokje met de barst in de façade zucht twaalf keer. Droefgeestig kweelt de oude koekoek zijn wijsje. De bruine bonen vechten met het spek om het beste plekje in mijn schotel. Stukjes oude kaas spelen krijgertje rond de bowlkom. Buiten miezert het. Een manisch-depressieve...

Mijn buurman die jaren geleden naast mij woonde, was een aardige man, maar al te snugger was hij niet. Op een dag kwam hij bij mij met de mededeling: ‘Ik ga een meisje zoeken’. Hij straalde er zo bij dat het wel leek of alles al in kannen en kruiken was. Toen ik hem vroeg wat hij precies van...

---------------------------------- Het is kerstborreltijd of vrijdagmiddagborrel op het kantoor. Het is zo'n dag van de week dat een heleboel mensen van het personeel allemaal aanwezig zijn, en ook gaat er weinig gelijk naar huis. Eindelijk jouw kans! Om je van je leukste, meest joviaalste,...

Ik ben al een tijdje niet meer geweest. Woemi begrijpt er niets van. 'Je zou zeggen dat je nu tijd genoeg hebt om haar te bezoeken'. Haar, dat is Charlotte, de inmiddels zwaar demente moeder van mijn eerste Woemi. Lang geleden, een mensenleven lang geleden. Wat moet ik haar zeggen? Dat ik bij...

Het leek een eeuwigheid te duren om enig zicht te krijgen op de situatie waar hij deze keer in verzeild is geraakt. Minutenlang was hij al aan het staren naar een hagelwit plafond met vier heldere lampen, en nu pas drongen de eerste geluiden langzaam tot hem door. Hij wordt steeds nerveuzer, en...

Duisterder dan ooit lijkt het wel, wanneer hij zijn vertrouwde kroeg, ‘Het Pikante Kruid’ wil binnengaan. Dit slaat niet alleen op het nachtelijke uur, maar tevens op de gemoedsrust waarmee hij het laatste paar uren rondloopt. De onzekerheid die langzaam aan hem vreten gaat. Het ziekenhuis...

Het is al laat in de middag als hij ontwaakt en zich één ogenblik, slaapdronken, afvraagt, waar hij zich bevinden zou. Een zucht van opluchting ontsnapt zijn schorre keel als hij merkt dat hij deze keer toch het portaal van zijn schamele woning heeft gehaald. Nog net ziet hij vanuit zijn ooghoek...

De traditionele veertiendaagse ontmoeting van de gepensioneerden van het bedrijf sinds mensengeheugenis kende onlangs maar een magere opkomst. Er zijn nu al niet teveel oprustgestelden meer die komen opdagen wegens geen interesse, door hun afsterven (sic!) en ook door ziekte. Vandaag was het ook...

Over de nadagen van Oscar Wilde ( 1854 - 1900 ) in en rond Hôtel d' Alsace. Hoeveel prachtige beelden spookten niet door zijn erudiete hoofd, hoeveel ongeschreven wijsheden, poëtische kwinkslagen... De nadagen van een verbannen koning met een kroon van seringen en een scepter van glanzend...

Vaarwel aan alle hallucinerende dwangvoorstellingen, die pijnlijke vervormingen die nog meer schade berokkenen, vaarwel en nu dan de definitieve overwinning van de vervreemding in een helende roes van vergetelheid. Deze extase blijft van hem en bij hem! Het leven van een aardse kunstenaar is...

Hoe nerveus hij ook werd van dit uiterst broze zelfbeeld, wat het inmiddels was geworden. Hij zag nog steeds een mogelijkheid om zijn schrijversrol te spelen, als een onuitputtelijke acteur, die niet van wijken weet, zelfs al staat het uitgeleefde toneel in brand en zijn alle medespelers op de...

Een boerenlul uit de provincie en zonder pretenties, zonder buitensporig pauwgedrag. Wat was, wat was mijn leven eenvoudiger geweest, meer hanteerbaar. Wat had ik de jaloerse aasgieren beter kunnen afschrikken of in hun schubbenstrot bijten. Vergeef mij, God, ik ben volstrekte chaos, het totaal...

Die roze kern van zachtheid, waar de hersenloze, harteloze massa niet tegen kon en erger nog. Welk een groot onrecht is hem aangedaan, nu wij meer dan een eeuw later er nog van kotsen! De armoede en het ongeluk, de schande treft heel de geestelijke wereld. Net zolang tot allen hem liefhebben....

Aan de burgemeester had ik gevraagd nog een half jaar te mogen wonen in het huisje bij de hei en dat mocht, dat scheelt mij veel geld. Mijn huurwoning in het dorp tien kilometer verderop is bijna klaar en die van buurvrouw kenau Alie ook. Ze was tijdelijk bij mij, omdat ze ruzie had gekregen met...

‘Is deze plaats vrij, mevrouw?’ Ik kon het niet ontkennen. Steunend liet de man zich neer op de stoel aan de andere zijde van mijn tafeltje. Hij stak de vinger op naar de ober.’ ‘Een sterke, Johan.’ ‘Komt er aan, meneer.’ Een stamgast dus. Hij nipte van de onmiddellijk bezorgde...

Als ik traag het pad oploop dat mij leidt naar het graf van mijn moeder, voel ik al de tranen opkomen. De eenzaamheid slaat weer toe. Als het sadomasochisme in mij zit dan moet het er hier wel uitkomen. Want al tien jaar lang rijd en loop ik de route van mijn huis naar het graf waar ik elke zondag...

Aan de Perkweg in het dorp Oosterend op Terschelling weerklinkt de rustgevende en hemelse harpmuziek van de weduwe Duifke Popma, die oefent voor een aanstaande concert in de 13-de eeuwse Sint Janskerk in het buurdorp Hoorn. Zij wil de door de dominee opgegeven muziekstukken graag zo perfect...

Soms heb ik het idee, dat ik door een gemeen bos loop, een groot donker bos, met grijptakken. Ik loop, ik ren, ik kruip, ik spring, maar wat ik ook probeer, de takken krijgen me altijd te pakken. Ze laten me niet met rust. Ben ik net weer een beetje zelfverzekerd, heb ik net weer wat...

Dit is het verhaal van de koe, het olifantje en de muis. Alledrie bijnamen voor vrouwen die ik liefhad. Zij brachten mij in beroering maar nu ik vandaag terugkijk en die namen, een voor een troetelnaampjes van de ergste soort, opnoem, klinkt het vooral als een slechte mop waarvan de clou nog moet...

'Weet je wel dat de beroemde mezzosopraan Marianne Beate Kielland in onze stad geboren is?', vraagt Botel Holmsen aan zijn nonchalante medewerkster Ingeborg Lund, die hem met een gedrogeerde blik zit aan te staren, terwijl ze routineus de graten uit de zalmen snijdt en de goede, verse stukken op...

Ik ben Henk, mijn sterrenbeeld is schorpioen, vroeger was ik tandarts en nu vind ik het leven verschrikkelijk. De bloem en de steen die bij het schorpioensterrenbeeldje horen interesseert mij niet. Kaarsen brand ik niet voor de gezelligheid want mijn leven heeft niets gezelligs. Waarvoor en voor...