Vrije wil

Wouter en Mien, beiden bijna tachtig jaar, zaten te mijmeren over vroeger.
''Weet je nog ouwe, dat ik jou heb leren kennen in de gevangenis, jij zat vast voor diefstal van fietsen in de nachtelijke uren. Je was toen net in de twintig en ik zie je nog in die cel zitten, dat kleine manneke met z'n kale koppie. Ik was bewaakster, omdat ik het werk van mijn vader als keuterboertje niet wilde overnemen. Hoe het komt weet ik niet, maar er was iets tussen ons. Wanneer ik het eten in de cel naar je schoof pakte je mijn hand en kneep er zachtjes in en ik liet het toe.Dat herhaalde zich steeds en ik ging van je houden, dus ging ik je stiekem verwennen met lekkere hapjes, zoals kroketten en repen chocolade.''

''Ja darling, dat weet ik nog goed, jij was een knappe bewaakster, vol slank en lang blond haar en je keek mij altijd zo lief aan en ik had mij voorgenomen jou te vragen met mij om te gaan zodra ik vrij kwam. Toen ik een dag met proefverlof mocht wegens goed gedrag zijn we samen op een warme zomeravond gaan fietsen in de omgeving van Assen. Toen we bij een boerderij kwamen zijn we het erf opgereden van mijn oom, maar de familie was niet thuis. Wij zijn toen via de ladder de hooiberg opgegaan en hebben seks gehad. Twee maanden later vertelde je me, dat je zwanger was en ik geloofde je, dat het van mij was.''

Gelukkig kwam je gauw vrij en zijn we getrouwd, alleen onze ouders waren er bij. We zijn toen in een restaurant gaan eten, maar wat heb ik mij geërgerd aan je vader, hij zat naast me en kneep steeds in mijn kont. Ik wilde geen herrie maken, maar ik kreeg behoorlijk de pest in. Het mooiste was, dat jij bij het verlaten van het restaurant het slot van een vrijwel nieuwe fiets doorknipte en de fiets meenam. Later zei mijn vader, dat hij het ook gezien had en vreselijk kwaad was, dat ik met een dief was getrouwd.''

''Het zat in mijn genen Mien, mijn vader was een beroepsinbreker en heeft vaak in de gevangenis gezeten. In de nachtelijke uren moest ik met hem mee om fietsen te jatten, die verkocht hij dan. We waren thuis met z'n tienen en kregen goed te eten, alle dagen heerlijke broodjes met roomboter en de beste vleeswaren. Vlak mijn moeder ook niet uit, want die ging ook op rooftocht. Ze had voor mijn zusjes jurkjes gemaakt met veel zakken in de binnenkant. Door kleine openingen konden ze met hun kleine handjes heerlijke spullen pakken. De jongste had een keer een leverworst onder haar jurk gestopt, maar die viel bij het verlaten van de winkel op de grond en de kruidenier zag het. Toen was het rennen geblazen, allemaal achter elkaar, maar de wijkagent haalde ons in en we moesten mee naar het bureau.

Op het bureau begon mijn moeder tegen de brigadier te klagen, dat ze het zo slecht had met al die kinderen, want vader zat weer eens vast en we kregen maar weinig geld van de steun. De oude brigadier kende onze situatie en wist mijn moeder vrij te krijgen, de kruidenier kreeg medelijden en wilde er verder geen werk van maken. Mijn opoe, die streng gelovig was, kwam het te weet en zei, dat mijn vader een zondaar was en hem vaak voorhield, dat God de mens een vrije wil had gegeven en dus ook het kwade kon onderdrukken, maar daar had hij maling aan. De dokter van de gevangenis vertelde mij, dat crimineel gedrag erfelijk is bepaald en het in onze genen ligt opgesloten. We zijn, zoals we zijn, darling, dat heeft God bepaald.

Dat klopte precies Mien, want ook mijn broertjes en zusjes werden doortrapte zakkenrollers. Elke zaterdagmiddag stuurden hij ons naar de markt en de buit was groot. Van het geld kocht mijn vader makreel en gebakken schollen en zoute haring met uitjes en zuur, dus we zaten aan tafel heerlijk te smullen. Om zijn dankbaarheid te tonen liet hij bij een drukkerij diploma's drukken en als we op vier opeenvolgende zaterdagen een grote buit hadden, dan kregen wij een diploma, als geslaagd voor zakkenroller. Ik moet dat diploma nog ergens in een doos hebben liggen.''

''Nou dat kon wel eens kloppen Wouter, hoe vaak heb jij nog vastgezeten voor diefstal van fietsen en bromfietsen en een auto. Ik weet nog goed, dat jij in een strenge winter met een dikke duffelse jas thuiskwam en even later de politie aan de deur kwam. Je eigen oude jas had je in de winkel aan een kapstok gehangen en de gestolen jas aangetrokken en de winkel was uitgelopen, maar jij had je legitimatie in je oude jas laten zitten, dus konden ze je snel pakken, kaffer.''
''Ja darling, dat was stom van me, maar je moet toegeven, dat ik al bijna twintig jaar niks meer heb geflikt, het is mij nou te link, nu ze met je dna gemakkelijk kunnen opsporen. Trouwens ik kan nou niet meer zo hard lopen als de politie er aan komt, vroeger wel.

Mien dacht, hoe is het mogelijk, dat ik van hem ben gaan houden, maar we kunnen niet meer zonder elkaar, temeer dat ons kindje dood werd geboren en allebei veel hebben gehuild. Eigenlijk had ik reden genoeg van hem af te gaan, want de hufter kwam vaak dronken thuis en van andere vrouwen kon hij ook niet afblijven. Ze dacht nog aan die dag, dat ze een week haar zuster in de Beemster had verpleegd en eerder thuis kwam en tot haar grote ergernis ontdekte, dat hij met de buurvrouw in bed lag, de schoft. Toen had ze hem bont en blauw geslagen en midden in de nacht het huis uitgejaagd, maar na een week nam ze hem weer in haar grote sterke armen.

Schrijver: kees niesse, 29 april 2012

c.h.niessekpnplanet.nl

Biografie van deze schrijver

bewaakster liefde ki liefde kindje

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 2 stemmen 162