Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

De sympathieke dief

Baron Berend van Duinkerken tot Wevelgem heeft het allemaal goed voor mekaar in zijn château 'Nevelkoelte' even buiten Poperinge. Zijn vrouw Yvonne is beeldschoon en schenkt hem alles wat zijn hartje begeert. Hun drie dochters studeren alledrie op een universiteit en de meeste weekenden komen ze relaxen op het familielandgoed. Yvonne is een massagecursus begonnen, waardoor ze Berend iedere avond onder handen neemt en volop verwent. Ze smeert hem in met de geurigste, etherische olieën en hij hoeft alleen maar te genieten en te grommen van genot. Na zo'n behandeling is hij vaak te loom om nog de nodige glazen wijn te drinken, maar hij doet het steevast toch, waardoor hij de heerlijkste dromen droomt. Na zijn vijftigste is zijn libido behoorlijk gekalmeerd en hoeft hij niet zo nodig meer van bil, maar als Yvonne dat toch graag wil, dan weigert hij niet, maar stijgert hij tot grote hoogte, wat zijn innerlijk welzijn extra kroont. Zijn grote passie is tuinieren en daarom helpt hij graag zijn tuinier, de oude heer Pannekoek, die iedere dag vanuit zijn karige kot in Poperinge het grote landgoed bij houdt. Berend beloont hem vaak wat extra met een goede fles cognac. Dan fietst hij altijd aan één stuk fluitend terug naar zijn onderkomen.

Het is vandaag weekend en alledrie de dochters zijn thuisgekomen. De uitmuntende kokkin Angela Pintschenker heeft weergaloos voor allen gekookt en terwijl zijn dochters wat met hun moeder kletsen over hun studies, trekt Berend zich terug in de rooksalon om te genieten van een lange Havanna. Stiekem rookt hij de sigaar over de longen, ook al wordt dat niet aangeraden. Uit een kristallen fles schenkt hij er een zeer oude whisky bij en hij voelt zichzelf als een kind zo blij. Zorgeloos en zonder een greintje pijn. Onbewust en naïef als kikkervisjes. De zon daalt onder en de lantaarnpalen langs de oprijlaan knipperen aan. Hij gooit zijn smeulende sigaar in de asbak en hij waggelt naar de garage, waar hij met een trots gevoel zijn Rolls Royce bekijkt.

'Handen omhoog!', balkt een rare snuiter. Berend schrikt zich het apezuur en doet wat hem gevraagd wordt. 'Als je niet doet wat ik je zeg, dan knal ik je overhoop!', vervolgt de brutale inbreker. 'Wat wil je van mij?', vraagt Berend benauwd. 'Wat zou je denken, rijke zot? Je meest kostbare spullen, lulhannes, en een ritje in je vrouw, nou? Zit dat er in, denk je? Klotenrijkaard, ik zou je hier ter plekke moeten afknallen, maar ik kom om je wat lichter te maken!'. 'Waarom doet u zo onaardig en steelt u wat niet van u is?', bazelt Berend. 'Crisis! Stomme aap in net kostuum, zo gaan die dingen, de armen nemen terug wat de rijken van hen gestolen hebben!'. 'Ach, juist, net zo als tijdens de Franse Revolutie, toen het gepeupel de adellijken een kopje kleiner maakten onder de guillotine, zelfs Marie Antoinette hebben ze zo barbaars afgeslacht!'.

De dief verschijnt met Berend bij zijn vrouw en dochters, terwijl hij Berend nauwlettend onder schot houdt. 'Ik wil alleen maar wat meer rijkdom in mijn leven!', zegt hij, 'dus vertel me snel wat jullie kostbaarste schatten zijn!'. Yvonne zegt: 'Dan moet je onze Renoir meenemen, die is zeker acht miljoen euro waard en neem dan gelijk ook onze Picasso mee, die van evenveel waarde is!'. 'Je ziet er lekker uit, verwend nest!, maar helaas heb ik haast en wijs me dus maar snel die twee goudmijnen!'. Yvonne gaat hem heel galant voor naar de schilderijenkamer en terwijl ze de twee schilderijen van de spijkers haalt, komt ineens meneer Pannekoek de kamer binnen gelopen. Er valt een fataal schot. De dief schrikt er zelf het meeste van. 'Jezus nog aan toe, wie is die malloot!'. 'Onze tuinman', zegt Yvonne, en ze legt zijn arme hoofd tegen haar zachte borsten. 'Het spijt me oprecht', zegt de geschrokken dief, 'dit is het einde van mijn bezoek, hangt u de schilderijen maar weer op, ik ga er graag zonder buit vandoor en wilt u uw man om vergiffenis vragen!'.

Het moet rond drie uur 's nachts geweest zijn toen Berend wakker schrok van een schot in het donker. De volgende ochtend vond hij de dief van de avond daarvoor, morsdood, met een verkreukeld papiertje in zijn rechterhand. 'Sorry, lieve mensen, ik heb jullie geen kwaad willen doen en zeker niet die arme tuinier, vergeef mijn dwaling!'. Berend huilde tranen met tuiten, in een mengelmoes om de oude Pannekoek en deze wanhopige lieverd.

Schrijver: Joanan Rutgers, 27 mei 2012


Geplaatst in de categorie: rampen

2.3 met 3 stemmen 93



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)