Verhalen

Dresden, 1943 ''Albrecht, neem jij een kijk op de tweede verdieping. Zorg ervoor dat niemand achterblijft,'' beval generaal Brenz. Albrecht, de pas 18-jarige soldaat, deed zoals gewoonlijk wat hem als opdracht gegeven werd. De gehele woning aan de Friedrichstrasse werd met het nodige verzet leeg...

Ik wilde een racefiets. Dat was een probleem. Mijn ouders hadden het geld niet. Toch wilde ik een racefiets want ik was al zeven jaar. Mijn vader worstelde zich door krantenadvertenties van tweedehands fietsen en noteerde vier adressen. De advertenties spraken van jongensfietsen. Niet van racefietse...

Baron Berend van Duinkerken tot Wevelgem heeft het allemaal goed voor mekaar in zijn château 'Nevelkoelte' even buiten Poperinge. Zijn vrouw Yvonne is beeldschoon en schenkt hem alles wat zijn hartje begeert. Hun drie dochters studeren alledrie op een universiteit en de meeste weekenden komen ze re...

Jaren ben ik kippenhouder geweest en hoe meer gekakel, hoe meer kakelverse eieren. ’t Is altijd m’n lust geweest om als hobbydichter luidop met m’n kippetjes mee te kakelen. Tot op een gegeven moment mij toch het idee dat de beestjes in die kleine batterijtjes het niet naar de zin moesten hebb...

''Ik ga hoor.'' ''Doe je voorzichtig?'', riep Mien. Wouter moest voor de halfjaarlijkse controle naar de tandarts, dus zijn vrouw ging alleen naar de markt, want ze had haar vent liever niet als gezelschap, vervelende klier, dat hij vaak is. Heerlijk vond ze het zo rustig boodschappen te k...

Het was een grijze dag en een stevige lentebries waaide uit het noordwesten en het was koud. Toch besloot ik een wandeling te maken in het nabijgelegen park. Toen ik nog in mijn straat liep en bijna het park genaderd was zag ik in het laatste huis mooie Marie voor het raam staan. Mijn hand stak ik o...

Kaapstad, 1991 ''Het is te riskant om dit soort gesprekken telefonisch te bespreken. Hier achter gesloten deuren is het een stuk veiliger,'' zei Mahdi tegen Johnson. ''Je doelt op het wapenembargo dat binnenkort door de VN wordt ingesteld?'' ''Inderdaad. Dat gaat er komen. Het bezorgt...

Sinds Benny Vrolijk zijn pandje aan de Oudezijds Voorburgwal heeft betrokken, is er een berg van rust over hem heen gevallen. Angela, zijn ex-vriendin, gebruikte ook wel eens wat wiet. 'Ik ben niet zo braaf als ik eruit zie, dombo, kom hier, dan bijt ik in je nek!'. Benny herinnerde het zich nog als...

Het ging hoe langer hoe slechter met de boeren van het dal. De bomen zouden dit jaar maar een heel klein beetje fruit hebben. De korenhalmen hingen slap neer, droevig om te zien. Er was nog wat voorraad van de vorige oogst. Daar moesten de mensen voorlopig van eten. Maar dat kon niet lang meer dure...

Tussen heel hoge bergen was een mooi dal met prachtige korenvelden en grote boomgaarden. De mensen die daar in het vredige dorpje leefden, waren heel gelukkig en zouden nooit naar een andere woonplaats willen. Elk jaar hadden de boeren een rijke oogst. Tja, vaak is het in de bergen te koud om er kor...

Charlotte, een vrouw van in de tachtig, woonde nog op zichzelf. Ze kleedde zich altijd in fleurige mantelpakjes en hield van beschaafde manieren. Haar huis was gelijkvloers en dank zij haar goede gezondheid kon ze het huishouden nog zelf doen. In haar leven was Charlotte twee keer getrouwd geweest. ...

De stad was middeleeuws zonder de moderne werkelijkheid te verliezen. Ik zat aan een gietijzeren tafeltje op een terras en dronk trappistenbier. Het was zo’n hete dag waarop het niet verstandig was iets anders te doen. Ik snoof de geur van de gracht op. Ik weet nooit goed of ik die moet omarmen of...

Al heel vroeg was Wouter opgestaan en in zijn pyjama naar de keuken gegaan. Voor Mien maakte hij een ontbijtje klaar, een snee krentenbrood, een gekookt ei en een glas sinassap en dat was al veel, want normaal nam ze in de morgen alleen een kopje thee en een plak ontbijtkoek. Toen hij met het ontbij...

Zoals op alle werkdagen ben ik zojuist met mijn tas over mijn schouder in de intercity naar Utrecht gestapt. Ik wring mij langs slaperige forensen en weet een zitplaats tussen twee andere mannen te bemachtigen. Loom zet de trein zich in beweging en ik draai wat op mijn plek heen en weer om comfortab...

Oktober 1951. In zijn huiskamer zit Adriaan van Leeuwen, achter een opengeslagen krant, op de bruin beklede driezitsbank. Rechtop en onberispelijk gekleed. Goudkleurige manchetknopen steken onderin de mouwen van zijn hagelwitte overhemd. Een grijze stropdas met zwarte diagonale strepen is zorgvuldig...

