1942
In de zomer van 1942 was ik elf jaar en woonde ik bij mijn ouders in de Mercatorstraat in Amsterdam west. Waar nu huizen en druk verkeer is was in die tijd allemaal land en tuinderijen van boeren. Met de jongens in de straat gingen we vaak spelen op het land, maar daar oefenden ook soms Duitse soldaten, die gelegerd waren in de school waar ik op zat, alle leerlingen moesten toen naar een andere school.
In 1942 was nog geen hongersnood, maar alles, zowel voedsel, kleding en schoenen waren op de bon. Als jongen had je altijd trek, dus probeerde ik en mijn vriendjes wel eens te bedelen bij de Duitse soldaten, wanneer die bij elkaar in de rust op de grond zaten te eten. Meestal werden we weggejaagd, maar soms hadden we succes en kregen we een plak donker brood met roomboter en marmelade of een stuk chocolade. Thuis kreeg je op je brood heel dun gesmeerd margarine en een koekje erop of niks. Op zaterdagmorgen moest ik vaak in de rij staan bij de slager in de Jan Evertsenstraat, om een paar liter bouillon te halen, daar maakte mijn moeder soep van.
Avonds was het in de zomer nog lang licht, maar na acht uur mocht je niet meer op straat zijn. Je mocht ook niet uit het raam hangen van de Duitse Politie en ze controleerden streng of je er wel aan hield. Ik zie nog de Duitse Politie in een open jeep door de straat rijden, gewapend met een mitrailleur en geweren, we waren doodsbang voor ze. Wanneer het donker werd moesten de ramen met zwart papier verduisterd zijn. Van buiten af mocht geen licht gezien worden. Bij overtreding kreeg je straf. Wanneer het erg warm was gingen we avonds maar op de veranda zitten, daar kon de politie je niet zien.
Bijna elke nacht hoorden wij urenlang vliegtuigen over komen, die kwamen uit Engeland en gingen Duitse steden bombarderen. Ik vond het altijd erg spannend, want de Duitsers zochten de vliegtuigen op met hun zoeklichten en dat vond ik een pracht gezicht die lange lichtbundels aan de hemel. Ook overdag kwamen er vaak vliegtuigen over en gingen de sirenes loeien en moesten de kinderen op school naar de schuilkelder. Boven ons in de lucht heb ik een keer een luchtgevecht gezien, Duitse jagers gingen achter de geallieerden aan en ik zag, dat een Engels vliegtuig brandend neerstortte dicht bij ons in de buurt, ik dacht dichtbij de markthallen, in de Jan van Galenstraat.
De bemanning was uit het vliegtuig gesprongen en hingen aan hun parachutes. Meteen kwamen de Duitsers uit onze school in actie en ik zie ze nog op de fiets door onze straat rijden om ze gevangen te nemen, of het hun gelukt is weet ik niet. Mijn vader had een hekel aan de moffen en was zelf als soldaat in mei 1940 bij de Afsluitdijk betrokken geweest bij de gevechten aldaar en heeft kameraden zien sneuvelen. Bij de algemene mobilisatie in 1939 moest hij ook weer in dienst, hij was van de lichting 1924, die nog moest opkomen.
Vanwege de felle tegenstand van onze dappere soldaten kwamen de Duitsers de Afsluitdijk niet over naar Noord-Holland, maar na de zware terreur bombardementen op Rotterdam, heeft Nederland zich overgegeven. Toen kwam vader in contact met de Duitse soldaten, die heel vriendelijk waren en sigaretten aanboden. Toch waren veel Duitse soldaten gesneuveld door het felle vuur van de Nederlanders en werden ze in vrachtwagens naar hun vaderland gebracht.
Aanvankelijk werd vader ook gevangen genomen door de Duitsers, maar na een poosje vond Hitler het goed, dat de gewone Nederlandse soldaat weer naar huis mocht. Spoedig had mijn vader weer werk als tramconducteur, maar wat ik als kind niet wist, dat hij ook bij het verzet zat. In 1943 werd hij gearresteerd, omdat hij betrapt was bij een overval op een distributie kantoor om bonkaarten te bemachtigen voor onderduikers en joden. Hij werd tot vijftien jaar dwangarbeid veroordeeld en overgebracht naar een concentratiekamp in Duitsland.
kpnplanet.nl
Biografie van deze schrijverGeplaatst in de categorie: oorlog
Duitse soldaten
154
Geef je reactie op deze inzending: