Verhalen

Mijn hobby om naar de wolken te kijken ging vandaag, de tweede Pinksterdag, volledig de nattigheid in, de hele dag gestadige regen. Ik ben de deur niet uit geweest, maar ik zag wel een duif vlak voor mijn raam in de dakgoot neerdalen en toen ik naar het raam toeliep bleef de duif mij gewoon aankijke...

Het toeval wilde die dag dat ik op de zitplaats die ik altijd bezette als ik terugkwam van mijn vriend, een ring aantrof; deze lag daar min of meer onopvallend, maar zijn aanwezigheid kon me toch niet ontgaan. Hij bleek bezet te zijn met een guirlande van kleine, schitterende, lichtpaarse steentjes....

Het was een prachtige zomeravond en nog zwoel. Wouter had zin nog een ommetje te maken in het park. Mien: ''Het al tien uur man en het wordt al donker.'' ''Nou en, dat is juist romantisch, darling.'' Ze liepen richting park aan het einde van hun straat. ''Kijk uit Mien, niet langs het...

''Lekker weer schat, zullen we langs de weilanden gaan?'' ''Weet je dan wel de weg terug, vorige keer kwamen we in het bos terecht, weet je nog?'' ''Maak je maar niet bezorgd, ik weet nu de weg. Ik heb je nog vergeten te zeggen, dat ik vanochtend een telefoontje kreeg van de kabelmaatsc...

Na het ontbijt van twee bruine boterhammen met kaas, vertrok Piet zittend op de bok van zijn paard en wagen om boodschappen naar zijn klanten te brengen. In zijn beige kruideniersjas is hij een bekende verschijning met zijn lange donkere baard en snor. Hij heeft plezier in zijn werk. Niet achter de...

September is zoals ik me september graag voorstel en zoals september moet zijn; met mild, gesluierd, gedempt licht en een atmosfeer waarin dromen tastbaar kunnen worden en tot leven kunnen komen. De Kampina is met gras overwoekerd, waar eens heide was, is nu gras alom. We bereiken de Beerze, de li...

Vreselijk zat was ik het nog bij mijn ouders te wonen in die van hout opgetrokken boerderij met slechts één vertrek, waarin soms ook nog de kippen en een varken binnen kwamen lopen. Mijn ouders sliepen op stro in een met doeken afgesloten ruimte en mijn elf broertjes en zusjes lagen kriskras ergen...

Ik had de onhebbelijke gewoonte om geen huiswerk te maken. Ik had wel wat beters te doen in m’n vrije tijd. Dat was niet volgens de spelregels van de school en al helemaal niet volgens de regels van het Hoofd der School en dat is mij op zekere dag op een niet mis te verstane wijze duidelijk gema...

Op een dag heb ik in gedachten de trein genomen naar Den Haag, haar vroegere woonplaats, die zij eens liefkozend "stad aan de zee" noemde (zij vertelde mij bij die gelegenheid hoe zij hield van de speelse en elegante buitelingen van meeuwen tegen de achtergrond van de avondhemel). De Nederlandse ...

Ze had geen familie meer Mien: ''Je was net de deur uit toen de telefoon ging, het was Alie en ze vroeg of jij zin had met Wim mee te gaan naar het ziekenhuis.'' Wouter( haar man): ''Is er wat gebeurd dan?'' ''Neen, het zit zo, Wim had wel eens tegen de hoofdzuster gezegd, dat hij...

Tegen de felle, vinnige kou waarop de maanden december en januari ons dit jaar vergastten, had ik een rode wollen muts gekocht met bonte, ingeweven motieven en met aan weerszijden een lint om vast te strikken onder de kin en een parmantige pompoen die mijn kruin moest gaan sieren. Ik vreesde dat mi...

Mijn dochter woont op een boerderij in Friesland. We zaten aan de koffie toen mijn kleindochter Celina zei: ''Opa, ga je mee wandelen, dat vind ik zo leuk.'' ''Ik ga met je mee, maar wil eerst mijn koffie opdrinken, lieverd.'' Ze is pas zes jaar en begon al aan mijn arm te trekken, dat...

Vroeger was ik als vrijgezel bevriend met de burgemeester van het dorp. Hij noemde mij gewoon Kees en ik hem bij zijn voornaam Krikke. Bij nieuwe maan kregen de kinderen limonade en de volwassenen mochten kiezen uit alcoholische dranken. De secretaresse van Krikke was daar mee belast. Ze heette Chan...

Meester H. was het hoofd van de Christelijke LO en ULO in het schilderachtige esdorp Zuidlaren gelegen op de Hondsrug in de kop van Drenthe. Hij kwam tot ons neergedaald uit het kleine Groningse dorp Loppersum als de verpersoonlijking van Onze Lieve Heer. Streng en rechtvaardig maar soms ook onbarmh...

Het kleine manneke hield veel van zijn opa. Hij zat al in de eerste klas van de christelijke lage school en vond de verhalen die opa uit de bijbel voorlas heel mooi. Zelf kon Keesje ook al een paar woordjes lezen. Bijna elke dag ging hij na schooltijd naar opa, die aan de overkant van de straat op ...