Onuitgesproken woorden die glimlachten op je lippen, dansend en uitdagend. Aarzelend voelde ik je blik rond mijn ogen, zoekend naar de vriend in mijn hoofd. Ik vroeg je waarom je zo mooi was, maar mijn afleidingsmanoeuvre slaagde niet. Werktuigelijk bracht ik mijn handen naar je schouders. Ik wilde...

Ik droomde dat er een brug lag over de Styx, een brug van wit marmer. En alle doden, jong en oud, arm en rijk, man en vrouw, liepen in eindeloze drommen over die verbinding tussen hemel en aarde. Sommigen liepen gearmd, verwikkeld in een geanimeerd gesprek, anderen liepen eenzaam en staarden droevig...

Mijn vader verdiende net genoeg, dat zijn gezin sober kon leven, en dat was nog ver voor de oorlog. Op een boterham kreeg je meestal margarine en daarop suiker of een speculaasje. Kaas en worst of vis kreeg je meestal in het weekend, dan gingen mijn ouders op zaterdagmiddag naar de markt, want daar ...

In de zomer van 1942 was ik elf jaar en woonde ik bij mijn ouders in de Mercatorstraat in Amsterdam west. Waar nu huizen en druk verkeer is was in die tijd allemaal land en tuinderijen van boeren. Met de jongens in de straat gingen we vaak spelen op het land, maar daar oefenden ook soms Duitse solda...

Wouter en Mien, beiden bijna tachtig jaar, zaten te mijmeren over vroeger. ''Weet je nog ouwe, dat ik jou heb leren kennen in de gevangenis, jij zat vast voor diefstal van fietsen in de nachtelijke uren. Je was toen net in de twintig en ik zie je nog in die cel zitten, dat kleine manneke met z'n...

Catherine Abel, een getalenteerde kunstschilderes, heeft afgesproken met de schrijfster Julia Leigh, omdat ze haar graag wil portretteren. Ze zit in het restaurant in de Royal Botanic Gardens, waar ze zenuwachtig om zich heen kijkt, niet wetend of Julia nog komt opdagen, daar het al een kwartier ove...

Ik zat ondertussen duizend en vierhonderd meter onder de Groningse grond vlak bij de Nederlandse gasbel in een postzegelwinkeltje. Via een lift ben ik zo diep gekomen. Terug naar de man met de plastic broek aan de Lek. Hij zoekt vergeefs in Benidorm zijn zon maar laat hij houden van de potloodgr...

Jan Doos was een echte kraai.Hij zag eruit als de dood zelf met annorexia. Het is al meer dan een halve eeuw geleden. Ik werkte als handzetter bij een kleine drukkerij. Jan woonde samen met zijn broer en zus. Geen partner voor deze drie. Het was een te vreemd stel, maar met elkaar konden ze het uits...

Wouter en zijn buurman Wim spraken vaak met elkaar over allerlei onderwerpen, het geloof maar ook over het weer, zo ook vanmorgen bij de koffie. ''Zeg Wouter, ik weet dat jij veel van de meteorologie weet, vanmorgen hoorde ik de weerman op de radio zeggen, dat de barometer laag stond en regen w...

"Waarom ben je zo stil, Marvin? Waarom mis ik vandaag het geluk in jouw ogen?'' vroeg Rudi aan zijn 8-jarige kleinzoon. Marvin gaf geen antwoord en tilde heel licht zijn schouders op. Tijdens de gehele reis bleef hij met gebogen nek vanuit de zijraam naar buiten staren. Marvin werd na schooltij...

In de buurt van de bosvijver belaagden wolken muggen hem. Voor poëtische vergelijkingen over natuur en zijn rondkolkende gevoelens, was hij daardoor niet in de stemming. Met zwaaiende armen om muggen af te schrikken, botste hij tegen een houten hekje. De vermolmde houtconstructie scheidde het b...

Toen de berouwvolle dief verder liep tot aan het grote deftige station van de stad Zwolle ontmoette hij een lelijke man met een neus als van een aardbei met lang vet haar wat leek op gerookte palingen en met een broek wat uit een zeiltje was geknipt. Een buurvrouw merkte nog even op dat de broek ...

De man die op het rijwielpad een eind verder voor me uitsloft, heeft de weifelende gang van iemand waar niet op gewacht wordt. Als ik dichterbij kom lees ik de strakke letters die achterop zijn vale werkjack zijn gedrukt ; 'Wim Beus Bouwmaterialen.' Toch maakt hij niet de indruk op weg te zijn naar...

''Man, eet nou eens beschaafd, dat gesmak van jou is niet om aan te horen.'' Hij keek Mien met zijn trouwe hondenogen aan, dat onnozele manneke. ''Ja, kijk maar niet zo onschuldig, je weet best wat ik bedoel. Ik heb je veel nette manieren geleerd Wouter, maar je vervalt steeds weer in je oud...

Hij ging aan de overkant van de straat in zijn auto zitten, zodanig geparkeerd dat hij niet opviel en wachtte op het ogenblik, dat die snuiter zijn woning zou verlaten. Lida was link genoeg ervoor te zorgen, dat haar vriend bijtijds weg was, want ze wist precies wanneer haar man thuis kwam. Herman t...