De wrede kleine Dries

Na het ontbijt van twee bruine boterhammen met kaas, vertrok Piet zittend op de bok van zijn paard en wagen om boodschappen naar zijn klanten te brengen. In zijn beige kruideniersjas is hij een bekende verschijning met zijn lange donkere baard en snor. Hij heeft plezier in zijn werk. Niet achter de toonbank in de winkel het volk bedienen, maar onderweg op de smalle wegen tussen de goudgele korenvelden in de vredige landelijke omgeving. Het was juni en broeierig warm. Van de paar boodschappen die de vrouwen van het gehucht kochten kon zijn gezin niet leven, hij moest het hebben van de klanten in de wijde omgeving. Piet was getrouwd met Aaltje en ze hadden één zoon.

Het was woensdagmiddag en de kinderen waren vrij van school. Plotseling trok een schouwspel van een groep kinderen zijn aandacht en hij bracht zijn paard tot stilstand. De kinderen stonden in het weiland dicht bij een sloot. Tot zijn ontsteltenis zag hij, dat zijn zevenjarige zoon Dries, met een stok bezig was het konijn hard te slaan. Andere jongens van die leeftijd en ouder stonden erbij onder het uiten van wilde kreten. Daarna werd het konijn ondergedompeld in de sloot. Het beestje trilde hevig en vocht voor zijn leven. Uiteindelijk bleef het dood liggen.

Piet schreeuwde woedend daar mee op te houden, maar kon de kinderen niet bereiken, daar ze allemaal gekleed in een zwembroek de sloot overzwommen en hard wegliepen. Hij ging verder, want hij moest de kost verdienen. Hij wond zich vreselijk op, omdat hij steeds het beeld van zijn zoon met het konijn zag. Dries was geen gemakkelijke jongen en spijbelde vaak van school en zwierf dan door de velden en weilanden. Piet kon hem dat wel vergeven, want hij dacht aan zijn eigen jeugd en was ook zo.

Nu hij dat akelige tafereel gezien had, viel het hem op, dat zijn vrouw de laatste tijd veel konijnenbouten op tafel had gezet, en dat smaakte hem voortreffelijk. Naderhand was Piet ten gehore gekomen, dat zoon Dries een paar konijnen had gedood met een gaspistool, ze dan mee naar huis nam, waar moeder ze verder slachtte. De jongen was wreed en zonder wroeging doodde hij de konijnen. Op een gegeven moment kreeg moeder te veel konijnen en verkocht ze, zonder het aan haar man te vertellen.

Piet kwam dat dus later allemaal te weet en was daardoor erg verbitterd op zijn zoon en ook op zijn vrouw, omdat ze hem niets verteld had over de toedracht. Hij voelde dat het anders moest, want hij zag in zijn kind een wrede stroper en misschien later wel een dief of een moordenaar. Dat mocht niet gebeuren. Gedachten over vroeger gingen door hem heen. Hij dacht aan zijn jeugd, altijd armoede bij zijn ouders, op jonge leeftijd al zwoegen in hitte en kou op een boerenhoeve en na zijn huwelijk met Aaltje levenslange arbeid om zijn gezin te onderhouden. Ook als je je niet lekker voelde, moest je met de kar naar de klanten, want sociale voorzieningen waren er niet. Gelukkig kon hij in zijn tuin aardappelen en groenten en fruit telen en dat scheelde weer.

Toen hij zijn winkel weer naderde, zag hij weer dat wrede tafereel voor zich. Dat arme konijn dood geslagen en in het water gegooid. Hij zou de jongen dwingen tot regelmatig dagelijks werk en hem verbieden wat stropers doen. Hij keerde in zijn woning terug en was prikkelbaar van wat hij gezien had. Buiten was het schemerachtig geworden door grote onweerswolken. Plotseling begon het zwaar te regenen met felle bliksems en donderslagen in de zwoele atmosfeer. Moeder en de kinderen zaten in het donkere keukentje aan tafel, klaar om te beginnen met de warme maaltijd.

Piet kwam de keuken in en ging aan tafel zitten. Met een grote paplepel schepte hij de piepers en wat sla op zijn bord. In de jus pan lagen grote stukken gebraden konijn. Vader at alleen de aardappelen en nam geen jus en konijn.
''Moet gij geen konijn'',zei moeder. Kleine Dries keek verschrikt op en dacht, zou vader mij gezien hebben in het weiland, want hij stopte wel zijn paard en wagen. Hij hield veel van zijn vader en wilde hem geen pijn doen. Plotseling legde vader zijn vork neer en weigerde verder te eten.
''Wat hebt gij toch vader, voel je je niet lekker'', vroeg moeder. Ze keek bezorgd naar hem.

Opeens barstte vader los met een donderende stem. Hij keek zijn zoon boos aan, en zei:
''Jongen, ik heb gezien wat jij deed met dat konijn. Je hebt dat arme beest doodgeslagen en dat vind ik heel laf van je. En hoe kwam je aan het gaspistool. Van wie is dat ding?''
''Van een vriendje, pa.''
''Heb je het nog''?
''Neen pa, het is van Jannes, die heeft het weer meegenomen naar huis.''
''Goed, ik zal zijn vader verwittigen. Verder verbied ik je hiermee door te gaan en het spijbelen van school moet nu ook afgelopen zijn. Heb je dat begrepen.''
''Ja pa.''

Dries was geweldig geschrokken van zijn boze vader en wierp een angstige blik op hem, want hij wilde toch vriendje van zijn vader blijven. Plotseling barstte hij in tranen uit. Moeder sprak opeens:
''Er is nog meer gebeurd. Toen ik vanmiddag in de keuken aan het strijken was hoorde ik opeens een noodkreet. Ik rende naar buiten om te kijken wat er aan de hand was en zag tot mijn grote schrik Dries wegzinken in de sloot achter het huis. Alleen zijn armen en hoofd staken nog boven het water uit.

Met grote inspanning lukte het mij hem uit de modder te trekken. Hij werd gewoon naar beneden gezogen in de modder.''
Dries huilde met bittere tranen. Toen de kinderen in bed lagen, verweet Piet zijn vrouw, waarom zij zonder zijn medeweten, de konijnen had aangenomen van Dries en had geslacht. Dries had al beterschap beloofd en moeder nu ook en ze gaven elkaar een kus. Het zou niet meer gebeuren.

Schrijver: kees niesse, 17 mei 2013

c.niessehotmail.com

Biografie van deze schrijver

Konijn gaspistool sp gaspistool spijbelen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.5 met 2 stemmen 117