Gisteren nog aanschouwde ik de paars begroeide heuvels en de bruine, beige en zwarte wilde paarden van de heide; vandaag wordt appèl voor mij geblazen. Als ik van huis ga, staat nog een volle, ronde, bleke maan aan de hemel en heeft mijn kleine, lichtgele kanarie nog het kopje in de veren. Ik p...

We zitten nog steeds in de ellende van de hongerwinter, de Russen naderen Berlijn en de Geallieerden naderen ook, maar West Nederland is nog bezet. In de natuur is het nieuwe leven in februari en maart 1945 al zichtbaar, het voorjaar nadert, een vogel zingt zijn lied. Ons land is leeg geplunderd, ki...

De avond zal niet meer oneindig lang op zich doen wachten. Nu nog spelen de schaduwen en het licht van een late augustusdag over het groen-geschakeerde grasveld van het park waarop het lege, blauwe nylon van de ballon lusteloos en slap ligt uitgestrekt als een vermoeide dagreiziger na een bergtocht....

Zoals mijn kennissen weten train ik witte muizen voor het circus. Wat een ellende heb ik meegemaakt. Afgelopen nacht werd mijn vrouw gillend wakker, ze voelde wat op haar blote schouder lopen. Ik deed het licht aan en zag een kikker, die keihard begon te kwaken. Ik ben geen held en toen mijn vrouw d...

Door het barbaarse bombardement op Rotterdam en de dreiging van de Duitsers ook andere steden met vliegtuigen aan te vallen heeft onze generaal Winkelman de capitulatie getekend. Op de Grebbeberg heeft het Nederlandse leger lang stand gehouden, maar de Duitsers kwamen niet de Afsluitdijk over. Met z...

Toen het Duitse leger op 10 mei 1940 ons land binnenviel was ik acht jaar en ik herinner mij nog goed hoe ik dat meemaakte. Mijn vader van de lichting 1924 was ook in militaire dienst opgeroepen en werd gelegerd in een grote boerderij bij het gehucht Groote Keeten in de kop van Noord-Holland. Ons mo...

Eén van de wezens kwam op me af. Indringend staarde hij mij aan en stak toen een hand op. Verbouwereerd bleef ik vlak voor hem staan. Wat wilde hij? Nu ik vlak bij hem was had ik alle gelegenheid om hem eens goed in mij op te nemen. Hij was hooguit 1.20 meter groot en had een tenger postuur. Zijn a...

"Godverdomme ik ben versleten," klaagt mijn vader," en Anton kon helemaal niet meer praten die gromde alleen nog maar. "Jongens," zei ik: "vanaf hier is het oppassen voor de vijand." "Ed regel jij koud bier, Pa en Anton wachten jullie in de schaduw daar zo dan verwittig ik mijn 'pleegvade...

Als ik met het illustere trio 's morgens het hotel wil verlaten staat de gehele personeelsafdeling alweer een paar uur te wachten tot wij onze kamers uit komen om ons goede morgen te begroeten en een goede reis toe te wensen. Ik krijg een vermoeiende flashback van de dag ervoor van het handjes schu...

Op de Spoorlaan in Tilburg leunt de oude Villa Constance haast tegen het moderne gebouw van TBV Wonen aan, zoals aan de andere kant een zwakkere boom als het ware steun zoekt bij een sterkere in een welhaast perfect samenleven dat door niets verstoord wordt. Broederlijk staan de gevels zij aan zij ...

Als vierjarige verhuisde ik van Groningen naar Zuidlaren. Mijn vader werd na z’n Indië periode overgeplaatst naar de Adolf van Nassaukazerne in het dorp. De kazerne was vlak voor de oorlog gebouwd toen Adolf nog een geschikte naam was. Over die Indië periode heeft hij niet veel verteld. Acht...

,Het publiek moet zwijgen als het graf en ik geef u drie jokers mee zodat u bij het niet zeker weten van het juiste antwoord jokers heeft. ,Voor de betovering van de zaal schakelen we de grote lamp van het plafond uit. ,Goed Jan zullen we beginnen maar? ,Ja,gaat uw gang Benny! Vraag 1. ,W...

De kleine vogel bleef mij trouw als geen ander. Zijn zwarte, beweeglijke kraaloogjes keken beurtelings wantrouwend en zelfverzekerd naar mij vanuit de vesting van zijn kooi. Als hij zich echt lekker in zijn veren voelde, jubelde hij mee met Wagners Opernchöre en poetste hij triomfantelijk en vergen...

Als ik ergens vrees voor koester dan is het wel voor een muis. Deze eigenaardige dieren kijken sinister uit hun ogen en schieten als kleine vuurpijlen alle richtingen op. Zich verstoppen kunnen ze als de beste en aaibaar zijn ze zeker niet. Eens toen ik zo een muis had gevangen, nota bene met h...

Achteraf kan ik niet meer precies zeggen wanneer het begonnen is, maar op een nacht was het er, zomaar, en nestelde het zich in mijn hoofd met een onverwoestbare kracht en een hardnekkigheid waardoor ik meteen wist dat het nooit meer weg zou gaan. Ik heb ertegen gevochten, geloof me, ik heb gedaan w...